Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η Ζώνη είναι τραγική, καθώς η ανεργία έχει φτάσει το 80%. Η κυβέρνηση και ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιά υλοποιώντας την πολιτική τους διώχνουν τις δουλιές από τη Ζώνη. Παρά τις μικροπαρεμβάσεις που αναγκάστηκε να κάνει η διοίκηση του ΟΛΠ, κάτω από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, δε λύνουν σε καμία περίπτωση το σοβαρό πρόβλημα της υποδομής. Συγκεκριμένα, στην ευρύτερη περιοχή της Ζώνης λείπουν δεξαμενές και αυτές που υπάρχουν είναι για περιορισμένης χωρητικότητας πλοίων. Δεν υπάρχουν δίκτυα παροχής ρεύματος. Για παράδειγμα, στο Μόλο Δραπετσώνας υπάρχει μονάδα η οποία όμως δε λειτουργεί.

Δεν υπάρχουν δίκτυα παροχής νερού και πυρόσβεσης. Σοβαρό πρόβλημα είναι η έλλειψη γερανών, ενώ όσοι υπάρχουν δε λειτουργούν. Δεν υπάρχει ναυπηγική κλίνη, και όπως καταγγέλλουν τα σωματεία, οι όποιες μικρές κατασκευές γίνονται στα καρνάγια με απαρχαιωμένες μεθόδους. Υπάρχουν ελλείψεις σε δέστρες (δένουν τα πλοία), ενώ πρόβλημα υπάρχει και με τους ντόκους. Χειρότερη παρουσιάζεται η κατάσταση στην Κυνοσούρα της Σαλαμίνας, όπου η υποδομή είναι ανύπαρκτη. Δεν υπάρχουν ούτε μόλοι, ούτε γερανοί, ούτε κατάλληλα σημεία για την πρόσδεση των πλοίων. Αυτή γίνεται σε κατεστραμμένους ή μισοβυθισμένους ντόκους και πολλές φορές, όπως καταγγέλθηκε από συνδικαλιστές, τα πλοία δένουν πάνω σε βράχια! Δεν υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης από την ξηρά παρά μόνο από τη θάλασσα με σοβαρή δυσκολία.

Τα σωματεία και οι φορείς που δραστηριοποιούνται γύρω από τη Ζώνη, πρόσφατα κατέληξαν σε κείμενο θέσεων και αιτημάτων για τη βελτίωση της υποδομής και τον εκσυγχρονισμό της Ζώνης για την παραγωγική της ανάπτυξη. Με συγκεκριμένο αγωνιστικό πλαίσιο, διεκδικούν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους και όπως τονίζουν ο αγώνας θα σταματήσει μόνο όταν δοθούν λύσεις.

Από τις προσπάθειες κατάσβεσης του πλοίου με πυροσβεστικό πλοιάριο

Ο 23χρονος Βλάσης Βλασόπουλος, το παιδί που θρήνησε η ναυτεργατική οικογένεια την περασμένη Πέμπτη 15 Ιούνη, και οι άλλοι τρεις συνάδελφοί του που γλίτωσαν από θαύμα, βρισκόταν πάνω σε ένα δεξαμενόπλοιο, στο «ΣΛΟΠΣ». Και το κυριότερο, πάνω σε ένα πλοίο, του οποίου οι δεξαμενές περιείχαν μείγμα από διάφορα είδη πετρελαιοειδών και, όπως κυκλοφορεί «στην πιάτσα», ίσως περιείχε και μια ποσότητα από «γκρούντι όιλ»! Βρισκόταν πάνω σε ένα «σλοπάδικο», πλοία που, εξαιτίας ακριβώς του φορτίου τους, οι ναυτεργάτες χαρακτηρίζουν βόμβες! Και όμως, κανείς, ούτε ο Βλάσης ούτε οι τρεις που βρίσκονταν εκείνη τη «μαύρη ώρα» μαζί του, αλλά ούτε και τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος, που συμπτωματικά βρίσκονταν εκτός πλοίου, δε διέθεταν έστω και ένα πιστοποιητικό γνώσεων και αντιμετώπισης κινδύνων πάνω σε δεξαμενόπλοιο, αλλά δε θεωρούνται καν ναυτεργάτες!

Το «ΣΛΟΠΣ» καίγεται την Παρασκευή, μετά την έκρηξη

Ειδικότερα, αυτή η «βόμβα» βρισκόταν δεμένη επί 6 χρόνια στη Κυνοσούρα της Σαλαμίνας, δηλαδή σε ένα χώρο που δε διαθέτει ούτε τις στοιχειώδεις εγκαταστάσεις για να φιλοξενήσει ένα τέτοιου είδους πλοίο. Επί 6 ολόκληρα χρόνια αυτό το πλοίο υποδέχεται στα αμπάρια του κατάλοιπα πετρελαιοειδών και τα διαχωρίζει, χωρίς κανείς από τους αρμόδιους, δηλαδή το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και ο Οργανισμός Λιμένα Πειραιά, να διενεργήσουν τον παραμικρό έλεγχο. «Και τι δουλιά έχουν αυτοί να το ελέγξουν. Αφού δε θεωρείται πλοίο, αλλά εργοστάσιο», αναφέρει ένας ναυτεργάτης συζητώντας με άλλους συναδέλφους του την επομένη του δυστυχήματος. Μάλιστα, ορισμένοι από αυτούς, όπως ανέφεραν, είχαν «κάνει» σε «σλοπάδικο» της εταιρίας HELLENIC SLOPS - PERIVALLODOLOGIKI AE, στην οποία ανήκε και το ομώνυμο «SLOPS».

«Ο Μελισσανίδης, που είναι το μεγάλο αφεντικό, κατάφερε όχι μόνο να πάρει το μονοπώλιο, αλλά να είναι και καλυμμένος», αναφέρει ένας ακόμα ναυτεργάτης, και εξηγεί: «Χαρακτήρισε το πλοίο ως εργοστάσιο, που σημαίνει ότι πλέον έχει να κάνει με το ΙΚΑ. Ομως, το ΙΚΑ τι δυνατότητες έχει για να διενεργήσει ελέγχους;». «Είναι φοβερό πάνω σε τέτοιο πλοίο να δουλεύουν άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα», αναφέρει ένας ακόμα, και συνεχίζει: «Ολα αυτά τα χρόνια όσοι έχουν δουλέψει στα σλοπάδικα είναι είτε ανασφάλιστοι ή ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ, άλλοι Ελληνες άλλοι αλλοδαποί. Ανθρωποι που όπως και οι τελευταίοι δεν ήξεραν καν πού βρίσκονταν, δεν ήξεραν τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας. Τι πρέπει να προσέξουν, τι όχι. Αντε τώρα αυτοί να φορτώσουν ή εκφορτώσουν μείγμα που να περιείχε και δόση "γκρούντι όιλ", που ακούσαμε ότι ίσως υπήρχε μια μικρή ποσότητα. Η έκρηξη, παιδιά, ήταν θέμα χρόνου».

