Με ρεπορτάζ, συνεντεύξεις και αρθρογραφία κυκλοφορεί σήμερα το νέο 4σέλιδο του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» για τη ΝΕΟΛΑΙΑ. Στο 4σέλιδο μπορούμε να βρούμε:

-- Ρεπορτάζ από τα μαθήματα αλληλεγγύης που διοργανώνουν οι Λαϊκές Επιτροπές. Συζήτηση με μαθητές και καθηγητές από τα Λαϊκά Φροντιστήρια σε Νέα Ιωνία και Ηλιούπολη.

-- Συνέντευξη με εκπροσώπους φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων για τη συγκρότηση πολιτιστικών ομάδων στο πλαίσιο των πολύμορφων πρωτοβουλιών που παίρνουν για το ζωντάνεμα των συλλόγων.

-- Αρθρο με αφορμή το οξυμένο πρόβλημα των μετεγγραφών.

-- Οδοιπορικό του «Ριζοσπάστη» στις αθλητικές εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού. Μια δεκαετία μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες... σε ποια κατάσταση βρίσκονται. Η ευθύνη της πολιτείας και του δήμου.

-- Προτάσεις για θεατρικές παραστάσεις για μικρούς και μεγάλους.

Από τα μαθήματα στη Νέα Ιωνία.

Ο αγώνας για μόρφωση δεν είναι δακρύβρεχτη ιστορία σε καιρούς κρίσης, δεν είναι πεδίο δράσης ΜΚΟ και άλλων φιλανθρώπων. Είναι η πραγματικότητα της ταξικής κοινωνίας, του πώς υλοποιούνται στην πράξη οι διαρθρωτικές αλλαγές στην Παιδεία, ο «ρεαλισμός» της υποχρηματοδότησης, της «επαρκούς» με τα μέτρα των εκμεταλλευτών εκπαίδευσης.

Είναι το πείσμα του μαθητή που παλεύει για να μορφωθεί, του εκπαιδευτικού που διακρίνει το δικαίωμά του σε μόνιμη σταθερή πληρωμένη δουλειά και την έκφραση λαϊκής αλληλεγγύης, του γονιού που ξέρει ότι όσοι πλουτίζουν από τον ιδρώτα του έχουν εξασφαλίσει μόρφωση για τα παιδιά τους και δεν παραιτείται από το δικαίωμα να κάνει το ίδιο.

Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε σε ένα από τα πολλά τέτοια «φροντιστήρια» που λειτουργούν σε συνοικίες και πόλεις σε όλη τη χώρα. Στο 2ο Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας φιλοξενείται απογευματινές ώρες το Λαϊκό Φροντιστήριο Ν. Ιωνίας - Ηρακλείου για μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου. Την οργάνωσή του έχει αναλάβει η Λαϊκή Επιτροπή Νέας Ιωνίας.

Μαζί με τα παιδιά, στο χώρο του σχολείου βρίσκεται και ο Χρήστος, ένας από τους γονείς που αγκάλιασαν την πρωτοβουλία και από εκείνους που τα απογεύματα συμμετέχουν στη φύλαξη του σχολείου όση ώρα γίνονται τα μαθήματα. Εργαζόμενος στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ο ίδιος, γνωρίζει καλά από οικονομικές δυσκολίες και δηλώνει αποφασισμένος να στηρίξει με όλες τις δυνάμεις του την οικογένειά του.

«Συζητήσαμε, είδαμε ότι οι άνθρωποι έχουν μεγάλη διάθεση να βοηθήσουν», μας λέει και αναφέρεται στα τεράστια ποσά που ζητούν τα ιδιωτικά φροντιστήρια για το «πακέτο» των μαθημάτων του Λυκείου και που είναι απλησίαστα για τους γονείς. Οπως μας λέει χαρακτηριστικά, έχει προτείνει τα μαθήματα αλληλεγγύης και σε άλλους, και μάλιστα κάποιοι δεν πίστευαν ότι υπάρχουν, γιατί θεωρούν ότι έχει χαλάσει τόσο πολύ η κοινωνία. Επιμένει στο φιλότιμο των διδασκόντων.

«Βοηθάμε ο ένας τον άλλο για να μην μπαίνουν στο περιθώριο τα παιδιά μας», παρεμβαίνει η Μ. Τσίγκα, καθηγήτρια. Η προσπάθεια ξεκίνησε πριν ένα μήνα περίπου με 15 παιδιά και σήμερα έχουν φτάσει τα 43, με αυξητική τάση. Σε ρόλο διδάσκοντα εκπαιδευτικοί εν ενεργεία και συνταξιούχοι, νέα παιδιά απόφοιτοι παιδαγωγικών σχολών, ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, 20 συνολικά, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα μαθημάτων, όπως εξηγεί.

