«Θα υπάρξουν συνεχείς διαπραγματεύσεις για πολλά θέματα, όπως είναι το φορολογικό νομοσχέδιο, η μείωση των εργοδοτικών εισφορών και η μείωση του συνολικού κόστους εργασίας». Αυτή είναι η απάντηση που έδωσε, χτες, ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Γ. Μιχελάκης, όταν ρωτήθηκε (στον ΑΝΤ1) πώς θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα η ΝΔ αν κερδίσει τις εκλογές. Πράγματι, αυτό είναι το «στίγμα» της πολιτικής που θα εφαρμόσει, για την οποία φυσικά δε θα υπάρξει καμία διαπραγμάτευση, αφού ήδη έχει δεσμευτεί «ενυπόγραφα» ο πρόεδρος της ΝΔ στην τρόικα ότι το νέο μνημόνιο θα αποτελέσει το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης της ΝΔ. Ο εκπρόσωπος Τύπου επιβεβαιώνει απλά ότι η συμπίεση της τιμής της εργατικής δύναμης, μέσω της σφαγής δίχως τέλος στους μισθούς, της κατάργησης των Συλλογικών Συμβάσεων, θα συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση, ενώ συμπληρωτικά θα επιδιώξει να απαλλάξει πλήρως τους επιχειρηματικούς ομίλους από εργοδοτικές εισφορές αλλά και φόρους στα κέρδη. Πάνω σε αυτά θα στηριχθεί η «μελλοντική ανάπτυξη» που επαγγέλλεται ο πρόεδρος της ΝΔ, δηλαδή στα ατέλειωτα μέτρα εξαθλίωσης του λαού. Τους πυλώνες αυτής της (καπιταλιστικής) ανάπτυξης περιέγραψε με παραστατικό τρόπο ο τομεάρχης Ανάπτυξης, Κ. Χατζηδάκης, δηλώνοντας (στον ΣΚΑΪ) ότι «για να πετύχεις τους στόχους για την ανάπτυξη χρειάζονται δύο πράγματα, το πρώτο είναι κατάλληλο πολιτικό και κοινωνικό κλίμα και το δεύτερο είναι ανταγωνιστικότητα». Και δε δίστασε να γίνει πιο συγκεκριμένος: «Οπως κανένας δεν πάει να κόψει ξύλα μέσα σε ένα φλεγόμενο δάσος έτσι και κανένας δεν θα κάνει επένδυση σε μια χώρα στην οποία υπάρχει πολιτική αστάθεια και κοινωνική ένταση». Αλίμονο αν ο λαός τους επιτρέψει να πετύχουν τις «προϋποθέσεις» της ανάπτυξης. Θα έχει υπογράψει την καταδίκη του.
Αναγόρευσε σε αρετή...
Είναι τελικά η κρίση μια θεόσταλτη δοκιμασία, ίσως κι ένα δώρο θεού; Που μας «αποκαλύπτει εφεδρείες» που δε γνωρίζαμε ότι διαθέταμε, μας ωθεί να ανακαλύψουμε τον «αυθεντικό μας εαυτό» που τον είχαμε «καταχώσει κάτω από προσχώσεις καταναλωτισμού και επιτήδευσης»; Που μας αναγκάζει να αναρωτηθούμε «μήπως αυξήσαμε υπέρμετρα τις τεχνητές μας ανάγκες για να καλύψουμε την εσωτερική μας φτώχεια, μήπως τελικά μια αφαίρεση των αναγκών αυτών είναι σωτήρια»;
Είναι η κρίση μια δοκιμασία που πρέπει να μας σπρώξει στη στοργική αγκαλιά του ύψιστου, αφού «αποτελεί εκπληκτική ευκαιρία να τον ανακαλύψουμε» και να του επιτρέψουμε να μας «θεραπεύσει απ' τα πάθη». Είναι τελικά ο θεός το μόνο «σταθερό σημείο αναφοράς και σιγουριάς» και «κύριος της ιστορίας», άρα δεν πρέπει να φοβόμαστε;
Στα ερωτήματα αυτά ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος απαντά καταφατικά σε άρθρο του στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής. Και, μάλιστα, αποφαίνεται: «Ενας άνθρωπος έρμαιο της κατανάλωσης, του νακρισσισμού, των παθών του, δεν δημιουργεί ιστορία, αλλά σύρεται πίσω της. Αντίθετα, ένας άνθρωπος που αντιστέκεται στις κατώτερες ορέξεις του, πασχίζει και πάσχει για να επικρατήσει γύρω του η αλήθεια και η ευσπλαχνία, αποτελεί ελπίδα για τη χώρα του και για τον κόσμο (...) Αυτός ο άνθρωπος είναι σε θέση να αντισταθεί στα οργανωμένα συμφέροντα, βάζοντας στην καθημερινότητα την προσωπική σφραγίδα της αγάπης (...) να καταστήσει τη στέρηση και την κρίση αφετηρία για έναν καλύτερο κόσμο».
