ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εκ του πονηρού όλα τ' άλλα

«Η συζήτηση για τις ταυτότητες, γράφει στη χτεσινή "Ελευθεροτυπία" ο BAR, πρέπει να επικεντρωθεί στις διατάξεις του Νόμου 2472/1997: Προστασία του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (ΦΕΚ 50). Εδώ ανήκουν, εκτός από τα πολιτικά φρονήματα και την ερωτική ζωή, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, κ.ά. Η εκτροπή των συζητήσεων πότε στον ...666, πότε στην αντισυνταγματική "προαιρετική" αναγραφή του θρησκεύματος, πότε στον διακαή πόθο του "δημοψηφίσματος" ερήμην του άρθρου 44 του Συντάγματος, πότε στην εγκύκλιο του Ράιχ ή στην εμφυλιοπολεμική "περί αναγραφής θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες", κλπ., κλπ. δεν ωφελεί, όταν το αιτούμενο είναι: νέες ταυτότητες επί τη βάσει του νόμου. Οπότε, το καίριο ερώτημα τίθεται ως εξής: τι προβλέπει ο 2472 και τι θα συμβεί όταν εφαρμοστεί; Ολα τα άλλα έρχονται εκ του πονηρού. Ο 2472 λ.χ. επιτρέπει την "επεξεργασία" των "ευαίσθητων δεδομένων", δηλαδή τη "συλλογή, καταχώριση, διατήρηση, αποθήκευση, εξαγωγή, χρήση, διαβίβαση και διάδοση" (άρθρο 2, δ) "χωρίς τη συγκατάθεση του ατόμου... για την εκπλήρωση έργου που εμπίπτει στην άσκηση δημόσιας εξουσίας" (άρθρο 5) ή... "για την εξυπηρέτηση των αναγκών της εθνικής ασφαλείας" (άρθρο 7, ε). Οπως, ακόμα, "την ελεύθερη διαβίβαση των δεδομένων αυτών σε χώρες της ΕΕ" (άρθρο 9), αλλά και "σε χώρες εκτός ΕΕ" (άρθρο 9, 2). Από δω πρέπει να ξεκινήσουμε. Τα υπόλοιπα διχάζουν και αποπροσανατολίζουν, χωρίς να προάγουν τον αναγκαίο διάλογο».

Τι λένε, αλήθεια, για όλ' αυτά, όλοι όσοι διαγκωνίζονται τις μέρες αυτές, για την αναγραφή ή μη του θρησκεύματος;

Ομολογία

Γρηγοριάδης Κώστας

Διαβάστε το επιχείρημα του υπουργού Πολιτισμού Θ. Πάγκαλου για τη χωροθέτηση του Ισλαμικού Πολιτιστικού Κέντρου στην Παιανία και όχι στο Γκάζι ή κάποια άλλη περιοχή όπου κατοικούν μουσουλμάνοι. «Δεν επιλέγουμε, είπε, την ίδρυση του κέντρου στην περιοχή, διότι δε θέλουμε οι Αραβες επισκέπτες του κέντρου να αντιμετωπίζουν αυτές τις συνθήκες διαβίωσης των ομοθρήσκων τους»...

Ομολογεί, δηλαδή, ο υπουργός, πως η κυβέρνηση ντρέπεται για τις συνθήκες ζωής των μουσουλμάνων και προσπαθεί να τις αποκρύψει από τους ομοθρήσκους τους, που θα επισκεφθούν τη χώρα μας, με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν μπήκε, βέβαια, στον κόπο ο υπουργός να πει κάτι και για το ποιοι ευθύνονται για τις πράγματι άσχημες - έως πολύ άσχημες - αυτές συνθήκες. Αλλωστε, η αποφυγή αναγνώρισης της οποιασδήποτε ευθύνης είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των υπουργών...

Περί «ευρωπαϊκής συνείδησης»...

