Δεν ήταν προφανώς μια ατυχής στιγμή η Ερώτηση που κατέθεσε τις προάλλες ο Αλ. Τσίπρας στον πρωθυπουργό, με την οποία ζητούσε να πληροφορηθεί «ποια είναι η θέση της κυβέρνησης στις επιδιώξεις που επιχειρούν να επιβάλουν με τις νεοφιλελεύθερες εμμονές τους η τρόικα, εργοδοτικά σωματεία και οικονομικά συμφέροντα».

«Μεγαλομέτοχος» είναι η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην επιχείρηση συγκάλυψης έως και πλήρους αθώωσης αυτής όπως και της προηγούμενης - ανίκανη την ανέβαζε, άφωνη την κατέβαζε - κυβέρνησης για το σφαγείο εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων που έχει στηθεί.

Χτες, η «Αυγή» κραύγαζε στο πρωτοσέλιδό της περί «Συνωμοσίας κατά των μισθωτών», την οποία, όπως ισχυρίζεται, έχει εξυφάνει η τρόικα και η κυβέρνηση απλώς... «ευθυγραμμίζεται». Η μόνη ευθύνη που αναγνωρίζει και χρεώνει στην κυβέρνηση του μαύρου μετώπου είναι για την «πλήρη συμμόρφωσή της με τις απαιτήσεις της τρόικας»... Δεν έχει, δηλαδή, η συγκυβέρνηση ούτε λόγο ούτε ρόλο στα όσα διαδραματίζονται. Αυτό θέλει η «Αυγή» και ο χώρος που εκφράζει να πιστέψει ο λαός. Οτι η κυβέρνηση είναι άθυρμα των τροϊκανών. Και πάνω εκεί «πλέκει» το «γαϊτανάκι» περί κατοχής, κατακτητών αλλά και περί μιας άλλης κυβέρνησης που θα είναι «αλλιώς», και πάει λέγοντας το παραμύθι.

Υποψιαζόμαστε πως η αφήγησή τους είναι εξαιρετικά αρεστή και στην ίδια την κυβέρνηση. Αλλωστε, ποιος «θύτης» δεν επιθυμεί το έγκλημά του να φορτώνεται σε κάποιον άλλο; Ομως, οι αντεργατικές ανατροπές, όσες έχουν ήδη συντελεστεί και όσες προωθούνται, δεν είναι ουρανοκατέβατες, ούτε μόνο κατ' απαίτηση της τρόικας και λόγω των εμμονών της. Είναι απόρροια της ευρωενωσιακής φιλομονοπωλιακής στρατηγικής. Την οποία συνομολόγησαν τα κράτη - μέλη της λυκοσυμμαχίας. Φέρει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή των πολιτικών εκπροσώπων της άρχουσας τάξης, στης οποίας τις ανάγκες και τα συμφέροντα ανταποκρίνεται. Μαζί με την τρόικα και η κυβέρνηση κρατάει το μαχαίρι που πετσοκόβει δικαιώματα, μισθούς και όλα τα άλλα.

Οι «κραυγές» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βολεύουν πολλούς. Το σύστημα και το πολιτικό του προσωπικό που υλοποιεί την πολιτική που έχει ανάγκη, τον ίδιο τον οπορτουνισμό ώστε να αποκτά μια κάποια υπόσταση η ανυπόστατη στην πραγματικότητα πρότασή του για φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού. Είναι γι' αυτό επιζήμιες για το λαό, αφού θολώνουν την προοπτική προς την οποία πρέπει να στραφεί για να βρει διέξοδο.

Μπορούμε πλέον να κοιμόμαστε ήσυχοι! Ο εκπρόσωπος Τύπου του συγκυβερνώντος ΛΑ.Ο.Σ. τοποθετήθηκε χτες για τον 13ο και 14ο μισθό και διαβεβαίωσε ότι πρώτο τους μέλημα είναι να μην πεθάνουν οι εργαζόμενοι από την πείνα, όσο για τα υπόλοιπα... έχει ο Θεός! Οπως δήλωσε: «Πρώτα εξασφαλίζεις στον άνθρωπό σου τη ζωή του, μετά την υγεία του και στη συνέχεια την εμφάνισή του. Το κύριο μέλημά μας είναι να εξασφαλίσουμε δουλειά σε όλους τους Ελληνες, να υπερασπιστούμε τα προνόμια των εργαζομένων, αλλά να σκεφτούμε, ταυτόχρονα, και το 1 εκατομμύριο ανέργους»...

Και μιας και ο λόγος για ανέργους ο Κ. Αϊβαλιώτης έκανε και μια ακόμα δήλωση για την εφεδρεία, την οποία χαρακτήρισε «μεγάλη πολιτική κουτουράδα» δηλώνοντας όχι και τόσο βέβαιος «ότι θα είναι η τελευταία»! Υπενθυμίζουμε ότι αναφέρεται σε ένα μέτρο που υλοποιεί η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει, το οποίο σπρώχνει στην ανεργία χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους και μας προϊδεάζει ότι θα ακολουθήσουν κι άλλα παρεμφερή.