Μια παρέα κοριτσιών, μαθητριών της Α' Λυκείου, μόλις έχει τελειώσει το μάθημα. Συζητάμε γιατί βρίσκονται εδώ και μας λένε ότι βοηθιούνται να καταλαβαίνουν καλύτερα, ότι ήταν δική τους επιλογή να παρακολουθήσουν τα μαθήματα αυτά και ότι προσφέρουν πραγματική βοήθεια. «Στην τάξη μου είμαστε 27 παιδιά, άλλα πάνω, άλλα κάτω», μας λέει η Σοφία. Ωστόσο, το στοίβαγμα μαθητών δεν είναι ο μόνος λόγος που το σχολείο δεν ολοκληρώνει το ρόλο του να προσφέρει μόρφωση σε όλα τα παιδιά. Η Α' Λυκείου τις αγχώνει, λένε, όπως όλους τους συμμαθητές τους άλλωστε. Πέρα από τη μετάβαση στο Λύκειο όπου «τελειώνουν τα αστεία», όπως συνηθίζεται να λέγεται, το «νέο» Λύκειο είναι ιδιαίτερα απαιτητικό, χωρίς ωστόσο να νιώθουν πως τους προσφέρει και γνώση.

«Χρειάζεται πολλή παπαγαλία και στο τέλος δε θα θυμόμαστε και τίποτα». «Πρέπει να αφιερώνεις πολύ χρόνο», μας λέει μια άλλη μαθήτρια. Και είναι φανερό πως δεν πρόκειται για παιδιά που φοβούνται να κοπιάσουν. Αλλωστε είναι εκεί, στο σχολείο το απόγευμα, και προσπαθούν. Ομως ακόμα και οι έρευνες των ιθυνόντων για τα ζητήματα της εκπαίδευσης δείχνουν ότι τα παιδιά έχουν μειωμένη αποδοχή γι' αυτό το σχολείο καθώς ανεβαίνουν οι βαθμίδες. Ο Παντελής είναι από τους εκπαιδευτικούς, συνταξιούχος ο ίδιος, που αφιερώνουν απογεύματα σε αυτήν τη δουλειά. Μας μιλά για την προθυμία των εκπαιδευτικών να συμβάλουν σε τέτοιες προσπάθειες, το άγχος των γονιών να εξασφαλίσουν μέσω της εκπαίδευσης ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά τους, «προικίζοντάς» τα κατά κάποιο τρόπο με μεγάλα ποσά που κατευθύνονται στα φροντιστήρια με το βλέμμα στην Ανώτατη Εκπαίδευση, αφού δεν υπάρχει αξιόπιστο σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης μετά από το Λύκειο.

Η Ελσα Βακάλη διδάσκει φιλολογικά μαθήματα. «Η λογική μας είναι να προσπαθήσουμε να μη μείνουν τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας έξω από τη μόρφωση, γιατί αυτό πάει να κάνει το σύγχρονο σχολείο με βάση όλες τις κατευθύνσεις. Ουσιαστικά αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να δείξουμε στις λαϊκές οικογένειες ότι υπάρχει δυνατότητα να υψώσεις τείχος αλληλεγγύης, να μπούμε με ορμή στον αγώνα», μας δηλώνει.

Η Λαϊκή Επιτροπή Νέας Ιωνίας δίνει το στίγμα αυτής της προσπάθειας, έχοντας επιλέξει δίπλα στο πρόγραμμα των μαθημάτων να παραθέσει στίχους από το «Εγκώμιο στη Μάθηση» του Μπ. Μπρεχτ: «Μάθαινε και τ' απλούστερα! Μάθαινε το α, β, γ, δε σε φτάνει, μα συ να το μαθαίνεις.... Μην αφεθείς να πείθεσαι, μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος! Ο,τι δεν ξέρεις ο ίδιος καθόλου δεν το ξέρεις!» Πλάι, το κάλεσμα: «Αγωνιζόμαστε για μόρφωση και ζωή με δικαιώματα. Για το σχολείο που έχουμε πραγματικά ανάγκη!».

Επεκτείνοντας τη δράση τους, η Λαϊκή Επιτροπή και οι διδάσκοντες στο «Λαϊκό Φροντιστήριο» ανοίγουν στο επόμενο διάστημα με τους γονείς τη συζήτηση για τα εμπόδια που εμφανίζονται στη διαδικασία της μάθησης. Στο πλαίσιο αυτό, θέτει ερωτήματα όπως «ποιες είναι οι αιτίες», «φταίει το παιδί που δε διαβάζει ή που "δεν παίρνει τα γράμματα"», «η οικονομική κρίση, τα προβλήματα επιδρούν αρνητικά», « τι πρέπει να γίνει σε επίπεδο οικογένειας, σχολείου, κοινωνίας», και καλεί τους γονείς να τα συζητήσουν.

Ανάλογες προσπάθειες ξεδιπλώνονται με πρωτοβουλία Λαϊκών Επιτροπών σε γειτονιές και πόλεις σε όλη τη χώρα. Μάλιστα, σε περιοχές όπως στην Ηλιούπολη, όπου τα μαθήματα αλληλεγγύης μετρούν περισσότερο χρόνο λειτουργίας, η δραστηριότητα έχει επεκταθεί και έξω από την τάξη.

Την περσινή χρονιά, με κορμό τα παιδιά που συμμετέχουν στα μαθήματα, στήθηκε πολιτιστική ομάδα που παρουσίασε μουσικοθεατρική και μουσικές παραστάσεις. Πέρσι επίσης, λειτούργησε και λέσχη ανάγνωσης για παιδιά του Δημοτικού, ενώ αντίστοιχη πρωτοβουλία εξετάζεται και για μεγαλύτερα παιδιά.