«Η Ελλάδα, λοιπόν, είναι ευρωπαϊκή, γιατί και η Ευρώπη είναι ελληνική. Η πορεία προς την Ευρώπη είναι μια πορεία προς εκείνο το οποίο εκφράζει η Ελλάδα και υπερασπιστήκαμε για εκατοντάδες χρόνια». Αυτά είπε - ανάμεσα σε άλλα - ο Κ. Σημίτης, προχτές, απαντώντας έμμεσα στα περί ελληνικότητας κηρύγματα του αρχιεπισκόπου και στο επιχείρημα ότι πρώτα πρέπει να είμαστε Ελληνες και μετά Ευρωπαίοι.

Και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, βέβαια, ότι η Ελλάδα ανήκει γεωγραφικά στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη, που αρχίζει στα Ουράλια και τελειώνει στα νησιά της Μεγάλης Βρετανίας. Οπως, επίσης, ότι ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός έχει τεράστια συνεισφορά στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού, όπως, βέβαια, και η Γαλλική Επανάσταση ή η Οκτωβριανή Επανάσταση, καθώς και σε μια σειρά άλλες περιόδους ή «χρυσές στιγμές» της μέχρι σήμερα ιστορίας των ευρωπαϊκών λαών.

Τι σχέση, όμως, έχουν όλ' αυτά με την καλλιεργούμενη σήμερα από τους κυρίαρχους κύκλους της ΕΕ ευρωπαϊκή συνείδηση (και ανάλογης πολιτισμικής ταυτότητας); Τι σχέση έχουν ιδανικά και αξίες, όπως η δημοκρατία, ο σεβασμός του πολίτη, η ισονομία, η ελευθερία και η πρόοδος (τα οποία μεταχειρίστηκε και ο πρωθυπουργός) με το ηλεκτρονικό φακέλωμα, την ασυδοσία των πολυεθνικών, τη ζούγκλα των «νόμων της αγοράς», τη «νέα τάξη» και τις εγκληματικές πολεμικές επεμβάσεις ενάντια σε άλλους λαούς και χώρες, όπως και με όλα όσα γνωρίζουν καθημερινά στο πετσί τους τα εκατοντάδες εκατομμύρια των Ευρωπαίων εργαζομένων;

... και πατριωτισμού

Βέβαια, ούτε και τα περί ελληνικότητας επιχειρήματα του κ. Χριστόδουλου έχουν καμιά σχέση με τον πατριωτισμό των εργαζομένων. Οχι μόνο, γιατί ο αρχιεπίσκοπος επιχειρεί να τον ταυτίσει με την ορθοδοξία, φέρνοντας στο προσκήνιο σκοταδιστικές και καταδικασμένες από την ιστορία και τη ζωή διακρίσεις, αλλά και γιατί ο πατριωτισμός των εργαζομένων ήταν και είναι σύμφυτος και αλληλένδετος με το διεθνισμό, αναγνωρίζοντας ως ταξικά αδέλφια όλους τους εκμεταλλευόμενους, ανεξάρτητα των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων ή της εθνικής τους καταγωγής και προέλευσης. Είναι πολέμιος των επικίνδυνων αντιλήψεων, περί χαμένων πατρίδων, όπως και της μετατροπής της χώρας μας σε ορμητήριο του ευρω-ΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού και τάσσεται ανεπιφύλακτα υπέρ της ισότιμης και πολύμορφης συνεργασίας των λαών και χωρών.

Ας πάψουν, επομένως, και οι δύο την επιχείρηση ιδεολογικής παραπλάνησης των εργαζομένων και του λαού. Αλλωστε, η καθημερινή τους πρακτική αποδείχνει πόσο πιστεύουν αληθινά πολλά απ' όσα λένε καθημερινά και ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο των διακηρύξεών τους.

