Δεν πέρασαν ούτε λίγες ώρες από τότε που γράφαμε για το ενδεχόμενο και άλλες χώρες να μπουν σε «καθεστώς έκτακτης ανάγκης», την Παρασκευή, και τα γεγονότα μάς επιβεβαίωσαν. Αυτήν τη φορά στη Γερμανία. Τόσο το μακελειό στο Μόναχο, με θύτη έναν Γερμανοϊρανό, που, παρά τα όσα γράφονται για το ψυχολογικό του προφίλ, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να υποτιμηθεί ότι ήταν θαυμαστής του ακροδεξιού μακελάρη της Νορβηγίας Μπρέιβικ, καθώς επίσης ότι συνόδευε τις δολοφονικές του επιθέσεις με συνθήματα ενάντια στους ξένους, όσο και η αποτυχημένη επίθεση αυτοκτονίας στο Ανσμπαχ, που σύμφωνα με εκτιμήσεις έχει τη σφραγίδα του ISIS, αξιοποιούνται για τη λήψη έκτακτων μέτρων από τη γερμανική κυβέρνηση. Τα γεγονότα αυτά θα μπορούσε να θεωρηθούν μεμονωμένα, αν δεν σχετίζονταν και, πολύ περισσότερο, δεν αξιοποιούνταν μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, με τον πόλεμο να βρίσκεται σε εξέλιξη στην περιοχή της Μ. Ανατολής, αποτέλεσμα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία, την Κίνα και άλλα καπιταλιστικά κράτη. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, με τους χιλιάδες πρόσφυγες που προκαλεί ο πόλεμος, «ανθίζουν» άλλωστε και ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, το εθνικό και θρησκευτικό μίσος.

Δεν πρέπει, λοιπόν, να χαθεί από την προσοχή η αξιοποίηση και αυτών των γεγονότων στη Γερμανία. Καταρχάς, το πιο άμεσο και προφανές: Η κήρυξη «κατάστασης εκτάκτου ανάγκης», όπου παίρνονται μέτρα ενίσχυσης της καταστολής, περιορισμού δικαιωμάτων και ελευθεριών. Οι ειδήσεις που έφταναν από το Μόναχο την Παρασκευή το βράδυ μίλαγαν για μια πόλη σε καθεστώς τρομοκρατίας, αποκλεισμένη από συγκοινωνίες, με ουσιαστική απαγόρευση της κυκλοφορίας. Ενώ ήδη άνοιξε η συζήτηση για χρήση του στρατού για την «εσωτερική ασφάλεια». Ταυτόχρονα, πυκνώνουν οι φωνές στη Γερμανία που καλούν σε αυστηροποίηση της πολιτικής της απέναντι στα θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, τους πρόσφυγες. Θυμίζουμε πως η Γερμανία είχε παίξει ιδιαίτερο ρόλο στην ενίσχυση του προσφυγικού ρεύματος, με αποτέλεσμα άλλωστε οι περισσότεροι πρόσφυγες που πέρναγαν από την Ελλάδα να είχαν προορισμό τους τη Γερμανία. Κίνηση που υπαγορευόταν από τα συμφέροντα των γερμανικών μονοπωλίων τόσο όσον αφορά στην προσέλκυση αναγκαίου φθηνού εργατικού δυναμικού, όσο και στην ενίσχυση της Γερμανίας στα γεωπολιτικά παιχνίδια στην περιοχή της Μ. Ανατολής. Βεβαίως, είναι γνωστό ότι τα καπιταλιστικά κράτη ακολουθούν πολιτική ανοιγοκλεισίματος της στρόφιγγας των προσφυγικών ροών ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Φωνές της αστικής τάξης της Γερμανίας, οι οποίες στηρίζουν τον περιορισμό των προσφυγικών ροών, κατηγορούν την Μέρκελ για την πολιτική της και ταυτόχρονα ευνοούν ακροδεξιά κόμματα, όπως η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) και το ξενοφοβικό κίνημα PEGIDA. Δεν πρέπει, τέλος, να αγνοήσουμε το πώς θα αξιοποιηθούν αυτά τα γεγονότα στην κατεύθυνση ενεργότερης στρατιωτικοποίησης της Γερμανίας, που ούτως ή άλλως έχει βάλει στόχο την αναβάθμιση του στρατού και του εξοπλισμού της, αφού υπολείπονται της οικονομικής της δύναμης, αλλά και της ενεργότερης εμπλοκής της στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή της Μ. Ανατολής. Το τοπίο, δηλαδή, μυρίζει μπαρούτι, η αντιδραστικοποίηση βαθαίνει, γίνονται βήματα σε αντιδραστική κατεύθυνση. Αντικειμενικά αυτά τα γεγονότα και άλλα που μπορεί να ακολουθήσουν στο μέλλον, υποχρεώνουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να ενισχύσουν την πάλη τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ, σε κάθε είδους εμπλοκή της χώρας μας στα επικίνδυνα σχέδια.