1. Συμφωνώ με τις Θέσεις για το 22ο Συνέδριο του Κόμματος, για τη δράση του στις σημερινές συνθήκες ως επαναστατικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, όπου αυτός ο ρόλος του πρέπει να κατακτιέται στην πράξη, με κριτήριο της ικανότητας και αποτελεσματικότητας της δράσης του στη διαδικασία της ταξικής πολιτικής χειραφέτησης σε α-α κατεύθυνση, διεύρυνσης της συσπείρωσης πρωτοπόρων εργατικών - λαϊκών δυνάμεων με το Πρόγραμμα του Κόμματος, δηλαδή για την διέξοδο από το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Η περίοδος που βρισκόμαστε δεν είναι όπως πριν 5 ή 10 χρόνια. Είμαστε σε μια έντονη όξυνση σύγκρουσης των αντιθέσεων του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε όλο το εύρος μέχρι την πολεμική ανάφλεξη, σε όλο τον πλανήτη. Μια ανελέητη ενδοϊμπεριαλιστική και ενδοαστική μάχη για έλεγχο και κυριαρχία, στην οποία συμμετέχει ενεργά και η πολύπειρη [δυο φορές ένοπλο αντάρτικο στην Ελλάδα] ελληνική αστική τάξη. Πραγματοποιείται μαζική επίθεση του κεφαλαίου σε όλο το φάσμα της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, της αύξησης της υπεραξίας που υφαρπάζει, τη διεύρυνση της εξαθλίωσης, της πολεμικής οικονομίας. Η βασική αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας γίνεται «πιο καθαρή» στα μάτια των εργαζομένων - άσχετα αν δεν την αντιλαμβάνονται ως τέτοια.

Γι' αυτό: Σήμερα, είναι απαραίτητη και αναγκαία η διαφώτιση, για τον σκοπό, τον στόχο, τους όρους και τις προϋποθέσεις της επαναστατικής προοπτικής, αποκόβοντας πιο μαζικά τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων από την επιρροή της αστικής τάξης, των σοσιαλδημοκρατικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων. Να δυναμώσει η δράση για τη συγκέντρωση δυνάμεων στην πάλη σύγκρουσης με τη στρατηγική του κεφαλαίου - της αστικής τάξης, των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών της. Προετοιμαζόμαστε αποφασιστικά «εν συνόλω» για ενδεχόμενες απότομες αλλαγές και καμπές της ταξικής πάλης!

Για να τα καταφέρουμε, χρειαζόμαστε μια πιο ανώτερη επαναστατική συγκρότηση των οργανωμένων δυνάμεων του Κόμματος και της Νεολαίας. Δηλ. δεν είναι γενικά μια καλύτερη λειτουργία των ΚΟΒ. Κριτήριο «μετρήματος» της δουλειάς μας πρέπει να είναι: το επίπεδο της ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης και καθοδήγησης των οργανώσεων, τη δουλειά στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, στην α-α κατεύθυνση πάλης, στην κατεύθυνση ανάπτυξης ενός πανελλαδικά συντονισμένου α-α κινήματος ενάντια στο κεφάλαιο και την εξουσία του, στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, για την εξουσία.

2. Γι' αυτό, επείγον καθήκον σήμερα είναι η απαραίτητη στροφή στη δουλειά μας! Γίνεται δουλειά με τη στρατηγική μας, αλλά χρειάζεται η πλήρης αντιστοίχηση όλων των δυνάμεων, γιατί υπάρχουν δυσκολίες όπως καταγράφονται και στις Θέσεις. Η επανάσταση δεν είναι ένα γεγονός «μια και έξω». Εχει προεργασία, και σήμερα συσσωρεύονται στοιχεία που δυνάμει μπορούν να οδηγήσουν σε επαναστατική κατάσταση. Γι' αυτό, το θέμα της ετοιμότητας του Κόμματος αποκτά ιδιαίτερη σημασία: Είναι η προετοιμασία για την κατάσταση που θα έρθει. Στο πώς σήμερα δυσκολεύεις τον αντίπαλο, πώς επιδράς στην εργατική - λαϊκή συνείδηση ως προς τον αντίπαλο, την α-α πάλη.

Υπάρχει μια αντίφαση: Ενώ υπάρχει γενική συμφωνία με την στρατηγική, αναδεικνύονται προβλήματα που καταδεικνύουν ότι δεν κατανοείται πάντα σωστά από σ/φους, π.χ. κατανοούν ότι αυτό που άλλαξε είναι ότι δεν υπάρχει ενδιάμεση εξουσία και όλα τα άλλα παραμένουν όπως παλιά. Δεν κατανοείται καλά ότι η αλλαγή της στρατηγικής μας συνιστά ένα σύνολο ιδεολογικών και πρακτικών δράσεων σε όλη τη δουλειά του κόμματος και στο κίνημα που «κουμπώνουν» στη νέα. Υπάρχουν αδυναμίες που «σέρνονται» ως έναν βαθμό από το χτες και αντιστοιχούν στον παλιό τρόπο δουλειάς - αντιλήψεις, αλλά και στον εύκολο - γρήγορο τρόπο, αντανακλώντας τις ιδεολογικοπολιτικές αδυναμίες στην κατανόηση της στρατηγικής και αδύνατη γνώση σε βασικά θέματα της Μ-Λ κοσμοθεωρίας μας.