Λαός χωρισμένος πάντα νικημένος

Ο,τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στη Νέα Κίο, με το ρατσιστικό παραλήρημα ορισμένων στελεχών του κυβερνητικού κόμματος, που προσπαθούν να εμφανίσουν το σύνολο της κοινωνίας να συμφωνεί με τις ιδέες τους, συμβαίνει καθημερινά σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπου το κεφάλαιο έχει κατορθώσει να εφαρμόσει το «λαός χωρισμένος πάντα νικημένος». Στη χώρα μας τα πρόσφατα παραδείγματα περισσεύουν. Καλοί οι Αλβανοί όσο δουλεύουν στα χωράφια, παράνομοι όταν έρχεται η ώρα της πληρωμής. Καλοί οι Πολωνοί όταν δουλεύουν στην οικοδομή, παράνομοι όταν ζητάνε ένσημα. Καλές οι Φιλιππινέζες όσο είναι έγκλειστες, παράνομες και πόρνες μόλις κοινωνικοποιούνται. Καλοί οι Πακιστανοί σαν τζάμπα πληρώματα, ταραχοποιοί όταν ζητούν εφαρμογή των συμβάσεων. Καλοί οι Τσιγγάνοι όταν μαζεύουν σκουπίδια, βαποράκια όταν τους αρπάζουν τη γη τους για να περάσει η Αττική Οδός. Καλοί όλοι οι μετανάστες όταν είναι φτηνή εργατική δύναμη, λαθραίοι όταν δεν ελέγχεται η ροή τους από τα κομπιούτερ της Σένγκεν ή τα ηλεκτροφόρα καλώδια του Τέξας.

Η μηχανή είναι καλά στημένη. Προβλέπει ακόμα και κλάμα μέσα από τον όρο «κοινωνικός αποκλεισμός», όρο που επέλεξαν οι θύτες για να ενοχοποιήσουν την κοινωνία για τα θύματα που οι ίδιοι παράγουν. Δε λέμε πια ο άνεργος, ο άστεγος, ο ναρκομανής, ο απολυμένος λίγο πριν τη σύνταξη, ο ανάπηρος. Λέμε «κοινωνικά αποκλεισμένος».

Αυτός που απολύει, αυτός που δε νοιάζεται αν υπάρχει λαϊκή κατοικία, αυτός που παροπλίζει τη νεολαία πριν καν εξεγερθεί, αυτός που δεν παρέχει καν επιδόματα επιβίωσης, αυτός που καταστρέφει το δημόσιο σύστημα υγείας και πρόνοιας, αυτός που κρατά μια ολόκληρη ήπειρο σε κατάσταση αναλφαβητισμού, το μεγάλο κεφάλαιο, εξαφανίζεται ως ένοχος και παρουσιάζεται μάλιστα το φαινόμενο να κατοχυρώνεται πλέον στρεβλά στις συνειδήσεις και ως φιλάνθρωπος. Η «παραγωγή συναίνεσης» αποκαλύπτεται τελικά ως η επιστήμη της «παραγωγής συνενόχων για να διαφεύγει ο πραγματικός ένοχος». Και μετά, άστους να σκοτώνονται...

Συνέπεια αυτής της ενοχοποίησης και οι νέοι - κάλπικοι στο περιεχόμενο - διαχωρισμοί μεταξύ «ευαίσθητων» και «ρατσιστών», «εκσυγχρονιστών» και «συντηρητικών». Το σύστημα παράγει το χωρισμό και μαζί εξασφαλίζει τις συμμαχίες του, ένα στρατό από πρόθυμους κονδυλοδιαίτους που φροντίζουν - καταγγέλλοντας δήθεν τον «κοινωνικό αποκλεισμό» ως συναισθηματική πανούκλα κι όχι σαν αποτέλεσμα ταξικής βίας - να ενισχύσουν ιδεολογικά το διαχωρισμό που έτσι παρουσιάζεται ως αυτονόητος, έτσι ακριβώς όπως το: «πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί».

Στο τέλος μένουμε μόνοι, με το στίχο να περιγράφει αδιέξοδα πως «οι πλατείες μας φουντώνουνε στη βία». Κι όμως, δικός μας στίχος είναι και το «εμπρός της Γης οι κολασμένοι». Μπορούμε, πράγματι, να βρούμε χίλιους λόγους να ζούμε χώρια. Βάρβαροι μέχρι τελικής πτώσεως. Να περιγράφουν από τα «μίντιά» τους τα χάλια μας και να κονομάνε κι όλας απ' αυτά, οι πετρελαιάδες - εφοπλιστές και λοιποί «ευαίσθητοι» καναλάρχες.

