«Πολύ σημαντικές πολιτικές κινήσεις που επί χρόνια καθυστερούσαν» χαρακτήρισε ο υπουργός Παιδείας, κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, τις αλλαγές σε ό,τι αφορά την Ερευνα. Αυτό που το υπουργείο και συνολικά η κυβέρνηση βαφτίζει «απελευθέρωση της Ερευνας από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών», δεν είναι παρά η παράδοση της Ερευνας και των δημόσιων δομών της στον ιδιωτικό τομέα, «σε επιχειρήσεις που έχουν ανάγκη την τεχνολογία για να κάνουν επενδύσεις και να υπάρχει οικονομική εξέλιξη». Ομως, τα αποτελέσματα της έρευνας και η νέα γνώση που παράγεται πρέπει να είναι κτήμα όλης της κοινωνίας, να αποτελούν μέσο για την καλυτέρευση της ζωής και την πραγματική πρόοδο.

Η υπάρχουσα πολιτική για την Ερευνα είναι η εφαρμογή των αξιώσεων των επιχειρήσεων να γίνεται ιδιοκτησία τους ό,τι νέο παράγει η έρευνα, να πλασάρεται σαν εμπόρευμα προς όσους μπορούν να το αγοράσουν, να εκμεταλλεύονται εμπορικά και οικονομικά τα αποτελέσματα των επιστημονικών εργασιών. Επιπλέον, τα ανώτατα ιδρύματα και οι ερευνητικοί φορείς αναγκάζονται, προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, να προσανατολίζουν το έργο τους σε ό,τι θα καταλήξει σε εμπορεύσιμο προϊόν, σε ό,τι τους παραγγείλει η «αγορά».