3. Η πάλη για την αλλαγή του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων δεν πρέπει να κατανοείται κυρίως ως αριθμητική διεύρυνση αλλά να μετριέται με το κριτήριο της α-α συσπείρωσης. Ετσι ώστε να αντιμετωπίζεται στην πράξη ο κίνδυνος στο όνομα της πιο μαζικής απεύθυνσης, να εκφράζεται ένα «στρογγύλεμα» του α-α περιεχομένου. Να κατανοείται σε βάθος ποιοι είναι οι α-α κρίκοι στην πάλη, ότι το α-α πλαίσιο πάλης είναι «νύχι-κρέας» με το πρόβλημα, είναι η αιτία, ο αίτιος, η αντεπίθεση, η ανατροπή.

Π.χ. λέμε συχνά ότι ο αγώνας θα φέρει τη νίκη. Ο απλός κόσμος πώς το κατανοεί; Οτι αν αγωνιστείς θα αλλάξεις αυτή την κατάσταση. Εμπόδια στο κεφάλαιο, κάποιες κατακτήσεις μπορούν να υπάρξουν και φυσικά πρέπει να γίνονται αγώνες γι' αυτά, αλλά ανατρέπονται, διευρύνονται οι μορφές της σύγχρονης φτώχειας, δεν αλλάζει την κατάσταση της Ε.Τ. Εκφράζονται «συγχύσεις» σε δυνάμεις μας, ότι α-α αιτήματα είναι η διασφάλιση ενός κρατικού καπιταλιστικού τομέα, γι' αυτό πρέπει να ξεκαθαρίζουμε π.χ. στα κοινωνικά δικαιώματα αποκλειστικά δημόσια-δωρεάν τομέα, δηλαδή με την κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης.

Ο α-α προσανατολισμός δεν είναι κάποια συνθήματα, αιτήματα. Είναι ιδεολογικο-πολιτική - ταξική αντίληψη, πράξη σύγκρουσης με το αστικό κράτος, το κεφάλαιο και την στρατηγική του, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Συμπυκνώνει δράση, η οποία πρέπει να «αναλύει - αναδεικνύει» μέσα από τα προβλήματα την αιτία, τον αντίπαλο, τη ρήξη, την ανατροπή. Ταξική συνείδηση δεν αποκτά αυτόματα ο εργαζόμενος αν μπει στο συνδικάτο, αν απεργήσει ή ψηφίσει το Κόμμα στο σωματείο ή τον σύλλογο.

Το θέμα δεν είναι απλά το κίνημα, κίνημα υπάρχει έτσι κι αλλιώς και χωρίς τους κομμουνιστές. Το ζητούμενο είναι ο ρόλος των κομμουνιστών σ' αυτό, η ιδεολογικο-πολιτική παρέμβαση σε αυτό, δηλαδή στο ποιο κίνημα απαιτείται σήμερα, ειδικότερα σε συνθήκες πολεμικής οικονομίας και ήδη συμμετοχής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους της περιοχής. Να δουλεύουμε με τη στρατηγική μας μέσα σε αυτό. Κίνημα που σε κάθε πτυχή της πάλης του θα στοχεύει στο να αποκαλύπτει τον ταξικό εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του συστήματος. Για να μπορέσει ένας αγώνας να έχει μεγαλύτερη επίδραση και να συμβάλλει στην ουσιαστική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, πρέπει να ανοίγει ο ορίζοντάς του, στην κατεύθυνση της αντεπίθεσης, του α-α προσανατολισμού του.

4. Η ιδεολογικο-πολιτική δουλειά δεν είναι μόνο πόσα μαθήματα θα γίνουν - έχει βελτιωθεί σημαντικά η δουλειά μας σε αυτό - αλλά γνώση για δράση και διαπάλη. Δηλαδή, στο πώς η στρατηγική μας συνδέεται με τα προβλήματα και την πάλη για την προοπτική, τον σοσιαλισμό. Π.χ όταν λέμε προώθηση της πρότασης του Κόμματος στα καθημερινά προβλήματα - στη δράση, πώς κατανοείται η ανατροπή που λέμε; Τι ανατρέπουμε, πώς το ανατρέπουμε και ποια εξουσία; Γιατί αλλιώς, η ανατροπή θα «χαρίζεται» στην εναλλαγή αστικής κυβέρνησης.

5. Δουλειά στην ΕΤ δεν μπορεί να είναι κυρίως η συνδικαλιστική δράση. Χρειάζεται σταθερός - σχεδιασμένος προσανατολισμός, πέρα από τις κλαδικές και στις εδαφικές ΚΟΒ με την πρόταση του Κόμματος. Υπάρχουν δυσκολίες οι κλαδικές να «δουλεύουν» με τις συνοικίες.

