Η πλούσια προσυνεδριακή διαδικασία που θα αναπτυχθεί μπορεί να συμβάλει στην αποφασιστική προσπάθεια να καταφέρουμε η λειτουργία και δράση των ΚΟΒ να αντιστοιχηθεί με το επαναστατικό Πρόγραμμα του Κόμματος.

Σε κάθε μας βήμα αποδεικνύεται πως είναι σύνθετη υπόθεση να καταφέρουμε να διαπερνά όλη μας τη δράση ο συνολικότερος σκοπός του Κόμματος. Παρά τα όποια θετικά βήματα, η έλλειψη κομματικών δυνάμεων σε μεγάλους κλάδους, με χιλιάδες εργαζόμενους, αποτελεί τεράστιο εμπόδιο. Επιβεβαιώνεται στην πράξη ότι οι στόχοι στρατολογίας και οικοδόμησης παραμένουν αποσπασμένοι από την ιδεολογικοπολιτική ισχυροποίηση της ΚΟΒ, της αντίστοιχης παρέμβασης, της δράσης στο κίνημα.

Ενώ αναπτύσσουμε δράση στο κίνημα, μπαίνουμε μπροστά σε αγώνες, καταφέρνουμε να αυξήσουμε τη συσπείρωση στα σωματεία, να δημιουργηθούν νέα σωματεία, δυσανάλογα αυξάνεται η δεξαμενή των εργαζομένων όπου παρεμβαίνουμε με το Πρόγραμμα του Κόμματος, που παίρνουν τον «Ριζοσπάστη», που έρχονται σε μια κομματική σύσκεψη.

Διαπιστώνουμε δυσκολία να κατανοηθεί από τις κομματικές δυνάμεις πως η συνδικαλιστική δουλειά είναι στοιχείο αναπόσπαστο της πολιτικής δουλειάς, δεν τις χωρίζουν σινικά τείχη. Η παρέμβασή μας στο κίνημα μπορεί να συμβάλλει στην δουλειά με το Πρόγραμμα του Κόμματος χωρίς αυτά να είναι δύο παράλληλα καθήκοντα.

Αποτυπώνεται δυσκολία να συζητάει κάθε σύντροφος ξεκινώντας από το πρόβλημα που ταλανίζει τον εργάτη και παράλληλα να ανοίγει τη βεντάλια της συζήτησης με βάση το Πρόγραμμα. Φαίνεται ότι αν δεν κατακτήσουμε αυτήν την ικανότητα, δεν μπορούμε να φτάσουμε μακριά τη συνείδηση του εργάτη.

Στον κλάδο της μεταποίησης φρούτων που κυριαρχεί στην περιοχή για παράδειγμα - το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η εποχικότητα - τι μπορείς να πεις στους εργαζόμενους πως φταίει γι' αυτό. Αν δεν συζητήσεις την ουσία του ζητήματος: Ποια είναι η αιτία; Κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα λυθεί; Σε ποια κοινωνία;

Στην πράξη αποδεικνύεται ότι η συζήτηση χρειάζεται να πάει πιο μακριά από το διεκδικητικό πλαίσιο του σωματείου, που σωστά βάζουμε, αφού από μόνο του δεν είναι αρκετό για να κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι. Αν δεν συζητήσεις πως χρειάζεται ριζική ανατροπή για να σταματήσουν να περιπλανώνται από την εξαντλητική δουλειά στο πετσοκομμένο ταμείο ανεργίας, την αντίθεση με τα ρεκόρ κερδών των βιομηχάνων και τις δυνατότητες που υπάρχουν για μια διαφορετική οργάνωση της παραγωγής. Καταλήγεις να προσπαθείς να απαντήσεις στην απογοήτευση με παραδείγματα από νικηφόρους αγώνες, που φαίνεται αδύνατον να οργανωθούν στον δικό τους χώρο δουλειάς, γιατί «εδώ είμαστε χωριό» ή «οι εργάτες δεν καταλαβαίνουν».

Μέχρι πού έχουν τα εφόδια οι κομματικές μας δυνάμεις να συζητάνε με βάση το Πρόγραμμα; Πώς συμβάλλουμε καθοδηγητικά να οργανώνεται κάθε μάχη με βάση αυτόν τον προσανατολισμό αλλά και την έγνοια να αποκτούν οι σύντροφοι ένα πιο στέρεο υπόβαθρο, να αντεπεξέρχονται, να είναι πιο ανθεκτικοί στην πολύπλευρη επίθεση του αντιπάλου, προβάλλοντας τη δική μας πρόταση. Η διαπάλη στους χώρους δουλειάς οξύνεται, ο αντίπαλος βάζει τα επιχειρήματά του. Απέναντι στα οποία φαίνεται ότι χρειάζεται να είμαστε πιο έτοιμοι ιδεολογικά - πολιτικά να απαντάμε.