Απ' όλα αυτά οι άνθρωποι του μόχθου, άνεργοι και εργαζόμενοι, ας κρατήσουν μόνο την οργή που προκαλούν κι ας τη μετουσιώσουν σε πάλη ταξική. Μέλημα του ΛΑ.Ο.Σ. είναι οι ανάγκες της πλουτοκρατίας και γι' αυτές τσακίζει το λαό, για του οποίου τις ανάγκες δεν δίνει δεκάρα τσακιστή. Για την ανεργία δεν φταίνε τα δήθεν προνόμια των εργαζομένων, τέτοια άλλωστε δεν υπάρχουν. Για την ανεργία και την εξαθλίωση όπου βυθίζονται οι εργάτες και οι οικογένειές τους φταίνε τα παράσιτα οι κεφαλαιοκράτες και το πολιτικό τους προσωπικό, που το μόνο που μπορούν να εγγυηθούν είναι η επέκτασή τους σε όλο το λαό.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο ΣΚΑΪ έστησε ολόκληρο αφιέρωμα στο θέμα των μισθών, με τα «στελέχη» του να κόπτονται για το τι θα γίνει με τις αποδοχές του ιδιωτικού τομέα και να αγχώνονται μήπως και αυξηθεί η ανεργία.

Μια από τα ίδια και στα «πρωινάδικα» κάθε είδους, με τους πάντες να κόπτονται για το ύψος των μισθών και να εκφράζουν τη διαμαρτυρία τους για τις συζητήσεις που γίνονται. Αφήνοντας, όμως, και «μπηχτές» περί του ότι πρέπει από την άλλη «να σωθεί η χώρα».

Ομως, δεν είναι μόνο τα Μέσα Ενημέρωσης, αυτά ντε που ανήκουν σε εφοπλιστές και τραπεζίτες.

Είναι και οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών οργανώσεων που έχουν πάρει σβάρνα όλα τα δημόσια βήματα για να δηλώσουν πόσο πολύ θέλουν να διατηρηθούν οι μισθοί στα σημερινά επίπεδα.

Μαζί τους και διάφορα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑ.Ο.Σ. που δηλώνουν την αγανάκτησή τους για τις απαιτήσεις της τρόικας, που και «παράλογες» είναι και «σε ύφεση θα οδηγήσουν».

Για τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες τι να λέμε! Αυτές δηλώνουν πως συζητάνε μόνο τον περιορισμό του «μη μισθολογικού κόστους»! Λες και ό,τι χαθεί προς όφελος των εργοδοτών θα το πληρώσουν ...κάποιοι εξωγήινοι και όχι πάλι οι εργαζόμενοι.

Αν νομίζουν ότι ο κόσμος δεν έχει καταλάβει το άθλιο θέατρο που παίζεται προφανώς κάνουν μεγάλο λάθος.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γρηγοριάδης Κώστας

Αποτελεί επίσης στρατηγικού χαρακτήρα επιλογή της πλουτοκρατίας το χτύπημα του ταξικού εργατικού κινήματος και του ΚΚΕ, γιατί έτσι μπορεί να βάζει πιο εύκολα τους εργαζόμενους «στο χέρι». Γι' αυτό και η «Καθημερινή» φτάνει στο σημείο να στοχοποιεί ως υπεύθυνους για την ανεργία τους αγώνες ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα και φωτογραφίζοντας το ΚΚΕ και τις ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα να ισχυρίζεται ότι «δίνουν την εντύπωση ότι προτιμούν να κλείσει ένα εργοστάσιο ή μια επιχείρηση παρά να προχωρήσουν σε έναν υπεύθυνο συμβιβασμό. Ισως πιστεύουν ότι έτσι αυξάνουν την ανεργία και τη λαϊκή δυσαρέσκεια που με τη σειρά τους φέρνουν ψήφους. Σίγουρα όμως δε βοηθούν τους εργαζόμενους και δε συμβάλλουν στη διατήρηση θέσεων εργασίας». Αντιστρέφει, δηλαδή, την πραγματικότητα, χρεώνοντας στους αγώνες των εργαζομένων για σταθερή δουλειά με αξιοπρέπεια την ανεργία. Αυτή είναι η σκοπιά της πλουτοκρατίας που θέλει να κερδίζει περισσότερα, δηλαδή να κλέβει περισσότερο από τον πλούτο που παράγει η εργατική τάξη. Η «υπευθυνότητα και ο ρεαλισμός» όμως από τη σκοπιά της εργατικής τάξης, επιβάλλει την ένταση της πάλης με οργάνωση και ταξικό προσανατολισμό, για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών σε μια λαϊκή εξουσία και οικονομία όπου ο πλούτος που θα παράγουν θα επιστρέφει για την κάλυψη των δικών τους αναγκών και όχι του κέρδους της πλουτοκρατίας.