Φέτος, στην προσπάθεια συμμετέχουν περισσότερα από 80 παιδιά Γυμνασίων, Γενικών και Επαγγελματικών Λυκείων και περίπου 25 εκπαιδευτικοί διάφορων ειδικοτήτων. Δηλώνοντας ότι δε σταματούν σε μια απλή και ανούσια εν πολλοίς παράθεση ή επανάληψη της διδακτέας ύλης.

Με αφορμή τις μετεγγραφές έχει ξεκινήσει μια συζήτηση στα πανεπιστήμια κυρίως της Αθήνας (ΕΚΠΑ) και της Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), που αφορά τις υποδομές και το προσωπικό τους. Με τους φοιτητές που θα έρθουν σε αυτά τα ιδρύματα με μετεγγραφή, ο αριθμός των πρωτοετών φοιτητών τους θα διπλασιαστεί. Η Φυσικομαθηματική Σχολή σηκώνει τα χέρια ψηλά, καθώς έχει πολλά εργαστηριακά μαθήματα και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη μεγάλη αύξηση φοιτητών. Στα Παιδαγωγικά της Αθήνας είδαμε αμφιθέατρα ασφυκτικά γεμάτα και φοιτητές να κάθονται στο πάτωμα για να παρακολουθήσουν κ.ο.κ. Η πρυτανεία του ΕΚΠΑ ζητά από το υπουργείο Παιδείας επιπλέον χρηματοδότηση, να επιστρέψουν οι διοικητικοί υπάλληλοι που είναι σε διαθεσιμότητα και να προκηρυχτούν θέσεις διδακτικού προσωπικού προκειμένου να δεχτεί τους φοιτητές από μετεγγραφή. Ομως, η άρνηση να δεχτεί τους φοιτητές δεν είναι λύση, αλλά ομηρία για τους φοιτητές των πιο αδύναμων οικονομικά οικογενειών.

Αντίστοιχα είναι τα πράγματα στο ΑΠΘ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της πρυτανείας του, την τελευταία πενταετία η χρηματοδότηση του ιδρύματος έχει μειωθεί κατά 62,5%, το εκπαιδευτικό προσωπικό έχει μειωθεί κατά 8,4%, το εργαστηριακό και τεχνικό προσωπικό κατά 41,9% και το διοικητικό κατά 57,2%. Η διοίκηση του ΑΠΘ εξετάζει το ενδεχόμενο της μετακύλισης της εκπαίδευσης σε επόμενα εξάμηνα (δημιουργία πολλών τμημάτων ή έναρξη μαθημάτων στο επόμενο εξάμηνο). Κι αυτές οι «λύσεις» όμως ενδέχεται να έχουν συνέπειες, όπως μια ενδεχόμενη επιμήκυνση του χρόνου σπουδών για τους φοιτητές.

Οι διαμαρτυρίες για τις ελλείψεις στα ιδρύματα και τις τραγικές μειώσεις της χρηματοδότησης είναι απόλυτα δικαιολογημένες, ωστόσο οι διοικήσεις δεν είναι άμοιρες ευθυνών. Χρόνια τώρα προωθούν διαχειριστικές λύσεις αυτών των καταστάσεων, ενώ έχουν συναινέσει πλήρως στις αναδιαρθρώσεις, παραδίδουν υπηρεσίες σε εργολάβους, ανοίγουν τις πόρτες των ιδρυμάτων για συμπράξεις με επιχειρήσεις κ.ο.κ. Την ίδια ώρα δε, που καταρτίζουν αναπτυξιακά προγράμματα τετραετίας, δεν επιδεικνύουν καμιά ιδιαίτερη ευαισθησία για τη φοιτητική μέριμνα, για την αξιοποίηση κτιρίων και χώρων που έχουν στην κατοχή τους (ή άλλων που μπορούν να διεκδικήσουν) προκειμένου να κατασκευαστούν φοιτητικές εστίες.

Η δωρεάν στέγαση των φοιτητών είναι κομβικό θέμα που συνδέεται άμεσα με τις μετεγγραφές. Αν υπήρχε επάρκεια δωρεάν φοιτητικών καταλυμάτων σε κάθε πόλη που λειτουργούν σχολές πανεπιστημίων ή ΤΕΙ, τότε δε θα υπήρχε τόσο οξυμένη ανάγκη για μετεγγραφές. Οι φοιτητικές εστίες, μαζί με δωρεάν σίτιση και μετακινήσεις, θα εξασφάλιζαν τη δυνατότητα στους φοιτητές να σπουδάσουν στην πόλη όπου πέτυχαν μέσω των εξετάσεων. Ομως την τελευταία δεκαετία, μετά από τη διεύρυνση της Ανώτατης Εκπαίδευσης που έσπειρε Τμήματα πανεπιστημίων και ΤΕΙ σε πόλεις και κωμοπόλεις, είναι ζήτημα να έχουν γίνει δυο - τρεις νέες εστίες, ενώ και πριν τη διεύρυνση η δωρεάν στέγαση κάλυπτε ένα ποσοστό μικρότερο του 10% των «μεταναστών φοιτητών».

Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών έχει κάνει προτάσεις για συγκεκριμένα κτίρια που μπορούν να γίνουν εστίες. Στην Αθήνα πρότεινε τη «Μαθητική Εστία Αγ. Αναργύρων», που βρίσκεται δίπλα στο πάρκο «Αντώνης Τρίτσης», το ξενοδοχείο «La Mirage», το κτίριο της οδού Πανεπιστημίου 53 και Σανταρόζα, που είναι ιδιοκτησίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, το αναξιοποίητο κτίριο πίσω από το εστιατόριο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου κ.ά. Στην Πάτρα διεκδικεί το ξενοδοχείο «Μορέας» και ένα κλειστό κτίριο μέσα στο ΤΕΙ, στο Βόλο το ξενοδοχείο «Γαλαξίας», στα Χανιά ένα άλλο κτίριο κ.ο.κ.

Απέναντι σ' αυτά, κυβέρνηση και διοικήσεις των ιδρυμάτων σφυρίζουν αδιάφορα.

Ο υφυπουργός Παιδείας Αλ. Δερμεντζόπουλος χαρακτήρισε «λάθος» τις μετεγγραφές, ενώ ο υφυπουργός Γ. Γεωργαντάς είπε ότι χρειάζεται «ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για το σύνολο των μετεγγραφών», αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο νέου νόμου. Τις όποιες μελλοντικές ρυθμίσεις πάντως, η κυβέρνηση τις συνδέει με τον καθορισμό του αριθμού των εισακτέων από τα ίδια τα πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Βέβαια η συζήτηση αυτή που άνοιξε το υπουργείο Παιδείας έχει και μια πλευρά υποκρισίας, αφού θα μπορούσε η κυβέρνηση να αποδέχεται κάθε χρόνο τις προτάσεις των ιδρυμάτων για τον αριθμό των εισακτέων. Ωστόσο ο υπουργός άφησε να εννοηθεί ότι κάτι τέτοιο θα είχε πολιτικό κόστος (αφού θα συνεπαγόταν μείωση του γενικού αριθμού εισακτέων).

Ο καθορισμός του αριθμού των εισακτέων από τα ιδρύματα, σε συνδυασμό και με την πρόβλεψη του νόμου του «νέου Λυκείου» ότι τα Τμήματα των ΑΕΙ θα καθορίζουν τους συντελεστές βαρύτητας των μαθημάτων στις πανελλαδικές εξετάσεις ανάλογα με το αντικείμενο σπουδών τους, αποτελούν ένα βήμα στην κατεύθυνση του να «επιλέγουν» τα ιδρύματα τους φοιτητές τους. Πρόκειται για αρνητικές εξελίξεις που μπορούν να οδηγήσουν σε έναν επικίνδυνο ελιτισμό (χωρίς να αποκλείεται βέβαια σε κάποια Τμήματα να εκφραστούν και αντίστροφες τάσεις, δηλαδή να κατεβαίνει χαμηλά ο πήχης των απαιτήσεων για το επίπεδο των φοιτητών).

Τέτοιες ελιτίστικες λογικές εξάλλου εκφράστηκαν έντονα με την πρόσφατη προσφυγή των Αρχιτεκτονικών Σχολών του Ε.Μ. Πολυτεχνείου και του ΑΠΘ κατά των φοιτητών που δικαιούνται μετεγγραφή. Οι δυο σχολές προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας να βγουν παράνομοι οι νόμοι και οι υπουργικές αποφάσεις για τις μετεγγραφές, δηλαδή να επιστρέψουν οι φοιτητές στις πόλεις που πέτυχαν αρχικά, και η εκδίκαση της προσφυγής τους αναμένεται το Φλεβάρη. Στο σκεπτικό της προσφυγής, αναφέρουν μεταξύ άλλων ότι δεν προβλέπονται ποιοτικά κριτήρια για επιλογή μεταξύ των δικαιούχων της μετεγγραφής και ότι τα κριτήρια με τα οποία αποφασίστηκε η μετεγγραφή του μεγαλύτερου όγκου των αιτούντων δεν είναι ακαδημαϊκά και αντικειμενικά, αλλά υποκειμενικά και αυθαίρετα, καθώς βασίζονται σε τυχαία γεγονότα, όπως είναι η οικογενειακή και η οικονομική κατάσταση των αιτούντων. Δηλαδή, βαφτίζουν το χαμηλό εισόδημα (οικογενειακό 9.000 ευρώ και κάτω) «υποκειμενικό» και «αυθαίρετο» κριτήριο και διαμαρτύρονται γιατί μέσω των μετεγγραφών θα δεχτούν φοιτητές που έγραψαν 200-300 μόρια χαμηλότερα στις πανελλαδικές και πέρασαν σε Αρχιτεκτονική σε άλλη πόλη!

Οσο κι αν λέει ο υπουργός ότι μέχρι να εκδικαστεί η προσφυγή οι Αρχιτεκτονικές οφείλουν να εγγράψουν κανονικά τους φοιτητές από μετεγγραφή, η αβεβαιότητα και η αγωνία για χιλιάδες πρωτοετείς παραμένουν. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τις Αρχιτεκτονικές, αλλά την πλειοψηφία των σχολών, όπου δεν έχουν προχωρήσει ακόμα οι μετεγγραφές. Οι φοιτητές δεν μπορούν να πάρουν βιβλία, δεν μπορούν να βγάλουν κάρτες σίτισης, δεν έχουν πάσο για τις μετακινήσεις τους, ενώ η εξεταστική πλησιάζει και το πρώτο εξάμηνο κρέμεται γι' αυτούς από μια κλωστή.