Η ιδεολογικοπολιτική ισχυροποίηση του Κόμματος, της κάθε ΚΟΒ, η κατάκτηση ενός ενιαίου ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου γνώσης της επιστημονικής θεωρίας και συνείδησης του πρωτοπόρου ρόλου των κομμουνιστών και του Κόμματος, είναι αναγκαία για να αντεπεξέλθουμε στις απαιτήσεις της σύγχρονης ιδεολογικής - πολιτικής διαπάλης. Τα μαθήματα και οι σχολές δοκίμων συνέβαλαν σε αυτήν την υπόθεση, όμως θέλει ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια.

Οι Γραμματείς και το καθοδηγητικό όργανο να γνωρίζουν καλά τους συντρόφους της ΚΟΒ, η συλλογική προσπάθεια μελέτης, τα προγράμματα που διαμορφώνουμε να δένονται με την εξατομικευμένη προσπάθεια να βοηθήσουμε κάθε σύντροφο στην πορεία του προς τη βαθύτερη γνώση της επιστημονικής θεωρίας του Κόμματος.

Η βελτίωση της προετοιμασίας και διδασκαλίας των μαθημάτων και των σχολών να μη φεύγει από τον προσανατολισμό μας. Τα καθοδηγητικά όργανα να αποκτούν ένα πιο ξεκάθαρο και μακρόπνοο σχέδιο ιδεολογικοπολιτικής ενίσχυσης των δυνάμεών μας, γειωμένο στις ανάγκες των ΚΟΒ και των συντρόφων που τις απαρτίζουν, με τη συμβολή του επιτελείου της Ιδεολογικής Επιτροπής, που θα μπορούσε να βοηθήσει ακόμα περισσότερο στην εξειδίκευση, στην επεξεργασία ζητημάτων.

Η βελτίωση της λειτουργίας των καθοδηγητικών οργάνων, η πιο σταθερή και αποτελεσματική καθοδήγηση, η ανάπτυξη της καθοδηγητικής σχέσης με κάθε κομματικό μέλος, θεωρώ πως είναι κρίσιμο στοιχείο. Αποφασιστικό ρόλο σε αυτήν την κατεύθυνση μπορούν να παίξουν οι Γραμματείς και τα Γραφεία. Η συζήτηση, οι συνεργασίες μπροστά στην οργάνωση μιας μάχης κινητοποιούν δυνάμεις, όπως έγινε με τη διακίνηση των Θέσεων.

Τα τελευταία χρόνια μέσα από τη δουλειά του Κόμματος οργανώθηκαν νέες δυνάμεις, νέοι σύντροφοι ανέλαβαν καθήκοντα. Επομένως, τον τόνο στην καθοδηγητική βοήθεια, στον δημιουργικό έλεγχο, στη σταθερότητα στην καθοδήγηση, τον δίνει το καθοδηγητικό όργανο. Αυτό φαίνεται στην καθημερινή μας δράση όσο αντιμετωπίζουμε αντιλήψεις «τους λέω και δεν καταλαβαίνουν», σκύβουμε πάνω από τις ΚΟΒ, βάζουμε σχέδιο για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα χωρίς να μένουμε απλά στις διαπιστώσεις, μετράμε βήματα.

Ο καθοδηγητής πρέπει να έχει ξεκάθαρο τι αποστολή μπορεί να χρεώσει στο κάθε μέλος που καθοδηγεί στο πλαίσιο του σχεδιασμού της ΚΟΒ, πώς θα βοηθήσει να αντεπεξέλθει χωρίς να θεωρεί τίποτα δεδομένο. Το επίπεδο πολιτικής συνείδησης δεν είναι σταθερό και δεδομένο, από αυτό πρέπει να ξεκινάμε, επικεντρώνοντας στη δική μας καθοδηγητική δουλειά ως τον καθοριστικό παράγοντα που μπορεί να αντιμετωπίσει τις όποιες ταλαντεύσεις.

Οι συνθήκες ζωής έχουν δυσκολέψει κατά πολύ τα τελευταία χρόνια για την εργατική τάξη, η πίεση από αυτές τις δυσκολίες είναι τεράστια, τα κομματικά μέλη βρίσκονται αντιμέτωπα με συνδικαλιστικές απολύσεις, την πίεση από τους συντρόφους τους, τον οικογενειακό περίγυρο. Είναι αναγκαίο να καταφέρουμε να καθοδηγήσουμε ένα κομματικό δυναμικό ιδεολογικοπολιτικά έτοιμο να αντεπεξέλθει σε αυτές τις πιέσεις αλλά και να μπολιάσουμε την ανάγκη της συλλογικής αντιμετώπισης των δυσκολιών, της αλληλεγγύης. Ως μονόδρομο για την εργατική τάξη για να αντιμετωπίσει τη διαρκώς αυξανόμενη επίθεση σε βάρος της, που θα συνεχίσει να οξύνεται, όσο οι ανταγωνισμοί, οι αντιθέσεις και τα αδιέξοδα του ξεπερασμένου ιστορικά καπιταλισμού μεγαλώνουν.