6. Είναι πολύ κρίσιμη η δουλειά στους κλάδους στρατηγικής σημασίας. Η κλαδική οργάνωση είναι μια μορφή οργάνωσης, που μπορεί καλύτερα να αναδείξει τον καπιταλιστικό τρόπο λειτουργίας στην παραγωγή, στην κερδοφορία του κεφαλαίου, το ρόλο του αστικού κράτους, κ.λπ.. π.χ. μετά από έναν αγώνα, δεν αρκεί να περιοριστεί η συνέχεια της πάλης στα επιχειρησιακά σωματεία, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να ανέβουν συλλογικές μορφές πάλης στον κλάδο, αλλά και διακλαδικά. Χρειάζεται να ενισχυθεί η διακλαδική κοινή δράση της ΕΤ σε προβλήματα που σχετίζονται με την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης και την πολεμική οικονομία - ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

7. Χρειάζεται να γίνουν πιο αποφασιστικά βήματα στην συγκρότηση ενός πανελλαδικά συντονισμένου α-α κινήματος ενάντια στο κεφάλαιο, το κράτος του, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Γιατί σ' αυτό γενικεύεται η πάλη της ΕΤ, δίνει δύναμη στους αγώνες στην σύγκρουση με το κεφάλαιο, τη στρατηγική και τα κόμματά του, η αντεπίθεση για την ανατροπή της

- Οι καιροί είναι ορμητικοί, γι' αυτό στην στρατηγική «ορμή του αντίπαλου» επείγει η πλήρης αντιστοίχηση όλων των δυνάμεών μας ενάντιά του με την στρατηγική μας.

Για τον προσυνεδριακό διάλογο μπροστά στο 22ο Συνέδριο του Κόμματος, θεωρώ καθήκον μου να συμβάλλω δημιουργικά και υπεύθυνα. Με σταθερή πίστη στο Κόμμα και στο επαναστατικό μας Πρόγραμμα, θέλω να αναδείξω πλευρές που θεωρώ κρίσιμες για την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ισχυροποίηση που απαιτούν οι σημερινές συνθήκες. Οι Θέσεις της ΚΕ θέτουν με ορθό τρόπο το ζήτημα της εναρμόνισης όλης της δουλειάς μας με το επαναστατικό Πρόγραμμα και το Καταστατικό, ώστε το Κόμμα να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ταξικής πάλης.

Με βάση την πείρα μου, θεωρώ ότι από τα πιο κρίσιμα ζητήματα είναι η ικανότητα του Κόμματος να παρεμβαίνει ιδεολογικά και πολιτικά μέσα στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και να βρίσκεται σταθερά μέσα στις μάζες, κρατώντας το τιμόνι της καθοδήγησης των αγώνων. Η αυτοτελής παρέμβασή μας στους χώρους δουλειάς δεν είναι απλώς απαραίτητη, αλλά αποτελεί την προϋπόθεση ώστε οι θέσεις μας να γίνονται υλική δύναμη, να μετατρέπονται σε ταξική δράση με προοπτική. Το ζήτημα, ωστόσο, είναι πώς αυτή η παρέμβαση εναρμονίζεται με τη δράση μας μέσα στο ίδιο το κίνημα, στα όργανά του και στις διαδικασίες του.

Κάθε πλευρά της αντιπαράθεσης με εργοδοσία, κυβέρνηση και δυνάμεις του αστικού πολιτικού συστήματος έχει βαθύ ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο. Ολα αυτά συνδέονται άμεσα με τη βασική γραμμή που θέλουμε να ανοίξουμε: Ποιο κίνημα και ποιος αγώνας είναι αναγκαίος σήμερα ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Ακόμη και οι αγώνες που ξεκινούν με αμιγώς οικονομικό χαρακτήρα, μέσα στις σημερινές συνθήκες όξυνσης των αντιθέσεων, μπορούν και πρέπει να συνδέονται με το κεντρικό ζήτημα: ποια τάξη θα έχει την εξουσία και τα μέσα παραγωγής.

Οι Θέσεις της ΚΕ αναφέρονται στα σημαντικά βήματα που έγιναν μέσα από αγώνες όπου το Κόμμα και οι δυνάμεις του πρωτοστάτησαν, όπως στη ΛΑΡΚΟ και στο λιμάνι του Πειραιά. Από την ανασκόπηση αυτής της πείρας προκύπτουν πολύτιμα συμπεράσματα: Η σημασία της ιδεολογικής και πολιτικής προετοιμασίας, οι αδυναμίες που εμφανίστηκαν, ο σωστός καταμερισμός, η λειτουργία των ΚΟΒ και των Κομματικών Ομάδων, αλλά και η αποφασιστική δουλειά των καθοδηγητικών οργάνων πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από κάθε μάχη.