Τι είναι όλα τα παραπάνω; Τίποτα λιγότερο ή περισσότερο απ' τη συνεισφορά της εκκλησίας στη λυσσώδη προσπάθεια να πειστεί ο λαός να αποδεχτεί στωικά και καρτερικά την κόλαση επί Γης που τον ρίχνουν οι κεφαλαιοκράτες και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, η αναγόρευση σε αρετή του ραγιάδικου «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω».
... το «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω»
Μια εκδοχή της χριστιανικής αφήγησης για τη «μετά θάνατον» επιβράβευση ή καταδίκη, προσαρμοσμένη στην πραγματικότητα που διαμορφώνει η καπιταλιστική κρίση, ώστε να υπηρετεί τελικά τους σκοπούς των παρασίτων που απομυζούν το αίμα του λαού.
Την κρίση όμως δεν την προκάλεσε ο λαός που πάντα ζούσε κυνηγώντας τις ανάγκες του, ούτε θεοί ή δαίμονες. Αποτελεί πράγματι ευκαιρία για το λαό, όχι για να συμβιβαστεί με τη στέρηση και τη φτώχεια, αλλά για να γίνει κύριος της ζωής του, να την κάνει αφετηρία ενός καλύτερου κόσμου. Οχι κατά μόνας, ούτε εκλιπαρώντας γονυπετής, αλλά αντικρίζοντας κατάματα την ευθύνη του ο καθένας, να ανατρέψει με όλους μαζί, με την κοινή πάλη εργατών, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων, τον σάπιο καπιταλισμό και να οικοδομήσει τη δική του γη της επαγγελίας σ' αυτόν τον κόσμο.
Να μείνει στα χαρτιά
Εδώ και μέρες η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας προσπαθεί να πείσει ότι ο νόμος - πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση έχει την αποδοχή της πλειοψηφίας φοιτητών, πανεπιστημιακών και εργαζομένων και... δεν τα καταφέρνει. Κουνάνε το δάχτυλο, εγκαλώντας τις «βίαιες μειοψηφίες» που εμποδίζουν την εφαρμογή του νόμου - πλαίσιου, ενώ προχτές η υπουργός Παιδείας έκανε και μαθήματα δημοκρατίας στο ΚΚΕ, επικαλούμενη (για πολλοστή φορά) την ευρεία πλειοψηφία της Βουλής στην ψήφιση του νόμου.
Είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό πότε και με ποιους τρόπους οι κυβερνώντες επικαλούνται τις όποιες πλειοψηφίες: Οταν τους βολεύει και μόνο! Αντίθετα, εάν οι πλειοψηφίες στρέφονται ενάντια στις επιλογές τους (στην προκειμένη περίπτωση στο νόμο - πλαίσιο) χάνουν τα... δημοκρατικά τους αισθήματα και απαντούν μονότονα: Είναι νόμος και θα εφαρμοστεί. Δε μένουν, όμως, στο μονότονο επιχείρημα της «νομιμότητας», αλλά χρησιμοποιούν εκβιασμούς, για να πετύχουν το σκοπό τους. Εκβιασμούς και απειλές χρησιμοποιεί, εδώ και καιρό το υπουργείο Παιδείας στέλνοντας τελεσίγραφα: Εάν δεν γίνουν οι εκλογές για τα Συμβούλια Διοίκησης, στα ιδρύματα, δε θα δοθεί η χρηματοδότηση, δεν μπορούν να εκδοθούν πτυχία κ.ά. Στην ίδια κατεύθυνση «αξιοποίησαν» και μια άλλη μέθοδο: «Πέταξαν» και ψίχουλα από τα κονδύλια, για να δελεάσουν και να δείξουν πως... κατανοούν τις ανάγκες των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ. Νωρίτερα, πάντως, όπου δεν μπόρεσαν να βρουν πρόθυμους για τις οργανωτικές επιτροπές, για τα Συμβούλια Διοίκησης, προχώρησαν σε διορισμούς, ενώ προχτές, για να γίνουν εκλογές στο ΤΕΙ Λαμίας, έστειλαν εκεί εισαγγελέα και αστυνομία...
Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης η πραγματικότητα είναι πως η πλειοψηφία φοιτητών, σπουδαστών, καθηγητών και εργαζομένων στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ δε στηρίζουν το νόμο - πλαίσιου. Το πρόβλημα (για την κυβέρνηση) είναι πως οι «μειοψηφίες» που εμποδίζουν την εφαρμογή του νόμου - πλαίσιο δεν είναι μειοψηφίες, αλλά πλειοψηφίες που δεν αναγνωρίζονται από την κυβέρνηση. Είναι πλειοψηφίες που με αποφάσεις Συλλόγων πανεπιστημιακών, φοιτητών, εργαζομένων (π.χ. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) οργανωμένα βάζουν εμπόδια, μπλοκάρουν το νόμο - πλαίσιο. Αυτές τις πλειοψηφίες δεν τις αναγνωρίζει η κυβέρνηση και τότε έχει το... λόγο ο εισαγγελέας. Είναι γνωστό ότι στο ΑΠΘ έχουν δεχτεί κλήσεις σε απολογία συνδικαλιστές, καθηγητές και εργαζόμενοι.
Στον αγώνα για να μην εφαρμοστεί ο νόμος, κάτι που φαίνεται ότι μπορεί να γίνει, έχει ιδιαίτερη σημασία η συλλογική και οργανωμένη πάλη των φοιτητών, των σπουδαστών, των καθηγητών, μέσα από τους Συλλόγους τους. Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών απευθύνει κάλεσμα συνέχισης της πάλης: «Με αποφάσεις ΔΣ και Γενικών Συνελεύσεων, οργανωμένα, μπλοκάρουμε τη συμμετοχή των φοιτητών στα άθλια ενιαία ψηφοδέλτια. Το ίδιο καλούμε να κάνουν και οι σύλλογοι καθηγητών και εργαζομένων». Οι αγώνες των φοιτητών και των σπουδαστών τους πρώτους μήνες της ακαδημαϊκής χρονιάς, η οργανωμένη πάλη φοιτητών, σπουδαστών, καθηγητών, εργαζομένων στα ιδρύματα το προηγούμενο διάστημα για τα Συμβούλια Διοίκησης μπορούν και πρέπει ν' αποκτήσουν δυναμική συνέχεια, να κλιμακωθούν. Μέχρι τώρα έχουν γίνει εκλογές για τα Συμβούλια Διοίκησης μόνο σε λίγα (6) περιφερειακά ΤΕΙ και σε κανένα πανεπιστήμιο. Με αποφάσεις Συλλόγων και μαζικές κινητοποιήσεις ο νόμος - πλαίσιο, συνολικά, μπορεί να μείνει στα χαρτιά.
Γεράσιμος ΧΟΛΕΒΑΣ
Τάζουν στο λαό την κόλαση...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΑΥΤΗ Η ΓΛΩΣΣΑ της Κομισιόν όμως! Πραγματικά εφευρετική. Φτιαγμένη για να καλύπτει τη μεγαλύτερη βαρβαρότητα.
Υπάρχει ανάγκη για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις λόγω της «έντασης του ανταγωνισμού μεταξύ των αναδυόμενων οικονομιών» και των χωρών της νότιας Ευρώπης, δήλωσε ο Α. Αλταφάζ, εκπρόσωπος του Ο. Ρεν...
Τι σημαίνει αυτό σε απλά ελληνικά; Οτι χώρες στις οποίες οι εργαζόμενοι αμείβονται με ένα δολάριο την ημέρα, ισχύει η παιδική εργασία και όσοι δουλεύουν δεν έχουν κανένα δικαίωμα είναι ...αξιοζήλευτες!
Πρέπει να τις ανταγωνιστούμε, να τις «κοντράρουμε» στην παγκοσμιοποιημένη αγορά. Με λίγα λόγια ...να τους μοιάσουμε, και να γίνουμε ακόμη «καλύτερες» χώρες, με περισσότερη δηλαδή εκμετάλλευση.
