Την τακτική «του καρότου και του μαστιγίου» απέναντι στον ελληνικό λαό χρησιμοποίησε ο κοινοτικός επίτροπος Ολι Ρεν στην αναφορά που έκανε για την Ελλάδα, με αφορμή την παρουσίαση χτες των ενδιάμεσων οικονομικών προβλέψεων.

Ανέφερε συγκεκριμένα ότι «η αβεβαιότητα σε σχέση με το δεύτερο πρόγραμμα προσαρμογής της Ελλάδας έχει εκλείψει», πρόσθεσε ωστόσο ότι οι επόμενες βδομάδες και μήνες είναι κρίσιμοι για την εφαρμογή του ελληνικού προγράμματος. Παρομοίωσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σαν το διαιτητή «σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών» και ως προπονητή, σε ό,τι αφορά την «τεχνική βοήθεια» προς τις κρατικές αρχές, ενώ σημείωσε ότι τόσο η «τεχνική βοήθεια», όσο και η εποπτική λειτουργία πρέπει να ενισχυθούν περαιτέρω.

Με δεδομένα τα αδιέξοδα στη διαχείριση της κρίσης, που καταγράφονται και στην έκθεση της Κομισιόν, οι υπουργοί Οικονομικών της ζώνης του ευρώ θα συνεδριάσουν την 1η Μαρτίου, πριν από την προγραμματισμένη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, για να εξετάσουν αν η Ελλάδα πληροί τις συνθήκες που έχουν οριστεί, προκειμένου να εκταμιευτούν οι πρώτες δόσεις του νέου δανείου, σύμφωνα με ευρωπαϊκή διπλωματική πηγή.

Σε ό,τι αφορά το ΔΝΤ, εμφανίζεται διατεθειμένο να συμμετέχει στη δανειοδότηση της Ελλάδας με συνολικά 30 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των 10 δισ. ευρώ από το πρώτο δάνειο των 110 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το Bloomberg. Οι οριστικές αποφάσεις θα ληφθούν τη δεύτερη βδομάδα του Μάρτη. Οι αντιδράσεις στο εσωτερικό του Ταμείου στο ενδεχόμενο να προσφέρει το 1/3 περίπου του νέου δανείου, δηλαδή 40-45 δισ. ευρώ, χωρίς να συνυπολογισθούν τα 10 δισ. ευρώ από το πρώτο δάνειο, δείχνουν τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη και κέντρα, που κλιμακώνονται με αιχμή την κατανομή της ζημιάς από την ελεγχόμενη ελληνική χρεοκοπία.

Σύμφωνα εξάλλου με αξιωματούχους του ΔΝΤ, που επικαλείται η Wall Street Journal, το πρόγραμμα των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που συνοδεύει τη νέα δανειακή συμφωνία Ελλάδας - τρόικας, είναι ευάλωτο σε χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, σε μικρότερα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις, σε υψηλότερα από τα αρχικώς προβλεπόμενα επιτόκια και σε χειρότερες επιδόσεις στον τομέα του προϋπολογισμού, που ενδεχομένως θα καταστήσουν ανέφικτους τους στόχους της συμφωνίας.