Ανεξάρτητα από την κριτική που ασκούν σε ορισμένες πλευρές της συμφωνίας, τα αστικά επιτελεία στην Ελλάδα δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους για την ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης» και τις προοπτικές που ανοίγονται για την ανάκαμψη της οικονομίας.

Ζητούν, ταυτόχρονα, από την κυβέρνηση να φανεί συνεπής στην υλοποίηση των «τομών» και των μεταρρυθμίσεων, που θα διασφαλίσουν τη «βελτίωση του επενδυτικού κλίματος» και θα φέρουν κεφάλαια στην Ελλάδα, περιγράφοντας μάλιστα ένα κλίμα αυξημένου ενδιαφέροντος από μεγάλα επενδυτικά funds του εξωτερικού.

Είναι ενδεικτική η δήλωση του προέδρου του ΣΕΒ, που χαρακτηρίζει «εξαιρετικά θετική εξέλιξη» την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης», προσθέτοντας ότι «η μεταρρυθμιστική προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί, στο πλαίσιο μιας φιλόδοξης αναπτυξιακής στρατηγικής (...) χωρίς άλλες περιττές καθυστερήσεις».

Στο ίδιο πνεύμα, ο πρόεδρος της Eurobank, μιλώντας στην ετήσια Γενική Συνέλευση της τράπεζας, διέγνωσε ότι «το αποτέλεσμα της αξιολόγησης επιβραβεύεται από την αντίδραση των αγορών (...) μας δίνεται τώρα μια μοναδική ευκαιρία να οργανώσουμε μια αναπτυξιακή φυγή προς τα μπρος (...) Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να υλοποιήσουμε τα συμφωνηθέντα, χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις».

Η συμφωνία στο Γιούρογκρουπ συνιστά «καθαρή λύση» για το κεφάλαιο. Για το λαό, όμως, η κυβέρνηση συνεχίζει και κλιμακώνει τη «βρώμικη δουλειά» σε βάρος του, διαιωνίζοντας τα αντιλαϊκά μνημόνια και μέτρα, αυτή τη φορά στο όνομα της «βιωσιμότητας» του κρατικού χρέους και της δημιουργίας προϋποθέσεων για διατήρηση και βελτίωση των ρυθμών ανάκαμψης τα επόμενα χρόνια.

Σκιαγραφώντας την επόμενη μέρα, η κυβέρνηση μιλάει για «νίκη στα σημεία», που της επιτρέπει τώρα να επικεντρωθεί στη «μάχη της ανάπτυξης» και της «καθημερινότητας». Σε ό,τι αφορά το πρώτο, ρίχνει όλο το «βαρύ πυροβολικό»: «Ζεστό» χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους, αναπτυξιακή τράπεζα, κίνητρα, φοροαπαλλαγές και κάθε είδους διευκολύνσεις.

Αυτά κι άλλα πολλά έρχονται να «πατήσουν» στο έδαφος των προηγούμενων αντεργατικών - αντιλαϊκών ανατροπών, που βαθαίνουν συνολικά την εκμετάλλευση, ταυτόχρονα με το ξεδίπλωμα μιας «παρεμβατικής» - όπως τη χαρακτηρίζουν - εξωτερικής πολιτικής, που διαμορφώνει καλύτερους όρους και ευκαιρίες κερδοφόρας δράσης για το κεφάλαιο, μπλέκοντας το λαό σε ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους.

Αλλά και σε ό,τι αφορά την «καθημερινότητα», η κοροϊδία είναι προκλητική, αφού για την πλειοψηφία του λαού αυτή καθορίζεται από τα αντιλαϊκά μέτρα, τα οποία όχι μόνο δεν αναιρούνται με τη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ, αλλά προστίθενται και άλλα.

Από την αποτίμηση της συμφωνίας που κάνουν τα αστικά επιτελεία δεν λείπουν και οι παραινέσεις για μεγαλύτερη συναίνεση στο στόχο της ανάκαμψης και της γεωπολιτικής αναβάθμισης της χώρας. «Η χώρα χρειάζεται κάποιου είδους εθνική συνεννόηση για να τα καταφέρει (...) Η κεντρική ευθύνη ανήκει στην κυβέρνηση, απ' αυτήν θα εξαρτηθεί εάν θα αξιοποιηθεί η νέα ευκαιρία ή θα πάει στράφι», σημειωνόταν τις προηγούμενες μέρες στην αρθρογραφία μεγάλου συγκροτήματος.

Θέλουν το λαό χειροκροτητή και συμμέτοχο στην υλοποίηση της πολιτικής που τον εξοντώνει. Του λένε να ξεχάσει όσα του αφαίρεσαν την περίοδο της κρίσης, να μη διεκδικεί ανάκτηση των απωλειών, πόσο μάλλον τις σύγχρονες ανάγκες του, σε μια εποχή που αυτές διευρύνονται και θα μπορούσαν ολόπλευρα να ικανοποιηθούν, αν έφευγε από τη μέση το καπιταλιστικό κέρδος, ως κριτήριο οργάνωσης της παραγωγής. Αν τα κλειδιά της εξουσίας και της οικονομίας βρίσκονταν στα χέρια των εργαζομένων, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, μονομερή διαγραφή του χρέους και αποδέσμευση από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις.

Γι' αυτόν τον στόχο, που ανοίγει το δρόμο για την πραγματική λαϊκή ευημερία, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα αξίζει να κάνουν κάθε θυσία, δίνοντας όλες τις δυνάμεις τους για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, που θα παλεύει για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, με στόχο να ανατρέψει την εξουσία του.