Ετσι αποκτάμε δύναμη και αντοχή να αντιμετωπίζουμε ενιαία τα προβλήματα στη δουλειά, στη ζωή στην οικογένεια, συλλογικά και όχι ατομικά, αποκομμένοι και ευάλωτοι, όπως μας θέλει αυτό το σύστημα. Η καλλιέργεια ενός τέτοιου πνεύματος συλλογικότητας, τα πρακτικά μέτρα για να μείνουν όρθιες οι δυνάμεις μας, απέναντι στην πολύμορφη επίθεση του αντιπάλου, είναι απαραίτητα συστατικά για να ατσαλωθεί η επαναστατική πρωτοπορία, για να μπορέσουμε να κάνουμε πράξη το σύνθημα του Συνεδρίου για Κόμμα σταθερό και έτοιμο σε κάθε δοκιμασία.

Οι Θέσεις επικεντρώνονται στις βασικές προϋποθέσεις προκειμένου το Κόμμα να φέρει εις πέρας τον ιστορικό του ρόλο ως οργανωμένη επαναστατική πρωτοπορία της εργατικής τάξης: Την ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική του αυτοτέλεια, την ικανότητά του να δρα - με επαναστατική στρατηγική - σε όλες τις συνθήκες και καμπές της ταξικής πάλης, και την ύπαρξη ισχυρών -οργανωτικά και ιδεολογικά - Κομματικών και ΚΝίτικων Οργανώσεων όπου ζει και εργάζεται η εργατική τάξη (και ειδικά σε στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας).

Ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος στη συγκέντρωση δυνάμεων για την επανάσταση είναι μια υπόθεση σύνθετη, που διεξάγεται και οικοδομείται σε βάθος χρόνου (με εναλλαγές και μεταπτώσεις), αλλά και επιβεβαιώνεται καθημερινά.

Στη δοσμένη συγκυρία, όπου οι εγχώριες και διεθνείς συνθήκες προμηνύουν γρήγορες, σύνθετες εξελίξεις, τα καθήκοντα και οι απαιτήσεις από εμάς - συλλογικά και «ατομικά» ως μέλη και στελέχη του Κόμματος - αυξάνονται επιτακτικά σε όλους τους τομείς που συνθέτουν τον ρόλο και την αποστολή μας: Στην ιδεολογικοπολιτική θωράκιση, την οργανωτική ισχυροποίηση, την κομματική επαγρύπνηση και περιφρούρηση κ.ο.κ. Προκειμένου να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε, τόσο ως προς τη διεύρυνση ρωγμών που μπορεί να εμφανιστούν στη «νομιμοποίηση» της καπιταλιστικής εξουσίας (εκτρέποντας κάθε ρυάκι δυσαρέσκειας και αμφισβήτησης στις γραμμές της λαϊκής πλειοψηφίας στο ευρύτερο ποτάμι της επαναστατικής ανατροπής) όσο και ως προς την αντιμετώπιση χτυπημάτων ή και οπισθοχωρήσεων που μπορεί να προκύψουν.

Η σύνδεση όλων των συνεπειών της καπιταλιστικής βαρβαρότητας που βιώνει η λαϊκή πλειοψηφία με τη γενεσιουργό τους αιτία ως κοινό παρανομαστή, που δεν φτιασιδώνεται αλλά μόνο ανατρέπεται, αποτελεί βασικό συστατικό στοιχείο της δουλειάς μας. Η σύνδεση της καταδίκης του παλιού με την ανάδειξη του νέου κόσμου για τον οποίο αγωνιζόμαστε - τον σοσιαλισμό - αποτελεί οργανικό τμήμα και συνέχεια της ίδιας δουλειάς.

Η προώθηση των παραπάνω σε κάθε πεδίο, κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα ή ζήτημα που απασχολεί την εργατική τάξη, συνδέεται με τη δυνατότητα και ικανότητά μας να παρεμβαίνουμε άμεσα και εύστοχα παντού. Που σημαίνει ότι κάθε κομμουνιστής, όπου κι αν βρίσκεται, είναι ταυτόχρονα προπαγανδιστής, οργανωτής, λαϊκός αγωνιστής και καθοδηγητής.

Η συγκρότηση και λειτουργία των ΚΟ ως «κύτταρα» του Κόμματος, ως η φωνή, τα μάτια και τα χέρια του παντού, με τις πολλαπλές απαιτήσεις και καθήκοντα που τίθενται στις Θέσεις, αλλά και την απαιτούμενη καλλιέργεια της κομμουνιστικής αλληλεγγύης, της συντροφικότητας κ.ο.κ., αποτελούν βασική προϋπόθεση για την ισχυροποίηση του Κόμματος ως ένα αλληλένδετο, άρρηκτα σφυρηλατημένο σύνολο «κρίκων» δουλειάς και καθηκόντων. Βασικό απαιτούμενο πρέπει να είναι η συνεχής, συστηματική μέριμνα και σχεδιασμός προκειμένου οι διάφορες πρακτικές δράσεις να μετουσιώνονται σε ουσιαστικά αποτελέσματα για την προώθηση της ταξικής πάλης.

