Ο στρατηγικός στόχος της κυβέρνησης που ονομάζεται «αύξηση επενδύσεων», «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας» και «ανάπτυξη», αφορά τη διασφάλιση των κερδών των μονοπωλίων. Αυτός ο στόχος περνά κατεξοχήν μέσα από το νόμο «Καλλικράτης».

Στο νόμο «Καλλικράτης» ρητά δηλώνεται ότι η Τοπική Διοίκηση πρέπει να συμβάλει στη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Να συμβάλει στη δημιουργία «φιλικού περιβάλλοντος για τις επιχειρήσεις».

Οι εκλεγμένοι με βάση τον «Καλλικράτη» πρέπει να συμβάλουν στην «απελευθέρωση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων» των περιοχών τους. Δηλαδή, αναλαμβάνουν το καθήκον να εξειδικεύσουν τι ακριβώς μπορεί να εκμεταλλευτούν οι επιχειρήσεις, οι ξένοι και ντόπιοι κεφαλαιοκράτες από κάθε περιοχή. Τι μπορεί να ξεπουληθεί. Η κυβέρνηση μπορεί να «κλείνει» τις μεγάλες συμφωνίες, οι εκλεγμένοι της Τοπικής Διοίκησης όμως έχουν την ευθύνη να προτείνουν, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τα επενδυτικά προγράμματα και το ξεπούλημα.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης προς όφελος του κεφαλαίου (τουρισμός, πράσινη ανάπτυξη, μεταφορές κ.λπ.) περνούν μέσα από το ΕΣΠΑ και τα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα που προβλέπεται από τον «Καλλικράτη» ότι θα τα διαχειριστούν οι περιφέρειες και οι δήμοι.

Για να γίνει αυτό, έγινε προηγουμένως, μέσω του «Καλλικράτη», μεταφορά αρμοδιοτήτων στην Τοπική Διοίκηση σε πολλούς τομείς όπως σε γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, διαχείριση απορριμμάτων, ενέργεια, τουρισμός. Οι δήμοι και περιφέρειες απολύουν μεν προσωπικό από τις κοινωνικές και λοιπές υπηρεσίες, θα φροντίσουν όμως να προσλάβουν τεχνοκράτες, μάνατζερ, πιστούς πολιτικούς υπαλλήλους για να προχωρήσουν τα επιχειρηματικά σχέδια.

Παραδείγματα και σχέδια τέτοιας «αξιοποίησης των πλεονεκτημάτων» κάθε περιοχής έχουμε διάφορα. Ο Αστακός, για παράδειγμα, κρίθηκε ότι μπορεί να πουλήσει τη θάλασσα και το λιμάνι του σε αραβικά κεφάλαια για επενδύσεις υγρών καυσίμων και αποθήκες τοξικών αποβλήτων. Αυτά τα «επενδυτικά σχέδια» άλλες χώρες τα απέρριψαν ως επικίνδυνα. Στο Ελληνικό, οι «αναπλάσεις μητροπολιτικού χαρακτήρα» έγιναν επενδύσεις του Κατάρ σε καζίνο, μαρίνες κ.ά. Δηλαδή, υποδομές που καμία σχέση δεν έχουν με τις λαϊκές ανάγκες. Ακόμη και αν αυτά δε λάβουν μεγάλες διαστάσεις και γίνουν άλλες επενδύσεις (εμπορικά καταστήματα κ.λπ.), τα λαϊκά στρώματα πάλι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν. Τα σχέδια δε για την ανάπλαση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας αφορούν κύρια την αλλαγή χρήσης γης και το ξεφόρτωμα των μεταναστών και τοξικομανών.

Ο περιφερειακός σχεδιασμός για την Κρήτη, από την άλλη, προβλέπει ότι μπορεί να πουλήσει τουρισμό και αγροτουρισμό με επισκέψιμα χωράφια. Η Μακεδονία, που είναι κοντά στα Βαλκάνια, συμφέρει για εμπορικές επιχειρήσεις, αφού θα προσελκύεται ευρύτερη πελατεία από τις διπλανές χώρες. Επίσης, έχει και λιγνίτη, στον οποίο δεν είχαν πρόσβαση όλα τα μονοπώλια πριν την απόφαση της κυβέρνησης για απελευθέρωση της ενέργειας. Τα νησιά μπορούν να πουλήσουν πολιτισμό, γη και αέρα για τις ανεμογεννήτριες των επιχειρηματιών και τα εθνικά κυριαρχικά τους δικαιώματα, στο όνομα της ενίσχυσης του τουρισμού. Ολοι οι δήμοι και περιφέρειες προβλέπεται να συμβάλουν, ώστε να προχωρήσουν τα οδικά έργα, για να γίνει ολόκληρη η χώρα, με τα χρήματα των εργαζομένων, ένας μεγάλος κόμβος μεταφοράς εμπορευμάτων.