Το αίτημα να προχωρήσουν άμεσα οι μετεγγραφές είναι δίκαιο και πρέπει να ικανοποιηθεί άμεσα.

Σκηνή από την παράσταση

Στις δύσκολες στιγμές που βιώνουμε, η ομάδα «Anima» έρχεται να μας θυμίσει ότι, μιλώντας κανείς για το παρελθόν μπορεί να κατανοήσει το παρόν. Ετσι, δημιούργησε ένα κείμενο από αφηγήσεις και ζωντανές μαρτυρίες γνωστών κατά κύριο λόγο ηρωίδων, των οποίων παρακολουθούμε τα διλήμματα και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, πριν προβούν σε ηρωικές, αγωνιστικές και αντιστασιακές πράξεις. Ηρωίδες της Επανάστασης του 1821, Εργάτριες, Αντάρτισσες αλλά και απλές Γυναίκες περνούν μπροστά από τα μάτια μας σε ένα ιδιόρρυθμο μάθημα Ιστορίας με πολλή συγκίνηση, πάθος, ακάματη ενεργητικότητα και αισιοδοξία, διδάσκοντάς μας πώς να μη λυγίζουμε μπροστά στις δυσκολίες.

Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, Κείμενο: Ομάδα «Anima». Δραματουργική επεξεργασία: Κυριακή Σπανού. Σκηνογραφία - κοστούμια: Μάρθα Φωκά. Επιμέλεια - κίνηση: Κάλλια Θεοδοσιάδη. Πρωτότυπη μουσική: Κώστας Νικολόπουλος. Φωτισμοί: Παναγιώτης Λαμπής. Ηθοποιοί: Νικολίνα Καραθύμιου, Κατερίνα Μπιλάλη, Λυγερή Ταμπακοπούλου, Γιώτα Τσιότσκα, Αντρη Χατζηχριστοδούλου.

Το μήνυμα του παραμυθιού; Ο αγώνας εναντίον σοβαρών δυσκολιών στη ζωή είναι αναπόφευκτος. Ομως, αν κανείς δε λιγοψυχήσει, τότε μπορεί να κυριαρχήσει στα εμπόδια και στο τέλος να βγει νικητής!

Το κουκλοθέατρο παρουσιάζεται, κάθε Κυριακή, στις 12 το μεσημέρι, στο Εργαστήρι Μαιρηβή (Σαχτούρη 4 και Σαρρή) στου Ψυρρή.

Κουκλοθεατρική ομάδα: Μιρέλα Κατσά, Μαιρηβή Γεωργιάδου, Θοδωρής Κορόζης Σκηνοθεσία - σκηνογραφία: Μαιρηβή Γεωργιάδου. Κούκλες - σκηνικά: Μαιρηβή Γεωργιάδου, Ρικάρντο Ντι Λάουρο. Μουσική: George Eneskou. Φωτισμοί: Ρικάρντο Ντι Λάουρο. Τεχνική επιμέλεια: Γιάννης Κέντρος. Φωτογραφία: Δημήτρης Λαζάρου.

Η Πολιτιστική Ομάδα των Νηπιαγωγών έχει προγραμματίσει από κοινού με τη Λαϊκή Επιτροπή Περιστερίου ένα Φεστιβάλ για μικρούς (και μεγάλους!). Είναι μια πρωτοβουλία που αγκαλιάστηκε από τους συμφοιτητές μας, καθώς είναι ευκαιρία να κάνουμε πράξη ό,τι διδασκόμαστε στη σχολή στα μαθήματα του κουκλοθέατρου, της μουσικής κ.ά. Παράλληλα, δίνεται η δυνατότητα σε εργατικές - λαϊκές οικογένειες να παρέχουν στα παιδιά τους την ψυχαγωγία που αξίζουν και μπροστά στις γιορτές, χωρίς να χρειάζεται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Στόχος μας είναι το επόμενο διάστημα τέτοιες πρωτοβουλίες και άλλες μορφές αλληλεγγύης να επεκταθούν και με άλλες Λαϊκές Επιτροπές, να κάνουμε πράξη το σύνθημα «όλοι για έναν και ένας για όλους».

Σκηνή από το θεατρικό «Ο Σπιούνος», του Μπρεχτ

Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» συζήτησε με την Μαριάννα Χρυσάγη, πρόεδρο του Συλλόγου Νηπιαγωγών, την Δήμητρα Ζιώγα, αντιπρόεδρο της Σχολής Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών (ΣΓΤΚΣ) του ΤΕΙ Αθήνας και τον Δημήτρη Δέλλιο, πρόεδρο του Συλλόγου Οικοτρόφων Νέων Εστιών ΕΜΠ, για τις πολιτιστικές ομάδες που έχουν συγκροτηθεί στους Συλλόγους τους.

-- Γιατί πήρατε την πρωτοβουλία για συγκρότηση πολιτιστικών ομάδων; Πατά πάνω σε υπαρκτές ανάγκες;

Δ. Ζ.: Η ενασχόλησή μας με το μέτωπο του πολιτισμού ξεκίνησε πέρυσι με πρωτοβουλία του Συλλόγου της ΣΓΤΚΣ, όπου αυτοδυναμούν οι δυνάμεις του ΜΑΣ. Συγκροτήσαμε ομάδα θεάτρου που ανέβασε το μονόπρακτο του Μπρεχτ «Ο Σπιούνος». Θεωρούμε ότι ο πολιτισμός δεν είναι περιττή πολυτέλεια. Η ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση και δημιουργία αποτελεί σύγχρονη ανάγκη για κάθε σπουδαστή. Δεν είναι προνόμιο μόνο εκείνων που έχουν να πληρώσουν.