Ειδική προσοχή και βάρος πρέπει να δοθεί στο κομμάτι της συντροφικότητας, στις σχέσεις μεταξύ των συντρόφων, στον χαρακτήρα και το περιεχόμενο της κομματικής ζωής. Οι σχέσεις μεταξύ μας πρέπει να αντανακλούν (όσο το δυνατόν σε συνθήκες καπιταλιστικού περίγυρου) τις νέες σχέσεις στη νέα κοινωνία που θέλουμε να χτίσουμε. Δεν μπορούν να είναι τυπικές, ρηχές, συγκυριακές κ.ο.κ.

Η κομματική οικοδόμηση τίθεται - πολύ σωστά - ως ένα κομβικό και σύνθετο / πολυπαραγοντικό ζήτημα στις Θέσεις. Είναι όμως και διαρκές, ζωντανό, καθώς δεν αποτελεί μια στιγμιαία διαδικασία, δεν σταματά με τη στρατολογία, αλλά αποτελεί μια διαρκή, συστηματική διαδικασία διαμόρφωσης ενός κομμουνιστή επαναστάτη σε συνθήκες όπου συνεχώς υφίσταται πιέσεις για συμβιβασμό, ενσωμάτωση, παροπλισμό και παραίτηση. Η διαδικασία αφομοίωσης (ιδιαίτερα των νεότερων συντρόφων μας) και κομματικής διαπαιδαγώγησης δεν είναι εύκολη, απλή ή αυτονόητη υπόθεση. Βεβαίως, δεν οφείλονται όλες οι αποστρατεύσεις σε εμάς. Υπάρχουν αντικειμενικοί και υποκειμενικοί παράγοντες που συντείνουν σε αυτά - και πάντοτε θα υπάρχουν, ανεξάρτητα από την ικανότητά μας να γαλουχούμε νέους κομμουνιστές. Μπορούμε όμως, στον βαθμό που μας αναλογεί, να περιορίζουμε τις απώλειες προς τον ταξικό αντίπαλο, βοηθώντας (συλλογικά και καθοδηγητικά) τους συντρόφους μας να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να κατανοήσουν βαθιά την κομματική τους ιδιότητα, την ιστορική τους αποστολή, την αξία της συλλογικότητας, της οργανωμένης πάλης κ.ο.κ., εμφυσώντας τους τη μαχητικότητα και διάθεση για προσφορά, στεκόμενοι δίπλα τους ως συλλογική ασπίδα απέναντι στις πολύμορφες πιέσεις του αντιπάλου.

Πρέπει να προχωράμε μπροστά με εμπιστοσύνη στον εργαζόμενο λαό και στην οργανωμένη δύναμή του, με βαθιά κατανόηση του πώς λειτουργεί ο καπιταλιστικός κόσμος, με γνώση των αντικειμενικών δυσκολιών της ταξικής πάλης και του βασανιστικού ζητήματος της κατάκτησης των συνειδήσεων. Πως ο κόσμος δεν αλλάζει μονομιάς, αλλά αλλάζει. Πως ο αγώνας μας είναι μαραθώνιος αλλά και σπριντ. Πως δεν μετριέται απόλυτα ή απαραίτητα με άμεσα / εύκολα μετρήσιμα ποσοτικά αποτελέσματα (π.χ. εκλογικά ποσοστά) - ούτε καν. Ομως αυτό προϋποθέτει βαθιά ιδεολογικοπολιτική και κομματική συνειδητότητα, πραγματικό και ζωντανό δέσιμο με την οργανωμένη ζωή, συστηματική και ουσιαστική ζύμωση με την πολιτική - κομματική δράση. Που διαμορφώνεται και σφυρηλατείται τόσο ως σχέση του κομματικού μέλους με την Κομματική του Οργάνωση όσο και ως σχέση της Κομματικής Οργάνωσης με το κομματικό μέλος, σε μια διαλεκτική ενότητα.

Η καλλιέργεια και η προβολή μιας άλλης κοινωνίας και ενός άλλου τύπου ανθρώπου (με αξίες, ιδανικά και στάση ζωής διαμετρικά αντίθετα και ποιοτικά κατά πολύ ανώτερα του καπιταλισμού και των προτύπων που καλλιεργεί και προωθεί) είναι επίσης πολύ σημαντικό. Η αγωνιστική στάση ζωής και ο νέος κόσμος που θέλουμε να χτίσουμε πρέπει να προβάλλονται, τόσο θετικά (αυτοτελώς, από μόνα τους) όσο και αντιπαραθετικά με τη βαρβαρότητα - σαπίλα του καπιταλισμού, του ατομισμού, της λογικής «ο θάνατός σου η ζωή μου» κ.ο.κ., αλλά και με την ψευδεπίγραφη «ριζοσπαστικότητα» - «επαναστατικότητα» αντιδραστικών θεωριών και αντιλήψεων (που προσπαθούν να ενδυθούν - συχνά με τη στήριξη διαφόρων οπορτουνιστικών δυνάμεων - ως η επιτομή της προοδευτικότητας, ενώ επί της ουσίας αποτελούν αστικές θεωρίες και αντιλήψεις με προοδευτικοφανή μανδύα και αντιδραστικό πυρήνα).

