Κλαδικό Συνδικάτο Ποτών - Τροφίμων νομού Αχαΐας, Συνδικάτο Οικοδόμων & Συναφών Επαγγελμάτων Πάτρας, Σωματείο Οικοδόμων Αιγίου, Συνδικάτο Εργαζομένων στους ΟΤΑ ν. Αχαΐας, Σωματείο Εργαζομένων Καθαριότητας δήμου Πάτρας, Σωματείο Οδηγών - Χειριστών δήμου Πάτρας, Σύλλογος Υπαλλήλων δήμου Πάτρας, κλαδικό Συνδικάτο Τύπου - Χάρτου, Σωματείο Φαρμακοϋπαλλήλων ν. Αχαΐας, Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων ν. Αχαΐας, Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων στις Εμπορικές Επιχειρήσεις & Παροχής Υπηρεσιών, περιφερειακό Σωματείο Εργαζομένων LIDL ΒΙΠΕ Πατρών, Σωματείο Εργαζομένων «Praktiker», Σύνδεσμος Σιδηροδρομικών Πελοποννήσου ν. Αχαΐας, Συνδικάτο Μετάλλου Πάτρας, Σωματείο Εργαζομένων στην ιδιωτική Υγεία, Συνδικάτο Νέων Τεχνολογιών & Τηλεπικοινωνιών ν. Αχαΐας, Σωματείο Εργαζομένων ΥΕΘΑ - εργοστασίου Αραξου, Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Πάτρας, Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΣ Αιγίου, Σωματείο Συνταξιούχων ΝΑΤ Πάτρας, Σωματείο Συνταξιούχων ΤΑΕ ΟΑΕΕ, Σωματείο Συνταξιούχων ΟΣΕ, Σωματείο Συνταξιούχων ΠΑΣΑΣ - ΔΕΗ, Ενωση Νοσοκομειακών Ιατρών ν. Αχαΐας, Σωματείο Εργαζομένων Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ρίου, Α' ΕΛΜΕ Αχαΐας, Σύλλογος Δασκάλων & Νηπιαγωγών Πάτρας, Σωματείο Εργαζομένων εργοστασίου «Frigoglass», Σωματείο Εργαζομένων Πατραϊκής Χαρτοποιίας ΕΛΙΤ, Σωματείο Εργαζομένων εργοστασίου «Hellas-can», Σωματείο Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Πατρών «Αγιος Ανδρέας», Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Πάτρας, Σύλλογος Σπουδαστών Δημόσιου ΙΕΚ Πάτρας.

Στιγμιότυπο από την περσινή πορεία κατά της ανεργίας, που είχε διοργανώσει και πάλι ο δήμος

Από την πρώτη στιγμή, τα ταξικά συνδικάτα έκαναν προσπάθεια να ανοίξουν το θέμα που αφορά πλατιά λαϊκά στρώματα της πόλης, να συνδέσουν με την κινητοποίηση προβλήματα που αντιμετωπίζουν εργαζόμενοι σε χώρους δουλειάς, αλλά και με άλλες κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος.

Εγινε, επίσης, κάλεσμα από τα κλαδικά σωματεία στα επιχειρησιακά να συμμετάσχουν στην κινητοποίηση, να πάρουν θέση για τη νέα πρωτοβουλία του Δήμου και αυτή να γίνει υπόθεση συνολικά του εργατικού κινήματος, ώστε αυτό να αφήσει το στίγμα του, να εμπνεύσει για τη συνέχεια το περιεχόμενο και τη μορφή των αγώνων. Ειδικά σε μια περίοδο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ φέρνει σωρεία αντιλαϊκών μέτρων, έγινε προσπάθεια να συνδεθεί η κινητοποίηση με την ανάγκη να απαντήσουν οι εργαζόμενοι σ' αυτά και ταυτόχρονα να ανοίξουν ζητήματα διεκδικήσεων των σύγχρονων αναγκών τους, όχι μόνο στους χώρους δουλειάς αλλά και στην καθημερινή ζωή, ακόμη και στον τόπο κατοικίας τους. Ταυτόχρονα, προχωρά η προετοιμασία, ώστε κάθε σωματείο να 'χει τη δική του συγκροτημένη παρουσία στην κινητοποίηση, με τα δικά του μπλοκ εργαζομένων και ανέργων, το δικό του πανό.

Η αφίσα των σωματείων

Ο Δημήτρης Αθανασιάδης, αντιπρόεδρος του κλαδικού συνδικάτου ΟΤΑ Αχαΐας, λέει:

«Από την πρώτη στιγμή το κλαδικό συνδικάτο ΟΤΑ Αχαΐας, με ανακοίνωσή του, κάλεσε τους εργαζόμενους, μόνιμους και συμβασιούχους στους Δήμους, να ενώσουν τη φωνή τους με τους χιλιάδες άνεργους της πόλης, διεκδικώντας δουλειά για όλους, δουλειά με δικαιώματα. Πραγματοποίησε καθημερινά περιοδείες, εξορμήσεις στους χώρους εργασίας μας. Ηρθαμε σε επαφή με τους εργαζόμενους της κοινωφελούς εργασίας, οργανώνοντας συζητήσεις μαζί τους, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους.

Το συνδικάτο συγκρότησε επιτροπή αγώνα συμβασιούχων στο Δήμο Πατρέων, διαμόρφωσε πλαίσιο αιτημάτων και οργάνωσε σύσκεψη με θέμα την ανάγκη να μπουν όλοι οι εργαζόμενοι στη μάχη, να γίνει υπόθεση του καθενός χωριστά, η μαζική συμμετοχή στην κινητοποίηση.

Παράλληλα, οργανώσαμε κινητοποιήσεις ενάντια στην απόφαση του ΣτΕ για τους συμβασιούχους, δώσαμε τη μάχη της πρόσφατης 48ωρης απεργίας.

Στη Γενική Συνέλευση που ακολούθησε στις 13 Ιούνη με θέμα την οργάνωση της πορείας κατά της ανεργίας, υπερψηφίστηκε πλαίσιο αιτημάτων για:

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα.
• Την εξίσωση του μισθού των συμβασιούχων με αυτήν του νεοδιοριζόμενου στους ΟΤΑ ή ανάλογα με την κλαδική σύμβαση.
• Επίδομα ανεργίας χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Αμεση νομοθετική ρύθμιση για συμβασιούχους - παρατασιούχους, να μετατραπούν οι συμβάσεις τους σε αορίστου χρόνου.
• Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα και νερό, κανένας πλειστηριασμός.
• Πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη για όλους τους ανέργους και τις οικογένειές τους.
• Δωρεάν μετακινήσεις με τα μέσα μαζικής μεταφοράς για τους ανέργους.

Παράλληλα, πήραμε πρωτοβουλία για την πραγματοποίηση εκδήλωσης στις εργατικές κατοικίες της Ταραμπούρα στην Πάτρα, για τους εργαζόμενους, ανέργους όχι μόνο του Δήμου αλλά όλης της περιοχής, όπου προβλήθηκε ντοκιμαντέρ για την ανεργία και οργανώθηκε γλέντι».

Ο Δημήτρης Αγγελόπουλος, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Πάτρας, αναφέρει:

«Από την πρώτη ημέρα που ανακοινώθηκε η πρωτοβουλία του Δήμου Πατρέων για την κινητοποίηση στη γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου, αναλάβαμε πρωτοβουλία.

Συγκαλέσαμε σε έκτακτη συνεδρίαση το ΔΣ. Κάναμε συνδυαστική δουλειά για την επιτυχία της πανελλαδικής απεργίας στις 17 και την 24ωρη στα έργα της σήραγγας Παναγοπούλας στα μεγάλα εργοτάξια του ΑΚΤΩΡΑ και της ΑΒΑΞ στις 18 Μάη για μέτρα ασφάλειας και προστασίας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, 8ωρο και αύξηση των μισθών που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας. Στη συνέχεια, καλέσαμε σε σύσκεψη και άλλα κλαδικά σωματεία (εμπορίου, τροφίμων - ποτών, επισιτισμού, μετάλλου), για τον ίδιο λόγο.

Στην πορεία, οργανώσαμε συνέλευση του σωματείου για ζητήματα που αφορούν τον κλάδο, μεταξύ των οποίων τα υπέρ αγνώστων ένσημα, όπου αναφερθήκαμε και στην κινητοποίηση.

Επιπλέον, συγκαλέσαμε σύσκεψη με τη συμμετοχή 35 σωματείων και φορέων για την αντισεισμική προστασία και θωράκιση και την αντιπλημμυρική προστασία λόγω των έργων στους οδικούς άξονες, για την προστασία των εργατικών - λαϊκών οικογενειών με τα έργα που είναι απαραίτητα να γίνουν και μπορούν να δώσουν δουλειά σε εργαζόμενους και του κλάδου.

Προτάξαμε, σε συνεργασία με φοιτητικούς συλλόγους, την ανάγκη πραγματοποίησης εργασιών στη φοιτητική εστία που κατασκευάστηκε τη δεκαετία του '70, είναι εγκαταλελειμμένη εδώ και μία 10ετία την ίδια ώρα που οι φοιτητές διαμένουν σε ξενοδοχεία με χρήματα που δίνονται στους ξενοδόχους γι' αυτόν το σκοπό.

