ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: «Για να υπάρξει αναστροφή της κατάστασης θα πρέπει σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας η οικονομική πολιτική που εξαγγέλθηκε να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα, χωρίς δισταγμούς, αναβλητικότητα και υπαναχωρήσεις, ενώ το επόμενο βήμα θα είναι οι διαρθρωτικού χαρακτήρα πολιτικές στη δημόσια διοίκηση και το ασφαλιστικό» (το θέμα στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΟΙ «ΜΕΣΑΙΟΙ»: «Ειδήμονες της εκλαϊκευμένης ψυχολογίας, συμβουλάτορες του λάιφ στάιλ, ακόμα και ανάλαφροι, ζαχαρωτοί πανελίστες που πλαισιώνουν καλλιτεχνικές εκπομπές, έχουν βρει την καινούρια καραμέλα: Καταναλώσαμε υπερβολικά, ζήσαμε πολυτελώς, να βάλουμε νερό στο κρασί μας (...) Πόσοι Ελληνες πραγματικά μπορεί να ακούσουν το σύνθημα "κάνε τη ζωή σου πιο απλή" και να μην εξοργιστούν; Οι οικογενειάρχες με τις δύο (και ευκαιριακά και τρεις) δουλειές, που προσπαθούν να στηρίξουν το σπίτι τους και να μορφώσουν τα παιδιά τους; Οι μητέρες που στερούνται για να προσφέρουν στο νοικοκυριό τους; Οι εργαζόμενες Ελληνίδες, που χτυπάνε οχτάωρα ακατέβατα στο γραφείο, ενώ ισορροπούν σαν ζογκλέρ μεταξύ δουλειάς, οικογένειας και κοινωνικών υποχρεώσεων; Και που η μόνη τους τρελή πολυτέλεια, αν την έχουν, είναι να πάνε για έναν καφέ, ένα γυμναστήριο, ή ένα κομμωτήριο, μία στις τόσες; (...) Δεν έχουμε πια τις σταθερές της δεκαετίας του '50, που αν είχες παπούτσια, πλάκα και κοντυλοφόρο, για να μην πω και φαγητό στο τραπέζι κάθε μέρα, ήσουν εντάξει (...) αυτές οι σαλονάτες αμπελοφιλοσοφίες του τύπου "ευκαιρία να περιορίσουμε τις σπατάλες και να ζήσουμε πιο αγνά" κάνουν τον κόσμο και γελάει. Και δυστυχώς, δεν γελάει με την καρδιά του, αλλά πολύ πολύ πικρά» (η Ρ. Βαγιάνη στο ΕΘΝΟΣ).

Ο ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ: «Κρίσιμο ζήτημα είναι η ενίσχυση της συντονισμένης αντιμονοπωλιακής δράσης της εργατικής τάξης, της φτωχομεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων. Ολων, δηλαδή, των λαϊκών στρωμάτων που βλέπουν τα προβλήματά τους να οξύνονται από την κυριαρχία των μονοπωλίων, την πολιτική που αντιμετωπίζει τις λαϊκές ανάγκες ως "κόστος" και βαρίδι που εμποδίζει τη διασφάλιση της μέγιστης δυνατής κερδοφορίας των πολυεθνικών. Μπαίνει όλο και πιο καθαρά το δίλημμα "ή με το λαό, ή με τα μονοπώλια"» (το άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).