Ως προς αυτό, στην περίπτωση της διαπάλης γύρω από το ζήτημα της σεξουαλικότητας, του φύλου, της ομοφυλοφιλίας κ.ο.κ. (που οξύνθηκε μεν την περίοδο που συζητιόταν το σχετικό νομοσχέδιο, αλλά προϋπήρχε για πολλά χρόνια) καταδείχθηκε το γεγονός ότι υπάρχουν ζητήματα με τα οποία ακόμη δεν είχαμε καταπιαστεί όσο θα έπρεπε. Που θέλουν πιο έγκαιρη, πιο στοχευμένη και πιο δουλεμένη τοποθέτηση από εμάς (κωδικοποιημένα και εκλαϊκευμένα με τρόπο που να μπορούν να κατανοηθούν και να αξιοποιηθούν πλατιά προπαγανδιστικά στην αντιπαράθεση και διαπάλη με τα αστικά ιδεολογήματα και αντιλήψεις).

Καταλήγοντας, το 22ο Συνέδριο βρίσκει το Κόμμα μας να στέκεται από καλύτερες θέσεις σε όλους τους τομείς σε σχέση με το παρελθόν. Οι Θέσεις αποτελούν ένα εξαιρετικό σημείο αναφοράς, βάση και εφαλτήριο προκειμένου να πάμε το Κόμμα μας ακόμα ψηλότερα παντού, γενόμενοι καλύτεροι, ισχυρότεροι και ικανότεροι σε όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τη δουλειά μας για την υπόθεση της εργατικής τάξης, στις μικρές και μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας.

Με επαναστατική αισιοδοξία μελετάμε τις Θέσεις της ΚΕ για το 22ο Συνέδριο, με όπλο την πλούσια εσωοργανωτική συζήτηση των προηγούμενων μηνών για τα ζητήματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της στάσης των κομμουνιστών σ' αυτόν, της πορείας της ιδεολογικής δουλειάς, της κομματικής οικοδόμησης, της δράσης μας στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Οι αποφάσεις αυτές, διαλεκτικά δεμένες μεταξύ τους, δείχνουν τα βήματα ωρίμανσης του Κόμματος αλλά και το γεγονός ότι οι απαιτήσεις είναι ένα σκαλί πιο πάνω, ότι δηλαδή είναι τώρα ώρα ευθύνης το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, η επαναστατική του στρατηγική να γίνουν κτήμα ενός διευρυμένου περίγυρου που έκανε τα τελευταία χρόνια το βήμα να αμφισβητήσει την κυρίαρχη πολιτική ή σταθεροποιήθηκε στο πλευρό μας μετά από χρόνια πείρας και αγώνων.

Η επαναστατική μας θεωρία και η μελέτη της Ιστορίας του ΚΚΕ και του ΔΚΚ επιβεβαιώνουν ότι σήμερα η πορεία της ταξικής πάλης εξαρτάται κύρια από την εξέλιξη των ανταγωνισμών και του πολέμου μπροστά σε νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση. Αυτούς τους υλικούς όρους έχει στο νου του ο αντίπαλος, με βάση αυτούς και το Κόμμα επικαιροποιεί τις θέσεις του, την οργανωτική του κατάσταση, ετοιμότητα και διάταξη, εξελίσσει τη στρατηγική του. Αρα, με ορατά τα σημάδια νέας κρίσης στο δικό μας έδαφος, το ευρωπαϊκό, και το ενδεχόμενο αυτή να προκαλέσει ντόμινο συγκρούσεων με πιθανή τη γενίκευση του πολέμου, το ερώτημα για το κομματικό δυναμικό είναι πόσο έτοιμοι είμαστε ιδεολογικά και οργανωτικά να καθοδηγήσουμε άμεσα την εργατική τάξη να εκπληρώσει τον ιστορικό της ρόλο σε περίπτωση επαναστατικής κατάστασης. Το «άμεσα» δεν μπορεί να καθοριστεί βέβαια χρονικά, η μελέτη όμως της Ιστορίας του προηγούμενου αιώνα δείχνει ότι ο τροχός της κοινωνίας μπορεί να γυρίσει απότομα κάτω από την επίδραση - εκτός των αντικειμενικών συνθηκών - και του λαϊκού παράγοντα, της πάλης της εργατικής τάξης και της πρωτοπορίας της.

Είναι σημαντικό να αξιοποιήσουμε και να διευρύνουμε ό,τι κατακτήσαμε τα τελευταία χρόνια, την άνοδο του κύρους του ΚΚΕ, την επιβεβαίωση των προβλέψεων και των θέσεών του για τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα και τον πόλεμο, με επίκεντρο τη δραστηριότητα της ΚΟΒ. Με διακριτά τα βήματα και παρά τις όποιες αδυναμίες παραμένουν στις Τομεακές Επιτροπές, για τη δουλειά των οποίων συζητήσαμε αναλυτικά στο 21ο Συνέδριο και πήραμε μέτρα, τα καθοδηγητικά όργανα οφείλουν να καθοδηγήσουν κάθε Οργάνωση, κλαδική και εδαφική, με στόχο να απλωθεί η διαφωτιστική δουλειά με το Πρόγραμμα σε δεκάδες χιλιάδες που συσπειρώσαμε σε αντικαπιταλιστική γραμμή, που είδαν έμπρακτα τι θα πει «ο λαός σώζει τον λαό», απέκτησαν θετική πείρα από τη συμμετοχή σε νικηφόρους αγώνες και κινητοποιήσεις με κατακτήσεις (φυσικές καταστροφές, πλειστηριασμοί, αυξήσεις και ΣΣΕ σε κλάδους). Ορος λοιπόν για την ισχυροποίηση του Κόμματος, η κάθε ΚΟΒ, ως κύτταρό του, να μπολιάσει τη στρατηγική μας στον χώρο ευθύνης της με διάταξη και χρέωση κομματικών ομάδων και επιτελείων.

