Το ρεπορτάζ στο σημερινό «Ριζοσπάστη» για τις επιχειρησιακές συμβάσεις είναι μια ακόμα απόδειξη της ζούγκλας που διαμορφώνεται στην αγορά εργασίας, στο «παρά 5» των νέων μέτρων που ετοιμάζουν κυβέρνηση - κεφάλαιο - κουαρτέτο για τα Εργασιακά.

Οι τρεις επιχειρησιακές συμβάσεις, που παρουσιάζονται ενδεικτικά στο σημερινό ρεπορτάζ, δεν έπεσαν βέβαια από τον ουρανό. Είναι το αποτέλεσμα αλλεπάλληλων νόμων που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και τους οποίους διατήρησε και εμπλούτισε η σημερινή κυβέρνηση.

Οι νόμοι αυτοί ξήλωσαν λίγο - λίγο το «πουλόβερ» των Συλλογικών Συμβάσεων, αποδυναμώνοντας αρχικά τις κλαδικές και καταργώντας, στη συνέχεια, ακόμα και τον κατώτερο μισθό που προέβλεπε η τελευταία Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Μια σειρά άλλοι νόμοι επέτειναν την ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, ανοίγοντας μια παράλληλη οδό για την υπονόμευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των Συλλογικών Συμβάσεων. Κάπως έτσι φτάσαμε στη σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα που ζουν εκατομμύρια εργαζόμενοι.

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: Το 94% των συμβάσεων που υπογράφτηκαν το 2015 ήταν επιχειρησιακές. Περισσότερες από τις μισές θέσεις εργασίας που δημιουργούνται κάθε μήνα, ανεξάρτητα από το πώς διαμορφώνεται το ισοζύγιο με αυτές που χάνονται, είναι θέσεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης.

Ταυτόχρονα, το 60% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα βίωσε την περασμένη χρονιά τουλάχιστον μια απόλυση, επιβεβαιώνοντας τη μεγάλη ευελιξία και την κινητικότητα που υπάρχει στην αγορά εργασίας. Το όραμα του κεφαλαίου για «ευελφάλεια», που περιγραφόταν στα ευρωπαϊκά κείμενα της περασμένης δεκαετίας, παίρνει σάρκα και οστά.

Τι πετυχαίνουν οι εργοδότες με συμβάσεις σαν κι αυτές που παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης»; Να μειώσουν ακόμα περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης, να εντατικοποιήσουν την εργασία, βελτιώνοντας έτσι τις προϋποθέσεις για τη δική τους κερδοφορία και την επιβίωση ή την επικράτησή τους στον ανταγωνισμό. Να εντείνουν, δηλαδή, την καπιταλιστική εκμετάλλευση, που είναι βασική προϋπόθεση για τον περιβόητο στόχο της ανάκαμψης. Με τέτοια ...ροδοπέταλα για τους εργαζόμενους είναι στρωμένος ο δρόμος της στρατηγικής για την καπιταλιστική ανάπτυξη που στηρίζει η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και όλα τα κόμματα του κεφαλαίου παρά τις διαφορές τους (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων, Χρυσή Αυγή).

Μάλιστα, το ότι μια από τις συμβάσεις αφορά επιχείρηση που δραστηριοποιείται στον Τουρισμό είναι διπλά αποκαλυπτικό για το γεγονός ότι η ανάκαμψη δεν εξασφαλίζει εργατικά δικαιώματα ούτε θα προσφέρει ανάκαμψη στο εργατικό εισόδημα. Σε έναν κλάδο με ανοδική πορεία και αυξανόμενους τζίρους, οι εργοδότες επιβάλλουν μισθούς ακόμα πιο κάτω και από το βασικό! Αυτό που συμβαίνει σήμερα στον Τουρισμό θα συμβεί αύριο σε όλους τους κλάδους σε περίπτωση που η οικονομία ανακάμψει.

Το ερώτημα που μπαίνει είναι: Θα συμβιβαστούν οι εργαζόμενοι με τους όρους γαλέρας, που θα γίνουν ακόμα χειρότεροι αν περάσουν τα μέτρα για τα Εργασιακά; Θα δεχτούν να γίνουν «δούλοι του 21ου αιώνα», αυτοί και τα παιδιά τους; Η απάντηση πρέπει να είναι ένα ξεκάθαρο «όχι»! Είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους η σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, τις κυβερνήσεις, τα κόμματά του και την εξουσία του. Μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για να ανακάμψει ο λαός και όχι το κεφάλαιο.

Προϋπόθεση είναι να απομονωθούν και να ηττηθούν οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου στους τόπους δουλειάς, να δυναμώσει η οργάνωση και η συσπείρωση γύρω από τις ταξικές δυνάμεις.