Επιπλέον, διεκδικούμε να πραγματοποιηθούν έλεγχοι και συντηρήσεις σε μια σειρά από συγκροτήματα εργατικών κατοικιών στις Ιτιές, την Ταραμπούρα και τη Νέα Εθνική οδό όπου είναι κατασκευασμένα πριν το 1984.

Επίσης, διεκδικούμε πραγματοποίηση εργασιών συντήρησης σε κτίριο που στεγάζεται η Υπηρεσία Αγροτικής Ανάπτυξης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης στην Πάτρα, που είναι ανάγκη να μεταστεγαστεί.

Με αυτά τα αιτήματα και διεκδικώντας, μεταξύ άλλων, ουσιαστική κρατική στήριξη με γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για την αντισεισμική - αντιπλημμυρική προστασία, ενίσχυση των αρμόδιων φορέων με μόνιμες προσλήψεις εξειδικευμένου επιστημονικού, διοικητικού και εργατικού προσωπικού, εξοπλισμό και ενίσχυση της έρευνας με τα κατάλληλα, σύγχρονα μέσα με συνεχή εκπαίδευση και επιμόρφωση, κλιμακώνουμε τις δράσεις μας μπροστά στις 25 Ιούνη, καλώντας σε κινητοποίηση την Τετάρτη στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση, ως εκπρόσωπο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην πόλη μας, που ευθύνεται γι' αυτή την κατάσταση.

Παράλληλα, προετοιμάζουμε τη συμμετοχή μας στη γέφυρα, με δικό μας μπλοκ, προβάλλοντας το διεκδικητικό μας πλαίσιο, που αγκαλιάζει τα προβλήματα όχι μόνο των οικοδόμων, αλλά μιας μεγάλης γκάμας εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων της πόλης μας».

Η Χριστίνα Παναγογιαννοπούλου, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στις Εμπορικές επιχειρήσεις, λέει: «Από την πρώτη στιγμή συνεδριάσαμε το ΔΣ, πήραμε απόφαση για συμμετοχή. Στον κλάδο μας η μεγαλοεργοδοσία έχοντας στόχο την αύξηση των κερδών της, εντατικοποιεί καθημερινά την εργασία χιλιάδων συναδέλφων μέχρι εξαντλήσεως. Αξιοποιεί και εισάγει διάφορες μορφές όπως τις λευκές νύχτες την BLACK FRIDAY, τη δουλειά τις Κυριακές. Εργαζόμενοι στα πολυκαταστήματα καλούνται να δουλεύουν 12ωρα χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες. Την ίδια ώρα που υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι, οι πολυεθνικές λειτουργούν με όσο γίνεται λιγότερους που δουλεύουν σαν σκλάβοι..

Ταυτόχρονα, σε όποιον τολμάει να σηκώσει κεφάλι σε αυτήν την κατάσταση, η εργοδοσία εξαπολύει λυσσαλέα επίθεση. Ετσι συνέβη και πριν από λίγες μέρες με την συναδέλφισσα ταμία του σωματείου μας που εργαζόταν στα "flormar" και απολύθηκε γιατί συμμετείχε στην απεργία στις 17 Μάη.

Είναι ζητήματα που το σωματείο μας βγήκε μπροστά το προηγούμενο διάστημα, τα συνδέει με την κινητοποίηση στη γέφυρα και συμβάλλουμε με κάθε τρόπο στην επιτυχία της. Ηδη καλούμε όλα τα μέλη μας, να συμμετέχουν. Επίσης, μέσα από παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς μαζεύουμε συμμετοχές.

Εχουμε προγραμματίσει σύσκεψη από κοινού με το σωματείο Νέων Τεχνολογιών και τον Σύλλογο Δημοκρατικών Γυναικών Πάτρας, με θέμα την προετοιμασία της κινητοποίησης. Επίσης, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε πέρυσι στη μεγάλη πορεία Πάτρα - Αθήνα.

Μέσα από αυτήν τη διαδικασία επιδιώκουμε να συγκροτήσουμε Επιτροπή Ανέργων του σωματείου που θα δρα στην κατεύθυνση ενεργοποίησης των ανέργων στην καθημερινότητά τους αλλά και διεκδίκησης μέτρων προστασίας».

Τη στήριξή του στην κινητοποίηση του δήμου εξέφρασε και το σωματείο των εργαζομένων στη «Frigoglass», που βρίσκεται σε κινητοποιήσεις τις τελευταίες μέρες, ενάντια στα σχέδια της εργοδοσίας για εκ περιτροπής εργασία. Στην ανακοίνωσή του, το σωματείο τονίζει, μεταξύ άλλων:

«Η εμπειρία μας ως εργαζόμενοι τα τελευταία 8 χρόνια εμπλουτίστηκε ιδιαίτερα. Μάθαμε τι σημαίνει να χάνεις τους μισούς συναδέλφους σου, πάνω από 100 άτομα, με πρακτικές "οικειοθελούς αποχώρησης".

Μάθαμε τι σημαίνει "διαθεσιμότητα", πολύχρονη "εκ περιτροπής εργασία", μείωση αποδοχών 24%.

Μάθαμε τι σημαίνει εκβιασμός, καλλιέργεια κλίματος φόβου, εγκλωβισμός σε ψεύτικα διλήμματα.

Μάθαμε τι σημαίνει να υιοθετείς, ως εργαζόμενος, τη λογική του "μικρότερου κακού". Κάθε "μικρότερο κακό" σε φέρνει κοντύτερα στο μεγάλο κακό, κάθε "μικρή" υποχώρηση σε φέρνει κοντύτερα στην τελική ήττα.

Μάθαμε όμως και τι σημασία έχει η ενότητα, ο οργανωμένος αγώνας, ο σωστός προσανατολισμός του.

Τι σημασία έχει το άπλωμα της πάλης, η συνάντηση με τους άλλους εργαζόμενους, η αλληλεγγύη, η στήριξη, η κατανόηση ότι τα προβλήματα και οι αιτίες που τα γεννούν είναι κοινά.

Σ' αυτό το πλαίσιο στηρίζουμε κάθε δράση, σαν την πρωτοβουλία που παίρνει για δεύτερη χρονιά ο δήμος Πατρέων ενάντια στην ανεργία και τις αιτίες που τη γεννούν. Στηρίζουμε τις απαιτήσεις για στήριξη των ανέργων, για τη δημιουργία ενός πλαισίου κοινωνικής προστασίας γύρω τους, για την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, εκεί που ο λαός έχει ανάγκη. Διεκδικούμε έργα που συμβάλλουν στην αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας.

Μαζί με τον εργαζόμενο λαό της Πάτρας, τους ανέργους, τους υποαπασχολούμενους, διαδηλώνουμε με βασικό μας σύνθημα ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ - ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. Συναντιόμαστε, συζητάμε, οργανωνόμαστε, διεκδικούμε.

Ραντεβού στη λαϊκή κινητοποίηση που οργανώνει ο δήμος Πατρέων την Κυριακή 25 του Ιούνη και στην πορεία από την Πάτρα έως τη Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου».

ICON

Η υποβάθμιση χαρακτηρίζει την καθημερινότητα του λαού (φωτ. από πλημμύρες στην περιοχή)

Μετά το θάνατο του 11χρονου Μάριου, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και οι κρατικοί φορείς επιχείρησαν να προσεγγίσουν το πρόβλημα ακολουθώντας την πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που αποδεδειγμένα δεν το αντιμετωπίζει.

Η δημοτική αρχή της πόλης, από την πλευρά της, θέλησε να δείξει ότι πρωτοστατεί στις αντιδράσεις των τελευταίων ημερών, όμως δεν πέρασε ούτε μήνας απ' όταν απέρριψε, και μάλιστα δύο φορές, το αίτημα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Μενιδίου για σύγκληση Δημοτικού Συμβουλίου με αποκλειστικό θέμα την όξυνση της εγκληματικότητας και τη λήψη μέτρων για να χτυπηθεί ριζικά το φαινόμενο. Και τις δύο φορές, σύσσωμη η συμπολίτευση και η αντιπολίτευση, δηλαδή οι παρατάξεις που στηρίζονται επίσημα και ανεπίσημα από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, απείχαν και απέφευγαν να συζητήσουν το θέμα, χρησιμοποιώντας διάφορες προφάσεις.