Κι όμως, έχουμε εχθρό. Εναν! Δε χρειάζεται να ψάξουμε άλλους ανάμεσά μας. Πρέπει να ξεμπερδέψουμε μ' αυτόν, τον έναν, και τις πολιτικές του εκφράσεις, που ποδηγετούν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Αυτόν τον έναν που θέλει το σύνολο του εργαζόμενου κόσμου τυλιγμένο σε μια κόλλα χαρτί, στη σύγχρονη εκδοχή του, όπως οι τράπεζες δεδομένων, τύπου Σένγκεν. Ας ξεμπερδεύουμε, λοιπόν, με τον «κοινωνικό αυτοματισμό». Είναι υποκινούμενος από την κυβέρνηση και όσους έχουν συμφέρον να εδραιώνουν με το «διαίρει και βασίλευε» την εξουσία της κυρίαρχης σήμερα τάξης.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Τα Ολυμπιακά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΟ ΞΕΡΑΤΕ ότι είμαστε «μια χώρα με οικονομία, που μπορεί να ανταποκριθεί στο τεράστιο εγχείρημα των Ολυμπιακών Αγώνων»; Το είπε χτες ο πρωθυπουργός στη Βουλή και να σας πούμε την αλήθεια, με την έννοια που το λέει αυτός, δε διαφωνούμε!

Τι μας λείπει, δηλαδή, για να ανταποκριθούμε ως οικονομία;

Κατασκευαστές και επιχειρηματίες έτοιμους να ξεκοκαλίσουν κονδύλια των φορολογουμένων έχουμε. Υπουργεία που έχουν ετοιμάσει το θεσμικό πλαίσιο για τις αναθέσεις και τη «μάσα» επίσης έχουμε! Εργαζόμενοι και λαός, για να σηκώσει το βάρος υπάρχει.

Δυνάμεις καταστολής για να σταματήσουν όσους αντισταθούν σ' αυτήν την κατάσταση διαθέτουμε, για εφημερίδες και ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς που θα μας στηρίξουν κανονίσαμε, με τους «διεθνείς οικονομικούς παράγοντες» τα συμφωνήσαμε, οπότε όλα έτοιμα είναι.

Βεβαίως, κάτι ψιλο-λεπτομέρειες δεν έχουν ακόμα τακτοποιηθεί, όπως, π.χ., πού θα μείνουν οι αθλητές, πού θα αγωνιστούν, τι θα γίνει με τη ραδιοτηλεοπτική κάλυψη, τι θα τρώνε όσοι θα φιλοξενηθούνε, αλλά ...εντάξει αυτά θα τα βολέψουμε.

ΟΣΟ ΓΙ' ΑΥΤΑ που λέει ο Καραμανλής περί εθνικών επιτροπών Ολυμπιακών Αγώνων και άλλα τέτοια, εμ, λογικό είναι να τον κοιτάζει ο Σημίτης αφ' υψηλού! Στο κάτω - κάτω, μήπως του το χρώσταγε, για να τον βάλει μέσα σε τέτοιο «χοντρό» παιγνίδι;

Πότε θα τους ξανατύχει στους ΠΑΣΟΚους τέτοια ευκαιρία; Γι' αυτό, αντί να κοιτάζει πώς θα ...μπλέξει η Νέα Δημοκρατία στην υπόθεση της Ολυμπιάδας, ας κοιτάξει πώς θα ...ξεμπλέξει από το εσωτερικό της πρόβλημα, προτού χάσει και τ' αυγά και τον ...Σπηλιωτόπουλο.

