Καθώς ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Α. Ράσμουσεν και ο προεδρεύων της ΕΕ, πρωθυπουργός της Ελλάδας, Α. Σαμαράς, μιλούσαν χτες για την ειρήνη και τη δημοκρατία, αυτόματα έρχονταν στο νου οι στίχοι του ποιητή «όταν αυτοί που είναι ψηλά / μιλάνε για ειρήνη / ο απλός λαός ξέρει / πως έρχεται ο πόλεμος / όταν αυτοί που είναι ψηλά / καταριούνται τον πόλεμο / διαταγές για επιστράτευση / έχουν υπογραφεί».

«Η δημοκρατία, είπε ο Ράσμουσεν, κινδυνεύει στην ευρύτερη γειτονιά», για να συμπληρώσει ο Σαμαράς «οι δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία δείχνουν τη μεγάλη σημασία που έχει ένας Οργανισμός όπως το ΝΑΤΟ». Ονόματα χωρών όπως Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτος και τώρα Συρία, λαμπρά παραδείγματα της «προστασίας της δημοκρατίας» διά των όπλων του ΝΑΤΟ. Ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ δεν ξέχασε να σημειώσει τη συμβολή της Ελλάδας σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των τελευταίων χρόνων από τα Βαλκάνια μέχρι το Κέρας της Αφρικής. Η επίσκεψη του γγ του ΝΑΤΟ δεν είναι τυχαία και φαίνεται από την υποδοχή των αστικών ΜΜΕ. Η ελληνική κυβέρνηση παίρνει πρωτοβουλίες, επιδιώκοντας αναβάθμιση του ρόλου του ελληνικού κεφαλαίου στην ευρύτερη περιοχή. Ετσι αξιοποιεί τόσο τη θέση της στο ΝΑΤΟ όσο και στην ΕΕ. Οχι τυχαία, οι δηλώσεις Ράσμουσεν - Σαμαρά έγιναν στο περιθώριο της συνάντησης των υπουργών Αμυνας της ΕΕ, που συζητούν τις εν εξελίξει επιχειρήσεις της ΕΕ και την πορεία υλοποίησης προηγούμενων αποφάσεων που αφορούν το κάλεσμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στα κράτη-μέλη για βελτίωση της επιχειρησιακής δυνατότητας των στρατών τους.

Πρόκειται για επικίνδυνες προθέσεις σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός. Το φανερώνουν η Ουκρανία, αλλά και η Συρία, η Αίγυπτος και γενικότερα η περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου, η Αφρική.

ΗΠΑ - ΕΕ, και πρώτα απ' όλα Γερμανία, Ρωσία ανταγωνίζονται σκληρά. Πολλοί αστοί αναλυτές σημειώνουν ότι οι συνθήκες μοιάζουν με την περίοδο πριν από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1914, τα 100 χρόνια από τον οποίο συμπληρώνονται τον προσεχή Αύγουστο. Σε αυτές τις συνθήκες το ελληνικό κεφάλαιο θέλει να «παίξει» με τις αντιθέσεις, όπως άλλωστε το έκανε και τότε, και γνωρίζουμε πολύ καλά πώς το πλήρωσε ο ελληνικός λαός. Πολλές αστικές φωνές καλούν την Ελλάδα να αξιοποιήσει τις εντάσεις για να κατοχυρώσει τη θέση της στον ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις, όπως η Τουρκία. Γι' αυτό αναπτύσσει δραστηριότητα. Μένουν ακόμα αναπάντητα τα ερωτήματα για τις συζητήσεις του Βενιζέλου στις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Αμέσως μετά, πάντως, εκδηλώθηκαν η πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης να πρωτοστατήσει στην επέμβαση στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και η βιασύνη για να κλείσει το Κυπριακό με ένα νέο διχοτομικό σχέδιο.

Κάθε άλλο παρά μη δραστήρια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ελληνική κυβέρνηση, κάτι που δείχνει και την κάλπικη κριτική που της ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει κριτική στην κυβέρνηση θεωρώντας και αυτός ως απαραίτητο στοιχείο την ενσωμάτωση σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις και οργανισμούς, όπως η ΕΕ, το παιχνίδι με τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Για το λαό μια λύση υπάρχει, σε αντιπαράθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου: Η αποδέσμευση από κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό, το κλείσιμο των βάσεων, η επιστροφή όλων των Ελλήνων που συμμετέχουν σε στρατιωτικές και αστυνομικές αποστολές στο εξωτερικό. Λύση που προϋποθέτει ένα ισχυρό εργατικό - λαϊκό κίνημα σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, που θα ανοίξει το δρόμο για να έρθει ο λαός στην εξουσία.