«Τα κέρδη και η φτώχεια γεννάνε τη μαφία, όλοι στον αγώνα για άλλη κοινωνία»: Αυτό ήταν ένα από τα συνθήματα που ακούστηκε στην κινητοποίηση εργατικών σωματείων και άλλων μαζικών φορέων την περασμένη Τρίτη στο Μενίδι. Σύνθημα που δείχνει τη βαθύτερη αιτία της γκετοποίησης, της υποβάθμισης και της έξαρσης της εγκληματικότητας. Δείχνει, επίσης, ότι αυτή η άθλια κατάσταση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με εργαλεία βγαλμένα από την πολιτική που τη γέννησε, την πολιτική δηλαδή που έχει γνώμονα το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους και όχι την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών. Αυτή η πολιτική, που υπηρετείται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από κυβερνήσεις, Τοπική Διοίκηση, κρατικούς και άλλους μηχανισμούς, είχε και θα έχει ως αποτέλεσμα να συντηρούνται τέτοια φαινόμενα. Να συγκεντρώνεται πλούτος τόσο από την ένταση της εκμετάλλευσης στους τόπους δουλειάς όσο και από κάθε είδους παράνομη δραστηριότητα, να δημιουργεί και να αξιοποιεί την περιθωριοποίηση και την εξαθλίωση λαϊκών μαζών.

Η συζήτηση με την Γ. Αγγελοπούλου εστιάζει στις βαθύτερες αιτίες της έξαρσης της εγκληματικότητας και τις προϋποθέσεις για τη ριζική αντιμετώπισή της:

-- Πώς έχει η κατάσταση στο Μενίδι τα τελευταία χρόνια; H τραγική κατάληξη του περιστατικού με το θάνατο του 11χρονου μαθητή μπορεί να θεωρηθεί «κακιά στιγμή» ή «μεμονωμένο περιστατικό»;

-- Ούτε «κακιά στιγμή» ούτε «μεμονωμένο περιστατικό». Αντίθετα, ήρθε σαν φυσική εξέλιξη και φυσικά δεν σημαίνει ότι αυτή η ιστορία θα σταματήσει εδώ. Δεν είμαστε αισιόδοξοι ότι θα είναι το τελευταίο περιστατικό. Αλλωστε, σοβαρά περιστατικά υπήρξαν και πριν το μοιραίο συμβάν με τον 11χρονο.

Eurokinissi

-- Πολλά μπορεί να πει κανείς για το θέμα της εγκληματικότητας, ωστόσο το βασικό και το ουσιώδες είναι να δει κανείς την αιτία, και αυτό επιχειρεί να κάνει με τις παρεμβάσεις της η ΚΟ του ΚΚΕ.

Η εγκληματικότητα δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο, είναι το αποτέλεσμα της σήψης του καπιταλιστικού συστήματος, ακριβώς επειδή η καπιταλιστική κοινωνία έχει στο επίκεντρό της το κέρδος και όχι την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Για να εξασφαλιστεί το κέρδος, δεν υπάρχει έγκλημα που το κεφάλαιο δεν θα κάνει. Νομίζει άραγε κανείς ότι διάφοροι κηφήνες που απολαμβάνουν αμύθητα πλούτη ενδιαφέρονται από πού προέρχονται αυτά, αν είναι από «νόμιμες» ή «παράνομες» δραστηριότητες; Εδώ δεν διστάζουν για αυτά τα κέρδη να ισοπεδώνουν ολόκληρες χώρες με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αιματοκυλώντας λαούς με εκατομμύρια θύματα. Το εμπόριο ναρκωτικών, όπλων και ανθρώπων, η πορνεία, το λαθρεμπόριο γενικά αποτελούν χρυσοφόρες επιχειρηματικές δραστηριότητες, που συνδέονται με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Τα «μεγάλα κεφάλια» που θησαυρίζουν από αυτές τις δραστηριότητες δεν βρίσκονται στις γειτονιές μας, ούτε στους καταυλισμούς των Ρομά, ούτε στις γειτονιές των Ποντίων κ.λπ. Βρίσκονται αλλού, πολύ μακριά από εδώ.

Η πρόσφατη κινητοποίηση των μαζικών φορέων

Δεν είναι τυχαίο ότι ανάμεσα στις περιοχές που το φαινόμενο αυτό είναι σε έξαρση, είναι το Μενίδι, η Φυλή, ο Ασπρόπυργος. Αυτό το έδαφος είναι πρόσφορο για την ανάπτυξη κάθε είδους παραβατικότητας. Γι' αυτό και το θέμα δεν είναι ζήτημα μιας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας ή μερικών οικογενειών, όπως λένε κάποιοι. Αν ήταν έτσι, θα είχε αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.

Επομένως, η λύση δεν είναι η καταστολή, η εκδίωξη μιας ολόκληρης κοινωνικής ομάδας, π.χ. των Ρομά, γιατί αυτό δεν αντιμετωπίζει τη βαθύτερη αιτία του ζητήματος. Οσο αυτή η αιτία παραμένει, θα αναπαράγονται και τέτοια φαινόμενα, όποια γλώσσα κι αν μιλάει ο καθένας, ό,τι χρώμα δέρματος κι αν έχει.

-- Μετά το γεγονός, η κυβέρνηση ανακοίνωσε μέτρα μεγαλύτερης αστυνόμευσης. Στις πρόσφατες αστυνομικές επιχειρήσεις γίναμε μάρτυρες αντιδράσεων των κατοίκων προς τις αστυνομικές ομάδες, θεωρώντας ότι και πάλι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Η μεγαλύτερη αστυνόμευση μπορεί να λύσει το πρόβλημα;

Η Γ. Αγγελοπούλου

Επιβεβαιώνεται ότι όσο και να αυξάνεται η αστυνόμευση, η ρίζα της εγκληματικότητας δεν μπορεί να χτυπηθεί. Αλλωστε, η ίδια η αστυνομία δεν έχει αυτή την κατεύθυνση. Βλέπουμε να αυξάνουν συνεχώς οι δυνάμεις σε φορείς της αστυνομίας που προσανατολίζονται στην καταστολή του εργατικού - λαϊκού κινήματος, όπως τα ΜΑΤ. Κι αυτό είναι ένα σημείο που καλούμε να το πάρουν υπόψιν τους οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, που πάνω στην αγανάκτηση και την απόγνωσή τους ζητούν περισσότερη αστυνόμευση. Η πραγματικότητα είναι ότι όχι απλώς δεν θα δουν ανακούφιση, αλλά το πιθανότερο είναι στο μέλλον να βρουν τέτοιους κατασταλτικούς μηχανισμούς απέναντί τους, όταν θα διεκδικούν το δίκιο τους.

Ο Δ. Τρίμπος

-- Η θέση μας έχει σαν αφετηρία της ότι προβλήματα σαν κι αυτά που σχετίζονται με την εγκληματικότητα, πρέπει να αντιμετωπιστούν ριζικά μαζί με τις αιτίες που τα γεννούν, και εννοούμε κυρίως το κυνήγι των κερδών, που αναπαραγάγει τη φτώχεια. Δηλαδή, το κύριο είναι να φύγει από τη μέση η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εκμετάλλευση. Μόνο έτσι μπορεί να δοθεί ριζική απάντηση. Γι' αυτό το ΚΚΕ στηρίζει σήμερα τις διεκδικήσεις των φορέων του εργατικού - λαϊκού κινήματος, που συγκρούονται με τον πυρήνα της σημερινής βαρβαρότητας, με τη ρίζα του προβλήματος. Είναι αγώνας που ανοίγει το δρόμο και διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για να ξηλώσουμε τη ρίζα του προβλήματος. Δηλαδή, πρέπει αυτό το ζήτημα να το δουν οι εργαζόμενοι ενταγμένο στην ανάγκη για συνολική πάλη για όλους τους όρους ζωής τους. Για τα δικαιώματά τους στην εργασία, για ζωή με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες. Εχουμε, δηλαδή, καθαρό ότι όσο συγκεντρώνεται σε μια χούφτα καπιταλιστές αμύθητος πλούτος, τόσο στη μεγάλη εργατική - λαϊκή πλειοψηφία θα συγκεντρώνονται βάσανα, φτώχεια και εξαθλίωση, θα αναπαράγονται όλα τα φαινόμενα σαπίλας, όπως κι αυτά που συζητάμε.

Η Χ. Στίλιου

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, υποστηρίζουμε μεταξύ άλλων τη λήψη μέτρων όπως για την πρόληψη κατά των ναρκωτικών, για τη δημιουργία και την ενίσχυση των αθλητικών εγκαταστάσεων, της πολιτιστικής δράσης κ.λπ.

Η ιστορική πείρα δείχνει, άλλωστε, ότι όποτε ο εργαζόμενος λαός βγήκε στο προσκήνιο, πάλεψε συνολικά για ζωή του, για το μέλλον του, για τη διεκδίκηση της εξουσίας, αντιμετώπισε και τέτοια φαινόμενα. Οτι όταν ενισχύεται η λαϊκή οργάνωση και πάλη, η διεκδίκηση και η αναμέτρηση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, περιορίζονται οι παραπάνω καταστάσεις. Στην Ελλάδα είναι χαρακτηριστική η πείρα από την ιστορική περίοδο που ο λαός μας μεγαλούργησε, αυτή της δεκαετίας του '40, που η φτώχεια και η ανέχεια αντιμετωπίστηκαν με την ανυποχώρητη εργατική - λαϊκή πάλη. Που μέσα από τη λαϊκή οργάνωση (το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ κ.λπ.) χτυπήθηκαν αμείλικτα και όσοι εγκληματούσαν εκμεταλλευόμενοι τη γενικευμένη εξαθλίωση, ενώ εξασφαλίστηκε και η επιβίωση του λαού. Τσακίστηκαν φαινόμενα σαπίλας, έκλεισαν τεκέδες, αναπτύχθηκε μια μεγάλη δράση ενάντια στα ναρκωτικά κ.λπ. Αυτή η πείρα είναι σημαντική και πρέπει να αναδειχθεί.

