Βαθιά υποκριτική και ύπουλη η στάση των εργοδοτικών φορέων (ΣΕΒ, ΣΕΤΕ, ΕΣΕΕ κ.ο.κ.) που κόπτονται τάχα για τη διάσωση των μισθών, των εργασιακών δικαιωμάτων και των θέσεων εργασίας, ενώ την ίδια στιγμή κάνουν ό,τι μπορούν για να δοθεί η χαριστική βολή στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα. Δηλώνουν με άνεση ότι «το μισθολογικό κόστος δεν είναι το σημαντικότερο πρόβλημα για την ανταγωνιστικότητα», αλλά όμως ήδη στην πράξη έχουν πετσοκόψει τους μισθούς στους εργαζόμενους και προετοιμάζονται από κοινού με την κυβέρνηση και την τρόικα για μια γενικευμένη και με τη «βούλα» του νόμου καταβαράθρωση των μισθών στα επίπεδα των 500 ευρώ, επέκταση των ευέλικτων μορφών εργασίας και της ανασφάλιστης εργασίας. Λένε ψέματα όταν υποστηρίζουν ότι «η ανταγωνιστικότητα δεν εξαρτάται μόνο από το κόστος εργασίας», γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι η μοναδική πηγή παραγωγής υπεραξίας και άρα κερδοφορίας για το κεφάλαιο είναι η (απλήρωτη) εργατική δύναμη. Και αυτή ακριβώς την «πηγή» επιχειρούν να εξαντλήσουν μέχρις εσχάτων προκειμένου να ξεπεράσουν την κρίση, εντείνοντας την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων και οδηγώντας βαθιά στην απόλυτη φτώχεια και την εξαθλίωση την εργατική τάξη και το λαό. Είναι καταδικασμένη, λοιπόν, η πλουτοκρατία και η μαύρη συγκυβέρνησή της και οι ξένοι σύμμαχοί της (τρόικα) να κλιμακώσουν τον ταξικό πόλεμο για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Από την άλλη ο λαός πρέπει να πάρει την απόφαση ότι δεν πρέπει να κάνει καμία θυσία για την κρίση που προκάλεσε η πλουτοκρατία και πως ο ταξικός αγώνας είναι μονόδρομος για να απαλλαγεί από την καπιταλιστική βαρβαρότητα.