Ενα επικίνδυνο κλίμα εφησυχασμού συντηρεί η κυβέρνηση για την εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων, μετά και τη συνάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο της Τουρκίας, στο περιθώριο της Συνόδου του ΟΗΕ.

Κυβερνητικές πηγές μιλούσαν χτες για «ήρεμα νερά» και για συνάντηση «σε πολύ καλύτερο κλίμα» από αυτήν του περασμένου Ιούλη στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, αλλά και για «θετικές προοπτικές» που ανοίγονται στις σχέσεις των δύο χωρών.

Η πραγματικότητα που δεν μπορεί να κρυφτεί είναι ότι οι πάγιες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, η αμφισβήτηση συνόρων είναι εδώ και πάνε χέρι χέρι με την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας.

Οπως δεν μπορεί να κρυφτεί το γεγονός ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις διαπλέκονται με τους ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή, για τη διανομή σφαιρών επιρροής, την εκμετάλλευση των πηγών και τη χάραξη των δρόμων Ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή. Ανταγωνισμούς στους οποίους εμπλέκονται και οι δύο χώρες.

Δεν κρύβεται επίσης το γεγονός ότι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις αντανακλάται η ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας, αλλά και η προσπάθεια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ να διατηρήσουν την Τουρκία στη ΝΑΤΟική συμμαχία, αποτρέποντας την παραπέρα προσέγγιση με τη Ρωσία.

Σ' αυτό το τελευταίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει αναλάβει συγκεκριμένο ρόλο, παζαρεύοντας ταυτόχρονα τη θέση της ως «προτιμώμενου εταίρου» των ΗΠΑ στην περιοχή, για λογαριασμό της αστικής τάξης.

Γίνεται δηλαδή «μοχλός» σε επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, για τα οποία ο λαός θα πληρώσει βαρύ τίμημα, είτε στην περίπτωση που η Ελλάδα γίνει αιχμή του δόρατος μιας επικίνδυνης αντιπαράθεσης ΗΠΑ - Τουρκίας, είτε στην περίπτωση που υπάρξει νέος συμβιβασμός ανάμεσα σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και Τουρκία, με ανταλλάγματα προς τη γείτονα που σίγουρα θα θίγουν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου.

Αλλωστε, οι εξελίξεις στο Κυπριακό και όσα διαρρέονται για τον νέο κύκλο της διαπραγμάτευσης, οι παραινέσεις ΝΑΤΟικών και Ευρωπαίων αξιωματούχων να υπάρξει συμβιβασμός που θα προωθεί τη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, προετοιμάζουν το έδαφος προς αυτήν την κατεύθυνση, την ώρα που η κυβέρνηση επιχειρεί να «βγάλει λάδι» τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, παρουσιάζοντάς τις ως παράγοντα «σταθερότητας» και «εγγυητές» των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των συνόρων της χώρας.

Θυμίζουμε ότι το ΝΑΤΟ σταθερά κάνει λόγο για «διμερείς διαφορές» ανάμεσα στις δύο χώρες και εντός των σχεδίων του προχωρά το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου, το οποίο αντιμετωπίζει ως ενιαίο επιχειρησιακά χώρο.

Ενώ και σε ό,τι αφορά την ΕΕ, η Τουρκία βαφτίζεται «απαραίτητος εταίρος» για την αντιμετώπιση του Προσφυγικού - Μεταναστευτικού, με κατάπτυστες συμφωνίες, τις οποίες εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση, όπως αυτή για τον διπλό εγκλωβισμό προσφύγων κάτω από άθλιες συνθήκες στα ελληνικά νησιά.

Στις «θετικές προοπτικές» που ανοίγονται για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις η κυβέρνηση εντάσσει και την εμβάθυνση της οικονομικής συνεργασίας, παρουσιάζοντας τα οικονομικά συμφέροντα των ομίλων, τις επιχειρηματικές συμφωνίες και «μοιρασιές», ως «κρίκο» τάχα «ευημερίας» και «ασφάλειας» για τους λαούς, τη στιγμή που πάνω σε αυτές τις συμφωνίες και μοιρασιές είναι που φουντώνουν οι αντιπαραθέσεις και οι ανταγωνισμοί. Οι ανταγωνισμοί των καπιταλιστών είναι μόνιμοι, ενώ οι όποιοι συμβιβασμοί είναι πρόσκαιροι και εύθραυστοι, «εκκολάπτουν» τον επόμενο γύρο των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, τις οποίες πληρώνουν πάντα οι λαοί.

Οι εξελίξεις απαιτούν όχι εφησυχασμό, αλλά επαγρύπνηση, δυνάμωμα της διεθνιστικής αλληλεγγύης και της κοινής δράσης με τον τουρκικό λαό, πάλη ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.