Ο Μ. Αλεξίου

-- Ποια είναι η κατάσταση στα σχολεία και τους μαθητές της περιοχής;

-- Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοιου είδους γεγονότα δεν συμβαίνουν σε σχολεία της Εκάλης, της Κηφισίας κ.τ.λ. Εδώ στο Μενίδι, όχι μόνο συμβαίνουν, αλλά αποτελούν σχεδόν καθημερινότητα, έστω και αν δεν έχουν την ίδια τραγική κατάληξη με τον 11χρονο Μάριο.

-- Τα σχολεία του Μενιδίου σε τι κατάσταση βρίσκονται και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζετε ως εκπαιδευτικοί;

-- Πρώτο και βασικό στοιχείο είναι η πενιχρή χρηματοδότηση από το κράτος, οι σοβαρές ελλείψεις που υπάρχουν σε υλικοτεχνική υποδομή και διδακτικό προσωπικό, η έλλειψη χώρων αθλητισμού και πολιτισμού, που είναι σημαντικό ζήτημα στην περιοχή. Οταν έχεις σε μια τάξη με 25 και 30 παιδιά, είναι πολύ δύσκολο να ασχοληθείς σοβαρά μαζί τους, να τους δώσεις κατευθύνσεις, να ασχοληθείς με τα προβλήματά τους. Πολύ περισσότερο, σε αυτές τις συνθήκες δυσκολεύεται η προσπάθεια της ουσιαστικής μόρφωσης, μειώνονται οι απαιτήσεις.

-- Πώς στέκεται το κράτος στα προβλήματά σας;

-- Η αδιαφορία από κυβέρνηση και Τοπική Διοίκηση με την οποία αντιμετωπίζεται το ζήτημα των σχολείων και ιδιαίτερα σε τέτοιες περιοχές, όπου οι γονείς δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν όπως συμβαίνει σε άλλες, είναι ξεκάθαρη. Η συντριπτική πλειοψηφία των γονιών είναι εργαζόμενοι ή βρίσκονται στην ανεργία, στην αναζήτηση εργασίας, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την οικογενειακή ζωή παιδιών και εφήβων. Οι σύλλογοι διδασκόντων κάνουν ό,τι μπορούν, π.χ. μοιράζουμε τρόφιμα στα παιδιά για οικογένειες που πραγματικά υποφέρουν. Είναι πραγματική τραγωδία να έρχονται παιδιά στο διάλειμμα και να λένε «κύριε, πεινάω»...

-- Μιλώντας για τις αιτίες του φαινομένου της εγκληματικότητας, τους παράγοντες που τη δημιουργούν και τη συντηρούν, τι ρόλο θα μπορούσε να παίξει το σχολείο;

-- Ο ρόλος του σχολείου θα έπρεπε να είναι καθοριστικός απέναντι σε τέτοια φαινόμενα. Εκτός από την εξασφάλιση της απρόσκοπτης και δωρεάν φοίτησης για όλα τα παιδιά και την αντιμετώπιση της σχολικής διαρροής, σοβαρό ρόλο παίζει και ο προσανατολισμός της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Οταν στο περιεχόμενο του σχολικού μαθήματος κυριαρχούν ανορθολογικές αντιλήψεις, όταν η επίσημη κρατική πολιτική στο ζήτημα των ναρκωτικών είναι αυτή του διαχωρισμού σκληρών και μαλακών και της διαχείρισης, όταν οι αξίες ενός σάπιου συστήματος αναπαράγονται μέσα στο σχολείο, όταν δεν διδάσκεται η πραγματική ιστορία, όπως καταλαβαίνετε το σχολείο δεν μπορεί να συμβάλλει στην αντίθετη κατεύθυνση, παρά τις προσπάθειες δασκάλων που δεν υποτάσσονται σε αυτές τις λογικές. Αποτελεί, λοιπόν, καθημερινή μάχη που πρέπει να δίνουμε, τονίζοντας βεβαίως την ανάγκη να ενισχυθεί η πάλη και η διεκδίκηση για ένα άλλο σχολείο, που θα ανταποκρίνεται στις λαϊκές ανάγκες.

Στη συζήτηση με τους εκπροσώπους των φορέων και των σωματείων της περιοχής του Μενιδίου αναδείχθηκαν οι επιπτώσεις από τη συνολική υποβάθμιση στους εργαζομένους, τις οικογένειές τους, στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ο Μάρκος Αλεξίου μας μίλησε για την καθημερινότητα στο Μενίδι, αλλά και για την οργάνωση της λαϊκής πάλης, όπως με το πρόσφατο συλλαλητήριο:

-- Ποια είναι η καθημερινότητα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα στην περιοχή;

-- Η κατάσταση για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα είναι πολύ άσχημη και μάλιστα οξύνθηκε τα τελευταία χρόνια. Ειδικά μετά το 2004, οπότε και επιχειρήθηκε να «γκετοποιηθεί» η περιοχή για διάφορους λόγους, όπως για να μετατοπιστεί η εγκληματικότητα από περιοχές του κέντρου. Η υποβάθμιση έχει να κάνει με όλες τις πλευρές της ζωής της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Από την Υγεία και την Πρόνοια μέχρι την ανύπαρκτη αντιπλημμυρική προστασία.

-- Ο λαός του Μενιδίου κινητοποιείται τις τελευταίες μέρες με αφορμή το τραγικό περιστατικό. Επιτυχημένη ήταν και η κινητοποίηση συνδικάτων, σωματείων και μαζικών φορέων την περασμένη Τρίτη. Τι πείρα προκύπτει από την οργάνωση αυτής της πάλης;

-- Αυτό που θέλουμε να καταλάβει ο λαός, είναι αυτό που λέγαμε και στο εύστοχο σύνθημα στην πρόσφατη συγκέντρωση: «Τα κέρδη και η φτώχεια γεννάνε τη μαφία, όλοι στον αγώνα για άλλη κοινωνία». Τα εργατικά σωματεία, τα συνδικάτα και άλλοι φορείς που συγκροτούν τη Λαϊκή Επιτροπή Μενιδίου, κινητοποιήθηκαν γρήγορα, αμέσως μετά το περιστατικό, αλλά όχι πρόχειρα. Συνεδρίασαν τα όργανα των μαζικών φορέων, επεξεργάστηκαν αιτήματα και σχέδιο δράσης, ώστε να εκφραστεί η πραγματική λαϊκή αντίθεση στην εγκληματική καθημερινότητα που μας διαμορφώνουν οι κυβερνήσεις, τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, η Τοπική Διοίκηση κ.λπ.

Κυρίως θέλουμε να αναδείξουμε ότι η όξυνση της εγκληματικότητας και η γκετοποίηση είναι λαϊκά προβλήματα, που πρέπει να αντιμετωπιστούν με την οργάνωση της ταξικής πάλης και όχι με συνθήματα όπως «έξω η πρέζα απ' το Μενίδι», «έξω οι γύφτοι απ το Μενίδι» κ.λπ. Γι' αυτό, η δράση των σωματείων, όπως και η πρόσφατη συγκέντρωση, μπορεί να αποτρέψει το να κατευθυνθεί η δίκαιη λαϊκή οργή σε αδιέξοδα μονοπάτια, σε λογικές ρατσισμού και μίσους, να βάλει εμπόδια και να απομονώσει φασιστικές συμμορίες που επιχείρησαν να αξιοποιήσουν το τραγικό γεγονός. Π.χ. μας χαροποιεί ιδιαίτερα η αντίδραση των διαδηλωτών σε μία από τις κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών, που στη θέα των ναζί της Χρυσής Αυγής αντέδρασαν έντονα, φωνάζοντας «έξω οι φασίστες».

Δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Εκτός από το Μενίδι των γκέτο, της παραβατικότητας, των πυροβολισμών, όπου εστιάζουν οι τηλεοπτικές κάμερες, υπάρχει και το Μενίδι της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, που αγωνίζονται καθημερινά σε πολλά μέτωπα. Στα εργοστάσια, στα εμπορομάγαζα, σε άλλους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές. Οι πρωτοβουλίες των σωματείων είναι συνεχείς και περιλαμβάνουν όλο το φάσμα της ζωής των εργαζομένων. Το προηγούμενο διάστημα οργανώσαμε κινητοποιήσεις για την Υγεία, την Παιδεία, για μέτρα προστασίας των ανέργων, για την αντιπλημμυρική και αντισεισμική θωράκιση, για την οργάνωση της λαϊκής αλληλεγγύης, για τα προβλήματα των μεταναστών και προσφύγων, που αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα των εργαζομένων της περιοχής κ.λπ. Η πάλη αυτή είναι ενταγμένη στη μάχη που δώσαμε και δίνουμε ενάντια στην αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης και της εργοδοσίας συνολικά και σε διάφορους χώρους δουλειάς. Στον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Δεν μένουμε, όμως, εδώ. Το επόμενο διάστημα θα πολλαπλασιάσουμε τις πρωτοβουλίες μας τόσο γύρω από τις συνθήκες ζωής της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, όσο και συνολικά απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση.