Αν προσδοκά δε να μπει στο παιγνίδι μέσω Αβραμόπουλου, ...σώθηκε! Αυτός, ό,τι και να λέει, το δικό του παιγνιδάκι παίζει και στην κατάσταση, μάλιστα, που είναι τώρα, προτίθεται πλέον να παίξει κάθε ρόλο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κραυγές και ψίθυροι...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στις οθόνες μας δε βλέπουμε μόνο αφρισμένους αξιωματούχους ρασοφόρους, αλλά και ορισμένους αφρισμένους δημοσιογράφους, που σε ορισμένες περιπτώσεις ξεφωνίζουν σαν να τους έπιασε κάποιο αόρατο χέρι από το λαιμό (μπορεί να είναι και το χέρι της AGB, μπορεί και κάτι άλλο...). «Διχασμός», «προβλέπω άγριο διχασμό», «προς Θεού, έρχεται διχασμός».., είναι οι κραυγές που πυκνώνουν, μετά τους πρώτους ανάλογους ψιθύρους, με τρόπο, που να σκέφτεσαι ότι ορισμένοι κάνουν ευχέλαιο για μια τέτοια εξέλιξη, με αφορμή το θέμα των ταυτοτήτων.

Και όσο ο πολύς ο κόσμος άλλες σκοτούρες έχει και άλλα προβλήματα κυρίως τον βασανίζουν, όποια γνώμη και να έχει περί του «καυτού θέματος», όσο αρχίζει πολλοί να σπάνε και πλάκα με τους περιφερόμενους θιάσους, που άφησαν το θυμιατό και άδραξαν τα μικροφωνάκια, τόσο πυκνώνουν οι κραυγές περί επερχόμενου διχασμού, τον οποίο δήθεν απεύχονται.., αλλά μάλλον «τον πάνε», αν δεν τον ευλογάνε.

Η περιοδεία του Μπ. Κλίντον

Στην ενίσχυση των διατλαντικών δεσμών, ώστε ΗΠΑ και Ευρώπη να αντιμετωπίσουν επιτυχώς «τις προκλήσεις πέρα των συνόρων μας», αναφέρθηκε ο Μπιλ Κλίντον, αρχίζοντας, από τη Λισαβόνα, την τελευταία - μάλλον - προεδρική περιοδεία του στη γηραιά ήπειρο.

Ξεκαθαρίζει, δηλαδή, δύο πράγματα ο Αμερικανός Πρόεδρος: Πρώτον, ομολογεί πως υπάρχουν «προκλήσεις, πέραν των συνόρων μας» - δηλαδή, των συνόρων της ΕΕ - που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Και δεύτερον, απαιτεί η αντιμετώπιση αυτή να γίνει με την «ενίσχυση των διατλαντικών δεσμών», δηλαδή με τη διατήρηση από τις ΗΠΑ της θέσης του ηγεμόνα.

Αν αναρωτιέστε τώρα, για ποιες προκλήσεις μιλά ο κ. Κλίντον, δε χρειάζεται να ψάξετε και πολύ. Τα Βαλκάνια και ακόμη περισσότερο, η πρώην ΕΣΣΔ, όπως και οι υπόλοιπες πρώην σοσιαλιστικές χώρες, αποτελούν το μήλον της έριδος ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές της «νέας τάξης».

Η... ταυτότητα του ΣΥΝ

«Και στο ληστή ψωμί και στον χωροφύλακα χαμπέρι», η παροιμία αυτή αποδίδει άριστα την πλέον προσφιλή τακτική του Συνασπισμού, που ακολουθήθηκε «κατά γράμμα» και πάλι, αυτή τη φορά για τη διεξαγωγή της ΝΑΤΟικής άσκησης «DYNAMIC MIX» στη χώρα μας.

Το παράδειγμα που χρησιμοποιεί για να αποδείξει τον υπονομευτικό ρόλο του ΝΑΤΟ είναι το λιγότερο ατυχές! Το μόνο που του προσάπτει είναι ότι «παρακολουθεί περίπου αδιάφορα τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Κόσσοβο, που τώρα προκαλούν μια αντίστροφη εθνοκάθαρση με θύματα τους Σέρβους». Καλό θα ήταν βέβαια ο ΣΥΝ να μην προκαλεί τη μνήμη, γιατί όλοι θυμούνται πως από «ενδιαφέρον για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Αλβανών Κοσσοβάρων» το ΝΑΤΟ έκανε «φύλλο και φτερό» τη Γιουγκοσλαβία και μακέλεψε το λαό της. Και ήταν η «εθνοκάθαρση» του Μιλόσεβιτς η «καραμέλα» όσων επιχειρούσαν (και του ΣΥΝ) να νομιμοποιήσουν στις λαϊκές συνειδήσεις τη ΝΑΤΟική επιδρομή. Και τέλος πάντων όλοι ξέρουν πως το ΝΑΤΟ δε δίνει δεκάρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα των κατοίκων καμίας χώρας.