Φέτος, μετά από πρωτοβουλία τριών Σπουδαστικών Συλλόγων, της ΣΤΕΦ, της Νοσηλευτικής και της ΣΓΤΚΣ συγκροτήθηκαν οι Πολιτιστικές Ομάδες του ΤΕΙ Αθήνας. Η πρώτη αναφορά έγινε στα καλωσορίσματα των πρωτοετών εξηγώντας, γιατί παίρνουμε αυτήν την πρωτοβουλία. Στη συνέχεια, τις προπαγανδίσαμε με αφισέτα σε κάθε τμήμα και κάναμε μεθοδική δουλειά με το μοίρασμα και το μάζεμα των αιτήσεων. Προχωρήσαμε σε σύσταση ομάδας θεάτρου, χορού (λάτιν και σύγχρονου), σκίτσου και κινηματογράφου, με σταθερή μέρα και ώρα συνάντησης.

Δ. Δ.: Η δημιουργία πολιτιστικών ομάδων, και συγκεκριμένα, χορευτικής, μουσικής και κινηματογραφικής ξεκίνησε πριν από 1,5 χρόνο με πρωτοβουλία των δυνάμεων της Επιτροπής Αγώνα. Οι δυνάμεις μας κατέθεσαν την πρωτοβουλία στο Σύλλογο Οικοτρόφων για τη δημιουργία ομάδων, ώστε να βγουν οι οικότροφοι από τα δωμάτιά τους, να γνωρίσουν ο ένας τον άλλο και μέσα από αυτήν τη δραστηριότητα. Επιχειρούμε, επίσης, να δώσουμε απάντηση και στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα ένας νέος, πόσο μάλλον ένας οικότροφος των Εστιών σε σχέση με την ολοένα και πιο δύσκολη πρόσβαση στον πολιτισμό, στον αθλητισμό.

-- Ποιος είναι ο προγραμματισμός των ομάδων; Τι στόχοι έχουν μπει;

Μ. Χ.: Επιδιώκουμε μέσα από την πολιτιστική ομάδα που έχουμε συγκροτήσει να έρθουμε σε επαφή και ενασχόληση με τον πολιτισμό εμείς οι ίδιοι που τώρα είμαστε φοιτητές, αλλά κι ως αυριανοί εκπαιδευτικοί θα κληθούμε και μέσα από τέτοιες δραστηριότητες να καλλιεργήσουμε τα ιδανικά της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας στους μαθητές μας.

Δ. Ζ.: Στόχος μας είναι να προχωρήσουμε σε Φεστιβάλ των πολιτιστικών ομάδων την άνοιξη όπου θα έχει συγκεκριμένες θεματικές ενότητες και η κάθε ομάδα θα παρουσιάσει τη δουλειά της. Αυτήν τη στιγμή, η ομάδα θεάτρου έχει ξεκινήσει να δουλεύει πάνω στο έργο του Μπρεχτ «Ο κύκλος με την κιμωλία».

Δ. Δ.: Η μουσική και η χορευτική ομάδα κάνουν πρόβες κάθε βδομάδα. Η κινηματογραφική ομάδα προβάλλει μια ταινία κάθε βδομάδα με συγκεκριμένη θεματολογία που αποφασίζουν τα μέλη της. Το αμέσως επόμενο διάστημα θα προχωρήσουμε στη δημιουργία αθλητικής ομάδας, με σκοπό να κάνουμε μπασκετικό τουρνουά.

Βέβαια, έχουμε σοβαρό ζήτημα υποδομών, αφού το γήπεδο μπάσκετ χρειάζεται νέες μπασκέτες, όπως και στις υπόλοιπες ομάδες, (για παράδειγμα νέο πανί για κινηματογραφική, στούντιο για τη μουσική) που είναι ζητήματα για τα οποία ο Σύλλογος έχει κινητοποιηθεί, και παραμένουν άλυτα. Σε συνεργασία με τον σύλλογο εργαζομένων στην ιδιωτική εκπαίδευση «Ο Βύρων», θα ανεβάσουμε τη θεατρική παράσταση «Η άνοδος και η πτώση του κυρίου Γκρόσαπ», για να δώσουμε τη δυνατότητα στους εστιακούς να παρακολουθήσουν θέατρο που είναι ακριβό στις μέρες μας.

-- Πώς συνδέονται αυτές οι πρωτοβουλίες με το γενικότερο στόχο για το ζωντάνεμα των Συλλόγων;

Μ. Χ.: Θέλουμε να αγωνιζόμαστε για τα οξυμένα προβλήματα που μπαίνουν εμπόδιο στις σπουδές μας, αλλά ζωντανός Σύλλογος σημαίνει και ολόπλευρη ενασχόληση με τις σπουδές μας, τον πολιτισμό και διάφορες μορφές Τέχνης.