Ενα από τα βασικά προβλήματα στην περιοχή του Μενιδίου είναι η διακίνηση και η χρήση ναρκωτικών, ως μέρος της αυξημένης εγκληματικότητας στην περιοχή. Τα στοιχεία που καταθέτει η Χριστίνα Στίλιου, προκαλούν αίσθηση. Οπως λέει, «το ΕΣΥΝ προσπαθεί να μπει στα σχολεία, να μιλήσει στα παιδιά για το θέμα των ναρκωτικών. Πρόσφατα επισκεφθήκαμε δυο Λύκεια και τέσσερα Γυμνάσια. Κάναμε μια συζήτηση με τα παιδιά και μετά μοιράσαμε ένα ερωτηματολόγιο. Είναι μικρό το δείγμα, ωστόσο τα στοιχεία είναι πολύ χαρακτηριστικά. Σε σύνολο 184 μαθητών του Λυκείου, το 8,6% έχει κάνει τουλάχιστον μια φορά χρήση ναρκωτικών. Και σε σύνολο 374 μαθητών του Γυμνασίου, το 9,8% έχει κάνει επίσης τουλάχιστον μια φορά χρήση. Και φυσικά, μέσα σε αυτά τα ποσοστά υπάρχουν περιπτώσεις που η χρήση αφορά πέραν της μιας φοράς, αλλά πιο συστηματική είναι η περιοδική.

Το πρόβλημα των ναρκωτικών σχετίζεται άμεσα με την εγκληματικότητα. Επίσης, δεν αποτελεί φαινόμενο μόνο μιας περιοχής, μιας πόλης ή ενός κράτους. Αλλωστε, τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Απ' την άλλη, η ανάλυση των στοιχείων δείχνει την έξαρση που υπάρχει σε περιοχές με κύρια χαρακτηριστικά τη φτώχεια, την ανεργία, τη σχολική διαρροή. Εμείς προσπαθούμε να εστιάσουμε στις αιτίες. Γι' αυτό και διεκδικούμε τη στήριξη δομών για τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, να ληφθούν μέτρα ώστε να χτυπηθεί η σχολική διαρροή και προφανώς να ενισχυθούν τα κέντρα πρόληψης».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μπάμπης ΤΣΟΥΡΠΜΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

Icon

Και κατά τη φετινή χρονιά, η κυβέρνηση διατήρησε στις πιστώσεις του τακτικού προϋπολογισμού διαφορά 120 εκατ. ευρώ περίπου, από τους ήδη πετσοκομμένους προϋπολογισμούς τα προηγούμενα χρόνια. Τα ήδη «γερασμένα» οχήματα έχουν φορτωθεί άλλον ένα χρόνο λειτουργίας. Περίπου το 50% των οχημάτων είναι πέραν της 15ετίας σε χρήση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αφού δέχονται πολλές φθορές στο περιβάλλον και στις συνθήκες που λειτουργούν. Πέρσι, για παράδειγμα, από το σύνολο των 2.931 πυροσβεστικών οχημάτων, το 20,7% είχε ηλικία 0 - 8 χρόνια και το 25,5% 8 - 13 χρόνια. Λίγα οχήματα (σ.σ. περίπου 30) προστέθηκαν από περιφερειακά προγράμματα. Φέτος, θα διατεθούν 3.189 οχήματα παντός τύπου (σ.σ. τα 1.858 υδροφόρα). Τα οχήματα της Πυροσβεστικής διένυσαν πέρσι 13.518.341 χιλιόμετρα, κάνοντας 391.580 δρομολόγια.

Για την αεροπυρόσβεση διατίθενται 9 αεροπλάνα CL 215 και 5 CL 415. Θα χρησιμοποιηθούν δε 17 αεροπλάνα PZTL αλλά και δύο διθέσια PZTL για σκοπούς επιτήρησης. Μπορεί, βέβαια, να διατίθεται συγκεκριμένος αριθμός αεροσκαφών, αλλά αυτός είναι πλασματικός, αφού πολλά αεροπλάνα μόλις τροχοδρομούν δηλώνουν βλάβη. Θα χρησιμοποιηθούν 7 ελικόπτερα μεσαίου τύπου και 3 βαρέος τύπου, όπως και 3 «Σινούκ», 1 «Σούπερ Πούμα», αλλά και 3 BK της Πυροσβεστικής για τον συντονισμό.

Σε ό,τι αφορά το εργασιακό κομμάτι, ιδιαίτερα όταν επικρατούν οι κατάλληλες συνθήκες και εκδηλώνονται μεγάλες πυρκαγιές, οι πυροσβέστες δεν γνωρίζουν ωράρια και αναγκάζονται να δουλεύουν συνεχόμενα μέχρι 30 και 40 ώρες, για να καλύψουν τα μεγάλα κενά και τις ελλείψεις. Η υπηρεσία εντατικοποιείται, τα ρεπό κόβονται, το ωράριο γίνεται «λάστιχο» από τις συνεχόμενες κλήσεις σε επιφυλακή, ακόμα και για πυρκαγιές που μπορεί να αντιμετωπιστούν με το υπάρχον προσωπικό στις βάρδιες ή ακόμα και για την περίπτωση που δεν υπάρχει καμία πυρκαγιά σε εξέλιξη (προληπτικές επιφυλακές). Οταν ξεσπούν μεγάλες δασικές πυρκαγιές σε οποιοδήποτε σημείο της επικράτειας, καλούνται ενισχύσεις από διάφορες περιοχές και περιφέρειες της χώρας, ακόμα και από αρκετά απομακρυσμένες. Αυτό σημαίνει μετακινήσεις με πολύωρα ταξίδια με τα πυροσβεστικά οχήματα, άρα σημαντική καταπόνηση για τους πυροσβέστες, πριν ακόμα φτάσουν στην πυρκαγιά. Την κατάσταση αυτή επιδεινώνει και η μη εξασφάλιση των απαραίτητων εγκαταστάσεων για την ξεκούρασή τους, κυρίως όταν συνδράμουν σε δασικές πυρκαγιές άλλων περιφερειών, μακριά από την έδρα τους.

Ετσι, με τις συγκεκριμένες πολιτικές και πρακτικές, κανένα πρόβλημα δεν λύνεται, αντίθετα αυξάνονται οι κίνδυνοι και οι τραυματισμοί των πυροσβεστών, τα τελευταία χρόνια. Δεν αποφεύγονται οι μεγάλες καταστροφές στα δάση, αλλά ούτε και η απώλεια ανθρώπινων ζωών. Επίσης, δεν αποτρέπονται οι εμπρησμοί από το οργανωμένο δίκτυο των καταπατητών, εξαιτίας της διατήρησης της αντιδασικής νομοθεσίας και από τη σημερινή κυβέρνηση.

Δεκάδες είναι κατά τα τελευταία χρόνια οι πυρκαγιές που προκλήθηκαν εξαιτίας του δικτύου διανομής ηλεκτρισμού της ΔΕΗ. Δίκτυα καλωδίων χιλιάδων χιλιομέτρων διασχίζουν την επικράτεια, περνώντας μέσα από δάση και δασικές εκτάσεις, από ορεινές και δύσβατες περιοχές κι όταν προκύψει βλάβη και στη συνέχεια φωτιά σε μετασχηματιστή ή πυλώνα εύκολα οι φλόγες αναπτύσσονται καταστρέφοντας χιλιάδες στρέμματα δασών. Αξίζει να αναφέρουμε ότι στη χώρα το δίκτυο διανομής ηλεκτρισμού καταλαμβάνει συνολικά 111.130 χλμ. καλώδια μέσης τάσης, 125.160 χλμ. χαμηλής τάσης, συνολικά 236.290 χλμ., πλέον των 945 χλμ. καλωδίων του δικτύου υψηλής τάσης.

Εστία κινδύνου πάντως για πρόκληση πυρκαγιών αποτελούν και οι ανεμογεννήτριες, που διασπείρονται τα τελευταία χρόνια σε ορεινούς όγκους της χώρας, από τις οποίες μπορεί να προκύψει σπινθήρας ή φωτιά λόγω βλάβης και στη συνέχεια να επεκταθεί.

Αυτό που χαρακτηρίζει την κατάσταση είναι ότι με συγκεκριμένους νόμος προωθείται η ένταση της εμπορευματοποίησης και της διείσδυσης των μονοπωλιακών ομίλων, η διεύρυνση των νόμιμων επεμβάσεων στα δασικά οικοσυστήματα, χωρίς πλέον να χρειάζεται η εξασφάλιση της κυριότητας, αλλά μόνο η παραχώρηση της χρήσης. Επιπλέον, η κυβέρνηση καλλιεργεί την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, προστασία των δασικών οικοσυστημάτων, «που να ωφελεί ταυτόχρονα το λαό και τους ανταγωνιζόμενους μονοπωλιακούς ομίλους». Συσκοτίζει την αιτία που οξύνει τα προβλήματα των δασικών οικοσυστημάτων, της δασικής γης, που είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Αντίθετα, απευθύνεται σε «υπεύθυνους και υγιείς επιχειρηματίες», στους οποίους δήλωσε ότι θα τους εξασφαλίσει και «σταθερό χωροταξικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο».