Τα λεγόμενα των ναυτεργατών ήρθε να επιβεβαιώσει η κατάσταση προσωπικού του «SLOPS» από την...Επιθεώρηση Εργασίας! Στην κατάσταση αναφέρονται 8 άτομα, ενώ σύμφωνα με ναυτεργάτες υπολογίζεται ότι πάνω στο πλοίο είναι πάνω από 10. Αλλωστε, είναι ενδεικτικό ότι ο τραυματισμένος Πολιστάκ Μπογδάν δεν είναι στην κατάσταση! Ακόμα ο Αριστείδης Κυριακίδης, ο οποίος είχε χαρακτηριστεί από τις λιμενικές αρχές μετά την έκρηξη πλοίαρχος (αν και είναι γνωστό ότι δε διαθέτει τέτοια ειδικότητα) και λίγο έλειψε να βρεθεί στη φυλακή, στην κατάσταση προσωπικού θεωρείται υπάλληλος γραφείου και ο μισθός του είναι ακριβώς 300.000 δραχμές! Ο Βλάσης Βλασόπουλος στην κατάσταση θεωρείται καθαριστής και έπαιρνε μισθό...200 χιλιάδες δραχμές! Τον ίδιο μισθό με το Βλάση έπαιρναν ακόμα τρεις ναυτεργάτες, ενώ δύο από τους 8 έπαιρναν 250 χιλιάδες δραχμές, ένας επίσης ως καθαριστής και ένας ως συντηρητής! Ακόμα, από τους 8 οι τέσσερις είναι αλλοδαποί.

Αξίζει να προσθέσουμε ορισμένα ακόμα στοιχεία: Το πλοίο που ανατινάχτηκε δεν ήταν υπό την παρακολούθηση νηογνώμονα. Τουλάχιστον κάτι τέτοιο δεν εμφανίζεται σε επίσημα έγγραφα. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπήρχε η στοιχειώδης παρακολούθηση για την καταλληλότητά του, αν σε αυτό προστεθεί ότι ναυπηγήθηκε το 1973. Το 27χρονο «ΣΛΟΠΣ» ήταν το... πιο νέο από τα υπόλοιπα πλοία ίδιου τύπου της HELLENIC SLOPS! Συγκεκριμένα, η εταιρία διαθέτει άλλα 4 πλοία, το «ΣΛΟΠΣ 1» με έτος ναυπήγησης το 1969 και παίρνει τα πιστοποιητικά αξιοπλοΐας του από την ιδιωτική εταιρία «Ελληνικός Νηογνώμονας ΑΕ»... Το «ΣΛΟΠΣ 2» με έτος κατασκευής επίσης το 1969 και με τον ίδιο νηογνώμονα. Το «ΣΛΟΠΣ 3» με έτος ναυπήγησης το 1961 και το «ΣΛΟΠΣ 4» με έτος ναυπήγησης το...1930!

Η Πανελλήνια Ενωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού στις 22 του μήνα κατέθεσε επιστολή-«κατηγορώ» στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιά (με αριθ. Πρωτ. 6899). Στην επιστολή επισυνάπτει καταγγελία του «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», την οποία είχε στείλει το 1997 ενημερώνοντας έγκαιρα τις αρμόδιες αρχές για μια σειρά παραβιάσεις των κανόνων ασφαλείας, που συντελούνται στο δεξαμενόπλοιο «ΣΛΟΠΣ». Παράλληλα, απαιτεί να διενεργηθούν εξονυχιστικοί έλεγχοι παραθέτοντας μια σειρά ερωτημάτων που αφορούν στην τήρηση της νομοθεσίας.

Ο γραμματέας της ΠΕΜΕΝ, Χαράλαμπος Χαλτσωτάκης, σημειώνει ακόμα: «Είναι φανερό ότι η κύρια ευθύνη ανήκει στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, που αποτελεί "ομπρέλα" της εφοπλιστικής ασυδοσίας. Κανείς από τους αρμόδιους δεν ενδιαφέρθηκε για την τήρηση της νομοθεσίας και των κανόνων ασφαλείας σε αυτά τα πλοία, που αποτελούν βόμβες έτοιμες να εκραγούν με απρόβλεπτες συνέπειες για την ανθρώπινη ζωή και βέβαια για το περιβάλλον. Ηδη τώρα θρηνήσαμε έναν ναυτεργάτη, ενώ οι πληροφορίες μας αναφέρουν ότι η οικολογική καταστροφή είναι τεράστια. Ποιος έδωσε την άδεια στην εταιρία να διενεργεί αυτές τις εργασίες; Ποιος της έδωσε την άδεια να μην έχει ναυτολόγιο; Εμείς περιμένουμε να μας αποσταλούν οι έγγραφες απαντήσεις των αρμοδίων αρχών και από τους δειγματοληπτικούς ελέγχους, που απαιτούμε να διενεργηθούν σε όλες τις δεξαμενές που έχουν αποθηκευτεί πετρελαιοειδή κατάλοιπα, και από τις δεξαμενές καυσίμων του, γιατί πολλά ακούγονται».

Πλοία «δεμένα» στα βράχια ή σε υποτιθέμενους ντόκους

Στο παράρτημα του Συνδικάτου Μετάλλου στο Πέραμα μιλήσαμε με εργατοτεχνίτες, που έχουν δουλέψει κάτω από αντίξοες συνθήκες σε επισκευές πλοίων στην Κυνοσούρα Σαλαμίνας. Ο Παναγιώτης Ζώτος, λεβητοποιός, μας είπε: «Οι συνθήκες είναι απαράδεκτες. Δεν υπάρχει καμία μέριμνα. Δεν υπάρχει υποδομή και, το κυριότερο, αν συμβεί κάποιο ατύχημα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Τα πλοία δένουν πάνω σε σπασμένους ή μισοβυθισμένους ντόκους. Αν έχει λίγο "καιρό", υπάρχει ο κίνδυνος της σύγκρουσης των πλοίων».

Ο Ν. Περδικάρης, λεβητοποιός, επίσης, μας είπε ότι αν και γίνονται έλεγχοι, με παρεμβάσεις των σωματείων, για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων, ωστόσο, υπάρχει ανάγκη, πράγμα όχι εύκολο, να γίνονται με μεγαλύτερη συχνότητα. «Η Κυνοσούρα - παρεμβαίνει ο Π. Ζώτος - είναι τόπος εύκολου κέρδος. Πηγαίνει ο κάθε αεριτζής που εκμεταλλεύεται τη σημερινή κατάσταση και κάνει τη δουλιά του, ενώ η ζωή των εργαζομένων μπαίνει σε κίνδυνο. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι η κυβέρνηση δε θέλει να γίνονται επισκευές στην Κυνοσούρα, εξάλλου καμία κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν έχει πάρει μέτρα σ' αυτήν την κατεύθυνση. Γενικότερα βέβαια, επιδιώκουν τη συρρίκνωση της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, γεγονός για το οποίο έχουμε δώσει πολλές μάχες και συνεχίζουμε».

