Ούτε δέκα μέρες δεν πέρασαν από τις ανακοινώσεις για τις έρευνες των ενεργειακών κολοσσών στο Ιόνιο, νότια και δυτικά της Κρήτης, με «παχιά λόγια» για «ωκεανούς Ενέργειας» και εκατομμύρια κερδών. Ομως, για να πάρει μια πρόγευση ο λαός από τις «καλύτερες μέρες» που τον περιμένουν και στα Ενεργειακά, μόλις προχτές «έσκασε» άλλο ένα χαράτσι για το ρεύμα, μέσω των λεγόμενων «ρυθμιζόμενων χρεώσεων» (ΥΚΩ κ.λπ.).

Οι συγκεκριμένες χρεώσεις που τώρα αυξάνονται, είχαν θεσπιστεί για να χρηματοδοτήσει ο λαός μέσα από τους λογαριασμούς την ανάπτυξη των ΑΠΕ, δηλαδή τις «πράσινες επενδύσεις» των ομίλων, τη διασύνδεση των νησιών κ.ο.κ.

Μπορεί λοιπόν η διασύνδεση των νησιών σε μεγάλο βαθμό να έχει προχωρήσει και η εισφορά των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα να έχει αυξηθεί, οι χρεώσεις όμως όχι μόνο δεν μειώνονται αλλά αντίθετα αυξάνονται.

Ο λόγος έχει ομολογηθεί από την κυβέρνηση εδώ και μήνες, όταν ανακοίνωνε ότι θα μπει ένα επιπλέον «τέλος» για να χρηματοδοτούνται οι περιβόητες «επιδοτήσεις αντιστάθμισης» των ανεξέλεγκτων αυξήσεων στο κόστος ηλεκτροδότησης.

Δηλαδή, οι περίφημες κρατικές επιδοτήσεις, που καταλήγουν στους ομίλους της Ενέργειας για να διατηρείται στα ύψη η κερδοφορία τους και χρεώνονταν ούτως ή άλλως στον λαό, μέσω του προϋπολογισμού.

Τώρα θα του φορτωθούν και από ένα ακόμα κανάλι: Από τις αυξήσεις στις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ωφέλειας (ΥΚΩ) που θα επιβαρύνουν με επιπλέον 300 εκατ. ευρώ τη λαϊκή κατανάλωση ρεύματος.

Μερικούς μήνες μετά την υποτιθέμενη «κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής», εκτός από τη διαρκή «αναπροσαρμογή» προς τα πάνω της κιλοβατώρας από τους παρόχους, έρχεται κι άλλη μια από το ίδιο το κράτος, με νέα χαράτσια που προκαλούν ηλεκτροσόκ.

Δεν υπάρχει λοιπόν αγορά ηλεκτρικής ενέργειας χωρίς χαράτσια, χωρίς φανερές και κρυφές χρεώσεις, χωρίς διαρκείς «προσαρμογές» για να θωρακίζεται η κερδοφορία των ομίλων, που ρουφάνε δισεκατομμύρια από την εμπόρευση ενός ζωτικού αγαθού.

Ο λαός συνεχίζει να πληρώνει όλο και πιο βαριά τον λογαριασμό της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας: Πότε για να στηριχθούν τα «πράσινα» μονοπώλια, πότε οι πάροχοι της Ενέργειας, πότε για να φτιαχτούν αγωγοί φυσικού αερίου.

Πλήρωναν παλιότερα τα νοικοκυριά το «εμπόριο ρύπων» για τον λιγνίτη και μετά την εγκατάλειψή του ως καυσίμου στην ηλεκτροπαραγωγή. Τώρα καλούνται πάλι να πληρώσουν για να ξαναμπεί στην παραγωγή, λόγω των ελλείψεων στο φυσικό αέριο. Και ο φαύλος κύκλος δεν έχει τελειωμό.

Η κάθε τέτοια στροφή έχει τη σφραγίδα της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Μεταξύ αυτών του ΣΥΡΙΖΑ, που θέσπισε το Χρηματιστήριο Ενέργειας και προώθησε την απολιγνιτοποίηση, ενώ σήμερα κοροϊδεύει τον λαό ότι μια «επανακρατικοποιημένη» ΔΕΗ θα τον λυτρώσει τάχα από την πανάκριβη Ενέργεια, λειτουργώντας σε συνθήκες καπιταλιστικής αγοράς.

Μόλις τον περασμένο Ιούλη, εξάλλου, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν μαζί τη μονιμοποίηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στην Ενέργεια, ενσωματώνοντας σχετική Οδηγία της ΕΕ.

Κι αν ο λαός είναι ο μεγάλος χαμένος, υπάρχουν και οι κερδισμένοι. Διυλιστήρια και όμιλοι της Ενέργειας μετράνε καθαρά κέρδη πάνω από 1,5 δισ. ευρώ μόνο για φέτος, με τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο επιχειρήσεις Ενέργειας να καταγράφουν ρεκόρ, τους εφοπλιστές να έχουν χάσει το μέτρημα των κερδών, αφού τα ναύλα για τα φορτία LNG φτάνουν και τα 400.000 ευρώ τη μέρα!

Η άλλη όψη της ίδιας πολιτικής είναι η ενεργειακή φτώχεια για τον λαό, οι διακανονισμοί για τα ανεξόφλητα χρέη, τα διπλά πουλόβερ, τα κομμένα ρεύματα, σε μια εποχή που οι δυνατότητες απογειώνονται. Γι' αυτό και δεν είναι μοιραίο να ζει ο λαός στο σκοτάδι.

Αντίθετα, με την πάλη του για ρεύμα φθηνό, με αξιοποίηση όλων των εγχώριων πηγών παραγωγής Ενέργειας, για ξήλωμα των «εργαλείων» που τον ξεζουμίζουν, όπως το Χρηματιστήριο Ενέργειας, το εμπόριο ρύπων κ.λπ., σε σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, τους στόχους του κεφαλαίου και τη στρατηγική της «απελευθέρωσης», μπορεί να πάρει ανάσες και να ανοίξει δρόμο για ρεύμα κοινωνικό αγαθό, στο πλαίσιο μιας άλλης οργάνωσης και σχεδιασμού της οικονομίας, που θα έχει στο επίκεντρο τις δικές του σύγχρονες ανάγκες.