Ενα ζήτημα που συναντάμε συνεχώς είναι αυτό της «αποτελεσματικότητας των αγώνων». Το αντιμετωπίσαμε ως ζήτημα που μπαίνει κυρίως από τις δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού και πρόσφατα στις απεργίες ενάντια στο νομοσχέδιο για το 13ωρο και την ευελιξία, όταν πολλοί εργαζόμενοι ρωτούσαν: «Γιατί να απεργήσω αφού θα το ψηφίσουν;». Οι απαντήσεις που δώσαμε, που δίνουμε κυρίως μέσα από τον «Ριζοσπάστη», μπορούν και πρέπει να ενισχυθούν μέσα από τη συζήτηση στα ΔΣ και τις γενικές συνελεύσεις των σωματείων συζητώντας την πείρα και το σχέδιο κλιμάκωσης. Οι Κομματικές Ομάδες οφείλουν να οργανώσουν και να προετοιμάσουν τη συζήτηση μέσα στο κίνημα ώστε να αναδεικνύεται πως κάθε μάχη, ανεξάρτητα από την έκβαση της άμεσης διεκδίκησης, συμβάλλει στη συγκέντρωση δυνάμεων, στη διαμόρφωση συνείδησης και στην προετοιμασία της συνολικής αναμέτρησης με την εξουσία του κεφαλαίου.

Συγκέντρωση δυνάμεων που πρέπει να εκφράζεται με αύξηση των Σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, με αλλαγή συσχετισμών στα όργανα, με μαζικοποίηση των συνδικάτων και τη δημιουργία νέων, που θα εντάσσουν εργαζόμενους σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης, μετανάστες, γυναίκες και νεολαία ως βασική προϋπόθεση για να προχωράει ο πανελλαδικός συντονισμός των αγώνων, πάνω σε κοινό πλαίσιο πάλης και όχι σε επίπεδο «κορυφών». Για να δυναμώνει η αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης, με άξονα την διεκδίκηση κόντρα στην στρατηγική του κεφαλαίου, σε συνθήκες όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, πολεμικής εμπλοκής και προετοιμασίας με πιθανή την εμφάνιση νέας βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, ώστε οι αγώνες που μπορεί να μαζικοποιηθούν στο μέλλον, λόγω των καπιταλιστών μεγάλων αντιθέσεων και αντιφάσεων, να μην εγκλωβιστούν στη γραμμή της διαχείρισης, των μεταβατικών προγραμμάτων και των αυταπατών.

Αυτή η γραμμή αποτελεί τον βασικό άξονα της αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις των αστικών κομμάτων μέσα σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Ομοσπονδίες και Συνδικάτα, και δουλεύοντας σταθερά με αυτή μπορούμε πιο αποτελεσματικά να αναδεικνύουμε ότι η γραμμή του συμβιβασμού είναι γραμμή ήττας και υποταγής.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι καθοριστική η αναβάθμιση της λειτουργίας των Κομματικών Ομάδων: σταθερή συνεδρίαση, καλή προετοιμασία, ιδεολογική και πολιτική συζήτηση που να οδηγεί σε αποτελεσματικό επιτελείο καθοδήγησης. Στον βαθμό που αυτό θα κατακτιέται, θα μπορεί να εξασφαλίζεται καλύτερη βοήθεια προς τα συνδικαλιστικά στελέχη και θα δημιουργούνται προϋποθέσεις ώστε τα μέλη του Κόμματος να είναι πραγματικοί ηγέτες στους χώρους δουλειάς.

Ολα αυτά προϋποθέτουν βελτίωση της ατομικής προετοιμασίας, της πρωτοβουλίας, της αποφασιστικότητας και της μεθοδικότητας. Η μελέτη, το γράψιμο και η συστηματοποίηση της πείρας πρέπει να συμβάλλουν στη συλλογική μας αναβάθμιση. Χρειάζεται να ανέβει το επίπεδο αυτοθυσίας και προσφοράς, ώστε ο καθένας μας να ανταποκρίνεται στο σύνθημα του Συνεδρίου: Κομμουνιστής δυνατός, σταθερός σε κάθε δοκιμασία, έτοιμος στο κάλεσμα του Κόμματος.

1. Η πολιτική Υγείας σχεδιασμένα τώρα κινείται στον ωκεανό της εμπορευματοποίησης και σταθερά σε ευρωενωσιακό ρυθμό. Το διηγούνται και το περιγράφουν οι 12.500.000 επισκέψεις ασθενών - ασφαλισμένων στα 128 κρατικά νοσοκομεία, και οι 28.500.000 επισκέψεις ασθενών - ασφαλισμένων ετησίως στο σύνολο των υγειονομικών δομών πανελλαδικά. Το καταγράφει ένα σύνολο 206.000 εργαζομένων στον κλάδο. Το εκφράζουν με αγωνιστική εναντίωση οι μαχόμενοι υγειονομικοί.

2. Αραιώνει η έγκαιρη και η πρώιμη διάγνωση. Καθυστερεί κρίσιμα και περιορίζεται η απαραίτητη νοσηλεία. Υποβαθμίζεται ο ρόλος και η βαρύτητα της έγκαιρης, ολοκληρωμένης θεραπευτικής αγωγής. Συνολικά εδραιώνεται η εισοδηματικά εξαρτώμενη αντιμετώπιση των νόσων και της νοσηρότητας. Καταγράφει ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ): «Ποσοστό πληθυσμού που ματαιώνει / αναστέλλει / αναβάλλει την υγειονομική / ιατρική φροντίδα λόγω οικονομικής αδυναμίας, κατά εισοδηματική κατηγορία: Συνολικά 25,6%, α) Φτωχοί, πάμφτωχοι 36,4%, β) Εύποροι-μεσαία στρώματα 12,2%, γ) Πλούσιοι-πάμπλουτοι 0%» (από το Οικονομικό Δελτίο του ΣΕΒ, 23/1/2020-Ματιές στην Υγεία-Health at a Glance).

3. Η αγορά Υγείας - Πρόνοιας - Αποκατάστασης καλπάζει και ανθοφορεί σε ποσοστά κέρδους και καπιταλιστικές επενδύσεις. Ο ιατροτεχνολογικός κλάδος αναφέρεται σε μια σειρά προϊόντων που περιλαμβάνει από απλές χειρουργικές γάζες μέχρι πολύπλοκες εμφυτεύσιμες συσκευές, διαγνωστικά και θεραπευτικά μηχανήματα και ρομποτικά χειρουργικά συστήματα, τα οποία απευθύνονται σε όλες τις κατηγορίες των ιατρικών ειδικοτήτων και μπορούν να συμβάλλουν στη βελτίωση της υγείας και την παροχή υψηλού βαθμού φροντίδας. Υπάρχουν περισσότερες από 500.000 ιατρικές τεχνολογίες διαθέσιμες σε προϊόντα, για τα νοσοκομεία, τα ΚΥ, χώρους κοινοτικής φροντίδας και στο σπίτι.

4. Στην ελληνική αγορά ιατροτεχνολογικών συσκευών / υλικών και νοσοκομειακών προϊόντων δραστηριοποιούνται πάνω από 1.000 εταιρείες, κυρίως ως εισαγωγείς, διανομείς, χονδρέμποροι και μεταπωλητές, και ο κλάδος απορροφά ένα μεγάλο ποσοστό των δαπανών για την Υγεία. Τα 128 κρατικά νοσοκομεία είναι σε τροχιά αυτονόμησης από τον κρατικό προϋπολογισμό και βγαίνουν στα βαθιά νερά της κερδοσκοπικής αγοράς ως αυτόνομες επιχειρηματικές μονάδες. Η ψηφιοποίηση και τα ηλεκτρονικά αρχεία πραγματοποιούνται για υπερωκεάνια δρομολόγια στην αγορά.

5. Σημειώνει και αποκαλύπτει ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Ιατροτεχνολογικής Βιομηχανίας (ΣΕΙΒ): «Για να καταστεί δυνατή η πρόσβαση των ασθενών στην αγορά, είναι απαραίτητο να αποδειχθεί η κλινική και οικονομική αξία της τεχνολογίας. Η αποζημίωση - πληρωμή είναι κρίσιμος παράγοντας για την διευκόλυνση της πρόσβασης στην αγορά. Οι πληρωτές πρέπει να είναι πρόθυμοι να αποζημιώσουν για την τεχνολογία σε ποσοστό που να επαρκεί για την κάλυψη του κόστους ανάπτυξης, παραγωγής και απόδοσης».

6. Οι πρόσθετες - άμεσες ιατρικές πληρωμές των ασθενών - ασφαλισμένων είναι η πυξίδα των δρομολογίων στην αγορά Υγείας. Αντιπροσωπεύουν ήδη το 39% των συνολικών πανελλαδικών δαπανών - πληρωμών Υγείας. Το 2023 ανήλθαν σε 6.460.000.000 (δισ.) ευρώ. Πρόσθετες είναι και οι πληρωμές πανελλαδικά του ΕΟΠΥΥ από τις κρατήσεις μισθών - συντάξεων - εισφορών των αυτοαπασχολούμενων, που αντιπροσωπεύουν το 33,5% των τελικών πανελλαδικών δαπανών - πληρωμών στην αγορά Υγείας - Πρόνοιας και το 2023 ανήλθαν σε 5.780.000.000 (δισ,) ευρώ. Σε κάθε ασθενή - ασφαλισμένο η κράτηση του μισθού - σύνταξης μηνιαίως αντιστοιχεί σε 56 έως 136 ευρώ για υγειονομική φροντίδα - περίθαλψη. Και μόνο το 27% των πανελλαδικών δαπανών - πληρωμών για την Υγεία - Πρόνοια - Αποκατάσταση είναι από τον Κρατικό προϋπολογισμό, ήτοι 4.800.000.000 (δισ.) ευρώ.

7. Από τις 326.000.000 διαγνωστικές εξετάσεις που πραγματοποιήθηκαν πανελλαδικά το 2023, οι 263.000.000 έγιναν σε αμιγώς κερδοσκοπικές δομές Υγείας (το 79%). Από τις 7.600 καταχωρημένες διαγνωστικές εξετάσεις, ο ΕΟΠΥΥ καλύπτει ασφαλιστικά τις 2.800 εξετάσεις μόνο, από 75% έως 100%. Σήμερα καμία κερδοσκοπική δομή Υγείας δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε για μια ώρα χωρίς τις πληρωμές του ΕΟΠΥΥ. Ο τελικός προϋπολογισμός του ΕΟΠΥΥ το 2024 ανήλθε στα 8.100.000.000 ευρώ. Οι σειρήνες των συνασφάλισης - συνπληρωμών - συνευθύνης και συμμετοχικής επιβάρυνσης των ασθενών αντηχούν ως μοιραίες, σχεδόν γοητευτικές. Η πανεπιστημιακή και ευρωενωσιακή «αριστερά» φροντίζει άοκνα γι' αυτό.

8. 15.000 είναι τα αδειοδοτηθέντα φαρμακοσκευάσματα από τον ΕΟΦ και καταχωρήθηκαν στην θετική λίστα (ασφαλιστική κάλυψη 80-100%) τα 2.850 φαρμακοσκευάσματα. Τα 4.150 καταχωρήθηκαν στην αρνητική λίστα (συνταγογραφούνται μεν, αλλά με μηδενική ασφαλιστική κάλυψη), ενώ τα 8.000 ταξινομήθηκαν ως μη συνταγογραφούμενα (ΜΗΣΥΦΑ), με πλήρη απελευθέρωση της τιμής τους και εκτίναξή της κατά 50%. Λεπτομέρεια: στα φαρμακοσκευάσματα της θετικής λίστας, ο ΕΟΠΥΥ καλύπτει επί της ασφαλιστικής τιμής, ενώ ο ασθενής επιβαρύνεται - πληρώνει επί της τελικής τιμής.

9. Στα 128 κρατικά νοσοκομεία τα έσοδα - εισπράξεις από τα απογευματινά ιατρεία - εξετάσεις εξυψώθηκαν το 2023 στα 750.000.000 ευρώ και είναι περίπου στο 60% των συνολικών δαπανών μισθοδοσίας του προσωπικού. Και δεν μιλάμε καθόλου για τα έσοδα από τα απογευματινά χειρουργεία.

Οι μεγαλομέτοχοι - ιδιοκτήτες των εταιρειών διαχείρισης χρηματικού κεφαλαίου (funds) αγοράζουν πάμφθηνα κολοσσιαίες εγκαταστάσεις κλινικών - διαγνωστικών κέντρων - κλινών - μηχανημάτων και κέντρων αποκατάστασης με κρατικές εγγυήσεις και χρηματοδοτική στήριξη. Ετσι η Pure Health αγόρασε το 60% της Hellenic Health Care Group (Υγεία - Μητέρα - Λητώ - Μετροπόλιταν - Ιασώ και 24 διαγνωστικά κέντρα) έναντι 1.400.000.000 ευρώ. Και με συγκίνηση υπογραμμίζουν: «Η εξαγορά που πραγματοποιήσαμε είναι μια άκρως ελκυστική, αναξιοποίητη ευκαιρία που χαρακτηρίζεται από ευνοϊκές προοπτικές ανάπτυξης. Το ποσοστό των δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη που πληρώνεται απευθείας από τους ίδιους τους ασθενείς γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο. Υπάρχει ανεκπλήρωτη ζήτηση και ευκαιρίες για τους ιδιωτικούς παρόχους υγειονομικής περίθαλψης να καλύψουν σημαντικά κενά προσβασιμότητας και ποιότητας».

10. Το πανόραμα από την επιχειρηματική δραστηριότητα του 3ου μονοπωλιακού ομίλου στην αγορά Υγείας αποκαλύπτει:

α) Πραγματοποιούνται 40-70 χειρουργικές επεμβάσεις ημερησίως, 1.300-1.400 μηνιαίως, 15.600-16.800 ετησίως,

β) Πραγματοποιούνται συνεδρίες χημειοθεραπείας 60-90 ημερησίως, 300-450 εβδομαδιαίως, 1.500-2.250 μηνιαίως, 18.000-25.000 ετησίως,

γ) Πραγματοποιούνται 80-90 αιμοκαθάρσεις τεχνητού νεφρού ημερησίως, 480-540 εβδομαδιαίως, 2.100-2.400 μηνιαίως και 24.960-27.000 ετησίως.

11. Συνολικά, τα ζωτικά τους συμφέροντα είναι ασυμφιλίωτα αντίθετα με τις ανάγκες και τα υγειονομικά συμφέροντα ασθενών - ασφαλισμένων. Είναι νοσηρά.

α) Η ισοτιμία απέναντι στις νόσους απαιτεί την κατάργηση της εισοδηματικά εξαρτώμενης αντιμετώπισης.