Δ. Δ.: Η ίδια η λειτουργία ομάδων του Συλλόγου, με τέτοιο περιεχόμενο, είναι μια πλευρά δράσης του Συλλόγου, που δείχνει ζωντάνια. Η δράση των ομάδων είναι κομμάτι της Γενικής Συνέλευσης πλέον. Ερχεται πείρα και προτείνονται δράσεις από τα μέλη των ομάδων. Η ίδια η λειτουργία τους στο πλαίσιο του Συλλόγου βοήθησε στο να ανοίξει η κουβέντα όχι μόνο για μία κινητοποίηση ή για ένα πρόβλημα, αλλά συνολικά, για το πώς πρέπει να λειτουργεί ένας Σύλλογος μέσα από πολύμορφες πρωτοβουλίες. Βοήθησε στο να συμμετέχουν οι οικότροφοι πιο μαζικά στις διαδικασίες και τις δράσεις του Συλλόγου και στις εκλογές.

Αυτές οι πρωτοβουλίες αγγίζουν τους φοιτητές, γιατί ακριβώς αποτελούν κομμάτια της ζωής του. Προβληματίζονται για τους όρους της ζωής τους και των σπουδών τους, για το πώς θα έπρεπε να καλύπτονται οι ανάγκες τους, άρα και τους στόχους που χρειάζεται να βάζουν στο επίκεντρο των διεκδικήσεών τους.

Μία από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι αυτή του Ολυμπιακού Χωριού στο δήμο Αχαρνών. Στον κυκεώνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν εκεί οι κάτοικοι, όπως η ανεργία, περίοπτη θέση έχουν αυτά που αφορούν τους νέους ανθρώπους. Και ένα από αυτά είναι ο τομέας της άθλησης και της ψυχαγωγίας. Παρά το γεγονός ότι η περιοχή διαθέτει αθλητικές εγκαταστάσεις, εντούτοις αυτές ή έχουν αφεθεί στη μοίρα τους ή χρησιμοποιούνται μόνο απ' τους τρεις συλλόγους της περιοχής που φυσικά ζητούν συνδρομή από τα μέλη τους. Η απουσία κάποιων οργανωμένων προγραμμάτων για δωρεάν, μαζική άθληση απ' την ίδια την πολιτεία ή το δήμο μεγιστοποιεί το πρόβλημα. Και εάν σκεφθεί κανείς ότι στο συγκεκριμένο οικισμό υπάρχουν περίπου 2.500 παιδιά, μπορεί να γίνει κατανοητό το μέγεθος του προβλήματος.

Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε στην περιοχή και συνομίλησε για το θέμα με τον πρόεδρο του Συλλόγου κατοίκων Ολυμπιακού Χωριού Τάσο Νικολόπουλο, αλλά και με νέους που ζουν εκεί.

Η Ολυμπιακών διαστάσεων πισίνα ρημάζει...

-- Εδώ υπάρχουν ένα ανοιχτό στάδιο προπόνησης, δύο κλειστά γυμναστήρια, ένα κολυμβητήριο ανοιχτό ολυμπιακών εγκαταστάσεων και γήπεδα τένις. Η κατάστασή τους είναι η εξής: Το κολυμβητήριο έχει ρημάξει. Η έλλειψη κάθε είδους χρηματοδότησης των αθλητικών δραστηριοτήτων από το κράτος έχει οδηγήσει τους συλλόγους που δραστηριοποιούνται να έχουν ρίξει το βάρος στην άθληση των παιδιών με συνδρομές. Απ' την άλλη όμως για τον πολύ κόσμο, τον κόσμο που δεν έχει λεφτά να αθληθεί, τα κλειστά γυμναστήρια, τα γήπεδα τένις, η πρόσβαση στις αθλητικές εγκαταστάσεις είναι ουσιαστικά αποκλεισμένες.

-- Ποια είναι η στάση του δήμου απέναντι στο πρόβλημα;

-- Δυστυχώς και με την καινούργια δημοτική αρχή ξεκινήσαμε άσχημα. Προσανατολισμένος στα έργα βιτρίνας και πώς θα αξιοποιήσει με το ιδιωτικό κεφάλαιο τα έργα του Ολυμπιακού Χωριού, ο δήμος ζητούσε από τον ΟΑΕΔ - που είναι ο διάδοχος του ΟΕΚ - να πάρει τις αθλητικές εγκαταστάσεις. Στο Δημοτικό Συμβούλιο που έγινε με αφορμή αυτό το θέμα, αφού ο ΟΑΕΔ ζήτησε απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου, εμείς κάναμε μια παρέμβαση και είπαμε πως δεν μπορεί να τις πάρει ο δήμος, γιατί κατ' αρχάς δεν παρουσίασε κανένα σχέδιο για το πώς θα τις αξιοποιήσει. Και δεύτερο, θεωρούμε ότι δεν έχει τα χρήματα να τις συντηρήσει. Αρα, στη συνέχεια, με κάποιο τρόπο θα φωνάξει κάποιον ιδιώτη να τού τις παραδώσει. Θεωρούμε ότι όλη η ιστορία που δημιουργήθηκε μπορεί να ήταν και το πρόσχημα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν άλλες καταστάσεις. Και πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί αλλιώς η ιστορία, αφού εάν κάποιος επισκεφθεί το σάιτ του δήμου θα δει ότι και ο ίδιος ο δήμος παραδέχεται τη δύσκολη οικονομική κατάσταση, αφού γίνεται λόγος για προβλήματα κατασχέσεων κ.τ.λ.

