Σε συγκέντρωση στο Πολιτιστικό Κέντρο της Τούμπας, στη Θεσσαλονίκη, μίλησε χτες το βράδυ ο Κώστας Αβραμόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του Κόμματος. Προηγήθηκε πορεία μέχρι το χώρο της συγκέντρωσης. Στην ομιλία του, ο Κ. Αβραμόπουλος σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Ανεξάρτητα από τις όποιες επιφυλάξεις και δισταγμούς έχουν οι εργαζόμενοι να συμφωνήσουν στο σύνολο των θέσεων μαζί μας, τους καλούμε να δώσουν βάση σ' αυτά που εκτιμάμε και προβλέπουμε. Γιατί είμαστε το Κόμμα που προβλέψαμε, εδώ και χρόνια μιλήσαμε για την οικονομική καπιταλιστική κρίση. Εχουμε μεγάλη πείρα στην οργάνωση του λαού, μιλήσαμε για τον αντιδραστικό χαραχτήρα της ΕΕ. Εγκαιρα και πριν από τις εκλογές προειδοποιήσαμε το λαό για τη θύελλα που ερχόταν, ανεξάρτητα από το ποιο από τα δύο αστικά κόμματα βρισκόταν στην κυβέρνηση. Πολύ πριν φέρουν το μνημόνιο ήμασταν το μόνο κόμμα που καλούσαμε το λαό να ξεσηκωθεί και ν' απαντήσει με πόλεμο στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών. Εγκαιρα οργανώσαμε την πάλη του λαού, στους χώρους δουλειάς και τις συνοικίες.

Τα αστικά κόμματα, μαζί και οι οπορτουνιστές, αναγορεύουν ως αιτία της κρίσης την κακή νεοφιλελεύθερη διαχείριση, τις ανίκανες κυβερνήσεις, τη διαφθορά, την αδιαφάνεια κ.ά. Κρύβουν από τους εργαζόμενους ότι όλοι τους υπηρέτησαν και υπηρετούν με τον ένα ή άλλο τρόπο την αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική, που γεννάει βάσανα για το λαό και πλούτη για το μεγάλο κεφάλαιο. Και, κυρίως, θέλουν να κρύψουν από το λαό ότι η βαρβαρότητα που ζει δεν είναι το αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που γεννάει κρίσεις και πρέπει να ανατραπεί από τα θεμέλια, αλλά αποτέλεσμα κακής διαχείρισης. Αρα, λένε, τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν, αν μέσα από την κάλπη προκύψει ένας ικανότερος διαχειριστής, ή μια δήθεν "προοδευτική" κυβέρνηση, όπως λέει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μια τέτοια κυβέρνηση. Τι θα κάνει την επόμενη μέρα, αφού τα κλειδιά της εξουσίας θα είναι στα χέρια των μονοπωλίων; Πώς μπορείς να απαντήσεις στη βαρβαρότητα έτσι όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τη φτώχεια, την υποαπασχόληση, το χτύπημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, της Υγείας, της Παιδείας κ.ά., αν δεν έχει εξουσία η εργατική τάξη, αν δεν έχει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής στα χέρια της, για να σχεδιάσει την ανάπτυξη της οικονομίας σε όφελος του λαού;

Οι θέσεις διάφορων για έξοδο από την ευρωζώνη ή για επανίδρυση της ΕΕ δεν έχουν να προσφέρουν κανένα όφελος για το λαό. Η έξοδος από την ευρωζώνη και η παραμονή στην ΕΕ, σημαίνει ότι τα κλειδιά εξακολουθούν να τα κρατάνε τα μονοπώλια με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Να απορρίψει ο λαός τα διλήμματα και τους εκβιασμούς για μέσα ή έξω από την ευρωζώνη. Πάλη για λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από την ΕΕ, αυτή είναι η απάντηση.

Βρισκόμαστε στην καρδιά της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης. Αντικειμενικά, μπαίνει σήμερα στην ημερήσια διάταξη το πρόβλημα της εξουσίας. Η ίδια η κρίση δείχνει τα ιστορικά όρια του καπιταλισμού, ο οποίος όχι μόνο δεν μπορεί να λύσει προβλήματα του λαού, αλλά γίνεται ακόμη πιο επιθετικός, αφαιρεί κατακτήσεις, δημιουργεί περιφερειακές πολεμικές συγκρούσεις, γεννάει κρίσεις, σαπίζει. Η κινητήρια δύναμη αντεπίθεσης και ανατροπής είναι το εργατικό κίνημα, η ταξική πάλη, η κοινωνική συμμαχία με γραμμή πάλης που η τελική της έκβαση στοχεύει στη λαϊκή εξουσία - οικονομία.

