Πραγματοποιήθηκε χτες στις Βρυξέλλες, κατά τη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας του ΝΑΤΟ το τελευταίο βήμα πριν από την υιοθέτηση «της νέας στρατηγικής αντίληψης της συμμαχίας», η οποία θα επικυρωθεί τον ερχόμενο Νοέμβρη στη Σύνοδο Κορυφής στη Λισαβόνα.

Στην κοινή σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών και Αμυνας του ΝΑΤΟ, μετείχαν οι υπουργοί Εξωτερικών Δ. Δρούτσας και Εθνικής Αμυνας Ευ. Βενιζέλος. Σε κοινή τους ανακοίνωση υποστήριξαν ότι στην παρούσα φάση της διαδικασίας, «τα σχέδια των κειμένων που βρίσκονται υπό επεξεργασία για να υπογραφούν από τους αρχηγούς των κρατών μελών της συμμαχίας στη Σύνοδο Κορυφής, ανταποκρίνονται στις επιλογές που έχει κάνει η χώρα μας».

Με άλλα λόγια, η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει με τα μπούνια την αναβάθμιση του δολοφονικού ρόλου του ΝΑΤΟ σε παγκόσμιο επίπεδο και διεκδικεί μεγαλύτερο κομμάτι της λείας για την ντόπια αστική τάξη.

Οι υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας της λυκοσυμμαχίας συζήτησαν το νέο στρατηγικό δόγμα, τη νέα δομή δυνάμεων, το ζήτημα της αντιπυραυλικής ασφάλειας, τη μεταρρύθμιση των οργανισμών της συμμαχίας, τις σχέσεις ΝΑΤΟ - ΕΕ, τις διαδικασίες εξοικονόμησης πόρων και όλα τα συναφή θέματα που θα οριστικοποιηθούν στη σύνοδο των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων του ΝΑΤΟ.

Η στρατηγική του ΝΑΤΟ στον 21ο αιώνα αποβλέπει στην εδραίωση του παγκόσμιου επεμβατικού του ρόλου και δίνει έμφαση στην προληπτική επέμβαση για την αντιμετώπιση κάθε ενδεχόμενης απειλής, γεγονός που στοχοποιεί κατευθείαν τους λαούς και τα κινήματά τους, ιδιαίτερα σε συνθήκες κλιμακούμενης οικονομικής κρίσης.

Για το λόγο αυτό, το ΝΑΤΟ προετοιμάζει ανάλογα τη στρατιωτική του μηχανή, εντάσσοντας στη λίστα με τις απειλές τις κλιματικές αλλαγές, τις ενεργειακές κρίσεις, τις ανθρωπιστικές καταστροφές, τις επιθέσεις στον κυβερνοχώρο, το ζήτημα της μετανάστευσης. Ηδη, από τις 17 Μάη 2010, το προσχέδιο του νέου στρατηγικού δόγματος δόθηκε στη δημοσιότητα από τη δωδεκαμελή ομάδα ειδικών, με επικεφαλής την Αμερικανίδα πρώην υπουργό Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ.

Σύμφωνα με το προσχέδιο του νέου ΝΑΤΟικού δόγματος, «τα 10 επόμενα χρόνια, το ΝΑΤΟ θα έχει τέσσερις μεγάλες στρατιωτικές και αλληλοεξαρτώμενες αποστολές»:

1. Υπεράσπιση των χωρών - μελών έναντι οποιασδήποτε απειλής - επίθεσης.

2. Εκστρατευτικές δυνατότητες για στρατιωτικές επιχειρήσεις πέραν της ζώνης της συμμαχίας, όπως στο Αφγανιστάν.

3. Συνεργασία με άλλους εταίρους εκτός ΝΑΤΟ, για να αντιμετωπίζονται οι νέες απειλές (κυβερνοεπιθέσεις, πειρατεία, διάδοση των βαλλιστικών και πυρηνικών όπλων, κίνδυνος να υπάρξει έλλειψη ενέργειας).

4. Χορήγηση βοήθειας για το σχηματισμό της αστυνομίας και του στρατού στις χώρες που ήδη έχουν μπει στο στόχαστρο (Ιράκ, Αφγανιστάν, Κόσοβο), ώστε «η Βορειοατλαντική Συμμαχία να συμβάλει στη διεθνή ασφάλεια».

Πρόκειται για ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της κάθε χώρας, που μπορεί ν' αξιοποιηθεί για τη σταθεροποίηση καθεστώτων που κινδυνεύουν από τη μαζική λαϊκή πολιτική πάλη.