Μόνο που δεν μπαίνουν στον κόπο να μας εξηγήσουν ποιο είναι αυτό το ...μέγα επίτευγμα αυτών των «αναδυόμενων αγορών». Γιατί μόνο ένα τέτοιο υπάρχει: Πώς τα κέρδη του κεφαλαίου (δηλαδή η απλήρωτη εργασία) είναι μεγαλύτερα.
Πάντως, αν μη τι άλλο, ο Α. Αλταφάζ, τα είπε πιο ...ντόμπρα από τους δικούς μας εδώ. Γιατί ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. μας μιλάνε για «ανάπτυξη», «προκοπή» και «διάσωση του έθνους».
ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ αυτή τη δέσμευση του ΔΝΤ περί του ότι «θα μας στηρίζει για 10 χρόνια» για ποιο λόγο την προβάλλουν τόσο πολύ τα δελτία ειδήσεων και οι κυβερνώντες; Για να μας ...καθησυχάσουν;
Γρηγοριάδης Κώστας
Το λέμε επειδή μας ... «στήριξε» ήδη τρία χρόνια και είδαμε πόσο καλά περάσαμε. Φανταστείτε να το κάνει για μια δεκαετία.
ΤΟΝ ΠΕΡΙΦΗΜΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗ του ενός εκατομμυρίου δεν τον εντόπισαν ακόμη και δε φαίνονται και να βιάζονται ιδιαίτερα. Μοιάζει να ...βολεύει αρκετά όπως φαίνεται η διατήρηση στον ειδησεογραφικό αφρό τούτη η υπόθεση.
Προφανώς πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο θα εκτονώσει την οργή του κόσμου. Κάνουν όμως και πάλι λάθος.
Ετοιμάζουν σόου αποπροσανατολισμού
Γρηγοριάδης Κώστας
Νέο σόου ετοιμάζουν για την ερχόμενη βδομάδα τα αστικά επιτελεία στην Ελλάδα, προκειμένου να κοροϊδέψουν το λαό ότι η κρίση καμιά σχέση δεν έχει με τον καπιταλισμό που υπερασπίζονται και υπηρετούν, αλλά είναι «παρενέργεια» του πολιτικού συστήματος και ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί με την αναμόρφωσή του. Υστερα από πρόσκληση της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), στις 29 Φλεβάρη θα επισκεφτούν την Αθήνα οι Ιταλοί δήμαρχοι που ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να προσφέρουν τον μισθό τους στην Ελλάδα, για να τη βοηθήσουν να αντιμετωπίσει την κρίση! Σύμφωνα με το επίσημο πρόγραμμα, οι δυο δήμαρχοι θα συναντηθούν μεταξύ άλλων και με τον υπουργό Εσωτερικών Τ. Γιαννίτση, με το στέλεχος δηλαδή μιας κυβέρνησης που διευθύνει την επίθεση της ΕΕ και της πλουτοκρατίας σε βάρος του λαού, καταδικάζοντάς τον να πτωχεύσει. Η κίνησή τους είναι αντίστοιχη με αυτή του Προέδρου της Δημοκρατίας να παραιτηθεί του μισθού του, γεγονός που ακόμα και συμβολικά παραπέμπει στο συμπέρασμα ότι οι σπατάλες και η κακοδιαχείριση είναι αυτά που έφεραν την κρίση και πως αυτή θα ξεπεραστεί αν αντιμετωπιστούν τέτοια φαινόμενα. Αρα, στον «αφρό» τα μονοπώλια και η εξουσία τους, η πολιτική και τα κόμματα που την υπηρετούν. Αμέριστη υπεράσπιση στον καπιταλισμό που σε κρίση και ανάπτυξη, ταΐζει το κεφάλαιο με εργατικές λαϊκές κατακτήσεις για να μακροημερεύει και να κερδοσκοπεί. Να μην ανεχτεί ο λαός την κοροϊδία. Αλληλεγγύη στην πάλη του είναι να πρωτοστατήσει ο καθένας από το πόστο του για να αναπτυχθεί η αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή πάλη σε εθνικό επίπεδο, να ξεσκεπαστούν στα μάτια του λαού οι πραγματικές αιτίες της κρίσης στην Ελλάδα, στην Ιταλία και παντού. Τα άλλα όλα είναι για λαϊκή κατανάλωση και αποπροσανατολισμό και αυτό αποδεικνύει το γεγονός ότι κινήσεις όπως αυτή των δυο δημάρχων ή οι συγκεντρώσεις της περασμένης Κυριακής με το σύνθημα «είμαστε όλοι Ελληνες», προβάλλονται και αγκαλιάζονται από τους αστούς, τα κόμματα και τα ΜΜΕ τους, τους θύτες δηλαδή του λαού.