Ο στίβος του ανοιχτού σταδίου της περιοχής είναι ο μόνος χώρος που μπορεί να γίνει δωρεάν χρήση του

Ο ρόλος των αθλητικών συλλόγων περιοχής;

-- Από το 2008 υπήρξε μια συζήτηση να δοθούν οι αθλητικές εγκαταστάσεις σε ιδιώτη. Τότε συζητούσαν να τις δώσουν στην ΑΕΚ, γιατί είχε εκεί κοντά στους Θρακομακεδόνες το προπονητικό κέντρο. Προκειμένου να μη χαθούν οι εγκαταστάσεις από τον κόσμο της περιοχής, ο τότε σύλλογος κατοίκων της περιοχής ουσιαστικά παραχώρησε κάποια αθλητικά τμήματα που διέθετε, με αποτέλεσμα τη δημιουργία δύο νέων αθλητικών συλλόγων, ενώ πλέον προστέθηκε και ένας τρίτος. Αυτοί είναι η «Αθηνά», ο «Φοίβος» και ο «Δίας». Πλέον, αυτοί είναι που διαχειρίζονται ουσιαστικά τις εγκαταστάσεις. Για κάποιον που θέλει να αθληθεί στο μεν ανοικτό γήπεδο η πρόσβαση είναι ελεύθερη. Στα κλειστά γυμναστήρια τα πράγματα είναι πιο περιορισμένα. Εμείς θεωρούμε ότι σε κάθε περίπτωση αυτοί οι σύλλογοι παρότι φαίνεται να κάνουν μια προσπάθεια να στηρίξουν έναν αθλητισμό για τη νεολαία του Ολυμπιακού Χωριού δεν παύουν να λειτουργούν με συνδρομές, με δεδομένο ότι το κράτος έχει καταργήσει τις χρηματοδοτήσεις προς τα ερασιτεχνικά σωματεία και τις Ομοσπονδίες. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται στις σημερινές δύσκολες συνθήκες για τους εργαζομένους και για τα σωματεία. Παρά τις όποιες παραχωρήσεις κάνουν, π.χ. για κάποιον που δεν έχει λεφτά, ή μειωμένες συνδρομές για τους πολύτεκνους (π.χ. στα 2 από τα 3 παιδιά), για κάποιον εργαζόμενο που δεν έχει λεφτά το πρόβλημα παραμένει. Το σίγουρο είναι ότι με ευθύνη του κράτους αλλοιώνεται ή και εξαφανίζεται ο χαρακτήρας αυτού που λέμε μαζικός αθλητισμός. `Η έχει τελικά δικαίωμα το παιδί να αθληθεί ή δεν έχει...

-- Αρα, είναι ανύπαρκτος ο μαζικός αθλητισμός;

«Με δεδομένο ότι και από πλευράς δήμου δεν υπάρχει το παραμικρό που να ενισχύει τη μαζική άθληση, αφού απουσιάζουν σχετικά προγράμματα, αυτό είναι γεγονός. Και έχει και τις συνέπειες του. Για παράδειγμα, στις μεγαλύτερες ηλικίες, αφού το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος εδώ είναι να περπατήσει απλά. Και με βάση όλα αυτά, προβληματιστήκαμε όταν εκδήλωσε το ενδιαφέρον ο δήμος να πάρει τις εγκαταστάσεις. Η δε απάντηση που δίνουν είναι αυτή που σε εξοργίζει. Λένε ας πάρουμε τις εγκαταστάσεις και θα δούμε τι θα τις κάνουμε. Μια λογική καθαρά πολιτικάντικη.

Το ποιος είναι πραγματικά ο αντίκτυπος της συγκεκριμένης κατάστασης στον οικισμό εξήγησαν στον «Ρ» ο 24χρονος Πασχάλης Αγγελόπουλος και η Μαρίνα Γαλανού, μαθήτρια Λυκείου.

Ο πρώτος τόνισε πως η σημερινή κατάσταση αποκλείει μεγάλη μερίδα της νεολαίας και όχι μόνο από το δικαίωμα στην άθληση, σε μια περιοχή όπου εξαιτίας της ανεργίας ακόμα και η ελάχιστη συνδρομή που δίνεται σε κάποιο σωματείο για να μπορέσει να επιβιώσει, επειδή έχει κοπεί κάθε χρηματοδότηση από το κράτος, αποτελεί βάρος. «Τα προβλήματα είναι πολλά. Για παράδειγμα, το κλειστό γυμναστήριο παραμένει τις περισσότερες ώρες με λουκέτο. Ουσιαστικά, το ευρύ κοινό δεν έχει πρόσβαση. Το μόνο που είναι ανοιχτά είναι ο στίβος στο ανοιχτό γήπεδο. Το κόστος σήμερα είναι βασικό για την άθληση. Ιδιαίτερα εδώ στο Ολυμπιακό Χωριό, που η μεγάλη πλειοψηφία είναι άνεργοι, ακόμα και τα 10 ευρώ συνδρομή προς τους συλλόγους για πολλούς είναι πολυτέλεια», λέει χαρακτηριστικά.

Η Μαρίνα Γαλανού αναφέρθηκε στο θέμα της εγκατάλειψης των χώρων, που θα μπορούσαν να δώσουν κάποια λύση στο πρόβλημα, εστιάζοντας στην περίπτωση του κολυμβητήριου που ρημάζει.