Ο «Καλλικράτης» αναθέτει την αξιοποίηση των «αναπτυξιακών πλεονεκτημάτων» κάθε περιοχής στην Τοπική Διοίκηση, τα οποία θα προχωρήσουν αξιοποιώντας συμβάσεις παραχώρησης ακινήτων και οικοπέδων στους επιχειρηματίες, με προώθηση των ΣΔΙΤ, ιδιωτικοποιήσεις, ξεπούλημα, τη διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων. Πολλά από αυτά προχωράνε ήδη με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Ολα αυτά όμως τα επιχειρηματικά σχέδια δεν έχουν κανένα όφελος για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Γίνονται για να υπηρετήσουν την κερδοφορία των μονοπωλίων. Οι όποιες θέσεις εργασίας που μπορεί να δημιουργηθούν είναι λίγες και με ανύπαρκτα δικαιώματα. Αλλωστε, όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω το φθηνό εργατικό δυναμικό, θα το διασφαλίζουν στις επιχειρήσεις οι ίδιοι οι εκλεγμένοι στους δήμους και περιφέρειες. Τα σχέδια οδηγούν στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στον εκτοπισμό των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και αυτοαπασχολούμενων (φτωχοί αγρότες - λαϊκές, φορτηγατζήδες κ.λπ). Βάζουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία - ασφάλεια και το περιβάλλον (π.χ. Αστακός, Θριάσιο, ατμοσφαιρική ρύπανση και κυκλοφοριακό από τους οδικούς άξονες κ.λπ). Υπονομεύουν τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας (αγροτική παραγωγή, μεταποίηση, βιομηχανία κ.λπ.), εμπλέκουν τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Την ίδια ώρα, ό,τι έχει σχέση με κοινωνικές ανάγκες (ελεύθεροι χώροι, πράσινο, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, σταθμοί, σχολεία. Κέντρα Υγείας κ.λπ.) είναι πάρεργα που, για να συμφωνηθούν και να γίνουν, περνούν δεκαετίες, παραχωρούνται και πάλι στους επιχειρηματίες (ΣΔΙΤ) και γίνονται με τεράστια επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων και για την κατασκευή και για τη χρήση τους.

Για να υλοποιηθούν τα επιχειρηματικά σχέδια η Τοπική Διοίκηση, με βάση τον «Καλλικράτη» γίνεται γενικά κόμβος εξυπηρέτησης των επιχειρήσεων. Στα πλαίσια του νόμου που θα φέρει η κυβέρνηση για τις fasttrack επιχειρήσεις, η Τοπική Διοίκηση θα αναλάβει να διευκολύνει με τα ΚΕΠ την πιο γρήγορη αδειοδότηση των επιχειρήσεων, την απλοποίηση της γραφειοκρατίας, ώστε να μη χάνουν οι επιχειρήσεις χρόνο και χρήμα. Από τον «Καλλικράτη» προβλέπεται οι δήμοι να ιδρύσουν το «συμπαραστάτη των επιχειρήσεων». Εναν ειδικό υπάλληλο που θα συμβάλλει να λύνονται τα προβλήματα των επιχειρήσεων (π.χ. ενημέρωση για επενδυτικές «ευκαιρίες», διαμεσολάβηση για αντιπαραθέσεις με πολίτες, οργανώσεις ή άλλες εταιρείες για προμήθειες, διαγωνισμούς, περιβαλλοντικούς όρους κ.λπ.). Επίσης, προβλέπεται οι επιχειρηματίες να συμμετέχουν στις διάφορες επιτροπές που δημιουργούνται σε δήμους και περιφέρειες (επιτροπή ποιότητας ζωής, συμβούλιο διαβούλευσης κ.λπ.), ώστε να προωθούν και να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους.