Σε νησί της απέραντης υγειονομικής εγκατάλειψης, από νησί του «Απέραντου Γαλάζιου» μετέτρεψαν την Αμοργό με την πολιτική τους οι κυβερνήσεις της τελευταίας 20ετίας, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να κάνουν οι ίδιοι το γιατρό για να σώσουν ζωές σε έκτακτα περιστατικά.

Δεν πρόκειται για σχήμα λόγου, αλλά για περιπτώσεις άγριας απόγνωσης μπροστά σε ανθρώπους που τους βλέπεις να αργοσβήνουν δίπλα σχεδόν στο Περιφερειακό Ιατρείο, που είναι άδειο από γιατρούς. Ενα τέτοιο περιστατικό έζησε το πρωινό της 7ης Ιούνη 2008 στο χωριό Αρκεσίνη ο πρόεδρος του τοπικού εξωραϊστικού συλλόγου «Αρχαία Αρκεσίνη» Νικόλαος Νομικός, που βρήκε αναίσθητο ένα συμπατριώτη του, 41 χρόνων, πατέρα τριών παιδιών, 800 μέτρα απ' την είσοδο του χωριού.

«Ετυχε να περνώ από εκεί, είπε στον «Ρ», και βρήκα τον άνθρωπο μπλαβισμένο γιατί έπαθε αλλεργικό σοκ. Γιατρός στο Περιφερειακό Ιατρείο της Αρκεσίνης δεν υπάρχει, όταν στο αντίστοιχο Αγροτικό Ιατρείο της δεκαετίας του 1970 υπήρχε αγροτικός γιατρός, νοσοκόμα και μαία. Τηλεφωνήσαμε στο γιατρό του Κέντρου Υγείας στη Χώρα, στην πρωτεύουσα του νησιού που μας είπε ότι έρχεται με το ασθενοφόρο, το οποίο δεν έχει οδηγό. Επρεπε να βρεθεί κάποιος εθελοντής οδηγός και ο άρρωστος άρχισε να "βαραίνει"».

Η τύχη του αρρώστου ήταν ότι έπαθε το σοκ κοντά στο σπίτι μιας κατοίκου που ήταν και εκείνη αλλεργική και είχε στην κατοχή της την απαραίτητη, για τις δύσκολες στιγμές, ένεση. «Τηλεφωνήσαμε ξανά, λέει ο Νικόλαος Νομικός, στο γιατρό μεταφέροντάς του την επιβάρυνση της κατάστασης του ασθενούς και ενημερώνοντάς τον για τα συμπτώματα καθώς και για την ύπαρξη της ένεσης και αν μπορούμε να του την κάνουμε. Ο γιατρός, που ήταν καθ' οδόν, μας είπε να του την κάνουμε. Ποιος όμως έπαιρνε την απόφαση;».

Τελικά, την απόφαση την πήρε ο ίδιος ο Ν. Νομικός και έκανε την ένεση. «Και σε δυο - τρία λεπτά ο άνθρωπος ξαναβρήκε το σφυγμό του», λέει τώρα με την ίδια ανακούφιση που ένιωσε δυο μήνες πριν μετά τη μεγάλη απόφαση. «Ο γιατρός ήρθε μετά από μισή ώρα, αλλά ο άνθρωπος σώθηκε χάρη στην ένεση», προσθέτει.

Στην Αμοργό υπάρχει το Κέντρο Υγείας της Χώρας και τα Περιφεριακά Ιατρεία στα Κατάπολα - που έχει ένα γιατρό - στην Αρκεσίνη και στην Αιγιάλη. Τελευταία, ο γιατρός του Περιφερεικού Ιατρείου της Αρκεσίνης μετακινήθηκε στην Αιγιάλη με την υποχρέωση να καλύπτει και τις δύο περιοχές. «Εχουμε την απορία πώς θα τα καταφέρει, όταν οι δύο περιοχές απέχουν 50 χιλιόμετρα εάν συμβούν ταυτόχρονα επείγοντα περιστατικά», αναρωτιέται ο Εξωραϊστικός Σύλλογος «Αρχαία Αρκεσίνη» σε υπόμνημά του (9.6.2008) προς τον υπουργό Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλο.

Τότε, συμβαίνει αυτό που συνέβη πέρυσι, όταν μετά από μια εφταήμερη αρρώστια ενός ηλικιωμένου χρειάστηκε επειγόντως η μεταφορά σε νοσοκομείο της Αθήνας και οι συγγενείς του πλήρωσαν 4.000 ευρώ σε ιδιωτική εταιρεία για τη μεταφορά του με ελικόπτερο.

Το Κέντρο Υγείας της Χώρας το εγκαινίασε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος.

Ιδού, όμως, ποια είναι η κατάστασή του όπως την περιγράφει στο υπόμνημά του ο Εξωραϊστικός Σύλλογος της Αρκεσίνης: «Το καινούργιο κτίριο, αναβαθμισμένο σε Κέντρο Υγείας Αμοργού, που εσείς εγκαινιάσατε, στολίζεται εσωτερικά με ταμπελάκια ειδικοτήτων κρεμασμένα στις πόρτες. Δεν έχει ούτε ιατρικό εξοπλισμό, ούτε ειδικευμένους γιατρούς. Λειτουργεί μόνο με έναν αγροτικό γιατρό, την παιδίατρο και περιστασιακά με ένα γιατρό Γενικής Ιατρικής. Ούτε καν καθαρίστρια δεν έχει. Οποιος χρειάζεται μια απλή εξέταση πάει στη Νάξο και αν χρειαστεί επείγουσα μεταφορά θα μεταφερθεί με ψαροκάικο που, όπως πληροφορούμαστε, έχει κάνει σύμβαση με το ΕΚΑΒ. Το κάθε επείγον περιστατικό που χρειάζεται μεταφορά το συνοδεύει ο αγροτικός γιατρός, ο οποίος θα πρέπει να λείψει από το νησί δύο ή τρεις μέρες. Ως τότε για μας τους υπόλοιπους "έχει ο Θεός"».

Και το υπόμνημα καταλήγει: «Αναρωτιόμαστε αν αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα του 2008 ή κάπου αλλού; Εχουν ή όχι δικαίωμα οι κάτοικοι της περιοχής να νιώθουν ασφαλείς στον τόπο τους με την παρουσία ενός γιατρού και ποιος θα εξασφαλίσει την παραμονή του στο Περιφερεικό Ιατρείο Αρκεσίνης;».

Στην Αμοργό ζουν, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, 1.859 κάτοικοι που πολλαπλασιάζονται τους θερινούς μήνες.

Την καλοκαιρινή περίοδο χρησιμοποιούσαν πάντοτε και οι εκάστοτε κυβερνήσεις για μεγαλόστομες υποσχέσεις, που - υποτίθεται - θα θωράκιζαν υγειονομικά το Αιγαίο.

Θυμίζουμε τις υποσχέσεις:

• Στις 6 Αυγούστου 1990 είχε ανακοινώσει ο τότε πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης στο υπουργείο Υγείας ότι οι εξετάσεις στην επαρχία "θα γίνονται στην Αθήνα με τηλέτυπο".
• Μετά από 6 χρόνια (22.8.1996) ο τότε υφυπουργός Υγείας του ΠΑΣΟΚ ο Φρ. Παπαδέλης παρουσίασε το σχέδιο «Ιπποκράτης» για τα νησιά τονίζοντας: «Στο πλαίσιο της παροχής επείγουσας προνοσοκομειακής φροντίδας βρίσκεται σε εξέλιξη πρόγραμμα τηλεϊατρικής σύνδεσης των μονάδων του Αιγαίου με το ΕΚΑΒ και με μεγάλα νοσοκομεία».

Ειδικότερα για την πρωτοβάθμια υγεία στα νησιά του Αιγαίου το σχέδιο «Ιπποκράτης» προέβλεπε: «Τα Περιφερειακά Ιατρεία Αμοργού, Σίφνου, Σερίφου, Κύθνου και Κέας αναβαθμίζονται σε μικρά κέντρα υγείας με γιατρούς ειδικοτήτων, νοσηλευτικό προσωπικό, και μικροβιολογικό και ακτινολογικό εργαστήριο».