Κατά τα τελευταία χρόνια, αν και σε γενικές γραμμές παρατηρείται μια κάμψη του αριθμού των πυρκαγιών και των καμένων εκτάσεων σε απόλυτους αριθμούς, η γενική κατάσταση υποχρηματοδότησης των αρμόδιων υπηρεσιών για την αντιμετώπισή τους καθιστά πιο επικίνδυνες τις πυρκαγιές όταν αυτές «ξεφεύγουν», εξαιτίας ευνοϊκών καιρικών συνθηκών, ή εάν εκδηλωθούν σε δύσβατες περιοχές ή εάν υπάρξουν στοχευμένες εμπρηστικές δράσεις. Τότε, η έλλειψη προσωπικού και τεχνικών μέσων δημιουργεί τις συνθήκες για να αποκτήσουν οι πυρκαγιές ιδιαίτερα καταστροφικό χαρακτήρα σε τοπικό επίπεδο.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι περσινές πυρκαγιές σε Θάσο και Χίο, με την πυρκαγιά στη Θάσο να κατακαίει 75.223,3 στρέμματα δασικών, αγροτικών και χορτολιβαδικών εκτάσεων, έκταση που αντιστοιχεί περίπου στο 20% της συνολικής επιφάνειας του νησιού, ενώ αντίστοιχα στη Χίο κάηκαν συνολικά 49.647,4 στρέμματα, μεταξύ των οποίων και καλλιέργειες μαστίχας. Συνολικά 35.000 μαστιχόδεντρα κάηκαν πέρσι στη Χίο, με τους παραγωγούς του νησιού να μην έχουν συνέλθει ακόμη από τη ζημιά που υπέστησαν.

Σύμφωνα με υπηρεσιακούς παράγοντες, διαχρονικά δεν καλύπτεται χρηματοδοτικά ούτε το 10% των αιτημάτων των δασικών υπηρεσιών και για του λόγου το αληθές παραπέμπουν στις δαπάνες δασοπροστασίας του τακτικού προϋπολογισμού του υπουργείου Περιβάλλοντος, οι οποίες από το 2011 και μετά μειώνονται σταθερά. Συγκεκριμένα, το 2011 για δαπάνες δασοπροστασίας χορηγήθηκαν 10,4 εκατ. ευρώ, το 2012 μειώθηκαν στα 10 εκατ. ευρώ, το 2013 μειώθηκαν κι άλλο, πέφτοντας στα 9 εκατ. ευρώ, το 2014 συνεχίστηκε το «τσεκούρωμα» και τα κονδύλια διαμορφώθηκαν στα 7,2 εκατ. ευρώ, ποσό που διατηρήθηκε στα ίδια επίπεδα και το 2015. Πέρσι, ωστόσο, η περικοπή συνεχίστηκε και η σχετική δαπάνη μειώθηκε ξανά στα 6,85 εκατ. ευρώ και, τέλος, για φέτος ο προϋπολογισμός προβλέπει μόλις 6,5 εκατ. ευρώ.

Εύκολα γίνεται κατανοητό ότι η διαρκής μείωση των κονδυλίων για τη δασοπροστασία δυσχεραίνει το έργο των δασικών υπηρεσιών, το προσωπικό των οποίων καλείται να φέρει σε πέρας το έργο του με μηδαμινά μέσα. Δασολόγοι σημείωναν επίσης στον «Ριζοσπάστη» τα σοβαρά εμπόδια που συνεχίζει μέχρι σήμερα να δημιουργεί η απόσπαση της δασοπυρόσβεσης από την ευθύνη της δασικής υπηρεσίας και η απόδοσή της στην πυροσβεστική υπηρεσία. Σχεδόν 20 χρόνια μετά τη διοικητική αυτή τροποποίηση οι επιστήμονες του χώρου υπογραμμίζουν τα σοβαρά προβλήματα που έχει προκαλέσει και στο επίπεδο της πρόληψης και σε αυτό της καταστολής των πυρκαγιών, η αφαίρεση των αρμοδιοτήτων από τη δασική υπηρεσία.

Οπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, οι υπάλληλοι των δασικών υπηρεσιών γνωρίζουν τα δάση των περιοχών τους γιατί εκεί εργάζονται και ο τοπικός δασάρχης λόγω άμεσης και καθημερινής επαφής με την περιοχή ευθύνης του είναι σε θέση να προλαμβάνει ή και να συντονίζει τις προσπάθειες κατάσβεσης. Επίσης, η δασική υπηρεσία διαθέτει - ή θα έπρεπε να διαθέτει - οχήματα ευκίνητα, κατάλληλα για δράση εντός δασικών δρόμων και μονοπατιών, κάτι που δεν μπορεί να πράξει η πυροσβεστική υπηρεσία, καθώς έχει οχήματα που προορίζονται για την επέμβαση σε αστικού τύπου πυρκαγιές και την προστασία κτιριακών εγκαταστάσεων.

Παράλληλα, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια μέχρι και σήμερα, σταδιακά, οι ευθύνες του κράτους για την προστασία των δασών, μετατίθενται σε εθελοντικές οργανώσεις, την Τοπική Διοίκηση, ΜΚΟ κ.λπ., που πέρα από τις όποιες καλές προθέσεις έχουν, δεν μπορούν αντικειμενικά να ανταποκριθούν σε ένα τέτοιο δύσκολο και απαιτητικό καθήκον. Γι' αυτό απαιτούνται καλά στελεχωμένες και εξοπλισμένες αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες που θα έχουν την κύρια και βασική ευθύνη πρόληψης και καταστολής των πυρκαγιών.

Τέλος, επειδή στελέχη τόσο της κυβέρνησης όσο και των κομμάτων της αστικής αντιπολίτευσης υποστηρίζουν ότι η σύνταξη των δασικών χαρτών και η γενικότερη πολιτική χωροταξίας που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια μετά την κρίση μπορούν να... «περιορίσουν τις πυρκαγιές» σημειώνουμε τούτο: Στην πραγματικότητα, όλο το νομικό οπλοστάσιο που θεσπίζεται τα τελευταία χρόνια, θα μπορούσε να καταστήσει ως ένα βαθμό τους εμπρησμούς... «αναχρονιστικό μέσο» μιας και ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για την ανάπτυξη επιχειρηματικής δράσης εντός δασών και δασικών εκτάσεων με τις ευλογίες πια του αστικού κράτους...

Είναι μια κατάσταση πλέον που οδηγεί στην ανατριχιαστική διαπίστωση ότι οι κάτοικοι και οι υποδομές του νησιού είναι εντελώς ανοχύρωτοι σε περίπτωση ενός σεισμού με μεγάλο μέγεθος ή με εστία κοντά σε κατοικημένη περιοχή, καθώς καμία μέριμνα δεν έχει ληφθεί για την ασφάλεια και προστασία τους. Η ίδια αυτή διαπίστωση ισχύει φυσικά και για το σύνολο της χώρας, η οποία εμφανίζει το έκτο υψηλότερο επίπεδο σεισμικής δραστηριότητας στον κόσμο, με την ευχή κάθε φορά το επίκεντρο του σεισμού να είναι κοντά στη θάλασσα, να έχει αντικαταστήσει την αναγκαία αντισεισμική θωράκιση.

Με αυτά τα δεδομένα, αποτελεί κυριολεκτικά έγκλημα η μη θωράκιση του λαού από τα φυσικά φαινόμενα, εν προκειμένω των σεισμών, ένα έγκλημα που συντελείται διαχρονικά από την πολιτική εξουσία, που υπηρετεί την ανάπτυξη για λογαριασμό των μονοπωλίων σε βάρος των λαϊκών έργων και αναγκών. Εργα αντισεισμικής θωράκισης δεν εξασφαλίζουν κέρδη για το κεφάλαιο και κατά συνέπεια δεν αποτελούν προτεραιότητα. Αυτό καταδεικνύεται και από τα διάφορα χρηματοδοτικά προγράμματα της ΕΕ, τα οποία δεν κρίνουν ως επιλέξιμα έργα αντισεισμικής θωράκισης που αφορούν την προστασία του λαού, αντίστοιχα και έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, που επίσης είναι απαραίτητα. Με λίγα λόγια, ανθρώπινες ζωές, σπίτια, χώροι συνάθροισης της νεολαίας, είναι στο έλεος του Εγκέλαδου. Δεν είναι μόνο τα έργα που δεν γίνονται, είναι και η μη τήρηση βασικών κανόνων, όπως κακοτεχνίες ή χτίσιμο πάνω σε μπαζώματα, που επίσης στοιχίζουν.