Οπως ανέφερε ο Α. Γραμμενιάτης, πριν δυο χρόνια περίπου, ένας Φιλιππινέζος εργάτης σκοτώθηκε, όταν, στην προσπάθειά του να δέσει το καράβι, κάτω από δύσκολες συνθήκες, έσπασε ο κάβος και τον χτύπησε. Είναι γεγονός, όπως είπε, που οφείλεται στην ανύπαρκτη υποδομή. «Αφού - συνέχισε - ντόκοι δεν υπάρχουν, ενώ τα βυθισμένα πλοία δίνουν άλλοθι για να μην φτιαχτούν ντόκοι, αφού η μεταφορά τους είναι ασύμφορη». Ακόμα και μια ζαλάδα να πιάσει έναν εργαζόμενο, είπε ο Π. Ζώτος, δεν μπορείς να φύγεις από το πλοίο, αν δεν υπάρχει λάντζα, η πρόσβαση από την ξηρά είναι αδύνατη, γεγονός που αποδείχτηκε περίτρανα από την πρόσφατη έκρηξη. «Ακόμα και από τα ταχύπλοα που περνούν από εκεί - συνέχισε - και σηκώνουν κύμα έχουν προκληθεί σοβαρά ατυχήματα σε εργάτες που δουλεύουν σε σκαλωσιές».

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα, που μας ανέφεραν οι συνομιλητές, όταν, πριν αρκετό καιρό, υπάλληλοι του ΙΚΑ, μαζί με συνδικαλιστές, πήγαν για έλεγχο στην Κυνοσούρα με ένα μικρό πλωτό του Λιμενικού Σώματος, είχε όμως άσχημο καιρό με αποτέλεσμα να τρομάξουν. «Ούτε πρόκειται να ξαναπατήσουν το πόδι τους», είπε χαρακτηριστικά ο Α. Γραμμενιάτης. «Κάνεις το σταυρό σου το πρωί ξεκινώντας για το μεροκάματο - συμπλήρωσε ο Ν. Περδικάρης - και εύχεσαι να γυρίσεις σπίτι». Ο χώρος είναι ανεξέλεγκτος, τονίζει ο Π. Ζώτος, σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση δεν παίρνει κανένα μέτρο για να φτιαχτεί η υποδομή στην Κυνοσούρα και όχι μόνο.

Ο πρόεδρος του Σωματείου Ηλεκτρολόγων Επισκευών Εγκαταστάσεων Πλοίων, Θ. Παναγιωτόπουλος, δήλωσε στο «Ρ»: «Στο πλαίσιο αιτημάτων των σωματείων που αφορά την ανάπτυξη και υποδομή της Ζώνης, υπάρχει και το αίτημα για ανάπτυξη της υποδομής στην Κυνοσούρα, που θα δώσει πνοή και ανάπτυξη στις εργασίες. Αυτό που ζητάμε για το χώρο της Κυνοσούρας, είναι να υπάρξουν κατάλληλοι ντόκοι για την πρόσδεση των πλοίων, την ασφαλή παραμονή τους κατά τις εργασίες, αλλά και την καθημερινή και ασφαλή διακίνηση των εργαζομένων στα επισκευαζόμενα πλοία.

«Πλάτη» σ' αυτήν την κατάσταση κάνει το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και συνολικά η κυβέρνηση και σε καμία περίπτωση δε λαμβάνει υπόψη της τα σοβαρά και πολλά ατυχήματα που έχουν γίνει κατά καιρούς. Η κατάσταση αυτή συντηρείται, με το πρόσχημα του χαρακτηρισμένου ως αρχαιολογικού χώρου της περιοχής. Τα σωματεία της Ζώνης, αλλά και οι φορείς της ευρύτερης περιοχής παλεύουν ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, που στόχο έχει τη συρρίκνωση και διάλυση συνολικά της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Βρισκόμαστε σε ένα διαρκή αγώνα με πολύμορφες κινητοποιήσεις, που θα ολοκληρωθούν μόνο, όταν η κυβέρνηση δώσει τις απαιτούμενες λύσεις. Οι εργαζόμενοι συσπειρώνονται, οργανώνονται γύρω από τα σωματεία τους και θα επιλέξουν την τελική σύγκρουση με την πολιτική αυτή».

Οι διάφοροι «υπεύθυνοι» δεν έκριναν σκόπιμο να ενημερώσουν το λαό της Κορινθίας, ώστε αυτός να αποφασίσει για το ζήτημα. Ετσι, αυτό το ρόλο κλήθηκε αναγκαστικά να παίξει η Επιτροπή Αγώνα, που συγκροτήθηκε για να μπει φρένο στη μόλυνση της περιοχής.

Στην Επιτροπή συμμετέχουν η « Δημοτική Αγωνιστική Κίνηση» Αγίων Θεοδώρων, ο δημοτικός σύμβουλος Νίκος Αναπολιτάκης και αρκετοί κάτοικοι της περιοχής, που αρχίζουν να ευαισθητοποιούνται με το πρόβλημα. Η Επιτροπή πήρε το φάκελο της μελέτης επέκτασης και κυκλοφόρησε φυλλάδια με τις θέσεις της, ενημερώνοντας τους κατοίκους. Διοργάνωσε κινητοποίηση τη μέρα που το ΝΣ ενέκρινε την επέκταση. Συνεργάστηκε με τον επιστήμονα Αντώνη Νίτσα, που εργάζεται στην Ιταλία, ο οποίος, με βάση την ίδια τη μελέτη, τονίζει πως η ρύπανση είναι δεδομένη.

Οι πάντες συμφωνούν πως οι κάτοικοι πρέπει να πάρουν στα χέρια τους την υπεράσπιση του περιβάλλοντος και της ίδιας τους της ζωής. Μιλώντας στο «Ρ», ο δημοτικός σύμβουλος και μέλος της Επιτροπής Αγώνα Νίκος Αναπολιτάκης τονίζει πως «σε λίγο θα πίνουμε στο πρωινό μας πετρελαιοειδή, αν δε βάλουμε φρένο σ' αυτήν την κατάσταση. Πρέπει να αφυπνιστεί ο κόσμος και να μην επιτρέψει να γίνει η επέκταση, απαιτώντας παράλληλα να παρθούν μέτρα περιβαλλοντικής προστασίας».

Από την πλευρά της, η επικεφαλής της «Δημοτικής Αγωνιστικής Κίνησης» Αγ. Θεοδώρων Ιωάννα Λαζάρου καταγγέλλει «την προσκυνημένη τακτική των τοπικών αρχόντων σε ό,τι αφορά την ασύδοτη λειτουργία της "Μότορ Οϊλ" εδώ και 25 χρόνια στην περιοχή μας, καθώς και στη διαφαινόμενη επέκτασή της, η οποία είναι ενταγμένη στα πλαίσια των καπιταλιστικών διαρθρώσεων, που υπαγορεύει το Διευθυντήριο των Βρυξελλών». Επίσης, καταγγέλλει την κυβέρνηση, «η οποία υποθάλπει την καταστροφική για όλη την περιοχή λειτουργία χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο». Τέλος, η επικεφαλής της ΔΑΚ προσθέτει πως «θα συνεχίσουμε ανυποχώρητα τον αγώνα μαζί με όλο τον λαό για να ελέγξουμε τη λειτουργία της "Μότορ Οϊλ", να εμποδίσουμε την επέκτασή της, ώστε να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας».