• Σε έρευνα που έγινε το 2006 διαπιστώθηκε ότι η επάρκεια των γιατρών στις Κυκλάδες ήταν 41,3% έναντι 43,3% το 2002.

Ετσι, 8 στους 10 ασθενείς αναγκάζονται να αναζητούν υγειονομικές υπηρεσίες σε νοσοκομεία των Αθηνών με την εξής κατανομή:

-- Το 2002 το 38,2% των ασθενών πήγαν σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας και το 18,2% σε ιδιωτικό νοσοκομείο των Κυκλάδων. Το 40% πήγαν σε δημόσιο νοσοκομείο της Αθήνας και το 2,4% σε δημόσιο νοσοκομείο σε άλλο αστικό κέντρο.

-- Το 2006 το 50,3% πήγε σε δημόσιο νοσοκομείο της Αθήνας και το 16% σε επίσης δημόσιο νοσοκομείο των Κυκλάδων. Το 32% πήγε σε ιδιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας και το 1,7% σε επίσης ιδιωτικό νοσοκομείο σε άλλο αστικό κέντρο.

Με σοβαρά προβλήματα και τεράστιες ελλείψεις στα Νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας της Κρήτης έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά οι εργαζόμενοι στο νησί, ενώ τις περισσότερες φορές καλούνται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να τους παρασχεθούν οι - κατά τα άλλα - δημόσιες παροχές Υγείας, εξ αιτίας των πολιτικών των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Παρότι στα νοσοκομεία του νησιού υπηρετεί ένα αξιόλογο κομμάτι επιστημονικού προσωπικού όλων των κατηγοριών - πίσω βέβαια απ' τις αριθμητικές ανάγκες - η προσέγγιση των λαϊκών στρωμάτων στις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας φαντάζει δύσκολη. Πολύ μεγάλες είναι οι ελλείψεις σε προσωπικό όλων των κατηγοριών (νοσηλευτικό, ιατρικό, διοικητικό, βοηθητικό) που σε πολλές περιπτώσεις καθιστούν αδύνατη τη λειτουργία κλινικών όπως η Παιδιατρική Κλινική στο Ρέθυμνο ή η Μαιευτική στον Αγιο Νικόλαο, ενώ άλλες υπολειτουργούν μόνο χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλουν οι εργαζόμενοι χρόνια τώρα.

Σοβαρά προβλήματα λειτουργίας αντιμετωπίζουν συνολικά όλα τα νοσοκομεία της Κρήτης, το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, το Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου με τα περισσότερα τμήματα να λειτουργούν ουσιαστικά με προσωπικό ασφαλείας, καθώς και τα Νοσοκομεία Χανίων, Αγίου Νικολάου, Νεαπόλεως, Ιεράπετρας και Σητείας στο Λασίθι.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι στο Ηράκλειο θα έπρεπε να λειτουργεί το ΠΑΓΝΗ με 2.083 εργαζομένους, αλλά έχει 1.471, και το Βενιζέλειο με 1.407, μα έχει 989 (βλέπε αναλυτικά τον Πίνακα που δημοσιεύουμε). Βέβαια, η πραγματικότητα με βάση και τον πληθυσμό της Κρήτης που φτάνει τις 600.000, καθώς και τους επισκέπτες ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες που είναι άλλοι τόσοι, είναι τελείως διαφορετική τόσο προς τις ανάγκες σε προσωπικό όσο και σε υλικοτεχνική υποδομή που θα πρέπει να έχουν τα νοσοκομεία του νησιού. Μάλιστα, οι οργανικές θέσεις που προβλέπονται, έχουν εκτιμηθεί με βάση παλιούς οργανισμούς των νοσοκομείων, οι περισσότεροι των οποίων πριν τη δεκαετία του 1990.