Εμπαιγμός με τα περιστατικά ασιτίας στα σχολεία
Δεν έχει όρια ο εμπαιγμός του υπουργείου Παιδείας στο θέμα της ασιτίας στα σχολεία. Προχτές, στο «νέο» επεισόδιο της κοροϊδίας, η υφυπουργός Παιδείας, Ε. Χριστοφιλοπούλου είπε αρκετές φορές τη λέξη διακριτικότητα, για να υποστηρίξει ότι το υπουργείο προχωρά σε παρεμβάσεις, τις οποίες... δε διατυμπανίζει! Πρώτα μας λέγανε ότι η ασιτία των μαθητών δεν υπάρχει και είναι λαϊκισμός, μετά ανακοίνωσαν στη Βουλή πρόγραμμα σίτισης σε 18 σχολεία της Αττικής, μετά το πήραν πίσω γιατί όπως είπε η υπουργός Παιδείας... δεν μπορείς να δώσεις συσσίτια σε όλους τους μαθητές!
Μετά από όλα αυτά ήρθαν οι δηλώσεις της υφυπουργού, η οποία είπε ότι το υπουργείο δουλεύει «εντατικά» και «προσπαθεί» και έχει επεξεργαστεί «ένα πλαίσιο λύσεων». Υποστήριξε ότι εδώ και καιρό βρίσκονται σε συνεργασία με την αυτοδιοίκηση, κοινωνικούς φορείς και βιομηχανίες τροφίμων. Αλλά, δεν πρόκειται να μας ανακοινώσουν αν θα ταΐσουν τα παιδιά, γιατί είναι... διακριτικοί! Μιλάμε για κοροϊδία ολκής!
Απόλυτη σύμπνοια στον εκβιασμό
Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας συνεχίζει τις απειλές για τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων, εάν δεν εφαρμοστεί ο νόμος - πλαίσιο. Την Τρίτη ήταν η σειρά του αναπληρωτή υπουργού Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλου να πει πιο ...ήπια ότι ο νόμος πρέπει να εφαρμοστεί για να δοθεί η χρηματοδότηση, αλλά θα δοθούν και κάποια ψίχουλα μέχρι τότε, ώστε να λειτουργήσουν τα ιδρύματα. Ο αναπληρωτής υπουργός, χτες, σε συνέντευξη του, είπε πως «ο νόμος που ψηφίστηκε λέει ότι ο προϋπολογισμός του 2012 θα υποβληθεί από τα Συμβούλια. Συμβούλια δεν έχουν εκλεγεί γι' αυτό δεν έχει υποβληθεί προϋπολογισμός».
Συμπλήρωσε ότι «έως την υποβολή των προϋπολογισμών του 2012 από τα Συμβούλια που θα εκλεγούν, θα χρηματοδοτούμε κανονικά τα Ιδρύματα με δωδεκατημόρια του προϋπολογισμού». Ανεξάρτητα απ' τους μοιρασμένους ρόλους στο υπουργείο Παιδείας (η υπουργός είναι η ...«κάθετη» και ο αναπληρωτής ο ...«διαλλακτικός») η «γραμμή» είναι μία: Εκβιασμοί για να εφαρμοστεί ο νόμος - πλαίσιο. Ο αναπληρωτής υπουργός (ο «διαλλακτικός» που λέγαμε) δήλωσε ότι «οι οργανωμένες μειοψηφίες αντιδρούν και καλώ την πανεπιστημιακή κοινότητα στο σύνολό της να τον εφαρμόσει».
Δικό τους είναι το χρέος!
