Οι κυβερνητικές ανακοινώσεις για το περιβόητο νομοσχέδιο «αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης» καθώς και οι εξαγγελίες σχετικά με άλλα νομοσχέδια που θα έρθουν στη Βουλή (π.χ., ρύθμιση χρεών στο Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία) δεν διαψεύδουν μόνο προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί για αποκατάσταση απωλειών και ανακούφιση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, αλλά ακόμα και τις προεκλογικές διακηρύξεις της κυβέρνησης.

Δηλαδή, στα ψίχουλα που είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης γίνονται μεγάλες «εκπτώσεις». Την ίδια όμως στιγμή, δεν φαίνεται η συγκυβέρνηση να κάνει εκπτώσεις στις δεσμεύσεις της απέναντι στο κεφάλαιο, στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Το αντιλαϊκό - αντεργατικό πλαίσιο θα μείνει άθικτο στα βασικά του στοιχεία, ενώ τυχόν αλλαγή θα συνοδεύεται από αντισταθμιστικά μέτρα. Για παράδειγμα, τυχόν επαναφορά του πλαισίου των Γενικών Συλλογικών Συμβάσεων θα συνοδευτεί με νέα μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, φοροαπαλλαγές κ.ά., που πάλι θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Ετσι, οι σχεδόν 400 εφαρμοστικοί αντιλαϊκοί νόμοι θα είναι εδώ, ενώ πασχίζει για να εξοικονομήσει χρήματα για να στηρίξει τις ιδιωτικές επενδύσεις κ.ά.

Στην πραγματικότητα, τα νέα «φιλολαϊκά μέτρα» της συγκυβέρνησης δεν διαφέρουν πολύ από ήδη νομοθετημένες ρυθμίσεις που είχε αποφασίσει η προηγούμενη συγκυβέρνηση προκειμένου να μπαλώσει προσωρινά την ακραία φτώχεια και κάτω από την πίεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Η κυβέρνηση αλλά και οι προκάτοχοί της κατηγορούν τους προηγούμενους ότι τους παρέδωσαν «καμένη γη», ότι επιχείρησαν να τους εγκλωβίσουν στη μνημονιακή πολιτική. Ετσι - εξηγούν - δυσκολεύονται να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους. Το έργο παλιό και χιλιοπαιγμένο. Η αλήθεια, όμως, είναι άλλη. Είναι οι ίδιες οι προγραμματικές δεσμεύσεις της συγκυβέρνησης στους στόχους της ανάκαμψης του κεφαλαίου, της θωράκισης της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων, οι δεσμεύσεις στις Συνθήκες της ΕΕ, στη δημοσιονομική σταθερότητα, στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και τα πρωτογενή πλεονάσματα. Δεσμεύσεις που αποτυπώνονται και στη συμφωνία της συγκυβέρνησης με τους δανειστές που εξανεμίζει ακόμα και αυτά τα λίγα ψίχουλα.

Οι φτωχές εργατικές - λαϊκές οικογένειες δεν πρέπει να κάνουν πίσω από τη διεκδίκηση της ανάκτησης όλων των απωλειών τους, τη διεκδίκηση ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών τους, την πάλη για το ξήλωμα των αντεργατικών νόμων. Να μη συμβιβαστούν σε μια ζωή με ψίχουλα.