Είναι ακόμα ζητούμενο πόσο επιθετικά ανοίγουμε τη συζήτηση και την οργανωτική προετοιμασία για τις κρίσιμες στιγμές της ταξικής πάλης, ξεπερνώντας ζητήματα «συνδικαλιστικοποίησης» της επιρροής μας, άμυνας στην ιδεολογική γραμμή του αντιπάλου, υποταγής στους συσχετισμούς, στην αναποτελεσματικότητα των αγώνων που καλλιεργεί το σύστημα. Πόσο δηλαδή φτάνει η κουβέντα στον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ, την ένοπλη πάλη, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Ελλάδα του σήμερα. Αν συζητάμε για παράδειγμα εξετάζοντας τη δράση μας στο εργατικό κίνημα και την οικοδόμηση στους στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας όχι μηχανιστικά αλλά με γνώμονα την επανάσταση και την επόμενη μέρα, ότι δηλαδή είναι κρίσιμο να έχουμε «ποδάρια» σ' αυτούς τους χώρους για να βάλουμε φρένο στην αντεπαναστατική δράση και βέβαια εργαζόμενους και επιστήμονες που θα βάλουν μπρος στην κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή του σοσιαλιστικού κράτους.

Σε σχέση με το κράτος και τον χαρακτήρα του δίνεται μια σκληρή ιδεολογικοπολιτική μάχη. Από τις μεγάλες αλλαγές στη Δικαιοσύνη και την Παιδεία έως τα αντεργατικά μέτρα που διαμορφώνουν έναν σύγχρονο μεσαίωνα για τις ανάγκες της πολεμικής οικονομίας, ο αντίπαλος συντονισμένα χρησιμοποιεί τη λέξη κράτος σαν να μην είναι κάτι ενιαίο και ταξικό. Ιδιαίτερα η σοσιαλδημοκρατία με όλα τα παρακλάδια της και το σύνολο του οπορτουνιστικού χώρου μιλάνε για «κυβέρνηση», «πρωθυπουργό» όταν αναφέρονται στα μεγάλα λαϊκά προβλήματα, προσπαθώντας να μην ανοίξει η συζήτηση γύρω από τον ρόλο του αστικού κράτους ως βασικού οργάνου άσκησης της εκμετάλλευσης και της εξουσίας του κεφαλαίου. Στην περίπτωση της σύγκρουσης ΝΑΤΟ - Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας, οι δυνάμεις μας έδωσαν σκληρή ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση σε σωματεία, συλλόγους και φορείς με τη γραμμή υπεράσπισης του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστικού μπλοκ, ανοίγοντας την κουβέντα στην ουσία, στο τι κράτος είχε η ΕΣΣΔ σε αντιπαράθεση με τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία. Το ίδιο και για τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, όπου η συζήτηση για το κράτος βοηθά να απογυμνώνεται η ΕΕ, οι μηχανισμοί και οι κυβερνήσεις της, αλλά και να αναδεικνύεται η σημασία της δράσης κομμουνιστών και πρωτοπόρων αγωνιστών και στο εσωτερικό της επιτιθέμενης χώρας, ενάντια στην αστική τους τάξη και στο κράτος της.

Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα, που η ντόπια σοσιαλδημοκρατία προσπαθεί να ορθοποδήσει και να κάνει το εργατικό κίνημα ουρά των αλλαγών στο αστικό πολιτικό σύστημα, που φουντώνει η συζήτηση για «κοινωνικό κράτος» και κρατικοποιήσεις. Επιπλέον, όταν η πολεμική οικονομία «ανεβάσει κι άλλο στροφές» και χειροτερεύσουν απότομα οι όροι ζωής για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, η πίεση για άμεση λύση θα δυναμώσει. Η δουλειά σήμερα, σε μη επαναστατικές συνθήκες με το Πρόγραμμα και η ευθεία σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου στο κίνημα εξασφαλίζουν ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες που βροντοφώναξαν «τα κέρδη τους - οι ζωές μας» δεν θα κιοτέψουν, ούτε θα πουν «καλό είναι το κέρδος, αρκεί να πάρουμε κι εμείς κάτι από αυτό», αλλά θα κατανοήσουν τους νόμους που κινούν το σύστημα του κέρδους, την καπιταλιστική εκμετάλλευση, και θα αφομοιώσουν τους όρους για το τσάκισμά της. Με το βλέμμα στραμμένο λοιπόν στους «σεισμούς που μέλλονται για να ρθουν» ανεβάζουμε τον πήχη της παρέμβασης του Κόμματος με όπλο τις αποφάσεις του Συνεδρίου μας, περήφανοι για την υπερεκατοντάχρονη Ιστορία του.