ΧΥΤΑ Αγ. Θεοδώρων. Απορρίμματα της «ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ»

Ο λαός της περιοχής, χωρίς την παραμικρή υπεύθυνη ενημέρωση για το κατ' εξακολούθηση έγκλημα που συντελείται, εξακολουθεί να κοιμάται ήσυχος, αγνοώντας πως έχει «κάτω από το μαξιλάρι» του μια «βόμβα» έτοιμη σε κάθε λεπτό να «εκραγεί».

Φθάνοντας στους Αγίους Θεοδώρους, προσπαθούμε με κάθε τρόπο να ξεχάσουμε, να υποβαθμίσουμε ή ακόμα και να παραβλέψουμε όλα τα περιστατικά, που κατά καιρούς συνέβησαν στην περιοχή και που προκάλεσαν ζημιές στο οικοσύστημά της, για να είμαστε αμερόληπτοι και ανεπηρέαστοι στις κρίσεις μας. Ρίχνουμε μια ματιά στο ιλουστρασιόν διαφημιστικό φυλλάδιο της εταιρίας, το οποίο μας πληροφορεί πως «η ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ είναι υπεύθυνη και ευαισθητοποιημένη σε θέματα που άπτονται της προστασίας του περιβάλλοντος και ασχολείται συστηματικά και οργανωμένα με την καθιέρωση μεθόδων και διαδικασιών, οι οποίες καταδεικνύονται ως απαραίτητες, έτσι ώστε να προστατευτεί στο μέγιστο βαθμό το περιβάλλον, στο οποίο όλοι ζούμε. Η λειτουργία του Διυλιστηρίου - συνεχίζει - είναι σύμφωνη με τον περιβαλλοντικό κανονισμό του ΥΠΕΧΩΔΕ και του υπουργείου Ανάπτυξης. Με σεβασμό προς τη φύση, το Διυλιστήριο διαθέτει και λειτουργεί συστήματα διαχείρισης αποβλήτων». Ομως, τα όμορφα λόγια, που δεν κοστίζουν τίποτα, σύντομα διαψεύδονται, όχι μόνο από τις κουβέντες μας με κατοίκους της περιοχής, αλλά κι από μια επιτόπια περιήγηση στην περιοχή, η οποία θυμίζει «κρανίου τόπο».

Και χημικά απορρίμματα στη χωματερή!

Σχετικά με την επέκταση των διυλιστηρίων, πολλά ενδιαφέροντα και «αξιοπερίεργα», μας καταθέτει ο δημοτικός σύμβουλος Αγίων Θεοδώρων Νίκος Αναπολιτάκης. Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Αντί άλλης επιχειρηματολογίας, ο Ν. Αναπολιτάκης μας προτρέπει να επισκεφθούμε το Χώρο Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) της «Μότορ Οϊλ». Σύμφωνα με τη «μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων τύπου Α` για έργα και δραστηριότητες πρώτης κατηγορίας», που συντάχθηκε για λογαριασμό της «Μότορ Οϊλ», τα απόβλητα της εταιρίας είναι τα «στερεά από δεξαμενές μη μολυβδωμένες», οι «τοξικές λάσπες από καθαρισμούς μολυβδωμένης βενζίνης», τα «στερεά απόβλητα από ελαιοδιαχωριστές», τα «στερεά απόβλητα μονάδος αλκυλιώσεως», οι «χρησιμοποιούμενοι καταλύτες» και τα «υλικά σκραπ».

Περνάμε τους οικισμούς έξω από τους Αγ. Θεοδώρους και ανεβαίνουμε προς το βουνό, ψάχνοντας το ΧΥΤΑ. Περιμένουμε να δούμε εγκαταστάσεις επιστημονικής συλλογής των τοξικών αποβλήτων. Μάταια. Ο ΧΥΤΑ της «Μότορ Οϊλ» δεν είναι τίποτα άλλο από τη χωματερή των Αγ. Θεοδώρων! Εκεί, μαζί με τα σκουπίδια της περιοχής, εναποτίθενται και τα τοξικά απορρίμματα και στη συνέχεια καλύπτονται με μπάζα. Μια διαδικασία, που καθόλου δε συνάδει με τον «στεγανό υπόγειο τσιμεντένιο λάκκο», που περιγράφουν οι υπεύθυνοι. Στην έρευνά μας στο χώρο σταθήκαμε «τυχεροί», καθώς λίγο πρωτύτερα ένα όχημα των διυλιστηρίων έφερε «φρέσκο πράγμα». Εκτός των άλλων, διαπιστώνουμε πως οι σάκοι που μεταφέρουν τη λάσπη δεν είναι πλαστικοί και στεγανοί, αλλά απλοί σάκοι από λινάτσες που σχίζονται ευκολότατα! Κι όλα αυτά, η τοξική λάσπη και τα υπολείμματα χημικών ουσιών σε τενεκέδες και βαρέλια, βρίσκονται εκτεθειμένα στη χωματερή, περιμένοντας να σκεπαστούν από λίγο χώμα!

Ομως, υπάρχουν και χειρότερα. Η χωματερή βρίσκεται πάνω σε χείμαρρο, ο οποίος με μια βροχή λίγο μεγαλύτερη από τα συνηθισμένα μπορεί να παρασύρει τα τοξικά απόβλητα σε χωράφια και σε σπίτια, ακόμα και μέσα στους Αγίους Θεοδώρους! Το «κερασάκι» στην «τούρτα» της φρίκης είναι πως ακριβώς κάτω από τη χωματερή περνούν οι αγωγοί ύδρευσης της πόλης, οι οποίοι φέρνουν στην περιοχή «καθαρό νερό» από τα Γεράνια Ορη. Κανείς δεν ξέρει σε ποια έκταση έχει φτάσει η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, ακόμα και από τα «φυσιολογικά» απόβλητα, πόσο μάλλον από τα τοξικά, για τα οποία οι ειδικοί λένε πως χρειάζονται κάποιες εκατοντάδες χρόνια για να γίνουν ανενεργά! Επιστήμονες λένε πως αυτή η τοξική μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα μπορεί να ξεπεράσει κατά πολύ τα 20 χιλιόμετρα από την εστία μόλυνσης. Με άλλα λόγια, εκτός από τους κατοίκους των Αγ. Θεοδώρων που χρησιμοποιούν χωρίς κανείς να τους το λέει μολυσμένο νερό, είναι άγνωστο σε ποια έκταση έχει φτάσει η καταστροφή.