Eurokinissi

Η ουσιαστική και ολοκληρωμένη αντισεισμική προστασία είναι αναγκαιότητα, τόσο στο χώρο εργασίας όσο και στην κατοικία. Υπάρχει σήμερα τέτοια προστασία της ζωής των εργατικών - λαϊκών οικογενειών; Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα που αποκαλύπτουν την πραγματικότητα, όπως τα κτίρια των σχολείων, που θεωρούνται ως μία από τις πιο σημαντικές κατηγορίες που πρέπει να ελέγχονται για την ασφάλεια των παιδιών.

-- Από τις περίπου 14.500 σχολικές μονάδες σε όλη τη χώρα, οι 4.440 έχουν χτιστεί πριν από το 1959 και οι 3.880 έχουν χτιστεί πριν από το 1985, δηλαδή το 57,4% των σχολικών μονάδων χαρακτηρίζονται «γερασμένες», αφού έχουν χτιστεί χωρίς ή με ελάχιστες αντισεισμικές προδιαγραφές.

-- Από τις υπόλοιπες 6.180 που έχουν χτιστεί μετά το 1985, μόλις οι 3.050 έχουν χτιστεί με πιο αυστηρές αντισεισμικές προδιαγραφές, μετά το 1995.

-- Μέχρι σήμερα σε ελάχιστα κτίρια, και κυρίως σχολεία, έχουν γίνει οι αναγκαίες παρεμβάσεις ενίσχυσης.

-- Μετά το σεισμό του 1999, 429 σχολικές μονάδες στην Αττική, από τις 2.465 που ελέγχθηκαν, κρίθηκαν ακατάλληλες για χρήση. Ομως, μόνο ένα μικρό ποσοστό, μερικές δεκάδες, έχουν αποκατασταθεί, ενισχυθεί ή αντικατασταθεί.

Ακόμα κι αυτός ο στοιχειώδης προσεισμικός έλεγχος των σχολείων σταμάτησε το Μάρτη του 2010, εξαιτίας των περικοπών σε δαπάνες και προσωπικό, με αποτέλεσμα να αποξηλωθούν τα συνεργεία ελέγχων και να παγώσουν οι διαδικασίες. Και δεν είναι μόνο αυτό. Με την κατάργηση του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) στο πλαίσιο καταργήσεων και συγχωνεύσεων φορέων του Δημοσίου, τους προσεισμικούς ελέγχους ανέλαβαν δήμοι, των οποίων οι πόροι έχουν περικοπεί, ενώ το προσωπικό τους μειώνεται. Θυμίζουμε επίσης ότι το 2012, με την ίδια λογική, καταργήθηκαν ή υπολειτουργούν οι Υπηρεσίες Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων και οι Τομείς Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων, που είχαν ως αρμοδιότητα τις διαδικασίες αποκατάστασης μετά από σεισμό.

Υπάρχουν, επίσης, εκτιμήσεις ότι το 50% των νοσοκομειακών κτιρίων, δηλαδή κάπου 300 ανεξάρτητα από στατικής πλευράς κτίρια, χρειάζονται λεπτομερέστερο έλεγχο ή και παρέμβαση. Ακόμα χειρότερη μπορεί να χαρακτηριστεί η κατάσταση στους χώρους δουλειάς. Ποιος δεν θυμάται τις περιπτώσεις της «Ρικομέξ», της «Φαράν» κ.ά. και το σεισμό της Αθήνας το 1999. Σε κάθε περίπτωση, το 80% των 4.000.000 κτιρίων της χώρας έχουν κτιστεί πριν το 1985, δηλαδή πριν τεθεί σε εφαρμογή ο σύγχρονος αντισεισμικός κανονισμός, και επομένως χρήζουν ελέγχων και ενισχύσεων.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Μήπως δεν ενδιαφέρει τις κυβερνήσεις αν θα υπάρχουν νεκροί και καταστροφές; Μήπως δεν υπάρχουν η τεχνογνωσία και το εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, για να σχεδιάσει τέτοια έργα; Πού σκοντάφτει το πράγμα; Οπως αναφέραμε και παραπάνω, έργα όπως αυτά που είναι απαραίτητα για την αντισεισμική θωράκιση, την αντιπλημμυρική προστασία κ.ά., δεν αποφέρουν κέρδη στους μονοπωλιακούς ομίλους. Και γι' αυτό δεν είναι στις προτεραιότητες των αστικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι τέτοια έργα σε πολύ μεγάλο ποσοστό δεν κρίνονται επιλέξιμα και δεν εντάσσονται στα ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά προγράμματα, όπως τα ΚΠΣ και το ΕΣΠΑ. Τα έργα υποδομών και η πολιτική γι' αυτά υπαγορεύονται από την καπιταλιστική ανάπτυξη, τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς.

Υπάρχει και μια άλλη, εξίσου σοβαρή πτυχή: Η έγκαιρη και ολοκληρωμένη αντισεισμική προστασία απαντά και σε ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα, της ανάπτυξης του κατασκευαστικού κλάδου. Η ανεργία στον κλάδο είναι τεράστια. Χιλιάδες οικοδόμοι αλλά και αυτοαπασχολούμενοι στις Κατασκευές βρίσκονται ή ωθούνται στην ανεργία. Η ανάπτυξη έργων υποδομής υπέρ των λαϊκών αναγκών θα είχε θετικό αντίκτυπο και σ' αυτόν τον τομέα.

Η θωράκιση της χώρας από φυσικές καταστροφές, λοιπόν, δεν «χωρά» στο πλαίσιο του σημερινού καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Η γη και οι κατασκευές αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα για την ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και όχι ως κοινωνικά αγαθά.

Η αντισεισμική, αλλά και γενικότερα η θωράκιση από φυσικές καταστροφές, η ελαχιστοποίηση του σεισμικού κινδύνου, είναι υπόθεση λαϊκής πάλης. Αλλά πρέπει να είναι καθαρό ότι μόνο η εξουσία που δεν θα αντιμετωπίζει τη γη ως εμπόρευμα, αλλά ως κοινωνικό αγαθό που ανήκει σε όλο το λαό, που θα υλοποιεί προγράμματα λαϊκής στέγης, παρέχοντας στους εργάτες και τις οικογένειές τους ασφαλείς χώρους κατοικίας, εργασίας, άθλησης, ψυχαγωγίας, με Κεντρικό Σχεδιασμό, μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Υποδομές δηλαδή στηριγμένες στην κοινωνική ιδιοκτησία και ενταγμένες στον Κεντρικό Σχεδιασμό. Μια πολιτική εξουσία και οικονομία που θα λειτουργούν με αποκλειστικό κριτήριο την κάλυψη των αναγκών και την προστασία όλης της κοινωνίας.

-- Ποια είναι η κατάσταση σήμερα με τη χωματερή στη Φυλή;

-- Η χωματερή της Φυλής αποτελεί εδώ και χρόνια ενεργή υγειονομική βόμβα και κρίσιμο παράγοντα υποβάθμισης της ζωής της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στη Δυτική Αθήνα και το Θριάσιο. Η κατάσταση στις περιοχές αυτές είναι συχνά ανυπόφορη, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες με την άνοδο της θερμοκρασίας. Με πρόσφατη απόφασή της, η διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής, η οποία στηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΛΑΕ και έχει την πλειοψηφία στον Ειδικό Διαβαθμιδικό Σύνδεσμο Νομού Αττικής (ΕΔΣΝΑ), αντί να δρομολογήσει το οριστικό κλείσιμο του ΧΥΤΑ Φυλής, προχώρησε στην κατάληψη με σκουπίδια ενός σημαντικού χώρου μέσα στο εγκεκριμένο περίγραμμα του ΧΥΤΑ. Και μέσα από τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που συνοδεύει τη συγκεκριμένη απόφαση, γίνεται φανερό ότι από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την Περιφέρεια Αττικής και τον ΕΔΣΝΑ προετοιμάζονται πρόσθετα σενάρια για νέα παράταση λειτουργίας του ΧΥΤΑ. Την ίδια στιγμή η ανάθεση της επιδημιολογικής μελέτης καρκινοβατεί, με την τελευταία προκήρυξή της να δημοσιεύεται μόλις τον Απρίλη.

-- Ποια είναι η ουσία της «αντιπαράθεσης» μεταξύ κυβέρνησης και αστικών κομμάτων για τη διαχείριση των απορριμμάτων;

-- Το τελευταίο διάστημα διεξάγεται μια κάλπικη «αντιπαράθεση» ανάμεσα σε στελέχη της Τοπικής Διοίκησης που ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ, στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ. Η «αντιπαράθεση» εξαντλείται σε θέματα διαφάνειας, διαδικαστικών χειρισμών, αλληλομετατόπισης ευθυνών και άλλα, αφήνοντας στο απυρόβλητο την ουσία, που είναι η στρατηγική τους συμφωνία στις αντιδραστικές κατευθύνσεις για τη διαχείριση των απορριμμάτων, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης:

• Ιδιωτικοποιήσεις και παράδοση της διαχείρισης στους καπιταλιστές, με τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) να επανέρχονται δριμύτερες.
• Χαράτσωμα των λαϊκών στρωμάτων με σωρεία «οικονομικών εργαλείων».
• Παραπέρα διάλυση των εργασιακών σχέσεων
• Σοβαρές επιπτώσεις σε βάρος της υγείας των λαϊκών στρωμάτων και υποβάθμιση του περιβάλλοντος.