β) Τα γνωστικά, επιστημονικά, τεχνολογικά επιτεύγματα είναι στο ασυμφιλίωτα αντίθετο της επιχειρηματικής, εμπορευματοχρηματικής προσέγγισης και των κριτηρίων της.

γ) Ο στόχος του ποσοστού κέρδους στην Υγεία - Πρόνοια - Αποκατάσταση είναι ανθυγιεινός, κτηνώδης και απάνθρωπος.

12. Συμπερασματικά: Χρειαζόμαστε ανεξαρτησία σκέψης και λαϊκής - εργατικής δράσης ενάντια στους δυνάστες και τυράννους εκμεταλλευτές. Να ονειρευόμαστε ρεαλιστικά, χωρίς αυτούς και ενάντια σε αυτούς.

Η πανελλαδική αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή λαϊκή συμμαχία αναδεικνύεται ρεαλιστικά ακαταμάχητη, ακριβώς γιατί μπορεί να γίνει νικηφόρα.

Για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν, υψηλού επιπέδου παροχή υπηρεσιών Υγείας - Πρόνοιας - Αποκατάστασης.

Συντροφικά

Οι θέσεις αναδεικνύουν την επιτακτική ανάγκη πιο έγκυρης κατάκτησης των επαναστατικών αρχών του Προγράμματος, στην αφομοίωση στην δουλειά της οργάνωσης και προετοιμασίας στις δύσκολες καμπές τις ταξικής πάλης. Ιεραρχώντας μάλιστα σε υψηλές θέσεις τους όρους οργανωτικής αναδιαμόρφωσης, ιδεολογικής υποδομής που απορρέουν στο σύνολό τους από την λειτουργία της ΚΟΒ στον χώρο ευθύνης της. Με ζητούμενο δηλαδή την βελτίωση των όρων παρέμβασής μας μέσα και από τις ευθύνες στις νέες θέσεις που βρισκόμαστε.

Ξεχωρίζοντας στο παραπάνω είναι πως μέσα από την παρέμβασή μας πρέπει να αναδεικνύουμε το σύστημα ως την αιτία γέννησης φαινομένων που αποτελούν μέρος της συνολικότερης αντίθεσης του. Καθώς όμως και πολιτικών σχηματισμών υπεράσπισης της διαχείρισης του είτε σοσιαλδημοκρατικούς είτε του οπορτουνισμού που εγκαλούν στο όνομα της ίσης κατανομής και πιο δίκαιου κόσμου. Ενταφιάζοντας έτσι την εργατική τάξη στην αυταπάτη της κάθε μορφής δημοκρατικής λειτουργίας του καπιταλισμού και ενσωμάτωσής της. Ο λόγος ακόμη θα πρέπει να είναι καταγγελτικός απέναντι στο σύστημα, όχι μόνο μένοντας στις αντιθέσεις του αλλά αναδεικνύοντας τον ταξικό χαρακτήρα οργάνωσής του μέσω των πλευρών που ανοίγουμε και από την αντίσταση που προβάλλουμε στους μηχανισμούς καταστολής και επιβολής απέναντι στην εργατική τάξη (νομικούς, σώματα ασφαλείας). Θέτοντας και τον κοινωνικοοικονομικό χωρισμό της κοινωνίας στην αστική και εργατική τάξη με μόνο αυτούς τους δύο κοινωνικοοικονομικούς ορισμούς να καθορίζουν τον άνθρωπο, ξεγυμνώνοντας θεωρίες που πλάθονται για πολλαπλές ταυτότητες και μεσαία τάξη που κατατρώνε την ταξική συνείδηση.

Κρίνεται λοιπόν ως προμετωπίδα από την παρέμβαση της ΚΟΒ και η ανάδειξη διεξόδου του Σοσιαλισμού ως το αναγκαίο στην επίλυση των ταξικών φραγμών πηγάζοντας ως σκοπός της πάλης που δίνουμε σε κάθε συνθήκη. Ετσι θα κατανοείται ως κάτι συγκεκριμένο και όχι ως ένα σύνθημα που το αναθέτει στο μέλλον. Αναδεικνύοντας την επικαιρότητά του και από τις όποιες μέχρι στιγμής κατακτήσεις από το κριτήριο της αναγκαιότητας να αξιοποιηθούν σήμερα λαμβάνοντας υπόψιν τι είναι πραγματικά δυνατόν να εξασφαλιστεί στα πλαίσια του αιώνα που διανύουμε για την κάλυψη των αναγκών που προκύπτουν από τα σημερινά δεδομένα της διαρκούς εργασίας και επινοήσεις (διαδίκτυο). Καθώς δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο η ζωή στο χθες γιατί οι σημερινές κατακτήσεις δεν έρχονται να απαντήσουν σε ήδη λυμένα ζητήματα όπως ήταν στην εποχή του ο εξηλεκτρισμός και η καθοριστική σημασία του Σιδηρόδρομου. Οπότε θα ήταν λάθος το κριτήριο ζωής μιας προηγούμενης εποχής λόγω έστω κάποιων κατακτήσεων του χτες μην θέτοντας τι πρακτικά θα λυνόταν μέσα από τον Σοσιαλισμό σήμερα.