«Καταρχήν τη θεωρούμε ακραία πράξη και κοινοβουλευτικά και συνταγματικά να επιβληθεί η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού με νομοθετική πράξη. Αν νομίζει ότι μπορεί κι ότι έχει την αντοχή και τη συνοχή, αυτό το τριμερές σχήμα που στηρίζει την κυβέρνηση, να το κάνει, ας το κάνει». Μάλλον τη μύχια επιθυμία του εξέφρασε χτες (στο «Vima Fm») ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, «προκαλώντας» την κυβέρνηση του «μαύρου μετώπου» να περάσει τη νέα σφαγή των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Στην πραγματικότητα μια τέτοια κίνηση εκ μέρους της κυβέρνησης θα βόλευε εξαιρετικά τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, γιατί θα έβγαζαν από πάνω τους τις εξόφθαλμες ευθύνες για το νέο έγκλημα κατά της εργατικής τάξης, στο οποίο ήδη είναι συνένοχοι προστρέχοντας στο διάλογο για το νέο σφαγείο των εργασιακών δικαιωμάτων. Είναι ολοφάνερο ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επιχειρεί να παίξει «το παιχνίδι των ευθυνών», για να μη σαρωθεί από την οργή και την οργανωμένη ταξική πάλη, πράγμα όμως που δεν πρόκειται να καταφέρει, ανεξάρτητα από τη μοιρασιά και τη συμφωνία που θα κάνει με τα κόμματα της μαύρης συγκυβέρνησης. Οι φραστικοί λεονταρισμοί των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ δεν μπορούν να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους και να κρύψουν τις διαχρονικές ευθύνες τους στο τσάκισμα των εργαζομένων από την εργοδοσία και τα κόμματά της. Πολύ περισσότερο που είναι αποφασισμένη να βάλει πλάτες για να περάσουν τα νέα αντεργατικά μέτρα που φορτώνουν τις συνέπειες της κρίσης στους εργαζόμενους. Το είπε προκλητικά και θρασύτατα στην ίδια συνέντευξή του ο Γ. Παναγόπουλος: «Στήριξα αποφασιστικά τους συναδέλφους στον ΟΤΕ που με σύμβαση μείωσαν τις αποδοχές τους κατά 13%. Τίποτα δεν είναι ταμπού - ούτε η μείωση της ΕΣΣΕ - όταν αυτή εδράζεται σε πραγματικά δεδομένα». Τι άλλο να πει;

Βαθιά υποκριτική και ύπουλη η στάση των εργοδοτικών φορέων (ΣΕΒ, ΣΕΤΕ, ΕΣΕΕ κ.ο.κ.) που κόπτονται τάχα για τη διάσωση των μισθών, των εργασιακών δικαιωμάτων και των θέσεων εργασίας, ενώ την ίδια στιγμή κάνουν ό,τι μπορούν για να δοθεί η χαριστική βολή στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα. Δηλώνουν με άνεση ότι «το μισθολογικό κόστος δεν είναι το σημαντικότερο πρόβλημα για την ανταγωνιστικότητα», αλλά όμως ήδη στην πράξη έχουν πετσοκόψει τους μισθούς στους εργαζόμενους και προετοιμάζονται από κοινού με την κυβέρνηση και την τρόικα για μια γενικευμένη και με τη «βούλα» του νόμου καταβαράθρωση των μισθών στα επίπεδα των 500 ευρώ, επέκταση των ευέλικτων μορφών εργασίας και της ανασφάλιστης εργασίας. Λένε ψέματα όταν υποστηρίζουν ότι «η ανταγωνιστικότητα δεν εξαρτάται μόνο από το κόστος εργασίας», γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι η μοναδική πηγή παραγωγής υπεραξίας και άρα κερδοφορίας για το κεφάλαιο είναι η (απλήρωτη) εργατική δύναμη. Και αυτή ακριβώς την «πηγή» επιχειρούν να εξαντλήσουν μέχρις εσχάτων προκειμένου να ξεπεράσουν την κρίση, εντείνοντας την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων και οδηγώντας βαθιά στην απόλυτη φτώχεια και την εξαθλίωση την εργατική τάξη και το λαό. Είναι καταδικασμένη, λοιπόν, η πλουτοκρατία και η μαύρη συγκυβέρνησή της και οι ξένοι σύμμαχοί της (τρόικα) να κλιμακώσουν τον ταξικό πόλεμο για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Από την άλλη ο λαός πρέπει να πάρει την απόφαση ότι δεν πρέπει να κάνει καμία θυσία για την κρίση που προκάλεσε η πλουτοκρατία και πως ο ταξικός αγώνας είναι μονόδρομος για να απαλλαγεί από την καπιταλιστική βαρβαρότητα.