Διαβάζουμε στο «ΠΡΙΝ» της Κυριακής ότι «το τεράστιο μπλοκ του συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων ξεπερνούσε σε όγκο το μπλοκ του ΠΑΜΕ» στην απεργία της περασμένης Τετάρτης. Δεν έχουμε καμιά διάθεση να αναμετρηθούμε με τις ικανότητες και την αντίληψη όσων αναλαμβάνουν για λογαριασμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, των ΕΑΑΚ και των άλλων να «μαζέψουν» την εικόνα των συγκεντρώσεων, μιας και είναι φανερό ότι τα όσα γράφει η εφημερίδα απευθύνονται σε ανθρώπους που δεν είχαν καμιά επαφή με το κέντρο της Αθήνας τη μέρα της απεργίας. Αλήθεια πού πήγαν όλες αυτές οι μάζες την Παρασκευή στη συγκέντρωσή τους στα Προπύλαια όπου ήταν «τρεις και ο κούκος»;

Η εκτίμηση του «ΠΡΙΝ» προδίδει μια διάθεση να πείσει ότι η συσπείρωση στο αυτοαποκαλούμενο «συντονιστικό των σωματείων» έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, δείχνοντας ταυτόχρονα ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το ΠΑΜΕ. Τα ίδια έλεγε και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πριν από μερικά χρόνια, ανάγοντας σε νούμερο ένα στόχο την «αλλαγή των συσχετισμών στην αριστερά», με την εκλογική υπερσκέλιση του ΚΚΕ. Οταν μάλιστα το σύστημα αποφάσισε να φουσκώσει δημοσκοπικά τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε τα στελέχη του ανέβηκαν στα κεραμίδια! Το αποτέλεσμα είναι γνωστό και είναι συνέπεια της τυχοδιωκτικής στρατηγικής τους, η οποία είναι αντικαπιταλιστική στα λόγια και βαθιά ενσωματωμένη στην ουσία της. Στο διά ταύτα, δυο μόλις μέρες μετά την απεργία, η μαζικότητα του Συντονιστικού πήγε περίπατο, στη συγκέντρωση που διοργάνωσε μόνο του στα Προπύλαια. Είναι και αυτό ένα από τα σημεία των καιρών που επιβεβαιώνει τη λαϊκή ρήση «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις»...