Συγκεκριμένα, στο Νοσοκομείο Αγίου Νικολάου στο Λασίθι σύμφωνα με το σωματείο εργαζομένων, όλα τα τμήματα του νοσοκομείου λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας. Οι ελλείψεις σε ιατρικό, νοσηλευτικό και τεχνικό προσωπικό φτάνουν τις μισές οργανικές θέσεις. Ολα τα τμήματα το βράδυ λειτουργούν με μία μόνο νοσηλεύτρια... Σε έκτακτες περιπτώσεις τροχαίου με πολλούς τραυματίες, οι νοσηλεύτριες αφήνουν τις θέσεις τους, για να καλύψουν τις ανάγκες των εξωτερικών ιατρείων. Ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που σε περίπτωση δύο ή τριών περιστατικών αναγκάζονται να επιλέξουν ασθενή ανάλογα με την κρισιμότητα της κατάστασης.

Και καθώς... «ενός κακού μύρια έπονται», το κενό έρχονται να καλύψουν ιδιωτικές εταιρείες που κάνουν κυριολεκτικά δουλεμπόριο εργαζομένων, αναλαμβάνοντας τομείς όπως η φύλαξη και η καθαριότητα. Οι εταιρείες αυτές, προκειμένου να πάρουν τη δουλειά, παράνομα και χωρίς να φαίνεται πουθενά, διαθέτουν εργαζόμενους στο νοσοκομείο σε νευραλγικούς τομείς, όπως στη Γραμματεία του Ακτινολογικού, αλλά και στο γραφείο κίνησης ασθενών. Επίσης, καλύπτουν παράνομα θέσεις, όπως στα καθαριστήρια, στα σιδερωτήρια ή τις αποθήκες.

Οι τεράστιες ελλείψεις που υπάρχουν στα Νοσοκομεία επιχειρείται να αντιμετωπιστούν, χθες από το ΠΑΣΟΚ και σήμερα από τη ΝΔ, μέσω ή των απογευματινών ιατρείων με τα χρήματα των ασφαλισμένων ή μέσω των ειδικών λογαριασμών των Νοσοκομείων ή μέσω των συλλόγων φίλων διαφόρων κλινικών που υπάρχουν και λειτουργούν εδώ και χρόνια, όπως του Ιδρύματος «Νιάρχος» που δημιούργησε τη μονάδα παίδων στο ΠΑΓΝΗ.

Βέβαια, σε καμιά περίπτωση δε μιλάμε για μόνιμες και σταθερές προσλήψεις, αλλά για συμβασιούχους με δίμηνες συμβάσεις, μέσω προγραμμάτων, κ.ά. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι μέσω των απογευματινών ιατρείων και των συνεχώς αυξανόμενων κερδών που έχουν σε αρκετές περιπτώσεις προχωρούν σε προσλήψεις προσωπικού με δίμηνες ή τρίμηνες συμβάσεις. Ακόμα, μπαίνουν και μη κυβερνητικές οργανώσεις που προσλαμβάνουν με τη σειρά τους προσωπικό.

Στο ΠΑΓΝΗ, οι επισκέψεις στα απογευματινά ιατρεία σημείωσαν αύξηση κατά 17,91% το 2007 σε σχέση με το 2006, ενώ συνολικά οι ιατρικές πράξεις σημείωσαν αύξηση της τάξης του 9,26% την ίδια περίοδο. Τα έσοδα παρουσίασαν αύξηση κατά 1,16%, οι δαπάνες μειώθηκαν κατά 8,57% ενώ τα καθαρά κέρδη χρήσης αυξήθηκαν κατά 14,28%. Μια σειρά τομείς έχουν περάσει στα χέρια ιδιωτών όπως η καθαριότητα, η φύλαξη και οι τεχνικές υπηρεσίες όπως στον Αγιο Νικόλαο που οι ηλεκτρολόγοι του νοσοκομείου ανήκουν σε ιδιωτική επιχείρηση.

Σημαντικό, επίσης, πρόβλημα αποτελούν οι ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή που μπορεί να ξεκινήσει από την έλλειψη σε βαμβάκι και γάντια στα ΤΕΠ, όπως μας είχε καταγγείλει το σωματείο εργαζομένων στο Νοσοκομείο Χανίων όπου αναγκάζονταν να αγοράζουν από κοντινό σούπερ μάρκετ βαμβάκι, μέχρι και τα κρεβάτια στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ).