Για να αποκτήσει αυτή τη δυνατότητα το εργατικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα, απαιτείται ανασύνταξη δυνάμεων, δηλαδή μαζικοποίηση - οργανωτικότητα - πολιτικοποίηση με βάση το σωματείο, τον κλάδο. Ο αγώνας πρέπει να είναι καλά οργανωμένος, καλά σχεδιασμένος, περιφρουρημένος από διάφορες προβοκάτσιες και μηχανισμούς. Εχοντας καθαρό ότι η μάχη θα κριθεί στους χώρους δουλειάς, εκεί δηλαδή που εκδηλώνεται η βασική αντίθεση.

Δε σνομπάρουμε κανένα κίνημα, καμία μορφή πάλης. Είναι καλό που ο λαός και η νεολαία βρίσκονται στους δρόμους εκφράζοντας την οργή τους. Ομως ένα κίνημα για να είναι αποτελεσματικό, πριν απ' όλα πρέπει να αγκαλιάζει τους τόπους δουλειάς. Εκεί είναι που πονάει ο αντίπαλος. Η βαρβαρότητα απαιτεί απάντηση στην πηγή της, εκεί που οι εργάτες χρειάζεται να σηκώσουν το ανάστημά τους στο ίδιο το αφεντικό, για ν' αποκρούσουν και ν' ανατρέψουν τη βάρβαρη πολιτική, δημιουργώντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις ώστε να πάρουν οι ίδιοι τις τύχες τους στα δικά τους χέρια.

Αυτό προσπαθούν να αποτρέψουν και γι' αυτό χαϊδεύουν σήμερα τ' αυτιά των αγανακτισμένων, αυτοί που μέχρι χτες ήταν οι ξεφωνημένοι υποστηρικτές όλων των αντεργατικών και αντιλαϊκών πολιτικών. Γιατί το κίνημα που δεν έχει πολιτικό προσανατολισμό την εξουσία, ο αντίπαλος έχει τη δυνατότητα να το βάλει εύκολα στο χέρι, να ελέγξει προς όφελός του τις λαϊκές αντιδράσεις, να τις χρησιμοποιήσει ως βαλβίδες εκτόνωσης της λαϊκής οργής, να περάσουν τη λογική του τίποτα δε γίνεται, να οδηγήσουν το κίνημα στην υποταγή.

Το σύνθημα έξω τα κόμματα και τα συνδικάτα κρύβει τον πραγματικό αντίπαλο που είναι τα μονοπώλια, αποδίδει συλλήβδην σε όλα τα κόμματα και στο ΚΚΕ τη βάρβαρη πολιτική. Ο ένοχος για την πολιτική που γεννάει βάσανα για το λαό και πλούτη για το μεγάλο κεφάλαιο έχει όνομα και πολιτική ταυτότητα. Εκεί πρέπει να στραφούν τα πυρά. Είναι αυταπάτη να πιστεύει ο εργαζόμενος ότι οι λαϊκές κινητοποιήσεις πρέπει να είναι μακριά απ' όλα τα κόμματα ή εναντίον όλων. Ενα τέτοιο κίνημα είναι βούτυρο στο ψωμί των κεφαλαιοκρατών και των πολιτικών τους εκφραστών, συμβάλλει στη διαιώνιση της εκμετάλλευσης.

Μέσα από το τσουβάλιασμα των κομμάτων και τη λογική όλοι ίδιοι είναι, προσπαθούν να χτυπήσουν την ηθική υπόσταση του ΚΚΕ, ταυτίζοντάς το με τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Γιατί το ΚΚΕ έχει ισχυρούς δεσμούς αίματος, που σφυρηλάτησε με την εργατική τάξη, τη φτωχή αγροτιά και άλλα λαϊκά στρώματα από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του.

Σήμερα, στη χώρα μας, υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια ριζικά αντίθετη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας. Καλούμε την εργατικής τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τη ριζοσπαστική νεολαία, να αγωνιστεί, για να γίνουν λαϊκή περιουσία σε πρώτη φάση τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής όπως είναι οι κλάδοι μεταποίησης, παραγωγής μηχανημάτων, επεξεργασίας πρώτων υλών, το συγκεντρωμένο εμπόριο. Να δημιουργηθούν ενιαίοι αποκλειστικά κρατικοί φορείς στους κλάδους στρατηγικής σημασίας, όπως η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, οι κατασκευές.

Να κοινωνικοποιηθεί η γη, οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον αγροτικό τομέα, να δημιουργηθούν συνεταιρισμοί φτωχών και μικρών αγροτών. Να καταργηθεί κάθε είδος επιχειρηματικής δραστηριότητας σε τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, η Πρόνοια, η Ασφάλιση, ο Πολιτισμός, ο Αθλητισμός. Ολοι οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν ισότιμα, με βάση τις ανάγκες τους αυτές τις υπηρεσίες. Μέσα από την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής, μπορούν να αξιοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, η πλήρης αξιοποίηση και κατανομή του ανθρώπινου δυναμικού, με στόχο την ολόπλευρη ικανοποίηση των υλικών και πολιτισμικών αναγκών ολόκληρης της κοινωνίας».