Συνεπώς ο «καβγάς» τους δεν έχει ως αφετηρία τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του εργαζόμενου λαού αλλά το ποιος επιχειρηματικός όμιλος θα έχει το πάνω χέρι στο μοίρασμα της πίτας στη διαχείριση των απορριμμάτων, ένα πεδίο όπου διαγκωνίζονται μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Με βάση τα παραπάνω, για τη σημερινή κατάσταση στη χωματερή δεν φταίει ο κακός μας ο καιρός. Είναι υπεύθυνη η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και οι κυβερνήσεις διαχρονικά. Σοβαρές ευθύνες έχουν επίσης οι δημοτικές αρχές που στηρίζουν αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική.

-- Ποια είναι η θέση του ΚΚΕ για το θέμα;

-- Η θέση του ΚΚΕ είναι ότι η διαχείριση των απορριμμάτων με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες, με σεβασμό στο περιβάλλον, στην υγεία, στους φυσικούς πόρους, στο λαϊκό εισόδημα, μπορεί να διασφαλισθεί στο πλαίσιο ενός άλλου, ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης. Με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παράγωγης και τη γη κοινωνική ιδιοκτησία. Προϋπόθεση γι' αυτά είναι η εργατική τάξη να πάρει στα χέρια της την εξουσία. Για να ανοίξουμε αυτόν τον ελπιδοφόρο δρόμο ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, καλούμε το λαό της περιοχής σε οργάνωση και αγώνα για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των εργαζομένων στη Δυτική Αθήνα, για την προστασία της υγείας του λαού και του περιβάλλοντος, απαιτώντας:

• Να κλείσει άμεσα και οριστικά η χωματερή της Φυλής, να αποκατασταθεί ο χώρος και η ευρύτερη περιοχή, να μετεγκατασταθεί σε ασφαλή θέση ο αποτεφρωτήρας, να απαγορευθεί κάθε νέα δραστηριότητα διαχείρισης αποβλήτων στην ευρύτερη περιοχή, να εκπονηθεί ολοκληρωμένη επιδημιολογική μελέτη χωρίς άλλες καθυστερήσεις.
• Να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δράση στη διαχείριση των απορριμμάτων.
• Να μη μετατοπιστούν τα βάρη στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων μέσα από τα ανταποδοτικά τέλη και με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
• Να μπει τέρμα στην ιδιωτικοποίηση, στις ΣΔΙΤ και στις συμβάσεις παραχώρησης.
• Να διασφαλισθούν απόλυτα όλοι οι εργαζόμενοι χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.

-- Ποιες είναι οι πρωτοβουλίες που έχουν πάρει οι Κομματικές Οργανώσεις της περιοχής για το θέμα;

-- Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, το ΚΚΕ έχει προβάλει με κάθε μέσο την ανάγκη για άμεσο κλείσιμο της χωματερής και αποκατάσταση της περιοχής. Ολα αυτά τα χρόνια, οι Κομματικές Οργανώσεις έχουν πάρει μια σειρά από πρωτοβουλίες για την ανάδειξη του ζητήματος: Συγκεντρώσεις, περιοδείες, ανακοινώσεις, παρεμβάσεις στα Δημοτικά Συμβούλια των Δήμων της περιοχής και στο Περιφερειακό Συμβούλιο, ερωτήσεις στη Βουλή. Παράλληλα, οι κομμουνιστές πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος για αυτό το οξυμένο πρόβλημα. Οι κομμουνιστές είναι στην πρώτη γραμμή για τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων της Δυτικής Αθήνας: για να κλείσει η χωματερή στη Φυλή, για να περιφρουρηθεί το Πάρκο Τρίτση, για να γίνουν έργα αντιπλημμυρικής προστασίας, για να θωρακιστούν οι υποδομές και οι κατοικίες από τον σεισμό, για να προστατευτούν από την πυρκαγιά τα δάση και οι χώροι πρασίνου της περιοχής. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε και το επόμενο διάστημα με όλες μας τις δυνάμεις.

Eurokinissi

Σε αυτήν την πολύπαθη περιοχή της Δυτικής Αθήνας βρέθηκε ο «Ριζοσπάστης», όπου και συνομίλησε με τον Χάρη Κωστόπουλο, εκπρόσωπο της Λαϊκής Επιτροπής, την Στέλλα Θέου, πρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών Ανω Λιοσίων, και τον Δημήτρη Τσουμπρή, δημοτικό σύμβουλο Φυλής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Ο τελευταίος επεσήμανε πως «η χωματερή λειτουργεί περισσότερα από 50 χρόνια, βασανίζει όχι μόνο τους κατοίκους της Φυλής αλλά και των γειτονικών δήμων. Το καλοκαίρι, από τη βρώμα, κανείς δεν μπορεί να κάτσει στο μπαλκόνι του...». Αυτή είναι η μία πλευρά, καθώς η άλλη, η πιο σοβαρή που εντοπίζει ο Δ. Τσουμπρής, είναι αυτή των επιπτώσεων στην υγεία των κατοίκων της περιοχής. Στάθηκε στο ότι «το προηγούμενο διάστημα έχουν γίνει κινητοποιήσεις, αγώνες από τους κατοίκους και από τους μαζικούς φορείς, έχουμε φάει δακρυγόνα». Ανέδειξε, επίσης, ότι διαχρονικά οι δημοτικές αρχές ενώ στήριζαν την πολιτική που παράτεινε τη λειτουργία της χωματερής, ταυτόχρονα έσπευδαν να φωτογραφίζονται σε κινητοποιήσεις για την απομάκρυνσή της.

Η Στέλλα Θέου σημειώνει ότι «η λειτουργία της χωματερής εδώ και δεκαετίες επιβαρύνει πάρα πολύ τη ζωή των κατοίκων της περιοχής. Γυναίκες, τα παιδιά τους, λαϊκές οικογένειες, υποφέρουν από τη λειτουργία της. Είναι μία κατάσταση που πρέπει να ανατραπεί, είναι μία κατάσταση που ο λαός της περιοχής την έχει αντιπαλέψει το προηγούμενο διάστημα και συνεχίζει να την αντιπαλεύει». Αναφέρθηκε, επίσης, στις διαχρονικές ευθύνες κυβερνήσεων και δημοτικών αρχών, καθώς «είναι η πολιτική τους να λειτουργεί τόσα χρόνια η χωματερή, εμπαίζοντας το λαό της περιοχής, με επιχειρήματα όπως "τώρα θα κλείσει", "έχει κορεστεί", που τα χρησιμοποιούν, επιδιώκοντας να έχουν το λαό σε κατάσταση αναμονής».

Ο Χ. Κωστόπουλος συμπλήρωσε στα παραπάνω πως «για το ζήτημα της χωματερής τοποθετούνται κατά καιρούς διάφορες πολιτικές δυνάμεις, δημοτικές και περιφερειακές Αρχές, κάτω από την πίεση της αγανάκτησης του κόσμου, "τεμαχίζοντας" το θέμα κατά το δοκούν. Παρουσιάζουν χρονοδιαγράμματα που πρακτικά παραπέμπουν το κλείσιμο του ΧΥΤΑ στις ελληνικές καλένδες. Δεν θίγουν τη συνολική αντιμετώπιση του ζητήματος, με αναζήτηση χώρων και εκτός Αττικής».

Μάλιστα, επισημαίνει ως βασική αιτία αυτής της κατάστασης το ότι «οι κοινοτικές οδηγίες και οι σχετικοί νόμοι αντιμετωπίζουν τη διαχείριση των απορριμμάτων ως πεδίο κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και σε αυτήν τη διαδικασία αναπτύσσονται ανταγωνισμοί, που αποτυπώνονται και σε πολιτικό επίπεδο».

Σε αυτό, ο Δ. Τσουμπρής, υπενθύμισε πως «ενώ η Περιφέρεια και συγκεκριμένα η Ρ. Δούρου βγήκε με "σημαία" πως η χωματερή φεύγει - και μάλιστα για να το ενισχύσει, έκανε την ορκωμοσία της στα Ανω Λιόσια - αντί να την κλείσει, πήρε πρόσφατα απόφαση για παράταση της λειτουργίας της».

Οσο για την καρκινογόνα καύση των απορριμμάτων, ο Χ. Κωστόπουλος υπογράμμισε πως «είμαστε κάθετα αντίθετοι, να μην το σκεφτούν καν». Δήλωσε, τέλος, πως «ο οργανωμένος ανυποχώρητος αγώνας του εργατικού - λαϊκού κινήματος είναι ο μόνος που μπορεί να αντιπαλέψει αυτήν την κατάσταση, για το οξυμένο πρόβλημα της χωματερής και για όλα τα λαϊκά προβλήματα, φωτίζοντας τις αιτίες που τα προκαλούν».