Οι Θέσεις της ΚΕ αναδεικνύουν το καίριο ζήτημα της ετοιμότητας της επαναστατικής οργάνωσής μας σε συνθήκες όξυνσης των ανταγωνισμών, με ορατό το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου. Τη στιγμή που τα αστικά κράτη επιθεωρούν τις δυνάμεις τους, το ίδιο οφείλει να κάνει και η πρωτοπορία της εργατικής τάξης σε κάθε χώρα.

Θεωρώ ότι ως ΚΚ έχουμε συμβάλει σε έναν βαθμό στο να βαθαίνει η αμφισβήτηση ενός κόσμου απέναντι στους αστικούς θεσμούς. Είμαστε όμως έτοιμοι για το επόμενο επίπεδο κλιμάκωσης; Πώς προετοιμάζουμε κόσμο για την επανάσταση; Νομίζω πως τα κρίσιμα αυτά ερωτήματα συνδέονται με την κομματική οικοδόμηση, που αποτελεί πολυπαραγοντικό ζήτημα, όπως σωστά αναφέρεται στο κείμενο των Θέσεων.

Φυσικά, η οικοδόμηση σχετίζεται όχι μόνο με τον αριθμό στρατολογιών που γίνονται σ' έναν χώρο ευθύνης ή τις οργανωμένες δυνάμεις εκεί, αλλά και με την ανάπτυξη αγώνων, το πόσο αντικαπιταλιστικό είναι το περιεχόμενό τους κ.λπ. Ακόμα αντανακλάται στη συγκρότηση και λειτουργία της αντίστοιχης ΚΟΒ (διακίνηση «Ριζοσπάστη», περιεχόμενο και σταθερότητα συνεδριάσεων κ.λπ.). Συνδετικό κρίκο όλων αποτελεί η μαζική δουλειά με το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του Κόμματος.

Αυτή η μαζική δουλειά με το Πρόγραμμα και το Καταστατικό συνδέεται απλά με την έντυπη μορφή διακίνησης αυτών των τόσο σημαντικών ντοκουμέντων της Οργάνωσής μας ή είναι κάτι παραπάνω; Σίγουρα αποτελεί δείκτη και η διακίνησή τους, ωστόσο κατά τη γνώμη μου έχει μεγαλύτερη σημασία η ολόπλευρη αξιοποίησή τους. Ακόμη, ζητήματα που αφορούν το περιεχόμενο της δουλειάς κάθε ΚΟΒ γίνονται η κατάλληλη αφορμή για να ξεδιπλωθούν πτυχές της προγραμματικής μας αντίληψης.

Πιο συγκεκριμένα, στους χώρους Εκπαίδευσης υπάρχουν δυνατότητες προβολής της θέσης μας για τη σοσιαλιστική κοινωνία. Πρώτα και κύρια η πρότασή μας για ένα ενιαίο σύστημα Εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων (Προσχολική, Ενιαίο Δωδεκάχρονο, Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση), σε συνδυασμό με το κατάλληλο και αντίστοιχο περιεχόμενο σπουδών. Να βοηθήσουμε να γίνει κατανοητό πώς θέλουμε να εκπαιδεύεται ο άνθρωπος στη νέα κοινωνία που θέλουμε να οικοδομήσουμε. Αλλά μαζί με αυτό, να αξιοποιήσουμε και άλλες πλευρές του Προγράμματός μας. Για παράδειγμα, σε έναν χώρο όπου πλειοψηφούν γυναίκες εργαζόμενες είναι πάντα επίκαιρα τα ζητήματα που αφορούν την αντιφατική σχέση μητρότητας - εργασίας μέσα στον καπιταλισμό, αλλά κυριότερη είναι η συζήτηση γύρω από την επίλυση αυτής με απλά παραδείγματα (ακόμα και από την πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης), που γειώνουν καλύτερα τις υπαρκτές δυνατότητες της εποχής μας με την πραγματικότητα που ζουν. Ολα αυτά μπορούν να διαμορφώσουν αντιλήψεις σε συναδέλφους, γονείς κ.λπ., αλλά και να δώσουν έμπνευση σε κατάλληλα προσαρμοσμένα αιτήματα για το κίνημα.