Συγκεκριμένα, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ) τα κρεβάτια στη ΜΕΘ δε φτάνουν να καλύψουν τις ανάγκες που υπάρχουν για ολόκληρο τον πληθυσμό του Νομού και τους επισκέπτες του. Σύμφωνα με τα Διεθνή στάνταρ, κανονικά θα έπρεπε κάθε νοσοκομείο να έχει το 10% των κρεβατιών του στις ΜΕΘ. Στο Πανεπιστημιακό Ηρακλείου υπάρχουν μόλις 12 κρεβάτια, ενώ θα έπρεπε να έχει πάνω από 80.

Με τη δημιουργία του λεγόμενου «Εθνικού Δικτύου Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας» διάφοροι φορείς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), «φιλάνθρωπες» οργανώσεις θα πουλάνε υπηρεσίες στα ασφαλιστικά ταμεία. Ετσι, τα κενά έρχεται να καλύψει ο ιδιωτικός τομέας και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, βοηθώντας στην εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών.

Για παράδειγμα, στο ΠΑΓΝΗ υπάρχουν σύλλογοι «φίλων» της Καρδιολογικής, Νευρολογικής, κ.α. Αυτό έχει προχωρήσει και στα Κέντρα Υγείας Αρκαλοχωρίου και Καστελίου του Ν. Ηρακλείου. Αυτοί οι σύλλογοι, μέσω διαφόρων προσφορών ή αντί στεφανιών σε κοινωνικές εκδηλώσεις κ.τ.λ., μαζεύουν χρήματα για να αγοράσουν μηχανήματα. Η μονάδα Παίδων ΠΑΓΝΗ έχει φτιαχτεί με δωρεά του ιδρύματος «Νιάρχος» (η φωτογραφία του δεσπόζει στη μονάδα). Σε αντάλλαγμα, έχει δοθεί χώρος του νοσοκομείου στο ίδρυμα για την ανέγερση ξενώνα φιλοξενίας των συνοδών των καρκινοπαθών.

Επίσης, μέσω της ΤΑ ο Δήμος Ηρακλείου με απόφαση της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ) προχωράει στη δημιουργία των δημοτικών ιατρείων. Ενώ η Νομαρχία Ηρακλείου εγκαινίασε πριν λίγες μέρες κινητή μονάδα μαστογραφίας που θα γυρνάει στα χωριά, στο όνομα της πρόληψης, με δύο τεχνολόγους συμβασιούχους. Ως το τέλος του 2008 προβλέπεται να φτιάξει και κινητή μονάδα οδοντιατρικής περίθαλψης, υποκαθιστώντας το Δημόσιο.

Σοβαρή είναι η κατάσταση και για τους άνεργους και τους ανασφάλιστους. Πλέον, με την εφαρμογή του ορίου των 100 ενσήμων για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη - πολλοί μένουν χωρίς ουσιαστική υγειονομική φροντίδα. Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί, ιδιαίτερα με τους οικονομικούς μετανάστες από άλλες χώρες, είναι τα όσα μας κατήγγειλαν οι ίδιοι οι μετανάστες για το Νοσοκομείο του Αγίου Νικολάου. Η Διοίκηση του Νοσοκομείου, πατώντας σε νόμο του ΠΑΣΟΚ (σύμφωνα με τον οποίο οι μετανάστες που έχουν εισέλθει παράνομα στη χώρα δε δικαιούνται εξυπηρέτησης στο Δημόσια νοσοκομεία...), σε περιπτώσεις που οι μετανάστες δεν έχουν ένσημα, τους αναγκάζουν να παραδώσουν τα διαβατήριά τους για να εξυπηρετηθούν.

Εξίσου υποβαθμισμένες είναι και οι υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) στο νησί, καθώς τα Κέντρα Υγείας αντιμετωπίζουν ανεπαρκή στελέχωση, έλλειψη προγραμματισμού υγείας και υποχρηματοδότηση ακόμη και για βασικές τους λειτουργίες. Κατά συνέπεια, αδυνατούν να ασκήσουν το ρόλο της πρόληψης και της προαγωγής υγείας στην κοινότητα. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα στο Κέντρο Υγείας Μοιρών, που καλείται να εξυπηρετήσει 45.000 πληθυσμό για επείγοντα και χρόνια περιστατικά. Στο συγκεκριμένο Κέντρο Υγείας, οι ανάγκες σε Γενικούς Γιατρούς δεν καλύπτονται ούτε κατά 50%, ενώ ακάλυπτες σε μεγάλο ποσοστό είναι οι βάρδιες από ακτινολόγο και τεχνολόγο, μικροβιολόγο, τραυματιοφορείς, κ.ά.

