Εδώ και μέρες η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας προσπαθεί να πείσει ότι ο νόμος - πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση έχει την αποδοχή της πλειοψηφίας φοιτητών, πανεπιστημιακών και εργαζομένων και... δεν τα καταφέρνει. Κουνάνε το δάχτυλο, εγκαλώντας τις «βίαιες μειοψηφίες» που εμποδίζουν την εφαρμογή του νόμου - πλαίσιου, ενώ προχτές η υπουργός Παιδείας έκανε και μαθήματα δημοκρατίας στο ΚΚΕ, επικαλούμενη (για πολλοστή φορά) την ευρεία πλειοψηφία της Βουλής στην ψήφιση του νόμου.

Είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό πότε και με ποιους τρόπους οι κυβερνώντες επικαλούνται τις όποιες πλειοψηφίες: Οταν τους βολεύει και μόνο! Αντίθετα, εάν οι πλειοψηφίες στρέφονται ενάντια στις επιλογές τους (στην προκειμένη περίπτωση στο νόμο - πλαίσιο) χάνουν τα... δημοκρατικά τους αισθήματα και απαντούν μονότονα: Είναι νόμος και θα εφαρμοστεί. Δε μένουν, όμως, στο μονότονο επιχείρημα της «νομιμότητας», αλλά χρησιμοποιούν εκβιασμούς, για να πετύχουν το σκοπό τους. Εκβιασμούς και απειλές χρησιμοποιεί, εδώ και καιρό το υπουργείο Παιδείας στέλνοντας τελεσίγραφα: Εάν δεν γίνουν οι εκλογές για τα Συμβούλια Διοίκησης, στα ιδρύματα, δε θα δοθεί η χρηματοδότηση, δεν μπορούν να εκδοθούν πτυχία κ.ά. Στην ίδια κατεύθυνση «αξιοποίησαν» και μια άλλη μέθοδο: «Πέταξαν» και ψίχουλα από τα κονδύλια, για να δελεάσουν και να δείξουν πως... κατανοούν τις ανάγκες των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Νωρίτερα, πάντως, όπου δεν μπόρεσαν να βρουν πρόθυμους για τις οργανωτικές επιτροπές, για τα Συμβούλια Διοίκησης, προχώρησαν σε διορισμούς, ενώ προχτές, για να γίνουν εκλογές στο ΤΕΙ Λαμίας, έστειλαν εκεί εισαγγελέα και αστυνομία...

Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης η πραγματικότητα είναι πως η πλειοψηφία φοιτητών, σπουδαστών, καθηγητών και εργαζομένων στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ δε στηρίζουν το νόμο - πλαίσιου. Το πρόβλημα (για την κυβέρνηση) είναι πως οι «μειοψηφίες» που εμποδίζουν την εφαρμογή του νόμου - πλαίσιο δεν είναι μειοψηφίες, αλλά πλειοψηφίες που δεν αναγνωρίζονται από την κυβέρνηση. Είναι πλειοψηφίες που με αποφάσεις Συλλόγων πανεπιστημιακών, φοιτητών, εργαζομένων (π.χ. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) οργανωμένα βάζουν εμπόδια, μπλοκάρουν το νόμο - πλαίσιο. Αυτές τις πλειοψηφίες δεν τις αναγνωρίζει η κυβέρνηση και τότε έχει το... λόγο ο εισαγγελέας. Είναι γνωστό ότι στο ΑΠΘ έχουν δεχτεί κλήσεις σε απολογία συνδικαλιστές, καθηγητές και εργαζόμενοι.

Στον αγώνα για να μην εφαρμοστεί ο νόμος, κάτι που φαίνεται ότι μπορεί να γίνει, έχει ιδιαίτερη σημασία η συλλογική και οργανωμένη πάλη των φοιτητών, των σπουδαστών, των καθηγητών, μέσα από τους Συλλόγους τους. Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών απευθύνει κάλεσμα συνέχισης της πάλης: «Με αποφάσεις ΔΣ και Γενικών Συνελεύσεων, οργανωμένα, μπλοκάρουμε τη συμμετοχή των φοιτητών στα άθλια ενιαία ψηφοδέλτια. Το ίδιο καλούμε να κάνουν και οι σύλλογοι καθηγητών και εργαζομένων». Οι αγώνες των φοιτητών και των σπουδαστών τους πρώτους μήνες της ακαδημαϊκής χρονιάς, η οργανωμένη πάλη φοιτητών, σπουδαστών, καθηγητών, εργαζομένων στα ιδρύματα το προηγούμενο διάστημα για τα Συμβούλια Διοίκησης μπορούν και πρέπει ν' αποκτήσουν δυναμική συνέχεια, να κλιμακωθούν. Μέχρι τώρα έχουν γίνει εκλογές για τα Συμβούλια Διοίκησης μόνο σε λίγα (6) περιφερειακά ΤΕΙ και σε κανένα πανεπιστήμιο. Με αποφάσεις Συλλόγων και μαζικές κινητοποιήσεις ο νόμος - πλαίσιο, συνολικά, μπορεί να μείνει στα χαρτιά.