Την ίδια στιγμή, εξίσου σημαντική είναι η συζήτηση με τους μαθητές κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος. Στην προσπάθεια αυτή, εδώ χρειάζεται να αφιερωθεί χρόνος για τον τρόπο με τον οποίο θα αξιοποιηθεί η διαλεκτικοϋλιστική μέθοδος στην παρουσίαση ενός μαθήματος με όρους παρέμβασης. Να αναδεικνύεται η αλληλοσύνδεση με όλα τα μαθήματα μέσα από τις διάφορες μορφές και βαθμίδες κίνησης της ύλης, και όλα να κατανοούνται ως διαφορετικές πτυχές της ίδιας αντικειμενικής πραγματικότητας. Τελικά, ακόμα και μέσα στο αστικό σχολείο, με τους περιορισμούς και την αποσπασματικότητά του, να δημιουργούμε κλίμα αγάπης για τη γνώση σε όσο πιο πολλούς γίνεται, αξιοποιώντας τη δική μας μεθοδολογία.

Αντίστοιχη δουλειά με την προγραμματική μας αντίληψη για την Εκπαίδευση χρειάζεται να κάνουμε και στους χώρους της ιδιωτικής Εκπαίδευσης. Εκεί, αυτό που καθορίζει άμεσα την ύπαρξη και ανάπτυξη ιδιωτικών επιχειρήσεων (ιδιωτικά σχολεία, κολέγια, ιδιωτικά ΙΕΚ, φροντιστήρια κ.λπ.), άρα και των όρων εργασίας των εκπαιδευτικών, είναι σίγουρα η κερδοφορία τους. Οπότε έχει μεγάλη σημασία η ανάδειξη των ζητημάτων εκμετάλλευσης των εκπαιδευτικών (εργάσιμος χρόνος, «ευελιξία», εντατικοποίηση κ.λπ.) σε σχέση με την κερδοφορία των ιδιωτικών επιχειρήσεων - ομίλων, ώστε μέσα από αυτήν τη σχέση να κατανοείται η εκμετάλλευση και να διαμορφώνονται ανάλογα οι διεκδικήσεις (π.χ. όροι διαμόρφωσης και υπογραφής ΣΣΕ), αλλά και να διαμορφώνονται όροι «τάξης απέναντι σε τάξη», όπως μπαίνει στις Θέσεις. Ταυτόχρονα, μπορούμε να προβάλλουμε το «δάσος» των εξελίξεων στην πολεμική οικονομία, με τις επενδύσεις που γίνονται στους χώρους αυτούς (κύρια από ευρωπαϊκά και αμερικανικά κολέγια σε αυτήν τη φάση), εκφράζοντας το βάθεμα της πρόσδεσης στο ευρωΝΑΤΟικό μπλοκ. Να συμβάλουμε έτσι ώστε να διαμορφώνεται μια πιο συνολική αντίληψη της κατάστασης και μέσα από αυτό να προβάλουμε την πρότασή μας για την Εκπαίδευση, ώστε να δίνεται προοπτική στον αγώνα και τις διεκδικήσεις και σε αυτούς τους χώρους.

Πλευρά της οικοδόμησης δεν είναι όμως μόνο το τι κάνουμε με το Πρόγραμμα, αλλά και το πώς εκπαιδεύουμε κόσμο με το Καταστατικό. Οι οργανωτικές αρχές λειτουργίας είναι σημαντικές για το δικό μας δυναμικό και αφομοιώνονται όσο εξασφαλίζεται η σταθερότητα των ΚΟΒ σε όλα τα επίπεδα. Είναι εξίσου σημαντικό να συζητάμε με κόσμο στη βάση αυτών ώστε να αποκτούν αντίληψη για τον τρόπο λειτουργίας του Κόμματός μας, για τη συλλογικότητα μέσα στην οποία μπορεί να «ανθίσει» και η ατομική προσφορά και πρωτοβουλία.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διαδίδουμε και το πώς θα λειτουργεί η κοινωνία για την οποία παλεύουμε. Να βοηθάμε να κατανοούν από τώρα ότι είναι μέλη μιας συλλογικότητας. Το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον συνεπάγεται ότι ζει, εκπαιδεύεται, εργάζεται μέσα σε ένα σύνολο, αλλά αντίστοιχα θέλουμε να ελέγχει και να αποφασίζει για όλα τα προηγούμενα, εκφράζοντας τη γνώμη του και υλοποιώντας τις αποφάσεις που θα παρθούν ως σύνολο.

Πρώτος σταθμός για όλα αυτά είναι η σταθερότητα στη λειτουργία της ΚΟΒ, όπως προανέφερα, αλλά και ο σχεδιασμός της. Στο τελευταίο αυτό κομμάτι τα παραπάνω όργανα πρέπει να βοηθήσουν ώστε να διαμορφώνεται το σχέδιο από την ΚΟΒ χωρίς να αυτονομείται από το κεντρικό σχέδιο, αλλά και χωρίς να λύνεται συνεχώς κεντρικά.

Τελικά, η προετοιμασία κόσμου για την επανάσταση δεν αφορά μόνο τη συζήτηση για την ανατροπή, αλλά κυρίως την προοπτική αυτής. Στην εποχή του ιμπεριαλισμού, όπου οι αστικές τάξεις προσπαθούν να στρατεύσουν τους λαούς κάτω από ξένη σημαία σε γενίκευση των ιμπεριαλιστικών πολέμων που διεξάγονται, το όραμα του σοσιαλισμού είναι επίκαιρο και αναγκαίο όσο ποτέ.