Εγκαλεί επίσης την κυβέρνηση γιατί ευθυγραμμίζεται - λέει - με τις αμερικανικές επιλογές, κάτι που φάνηκε και από την υποστήριξη στη σερβική αντιπολίτευση, ενώ η Ευρωπαϊκή Ενωση αθώα περιστερά και πάλι, λες και δε στηρίζει τα σχέδια ανατροπής της γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης, λες και δε συμμετέχει στο ΝΑΤΟ και στις αποφάσεις του!

Βέβαια, όλα αυτά σημαίνουν ότι ο ΣΥΝ δεν κούνησε μέχρι στιγμής ούτε το δαχτυλάκι του για να συμμετάσχει σε κάποια φιλειρηνική κινητοποίηση, από τις εκατοντάδες που γίνονται αυτό τον καιρό σε όλη τη χώρα. Εστω, ας οργάνωνε κάποιες δικές του...

Ακόμη και η «Καθημερινή»

Ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι, λέει ο λαός μας και ταιριάζει γάντι στον αμερικανόπνευστο και αμερικανοκαθοδηγούμενο ελληνοτουρκικό «διάλογο», με τον οποίο ασχολείται και το διπλανό σκίτσο του Ηλία Μακρή, από την πρώτη σελίδα της χτεσινής «Καθημερινής».

Υ.Γ. Τώρα, σε ό,τι αφορά τις αντιρρήσεις του Ακη, για τα «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης», που το σκίτσο υπαινίσσεται, μάλλον υπερβάλλει. Σε κάποιους χειρισμούς έχει αντιρρήσεις ο άνθρωπος και όχι στην ουσία. `Η, μήπως, καταφεύγουν στην Μαντλίν Ολμπράιτ ακόμη και για τους χειρισμούς;..

Με τον υφυπουργό Εργασίας, Χρ. Πρωτόπαππα, συνέτρωγε προχτές το μεσημέρι ο Ν. Μπίστης, απ' ό,τι διαβάσαμε στα χτεσινά «Νέα». Κι εμείς αναρωτιόμασταν, ποιος εμπνέει τις αντι-ΚΚΕ υστερίες στο πρώην στέλεχος του ΣΥΝ, σαν αυτές που σχολιάζαμε τις προάλλες...

Οδηγός για δράση

Είναι γεγονός ότι το ΚΚΕ μετεκλογικά βρέθηκε στο στόχαστρο της κυρίαρχης προπαγάνδας. Αρχικά, γιατί μίλησε για αναντιστοιχία του εκλογικού αποτελέσματος με τις λαϊκές διαθέσεις. Εκτίμησε, δηλαδή, πως ο λαός ενίσχυσε τα κόμματα της πλουτοκρατίας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα ανεχτεί ή θα υποταχτεί στις αναδιαρθρώσεις της ΟΝΕ και στην ιμπεριαλιστική τάξη του ΝΑΤΟ. Στη συνέχεια, γιατί βιάστηκε να δώσει πρώτες εκτιμήσεις, αν και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση τις δίνει την αμέσως επομένη μέρα. Στο τέλος, γιατί το ΚΚΕ δεν ανέβασε τα ποσοστά του, άρα ο λαός δε συμφωνεί με την πολιτική του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού μετώπου για τη λαϊκή εξουσία, πολιτική που δε χωρά στα πλαίσια της διαδικασίας ισχυροποίησης των αφεντικών.