Τραγικές ελλείψεις και σοβαρά προβλήματα αντιμετωπίζει και το ΕΚΑΒ στην Κρήτη με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αντιμετωπίσει στοιχειωδώς τις αυξημένες ανάγκες που προκύπτουν ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες στο νησί. Στα αυτοκίνητα του ΕΚΑΒ δεν υπάρχουν γιατροί για να συνοδεύουν τους ασθενείς. Ενδεικτικά, στο Νομό Λασιθίου, σύμφωνα με το Σύλλογο Εργαζομένων ΕΚΑΒ Κρήτης, ο Τομέας Αγ. Νικολάου λειτουργεί με πραγματική δύναμη 16 πληρωμάτων ασθενοφόρων, ενώ τις περισσότερες φορές η κάλυψη της περιοχής με δεύτερο ασθενοφόρο είναι ανέφικτη. Η ανανέωση του στόλου των ασθενοφόρων είναι επιτακτική. Στον Τομέα δεν υπάρχει γιατρός του ΕΚΑΒ.

Ο Τομέας Σητείας λειτουργεί με 8 πληρώματα ασθενοφόρων, ενώ χρειάζεται άλλα 5 τουλάχιστον για να καλύψει όλες τις βάρδιες του ενός ασθενοφόρου, τις άδειες και τα ρεπό των εργαζομένων. Στον Τομέα δεν υπάρχει γιατρός του ΕΚΑΒ και το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους τομείς στο Λασίθι.

Στο Ρέθυμνο, αντίστοιχα, παρά το γεγονός ότι οι οργανικές θέσεις εργαζομένων που προβλέπονται είναι 27, μόλις 19 είναι οι άνθρωποι που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και μάλιστα δυσκολεύονται να καλύψουν τις βάρδιες. Μόλις τέσσερα ασθενοφόρα της υπηρεσίας κυκλοφορούν και είναι ελάχιστα για την κάλυψη των αναγκών, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου, οπότε και τα περιστατικά είναι αυξημένα. Ετσι, με μόλις δύο πληρώματα ανά βάρδια, οι ελλείψεις είναι ιδιαίτερα εμφανείς το καλοκαίρι.

Τα Κέντρα Υγείας αδυνατούν να καλύψουν τις περιοχές τους με ασθενοφόρο λόγω έλλειψης οδηγών, με αποτέλεσμα να καλύπτονται από το ΕΚΑΒ. Αυτό σημαίνει πως συχνά ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ καλείται να μεταβεί σε περιοχή απομακρυσμένη στο διπλάσιο χρόνο από ό,τι θα γινόταν από ασθενοφόρο Κέντρου Υγείας και ταυτόχρονα να μην είναι δυνατή η επέμβαση σε περιστατικά εντός πόλης. Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι επισημαίνουν πως η αδυναμία του νοσοκομείου να καλύψει όλα τα περιστατικά δεσμεύει το ΕΚΑΒ για τις διακομιδές προς τα Νοσοκομεία του Ηρακλείου και των Χανίων, με αποτέλεσμα η περιοχή να μένει ακάλυπτη για αρκετή ώρα.

Την ίδια ώρα, η ιδιωτική πρωτοβουλία στην Κρήτη αναπτύσσεται με τη σειρά της. Τα τελευταία χρόνια σαν τα μανιτάρια ξεφυτρώνουν διάφορα διαγνωστικά κέντρα και ιδιωτικές κλινικές προσφέροντας τις υπηρεσίες τους με το αζημίωτο. Μόνο στο Ηράκλειο, μέχρι στιγμής, λειτουργούν 6 ιδιωτικές κλινικές και πέντε διαγνωστικά κέντρα.