Συνεχίζοντας η βελτίωση της δουλειάς μας θα κριθεί στην καλύτερη ταξική πολιτική χειραφέτηση των μαζών μέσω την εκλαΐκευσης και ανάδειξης πλευρών της επαναστατικής ανατροπής. Ομως και στην αφομοίωση της πολιτικής πείρας των δυνάμεών μας ιδίως στην ΚΝΕ. Καθώς στο ζήτημα ανανέωσης των γραμμών της η ίδια αφομοιώνοντας έναν νέο μέσα από την πάλη στις γραμμές του κινήματος υιοθετεί μαζί με τον άνθρωπο πλευρές του χαρακτήρα του και κατάλοιπα της αστικής ιδεολογίας που έχουν διαπεράσει όλη την κοινωνική ζωή. Οπότε μια επαναστατική πρωτοπορία λαμβάνοντας υπόψιν και τον χώρο παρέμβασης της ΚΟΒ, την σύνθεσή της και την πείρα του καθενός πρέπει να γίνεται ξεκάθαρο η στάση και συμπεριφορά που θα κρατά ένας εθελοντής επαναστάτης που διαπαιδαγωγείται με επαναστατικές αξίες. Μια κατάκτηση που αποτελεί ευθύνη όλου του οργάνου μέσα και από την μεταφορά της πείρας στο όργανο, στην δουλειά με προοπτική και σχεδιασμό του δεσίματος οργανωτικής με ιδεολογικοπολιτικής δουλειάς.

Κλείνοντας αποτελεί μέρος ευθύνης της Κομματικής Οργάνωσης η ΟΒ που χρεώνεται ή η συγκεκριμένη παρέμβαση σε χώρους νεολαίας αν δεν υπάρχουν οργανωμένες δυνάμεις να αποτελέσει χώρος ζύμωσης και επικοινωνίας με την ΚΝΕ. Καθώς στην διαμόρφωση των νέων συντρόφων με την πολιτική ιστορία του Κόμματος δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε τους συντρόφους μας στις μικρότερες ηλικίες θέτοντας το ερώτημα τι μπορούν να καταλάβουν αλλά τι μπορούν να μάθουν. Οταν και η κυρίαρχη πολιτική παρεμβαίνει σε όλο το φάσμα ανάπτυξής τους κυρίως σε χώρους που συνδέονται άμεσα με την αγορά εργασίας όπως το ΕΠΑΛ και η Κατάρτιση αντιλαμβάνοντας πως δεν πρόκειται ως απλοί σπουδαστές αλλά το αυριανό προς εύκολη εκμετάλλευση εργατικό δυναμικό από την ίδια την αγορά. Γνωρίζοντας τώρα και την αναβάθμιση της επίθεσης του συστήματος όχι μόνο στο τι σκέφτεται ένας νέος αλλά πώς το σκέφτεται. Οπότε κρίνεται να ανοίξει ένας γύρος συζήτησης πάνω στο Πρόγραμμα του Κόμματος για την από τώρα αφομοίωση στην ΚΝΕ ανάλογα την ιδιαιτερότητα της ΟΒ, υπολογίζοντας μάλιστα πως γενιές του 2002-2010 και 2010+ δεν έχουν πρακτική επαφή με αντίστοιχα γεγονότα και πρόσωπα της πολιτικής εξορίας και παρανομίας, του αγώνα του ΔΣΕ και του Πολυτεχνείου όντας νεότεροι και από την αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ και της αποτύπωσης του αρνητικού συσχετισμού. Αρα και συζητώντας πέρα από το γιατί παλεύουμε και το πώς και με τι μέσα. Θέτοντας βέβαια και το πώς θα αξιοποιήσουμε την δουλειά αυτή στην παρέμβαση των συντρόφων με αναβάθμιση της εσωοργανωτικής μόρφωσης ώστε το επίπεδο αφομοίωσης να είναι όσο το δυνατά καλύτερο στο σύνολο του δυναμικού για να μπορέσουμε να ηγηθούμε στις νέες απαιτήσεις των εξελίξεων, με επεξεργασία που θα πατάει στον χώρο και αξιοποιώντας κατάλληλα τις όποιες εκδόσεις. Τέλος θα πρέπει η σχέση με τον κομματικό Τύπο να αντιμετωπιστεί ως μέτρο υπεράσπισης της λειτουργίας της οργάνωσης και δείκτης της εσωτερικής διαμόρφωσης των συντρόφων παίρνοντας τα κατάλληλα μέτρα αλλά και απέναντι στα αρνητικά στοιχεία ατομικισμού και ανοιχτής επιρροής από την αστική ιδεολογία όπως της χρήσης των ΜΚΔ χρίζοντας αναγκαίο την παρέμβαση στα ζητήματα αυτά κάθε φορά όπως κρίνεται.