Ο αγωγός ύδρευσης μέσα στα απορρίμματα

Συνεχίζουμε την περιπλάνησή μας προς τον άλλο ΧΥΤΑ, περνώντας μέσα από μια περιοχή κίτρινη από το θειάφι. Ομως, η παρουσία μας έχει σημάνει συναγερμό στους «σεκιουριτάδες» του Ομίλου, οι οποίοι περιφέρονται με ιδιωτικά περιπολικά, θεωρώντας όλη την περιοχή τσιφλίκι τους. Μας σταματούν και μας ρωτούν πού πηγαίνουμε, «προσφέρονται» να μας οδηγήσουν μακριά από την περιοχή κι όταν αρνιόμαστε, κάνουν έλεγχο των στοιχείων του αυτοκινήτου και μας «γίνονται κολλιτσίδα» σχεδόν μέχρι τον Ισθμό. Πρόκειται για μια ιδιωτική «αστυνομία» που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια ευθύνης της, κάνοντας εξακριβώσεις στοιχείων Ελλήνων πολιτών που περνούν από δημόσιο δρόμο, την ώρα που οι πραγματικοί αστυνομικοί είναι απασχολημένοι με τη φύλαξη του εξοχικού του πρωθυπουργού λίγα χιλιόμετρα παραπέρα. Αλήθεια, ο Κώστας, η Δάφνη Σημίτη και η οικογένειά τους, όταν παραθερίζουν στους Αγ. Θεοδώρους, κάνουν χρήση του νερού της περιοχής; Αν όχι, τι θα συμβούλευαν τους κατοίκους να κάνουν; Μήπως, σε στιλ Μαρίας Αντουανέτας, θα αναρωτιούνται «γιατί οι ιθαγενείς να χρησιμοποιούν το νερό του δικτύου; Χάθηκε το μεταλλικό νερό;».

Ακολουθώντας τη «λογική» πως «επιχείρηση που δεν επεκτείνεται, κλείνει», η «Μότορ Οϊλ» σχεδιάζει την επέκτασή της στην περιοχή του Αγ. Δημητρίου, «περικυκλώνοντας» και πάλι την εθνική οδό Αθηνών - Κορίνθου. Σύμφωνα με τη «μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων τύπου Α` για έργα και δραστηριότητες πρώτης κατηγορίας» που συντάχθηκε για λογαριασμό της «Μότορ Οϊλ», στην περιοχή υπάρχει περιβαλλοντική μόλυνση, αλλά γι' αυτήν δεν ευθύνεται η επιχείρηση. «Ευθύνονται» το «ευρισκόμενο πλησίον των Διυλιστηρίων και της Κοινότητος Αγίων Θεοδώρων ηφαίστειο στην περιοχή Θειόχωμα» στο Σουσάκι, καθώς και οι υπόλοιπες βιομηχανίες, που είναι εγκαταστημένες στην περιοχή... Επίσης, «αλλοιώσεις της χλωρίδας της περιοχής έχουν επέλθει, εξαιτίας της διαπλατύνσεως της νέας εθνικής οδού»...

Η επέκταση της «Μότορ Οϊλ» γίνεται «στα μουλωχτά», για να μην προκληθούν αντιδράσεις των κατοίκων, που βλέπουν πως η επιχείρηση, σαν τη «Λερναία Υδρα», βγάζει «πολλά κεφάλια». «Μουλωχτά» από τους κατοίκους, όχι όμως κι από τους φορείς. Η επιχείρηση εξασφάλισε μια προέγκριση επέκτασης από το ΥΠΕΧΩΔΕ, καθώς η τελική έγκριση θα δοθεί από το υπουργείο Βιομηχανίας, όταν οι εργασίες επέκτασης ολοκληρωθούν. Στη συνέχεια, το θέμα τέθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο Αγ. Θεοδώρων και στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Κορινθίας, καθώς τα στάνταρ της ΕΕ απαιτούν γνωμοδότηση της ΤΑ. Το ΔΣ, χωρίς την παραμικρή ενημέρωση και τεχνογνωσία, επικύρωσε κατά πλειοψηφία την επέκταση!

Είναι χαρακτηριστικό πως όταν ο σύμβουλος της πλειοψηφίας Νίκος Αναπολιτάκης ζήτησε να διαβαστεί από όλους η μελέτη για να ξέρουν τι ψηφίζουν, ο δήμαρχος Τάσος Πέτρου έδωσε διαβεβαιώσεις πως το θέμα ήταν τυπικό και η ψηφοφορία συνεχίστηκε. Με συνοπτικές διαδικασίες και το ΝΣ Κορινθίας επικύρωσε την επέκταση. Λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Ιούνη, οι εκπρόσωποι της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, αφού είχαν επικυρώσει τη μελέτη, επισκέφθηκαν τη «Μότορ Οϊλ» για να ...ενημερωθούν για τον εκσυγχρονισμό της. Ο γενικός διευθυντής της επιχείρησης τους εξήγησε το «νόμο του καπιταλισμού», σχετικά με την επέκταση και τον εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων. Παράλληλα, τους είπε πως την προηγούμενη μέρα η επιχείρηση είχε εκποιήσει το 25% των μετοχών της στο ΧΑΑ. Οι «αντιδράσεις» των φορέων ήταν «οξύτατες». Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του νομάρχη Κορινθίας Αγγελου Μανωλάκη, ο οποίος δήλωσε πως αν στις αρχές της δεκαετίας του '70 ήταν νομάρχης, δεν θα επέτρεπε ποτέ την εγκατάσταση της «Μότορ Οϊλ» στην περιοχή, προσθέτοντας πως τώρα πια πρέπει να αντιμετωπιστεί η κατάσταση όπως είναι. Ο δήμαρχος Κορίνθου για το μόνο που ανησύχησε ήταν μήπως μετά την πώληση μετοχών της επιχείρησης, σταματήσουν οι επιδοτήσεις της στο Δήμο!

Τα παραπάνω δείχνουν το βαθμό εξάρτησης των υπευθύνων από την επιχείρηση και δικαιολογούν σε μεγάλο βαθμό την αποσιώπηση και την αποδοχή των σχεδίων της. Οσοι θεωρούν υπερβολική την άποψη κάποιων κατοίκων πως «η "Μότορ Οϊλ" είναι κράτος εν κράτει» στην Κορινθία, κρατώντας πολλούς στο χέρι, απλά, ας ρίξουν μια ματιά σε άρθρο τοπικής εφημερίδας, υπό τον τίτλο «Κάνει το σωστό η "Μότορ Οϊλ" για το περιβάλλον». Η εφημερίδα, υποκαθιστώντας το Γραφείο Τύπου της εταιρίας, σημειώνει πως «ενώ έπρεπε να βραβευτεί η εταιρία για την προσπάθεια αυτή (σ.σ. να «παράγει καύσιμα φιλικά προς το περιβάλλον»), η " Δημοτική Αγωνιστική Κίνηση" την κατηγορεί για παράνομη επέκταση!!! Ας σταματήσουμε, επιτέλους, να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, δημιουργώντας εμπόδια σε επενδύσεις που έχει ανάγκη ο τόπος μας». Απαραίτητες λεπτομέρειες: Πρώτον, η εφημερίδα απαντά σε ανακοίνωση της ΔΑΚ, χωρίς να τη δημοσιεύσει. Δεύτερον, η σκόπιμη ταύτιση των συμφερόντων της «Μότορ Οϊλ» μ' εκείνα της περιοχής, κάθε άλλο παρά εύστοχη είναι, αφού ακόμα και στο προσωπικό της επιχείρησης οι Κορίνθιοι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα, μια που η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι από άλλα μέρη.