Ναι είναι όλ' αυτά, που ολόκληρο το Κόμμα και η ΚΝΕ συζήτησαν αναλυτικά, σε συνδυασμό με τη σταθερή επικοινωνία που συνεχίζεται, ανάμεσα στο Κόμμα και τους οπαδούς, τους φίλους, τις δυνάμεις που συνεργάστηκαν μαζί του. Μια πλούσια, διεξοδική κουβέντα ουσίας, για τους παράγοντες που καθορίζουν αυτό ή το άλλο εκλογικό αποτέλεσμα, για τις συνθήκες που δίνονται οι πολιτικές μάχες και τα όπλα του αντίπαλου, για την προοπτική του λαϊκού μετώπου στις μετεκλογικές εξελίξεις και τη δυνατότητα συσπείρωσης πλατιών λαϊκών δυνάμεων μέσα από τα διάφορα μέτωπα πάλης. Για τους αγώνες που είναι αναγκαίοι σ' αυτές τις συνθήκες, ώστε να ανεβαίνει η πολιτική συνείδηση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων ως την ενότητα δράσης τους, την κοινή πάλη ενάντια στην πολιτική και την εξουσία της πλουτοκρατίας. Γεγονός, που θα ωριμάζει και θα προετοιμάζει από την ίδια τους την πείρα αυτές τις κοινωνικές δυνάμεις, ώστε να συνειδητοποιούν την ανάγκη σύγκρουσης, ρήξης, η οποία μπορεί να επιτευχθεί και θα επιτευχθεί μόνο με τη δύναμη των ίδιων των λαϊκών μαζών.

Ολη αυτή η μεγάλη οργανωμένη συζήτηση, με τα τελικά συμπεράσματα, την εκτίμηση για τις μετεκλογικές εξελίξεις και την προοπτική του κοινωνικοπολιτικού αγώνα, τα καθήκοντα των κομμουνιστών, αποτυπώνεται στην απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, που δίνεται σήμερα στη δημοσιότητα. Απόφαση, οδηγός για δράση, πρώτ' απ' όλα των κομμουνιστών, αλλά και των οπαδών μας, των φίλων του ΚΚΕ, με τον ίδιο πάντα σκοπό. Την πιο αποτελεσματική δράση για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού - δημοκρατικού μετώπου πάλης. Η άμεση, μετά την πολιτική μάχη των εκλογών, ανάπτυξη τέτοιας δράσης, με οδηγό την απόφαση της ΚΕ, θα συσσωρεύει ακόμη πιο πλούσια πείρα στην πορεία προς το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ, θα φωτίσει ακόμη περισσότερο το δρόμο του Μετώπου.

Μόνο που η απόφαση δεν αρκεί από μόνη της, για να οδηγεί σε αποτελέσματα που να επηρεάζουν θετικά τη δράση της εργατικής τάξης και του λαού, στη σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώνεται από την ευρωατλαντική πολιτική. Απαιτεί, πάνω απ' όλα και πρώτ' απ' όλα, μελέτη, αφομοίωση, σκύψιμο πάνω στα ζητήματα που αναδεικνύει, για την αναγκαιότητα βαθύτερης ιδεολογικοπολιτικής δουλιάς στο λαό, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη των αγώνων. Απαιτεί να αυξηθούν οι ρυθμοί της οργανωμένης ενιαίας παρέμβασης και δράσης των κομμουνιστών, μέσα στην εργατική τάξη και τη νεολαία, στα άλλα λαϊκά στρώματα, στα κοινωνικά κινήματα και, πρώτ' απ' όλα, στο αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό. Απαιτεί σκληρή δουλιά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, για τη μαζικοποίηση, τη μαχητικοποίηση, τον ταξικό του προσανατολισμό και πάνω σ' αυτά την οικοδόμηση της ενότητας δράσης της εργατικής τάξης. Απαιτεί συνέχεια στη δράση για κοινωνικοπολιτικές συσπειρώσεις. Ολ' αυτά συμβάλλουν στην οργάνωση της αντίστασης, ώστε να απεγκλωβίζονται λαϊκοί άνθρωποι από την κυρίαρχη πολιτική για τη λαϊκή αντεπίθεση.

Κατοχή

Ξένα στρατεύματα

πατούν

τον τόπο μας

τη γη μας,

με «βίζα»

που εκδώσανε

οι δούλοι

οι ταγοί μας

κι αναριγούνε

οι στεριές,

οι θάλασσες, τα όρη,