Αυτοί που προσπαθούν να ενοχοποιήσουν το λαό για την κρίση, που την παρουσιάζουν σαν σύμπτωμα μιας «λάθος» δήθεν πολιτικής διαχείρισης ή ενός «στρεβλού μοντέλου ανάπτυξης», το οποίο βασιζόταν τάχα στα δανεικά, λένε συνειδητά ψέματα. Θέλουν να κρύψουν ότι η κρίση είναι καπιταλιστική. Οτι το δημόσιο χρέος γεννήθηκε από την οικονομική κυριαρχία των μονοπωλίων στην Ελλάδα, στην ΕΕ, παγκόσμια. Γεννήθηκε, διογκώθηκε γιατί από προηγούμενα έθρεψε κέρδη βιομηχανικών, τραπεζικών, εφοπλιστικών και άλλων μονοπωλίων, μέσα και έξω από την Ελλάδα. Καμιά σχέση δεν έχει ο λαός με το χρέος, καμιά υποχρέωση δεν τον βαραίνει να το αποπληρώσει. Τον κοροϊδεύουν και τον φοβερίζουν όταν του λένε ότι στην κρίση οδήγησε η δική του σπατάλη και ο δανεισμός, το γεγονός ότι ζούσε για χρόνια πάνω από τις δυνάμεις του.
Ολοι αυτοί, οι αστοί, τα κόμματα και τα επιτελεία τους, διαψεύδονται από τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το χρέος των νοικοκυριών στην Ελλάδα το 2010 ήταν 20 μονάδες κάτω από το ανώτατο επιτρεπτό όριο ως ποσοστό του ΑΕΠ. Οτι η Ελλάδα είχε το 5ο καλύτερο ποσοστό μετά την Ιταλία, το Βέλγιο, την Αυστρία, τη Γερμανία. Με άλλα λόγια, στην ΕΕ υπάρχουν καπιταλιστικές χώρες όπου τα λαϊκά νοικοκυριά είναι χρεωμένα στις τράπεζες πολύ περισσότερο απ' ό,τι στην Ελλάδα, χωρίς ωστόσο η κρίση να έχει χτυπήσει με την ίδια ορμή την πόρτα τους. Οπως επίσης αποδεικνύεται ότι καπιταλιστικές οικονομίες, όπως αυτή της Ιταλίας και του Βελγίου, με καλύτερες επιδόσεις από την Ελλάδα στους δείκτες που αφορούν το δανεισμό των λαϊκών νοικοκυριών, έχουν βυθιστεί σε κρίση και δυσκολεύονται να τη διαχειριστούν εξαιτίας και του μεγάλου δημόσιου χρέους.
Σύμφωνα με άλλη μελέτη, της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, στο τέλος του 2010, το συνολικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν το 3ο μικρότερο μετά από εκείνο της Αυστραλίας και της Αυστρίας. Τα σκήπτρα κατείχαν με τη σειρά Ιαπωνία, Βέλγιο, Πορτογαλία, Ισπανία και ακολουθούν Σουηδία, Δανία, Νορβηγία, Βρετανία, Γαλλία, Καναδάς, Ιταλία. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι το δημόσιο χρέος δεν αποτελεί ένα ειδικό ελληνικό πρόβλημα, όπως το παρουσιάζουν οι αστοί, αλλά πρόβλημα συνολικά της ΕΕ, της διεθνούς αγοράς του κεφαλαίου, γέννημα - θρέμμα της καπιταλιστικής οικονομίας. Η κρίση στην Ελλάδα και την ΕΕ ήρθε μετά από μια περίοδο μεγάλης συσσώρευσης κεφαλαίων για τα μονοπώλια και υπερπαραγωγής, που τροφοδότησαν οι κρατικές επιδοτήσεις και τα άλλα προνόμια στην πλουτοκρατία.
Ετσι σωρεύτηκε το χρέος. Αν όπως ισχυρίζονται το είχε δημιουργήσει η δημόσια και η ιδιωτική «σπατάλη» προς όφελος του λαού, τότε θα έπρεπε πριν από την κρίση όλοι οι εργαζόμενοι να αμείβονται με αξιοπρεπείς μισθούς, να υπάρχει επάρκεια με βάση τις ανάγκες σε σχολεία, νοσοκομεία, προνοιακά ιδρύματα, δωρεάν και πλήρως εξοπλισμένα, παροχές στο ύψος των σύγχρονων αναγκών του λαού. Το χρέος όμως δεν έγινε επειδή το αστικό κράτος ασκούσε φιλολαϊκή πολιτική, αλλά επειδή μπούκωνε και μπουκώνει τα μονοπώλια για να τσακίζουν τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Εκεί βρίσκεται η αιτία της κρίσης και του χρέους που τη συνοδεύει: Στη δικτατορία των μονοπωλίων. Αυτή πρέπει να ανατραπεί για να ευημερήσει ο λαός, με αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.
Feeds
