Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα της εκδήλωσης

«Ενας απ' τους λόγους που μας ενδιαφέρει να αποκτήσουμε δύναμη στα οικονομικά του Κόμματος και αυτοδυναμία από πάσης φύσεως κρατική εξάρτηση είναι γιατί μας ενδιαφέρει όχι μόνο να δράσουμε με επάρκεια στην Ελλάδα, αλλά, πάνω απ' όλα, γιατί καταλαβαίνουμε την ευθύνη μας. Μια ευθύνη που, 92 χρόνια, έχουμε διαπαιδαγωγηθεί να τα βγάζουμε πέρα, στις προσπάθειες που πρέπει να γίνουν για να δυναμώσει το κομμουνιστικό επαναστατικό κίνημα.

Η αστική τάξη πολιτικά είναι ενωμένη, παντού, όταν πρόκειται να αντιμετωπίσει το εργατικό κίνημα, όταν πρόκειται να αντιμετωπίσει το εργατικό κίνημα, όταν πρόκειται να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο - γι' αυτήν - της σοσιαλιστικής επανάστασης. Είναι διαιρεμένη στις αγορές, για τη διανομή. Στην ενότητα της παγκόσμιας αστικής τάξης πρέπει να αντιτάξουμε κι εμείς τον προλεταριακό διεθνισμό και - πάνω απ' όλα - την προσπάθεια για κοινή δράση των επαναστατικών κομμουνιστικών δυνάμεων. Και γι' αυτό χρειάζεται, πέρα απ' τις επαναστατικές ιδέες, και οικονομικά μέσα.

Με το ΚΚ Τουρκίας - πέρα απ' τα πολλά κοινά σημεία - υπάρχει κι ένα σημείο ενδιαφέρον, που έχει να κάνει με τη σχέση των δύο χωρών μας, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Η ελληνική αστική τάξη και η τουρκική αστική τάξη, παρότι είναι στην ίδια συμμαχία, το ΝΑΤΟ, μεταξύ τους ανταγωνίζονται, η μία εναντίον της άλλης, για το ποια θα είναι πιο πολύτιμη δύναμη στις ηγετικές δυνάμεις του ιμπεριαλισμού. Αυτό τον ανταγωνισμό προσπάθησαν να το μεταφέρουν στους λαούς.

Από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης - των ελληνικών κυβερνήσεων - αλλά κυρίως των ΜΜΕ, θα θυμάστε ότι γίνεται μια προσπάθεια να μεταφερθεί η διαμάχη ανάμεσα στους λαούς, σε ορισμένες περιόδους. Σε άλλες περιόδους, που τους συμφέρει η οικονομική συνεργασία, μειώνουν αυτή την αντίθεση. Πολλές φορές στην Ελλάδα έχουμε ακούσει με υποτιμητικό τρόπο να γίνεται λόγος για τον τουρκικό λαό, έναντι του ελληνικού λαού που θεωρούμαστε πως είμαστε ανώτερος απ' τον τουρκικό.

Δεν ξέρουμε, πια, πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα τα επόμενα χρόνια, τα δύο, τα τρία, τα πέντε, τα δέκα. Εμείς, όπως ξέρετε, δεν έχουμε αποκλείσει ποτέ τον κίνδυνο, κάποια στιγμή, η αστική τάξη της Τουρκίας και η αστική τάξη της Ελλάδας να έρθουν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Δεν ξέρουμε ποια θα κάνει την αρχή, κάποτε την κάναμε εμείς, το 1922. Δεν ξέρουμε τώρα τι θα γίνει.

Γι' αυτό θα έχετε προσέξει, στα κομματικά μας ντοκουμέντα έχουμε μια θέση όταν μιλάμε για την Ελλάδα και την Τουρκία: Οτι ο ελληνικός λαός και ο τουρκικός λαός - μιλάμε βέβαια για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα - δεν πρέπει να χύσουν το αίμα τους για τους ιμπεριαλιστές, είτε υπολογίζοντας τη μια πλευρά, είτε την άλλη.

Κι αν θέλετε, την περίοδο που ζούμε, περίοδο οικονομικής κρίσης που φέρνει και πολέμους, έχει σημασία να σκεφτόμαστε πως η πάλη εναντίον ενός στρατού κατοχής πρέπει να μετατρέπεται σε πάλη για την εξουσία, είτε στη χώρα που επιτίθεται, είτε στη χώρα που δέχεται την κατοχή. Δεν κάνουμε κάποια πρόβλεψη, απλά το Κόμμα πρέπει να είναι πάντα έτοιμο για όλες τις εξελίξεις, και τις καλές - να μην κάνουμε κάποιο λάθος εκείνη τη στιγμή - αλλά και τις δύσκολες.

Χρειάζεται, όμως, και η άμεση ετοιμότητα τους επόμενους μήνες, καθώς η κρίση θα οξυνθεί στην Ελλάδα, το αστικό πολιτικό σύστημα θα δοκιμαστεί και εμείς δεν πρέπει να το βοηθήσουμε να συνέλθει, αλλά πρέπει, όσο μπορούμε, να του καταφέρουμε κάποια καλά χτυπήματα. Για να μπορούμε πιο επιθετικά στην πορεία ν' ανοίξουμε το ζήτημα της εξουσίας, για ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Σήμερα είμαστε ιδεολογικά και πολιτικά προετοιμασμένοι, πρέπει πιο πολύ και οργανωτικά να προετοιμαστούμε, αλλά πάνω απ' όλα είμαστε αποφασισμένοι να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω, δε θα μας βάλουν στο χέρι».