Ελάτε, λοιπόν, να κουβεντιάσουμε, θρησκευόμενοι - και νεοθρησκευόμενοι - όλων των κατηγοριών, για το τι είναι, πραγματικά, η θρησκεία. Να κουβεντιάσουμε, φαρισαίοι - και νεοφαρισαίοι - ανοιχτά και, κυρίως, αποκαλυπτικά. Και όχι να κάνουμε διάφορες εμφανίσεις στα κανάλια - και συγκεντρώσεις στις πλατείες - για να αποπροσανατολίζουμε τον κόσμο. Να μιλάμε δήθεν για τις ταυτότητες, ενώ στην ουσία συζητάμε την αποδοχή της φιλοσοφίας της θρησκείας. Γιατί αυτό είναι το ζήτημα. Να αποδεχτούμε την παρουσία της ίδιας της θρησκείας στα πράγματα.

Ελάτε, λοιπόν, να το κουβεντιάσουμε ανοιχτά. Να πούμε την αλήθεια. Ολη την αλήθεια.

«Ηθρησκεία είναι μια από τις ποικιλίες των μορφών πνευματικής καταπίεσης που βαραίνει πάντα - και παντού - πάνω στις λαϊκές μάζες, που συντρίβονται κάτω από το βάρος μιας ασταμάτητης εργασίας, για λογαριασμό άλλων, κάτω από την εξαθλίωση και τη μόνωση», γράφει ο Λένιν.

«Η θρησκεία επιδιώκει με όλα τα μέσα να πείσει τους ανθρώπους πως ό,τι γίνεται στη φύση και στην κοινωνία, γίνεται με τη θέληση των θεών», γράφει ο Μαρξ.

Ποιος απ' όλους αυτούς που φωνάζουνε, με πρώτο τον αρχιεπίσκοπο - και από κοντά όλες «οι άλλες προοδευτικές δυνάμεις» - δε γνωρίζει πως «η κοινωνική καταπίεση των εργαζομένων, η απόλυτη φαινομενικά αδυναμία τους μπροστά στις τυφλές δυνάμεις που διέπουν το καπιταλιστικό σύστημα», δεν είναι το «έδαφος που πρέπει να αναζητήσουμε τις βαθύτερες ρίζες της θρησκείας» όπως τονίζει ο Λένιν;

Και ποιος επίσης δε γνωρίζει πως η θρησκεία «απορρίπτοντας την ύπαρξη αντικειμενικών νόμων, που διέπουν τα φυσικά και κοινωνικά φαινόμενα», δεν προσπαθεί και δεν αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να «εμποδίσει τους ανθρώπους να γνωρίσουν τους νόμους της φύσης και της κοινωνίας», όπως αποκαλύπτει ο Μαρξ. Και στη συνέχεια, όπως συμπληρώνει ο Μπρεχτ, στους προβληματισμούς του για το ρόλο της τέχνης, να χρησιμοποιήσει αυτή τη γνώση (ο άνθρωπος) «για να αλλάξει τον κόσμο σύμφωνα με τις ανάγκες του και τις επιθυμίες του»;

Εχει κανείς αμφιβολίες ότι η θρησκεία δεν είναι «ένα από τα ισχυρότερα όπλα στα χέρια του καπιταλισμού» και δε χρησιμοποιείται αυτό το όπλο, «κηρύσσοντας την υποταγή και την εγκαρτέρηση», για να «πειστούν οι εργαζόμενοι και να εναποθέσουν "στο θεό" τη λύση των προβλημάτων τους» και όχι στο δικό τους αγώνα; Εχει κανείς αμφιβολία ότι θρησκεία και πολιτικός αγώνας δεν πάνε μαζί; Οπως δεν πάνε μαζί θρησκεία και επιστήμη; Αγνοια και γνώση; Υπάρχει κανείς απ' αυτούς που θεοσυζητάνε - φωνάζοντας και φωνασκώντας - να μη γνωρίζει πως έπεσε άπλετο, πια, επιστημονικό φως στη θεωρία των «ειδώλων» του Επίκουρου; Και να μην ξέρει - μαζί με εμάς - πως «κανένας θεός δεν επεισέρχεται στις υποθέσεις του κόσμου» και ότι είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο, πια, σήμερα, ότι η «ύλη είναι προικισμένη με μια εσωτερική κίνηση», όπως έλεγε ο ίδιος φιλόσοφος και αυτή είναι «υπεύθυνη» για τα πάντα; Και επομένως, μας είναι άχρηστη η πρωτόγονη αντίληψη για τη θεογέννηση του κόσμου. Ιδιαίτερα μετά το - βίαιο - τράβηγμα της κουρτίνας από τον Δαρβίνο, για την καταγωγή και την εξέλιξη των ειδών...

Και συμμετέχουν, σε αυτή την παραπλανητική κουβέντα - συνειδητά και ασυνείδητα - πέρα από τα θρησκευτικά ιερατεία, δυστυχώς, και «διανοούμενοι της αριστεράς» και «Μαρξιστές» και «προοδευτικοί» γενικά... Ολος αυτός ο κόσμος, που αντί να καταγγείλει, όπως έχει υποχρέωση, κάνει πως δεν καταλαβαίνει και «συζητάει» - θεωρητικά - το ζήτημα. Και συζητώντας κάνουν πως καταλαβαίνουν ότι το ξαναφέρνουν στην επικαιρότητα. Του ξαναδίνουν υπόσταση. Το ξαναβάζουν, αργά, βασανιστικά, στις συνειδήσεις των ανθρώπων.

Και θυμίζουν όλοι αυτοί οι «προοδευτικοί» θρησκευτολόγοι τους Θεοαναζητητές και τους Θεοπλάστες του 1905 της Ρωσίας, που έκαναν τον Λένιν να φωνάξει: «Ωραιοποιήσατε και συγκαλύψατε τις ιδέες για τον κλήρο, για τους Νικόλαους Β`... και με την πράξη σας αυτή τους βοηθήσατε να κρατήσουν το λαό στη σκλαβιά. Γιατί αυτό κάνουν - στην πραγματικότητα - οι ιδέες σας για το θεό και τη θρησκεία. Κρατάνε το λαό σκλαβωμένο. Επιχρυσώνοντας την ιδέα του θεού, επιχρυσώνετε τις αλυσίδες που αλυσοδένουν τους αμαθείς εργάτες και τους αγρότες».

Ποιοι είναι, όμως, οι φτωχοί των φτωχών ανάμεσα στους Ελληνες; Μια έρευνα του Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών που είχε προηγηθεί «φωτογράφισε» τις μονογονεϊκές οικογένειες, όπου υπεύθυνη είναι γυναίκα. Στην έρευνα εντυπωσιάζει η χειρότερη οικονομική κατάσταση, όσον αφορά τα ποσοστά φτώχειας των γυναικών και των διαζευγμένων. Οπως σημειώνουν οι ερευνητές Διονύσης Μπαλούρδος και Γιάννης Υφαντόπουλος, στις περιπτώσεις όπου υπεύθυνος της οικογένειας είναι γυναίκα, τα ποσοστά φτώχειας είναι πολύ μεγάλα. Στην ίδια έρευνα (για την οικογένεια, την ανισότητα και τη φτώχεια στην Ελλάδα), διαπιστώνεται ότι τα υψηλότερα ποσοστά φτώχειας παρατηρούνται ανάμεσα στις οικογένειες ή τα νοικοκυριά με τουλάχιστον τρία παιδιά (39,6%). Η κατάσταση επιδεινώνεται όπου συνυπάρχουν κάτω από την ίδια στέγη πολλά παιδιά και ηλικιωμένοι...

Πιο συγκεκριμένα: Στις περιπτώσεις όπου ο υπεύθυνος της οικογένειας είναι γυναίκα, τα ποσοστά φτώχειας είναι πολύ υψηλά (27%), κυρίως πρόκειται για «νέες» μονογονεϊκές οικογένειες. Το αντίθετο παρατηρείται, όταν ο υπεύθυνος είναι άνδρας, όπου τα ποσοστά φτώχειας ανέρχονται σε 23,4%.

«Αν και στη χώρα μας, όπως αναφέρουν οι ερευνητές, δεν υπάρχει κάποια έντονη έξαρση των διαζυγίων, εν τούτοις φαίνεται ότι στα ζευγάρια που έχουν παντρευτεί και χωρίζουν, στη "νέα" τους οικογενειακή κατάσταση οι οικονομικές δυσκολίες είναι υπερβολικές και αξεπέραστες. Εχουμε, δηλαδή, μια σαφή επιβεβαίωση της μειονεκτικής κατάστασης, που βρίσκονται οι διαζευγμένοι, εκ των οποίων μια σημαντική αναλογία αποτελεί αυτόνομο μονογονεϊκό ή μονοπρόσωπο νοικοκυριό, το οποίο, πέραν των άλλων, αντιμετωπίζει και προβλήματα κοινωνικού αποκλεισμού» (Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών).

Οταν η οικογένεια αποτελείται από δυο ενήλικες, δυο παιδιά και έναν ηλικιωμένο, τότε τα ποσοστά φτώχειας ανέρχονται σε 46,4%, δηλαδή σχεδόν μια στις δυο οικογένειες μ' αυτήν τη σύνθεση είναι φτωχή. Οταν η οικογένεια απαρτίζεται από δυο ενήλικες και τρία παιδιά, τότε η αναλογία των φτωχών καλύπτει το 39,6% του συνόλου. Οσα περισσότερα εξαρτώμενα μέλη, τόσο μεγαλύτερη η φτώχεια... Οταν υπάρχει μια «τυπική» οικογένεια, η οποία αποτελείται από το ζευγάρι και ένα μόνο παιδί, τα ποσοστά της φτώχειας είναι ελάχιστα (13,3%).

Είναι γεγονός ότι την τελευταία δεκαετία ο ρόλος της σωματικής τιμωρίας έχει συχνά αμφισβητηθεί, επισήμανε η κοινωνιολόγος και εγκληματολόγος Ειρήνη Φερέτη.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε, 65,5% των γονέων κάνουν χρήση σωματικής βίας. Και αυτή είναι μεγαλύτερη στα αγόρια - σχεδόν διπλάσια, ενώ η βία που ασκείται στα παιδιά της πρώτης Δημοτικού είναι τριπλάσια από αυτήν που υφίστανται τα παιδιά της έκτης. Κι όμως, τα μισά παιδιά στην αρχή της εφηβείας εξακολουθούν να τρώνε ξύλο, ενώ στην προσχολική ηλικία το ποσοστό είναι 90%.

Το μορφωτικό επίπεδο είναι αντιστρόφως ανάλογο με τη συχνότητα χρήσης βίας. Φαίνεται ότι οι πιο μορφωμένοι γονείς έχουν και άλλες δυνατότητες - να ζητήσουν, λ.χ., τη συμβολή ειδικών για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα με τα παιδιά τους.

Στην πραγματικότητα, η ένταση και ο εκνευρισμός των γονέων παίζει σημαντικότερο ρόλο από άλλες αιτίες για να ξεσπάσουν στα παιδιά τους.

Η αντίληψη, πάντως, ότι η σωματική τιμωρία μπορεί να διδάξει το παιδί να ξεχωρίζει το σωστό από το λάθος, είναι ευρύτατα διαδεδομένη. Οπως και η αντίληψη ότι «αφού το κάνουν όλοι, το κάνουμε κι εμείς».

Το 70% των γονέων πιστεύει στη χρήση βίας. Μια στις τρεις μητέρες μπορεί να δείρει το παιδί της μπροστά σε άλλους. Κι όμως, κατά κανόνα τα παιδιά κάνουν πάλι την πράξη για την οποία έφαγαν ξύλο.

Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι οι άντρες θεωρούν πιο σοβαρό να χτυπήσουν το παιδί τους (52,5%), από το να χτυπήσουν τη γυναίκα τους (35%). Στην ερώτηση τι διευκολύνει το μεγάλωμα των παιδιών, 47,6% απάντησαν, οι σχέσεις ανάμεσα στο ζευγάρι, η συμπαράσταση, το μοίρασμα των καθημερινών εργασιών στο σπίτι και η αλληλοκατανόηση. Επίσης 44,6% έδωσαν έμφαση στον οικονομικό παράγοντα και 40,8% στην ποιοτική σχέση γονέων - παιδιών. Αλλες απαντήσεις θεώρησαν σημαντικό το ρόλο του σχολείου, του εκπαιδευτικού συστήματος και των ειδικών. Γεγονός είναι, πάντως, ότι η σωματική βία από αγαπημένα πρόσωπα είναι η πρώτη εξοικείωση με τη βία και έχει την κοινωνική αποδοχή. Η σιωπή για τη βία έρχεται με την ενηλικίωση, παρατήρησε η Ειρήνη Φερέτη.

Υπάρχει, όμως, και η κακοποίηση των παιδιών από τους γονείς. Πάνω από 20.000 παιδιά το χρόνο κακοποιούνται και από αυτά τα μισά αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα, 8% μένουν ανάπηρα και 6% πεθαίνουν.

Η βία είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, που έχει πολυσύνθετα αίτια. Γεγονός είναι ότι παρουσιάζει έξαρση σε χώρες, όπου επικρατούν μεγάλη φτώχεια, εξαθλίωση, αλκοολισμός. Για παράδειγμα, στην Ινδία γύρω στο 45% των παντρεμένων αντρών παραδέχτηκαν ότι κακοποιούν σωματικά τις συζύγους τους, ενώ στην Κένυα το 42% των γυναικών, που συμμετείχαν στην έρευνα, ανέφεραν ότι ξυλοκοπιούνται συνεχώς από τους άνδρες τους και το υπόλοιπο 58% ότι χτυπιούνται συχνά ή μερικές φορές.

Ο συνολικός προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται στα 750 εκατομμύρια ΕΥΡΩ(πάνω από 225 δισ. δραχμές). Το ποσό αυτό καλύπτεται κατά 50% από δάνειο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, κατά 40% από το Ελληνικό Δημόσιο και κατά 10% από κεφάλαια της κοινοπραξίας. Μετά την ολοκλήρωσή του, εταιρία που αποτελείται από τους παραπάνω μετόχους αποκτά το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου για 35 χρόνια...

Στο εργοτάξιο αυτή τη στιγμή απασχολούνται 530 άτομα. Από αυτούς τα 2/3 είναι οικοδόμοι και οι υπόλοιποι μισθωτοί. Κάποιοι είναι κάτοικοι της γύρω περιοχής (Αχαΐα, Αιτωλοακαρνανία), ωστόσο πάρα πολλοί είναι εσωτερικοί μετανάστες.

Κάνοντας μια περιήγηση μέσα στο εργοτάξιο, όπου προετοιμάζεται η γέφυρα ζεύξης Ρίου-Αντιρρίου, ο επισκέπτης πραγματικά μένει έκθαμβος βλέποντας τόσο τους χώρους όσο και τις συνθήκες δουλιάς, που σε μεγάλο βαθμό φαίνονται αυτοματοποιημένες, έτσι που ελάχιστα θυμίζουν τα κλασικά εργοτάξια που έχουμε όλοι στο νου μας. Ανθρώπινος παράγοντας και τεχνολογία δίνουν αποτελέσματα που το μάτι δε χορταίνει να βλέπει, όπως την κατασκευή των δύο πρώτων βάσεων των πυλώνων που γίνονται σε ξηρή δεξαμενή. Μόλις ολοκληρωθεί ο πρώτος, θα βυθιστεί στη θάλασσα και θα μεταφερθεί με φορτηγίδες μέχρι το σημείο καταβύθισής του, ενώ τη θέση του θα πάρει ο δεύτερος καθώς θα ξεκινά η κατασκευή του τρίτου. Στην αίθουσα προβολών, τα οπτικοακουστικά μέσα δίνουν και στον πιο αδαή μια συγκεκριμένη εικόνα για την πορεία του έργου, η οποία μέχρι τώρα είναι σύμφωνη με τα χρονοδιαγράμματα που έχουν τεθεί.

Ομως, «όπως συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες», τα προβλήματα στο εργοτάξιο δε λείπουν. Σχετίζονται με τα μέτρα ασφάλειας και τις αποδοχές των εργαζομένων. Αμέσως μετά τη σύστασή του το Σωματείο Εργαζομένων «Η Διάβαση» άρχισε να θέτει ζητήματα ασφάλειας στις συνθήκες δουλιάς καθώς και προβλήματα εργασιακών σχέσεων μεταξύ των Ελλήνων εργαζόμενων και των Γάλλων εργοδηγών, οι οποίοι - σύμφωνα με τους εργαζόμενους - τους αντιμετώπιζαν με νοοτροπία αποικιοκράτη.

Αρχικά, πραγματοποιήθηκαν τρίωρες στάσεις εργασίας με αιτήματα την εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων, τη λήψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας και την ίση οικονομική μεταχείριση των εργαζομένων. Ενα άλλο πρόβλημα που οι εργαζόμενοι έθεταν ήταν η ύπαρξη υπεργολάβων, που απασχολούν αλλοδαπούς εργαζόμενους, για τους οποίους δεν ήταν βέβαιο αν πληρούν τις προϋποθέσεις που προβλέπονται. Η θέση του Σωματείου είναι να λήξει το καθεστώς των υπεργολαβιών και να προσληφθούν όλοι όσοι εργάζονται σ' αυτές από την κοινοπραξία. Τονίζουν χαρακτηριστικά πως δεν ανέχονται απολύσεις εργαζομένων της κοινοπραξίας όσο υπάρχει έστω κι ένας υπεργολάβος.

Καθώς, όμως, δεν υπήρξαν λύσεις, οι εργαζόμενοι, τον περασμένο Απρίλη, πραγματοποίησαν 24ωρες απεργίες καταγγέλλοντας την «ανάρμοστη συμπεριφορά» κάποιων αλλοδαπών και Ελλήνων υπευθύνων «απέναντι στους εργαζόμενους και στα μέλη του ΔΣ του Σωματείου», όπως και «ενέργειές τους που εγκυμονούν κινδύνους για την ασφάλεια των εργαζομένων». Παράλληλα, έθεταν και αιτήματα, όπως: να κάνει κάθε εργαζόμενος τη δουλιά για την οποία έχει προσληφθεί, να πάψει η άνιση μισθολογική μεταχείριση των εργαζομένων, να ισχύσουν μόνιμες και τακτικές βάρδιες για όλους, να λυθεί το πρόβλημα των υπεργολάβων και «το εμπόριο εργαζομένων πάσης φυλής και εθνικότητας». Τέλος, καλούσαν την εταιρία να συμφωνήσουν στην υπογραφή μιας τοπικής συλλογικής σύμβασης που να παίρνει υπόψη της τις ανάγκες των εργαζομένων. Κύριο αίτημά τους ήταν το 7ωρο-35ωρο με αύξηση των αποδοχών για όλους ανεξαίρετα τους εργαζόμενους.

Τελικά, πραγματοποιήθηκαν δύο 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις με καθολική συμμετοχή. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η υπογραφή νέας τοπικής συλλογικής σύμβασης εργασίας με την αποδοχή των όρων των εργαζομένων. Στη σύμβαση σημειώνεται πως «η κοινοπραξία δέχεται το 7ωρο», ξεκαθαρίζοντας πως οι εργαζόμενοι θα εργάζονται όπως προβλέπει η εργατική νομοθεσία, «εφόσον οι ανάγκες του έργου το απαιτούν και οι εργαζόμενοι δέχονται» . Επίσης, οι εργαζόμενοι πέτυχαν την αλλαγή συμπεριφοράς εκ μέρους των Γάλλων υπευθύνων και την αύξηση των μέτρων ασφαλείας στους εργασιακούς χώρους. Τοποθετήθηκαν θερμόμετρα για να σταματούν οι εργασίες στο ύπαιθρο όταν ο υδράργυρος τις καθιστά απαγορευτικές.

Ως «νίκη της ενότητας και της αποφασιστικότητας των εργαζομένων» θεωρούν τις εξελίξεις ο πρόεδρος του Σωματείου Χρήστος Κατσιγιάννης και ο αντιπρόεδρός του Θεόδωρος Αλεξανδράκης. Προσθέτουν πως τα αποτελέσματα δείχνουν ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος όταν οι εργαζόμενοι ξέρουν τι παλεύουν και έχουν την αποφασιστικότητα να αγωνιστούν γι' αυτό. Ακόμη τονίζουν πως «δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε». Ανάλογη είναι και η άποψη όλων των εργαζομένων, οι οποίοι εκτιμούν αφ' ενός τη σημασία του έργου που εκτελούν, χωρίς όμως να είναι διατεθειμένοι να εκχωρήσουν κανένα εργασιακό τους δικαίωμα στο βωμό των χρονοδιαγραμμάτων. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της εταιρίας, αυτή είναι και η επιθυμία της κοινοπραξίας, καθώς, μετά και την αποφασιστική στάση των εργαζομένων, φαίνεται πως τα πράγματα μπήκαν σε μια σειρά και «το νερό μπήκε στ' αυλάκι».