Η προχτεσινή προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για το αντιλαϊκό Πρόγραμμα Σταθερότητας της κυβέρνησης ανέδειξε τις δυο στρατηγικές γραμμές που συγκρούονται στο πεδίο της οικονομίας και της πολιτικής. Παρά τις μεταξύ τους διαφοροποιήσεις, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. επιβεβαίωσαν ότι θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να βγει το κεφάλαιο ενισχυμένο από την κρίση. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να δείξει ότι διαφοροποιείται στρατηγικά, προβάλλοντας ένα θολό «άλλο μοντέλο ανάπτυξης». Με τις προτάσεις και την κριτική του στις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, επιβεβαίωσε ότι κινείται στα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος και υπονομεύει κάθε ριζοσπαστική διέξοδο από το σάπιο καπιταλισμό και τις διακρατικές ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Η κυβέρνηση παρουσίασε την ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης σαν μονόδρομο, μιλώντας με τη γλώσσα της πλουτοκρατίας. Ισχυρίστηκε ότι οι ακροβασίες της χώρας μεταξύ των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών ταυτίζονται με το «εθνικό συμφέρον» και επέμεινε στο αντιδραστικό ιδεολόγημα ότι πατριωτικό είναι ό,τι συμφέρει το κεφάλαιο. Η ΝΔ επανέλαβε την πρόθεσή της να βάλει πλάτη στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, επιβεβαιώνοντας τις διαχρονικά ισχυρές δεσμεύσεις της προς το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο υπηρέτησε και ευελπιστεί ξανά να υπηρετήσει από τη θέση της κυβέρνησης. Ο ΛΑ.Ο.Σ., με τον πιο ωμό τρόπο, δήλωσε στρατευμένος στον πόλεμο ενάντια στους εργαζόμενους, διεκδικώντας τα εύσημα του πιο θερμού υπερασπιστή των μέτρων που πάρθηκαν και των χειρότερων που έρχονται.

Η μεταξύ τους συναίνεση έχει ταξική βάση. Γι' αυτό οι αρχηγοί των τριών κομμάτων στις παρεμβάσεις τους συνδύασαν τα διαπιστευτήρια στα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο με αφορισμούς για το κίνημα και τις διεκδικήσεις του. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βολοδέρνει στις εγγενείς αντιφάσεις του, προσπαθώντας να στηρίξει με ριζοσπαστική φρασεολογία τη σοσιαλδημοκρατική στρατηγική του. Αθωώνει το ΠΑΣΟΚ για την αντιλαϊκή στρατηγική του, λέγοντας πως άλλα είπε προεκλογικά και άλλα κάνει σήμερα. Κρύβει ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν και παραμένει κόμμα του κεφαλαίου, με αντιλαϊκό πρόγραμμα, το οποίο εφαρμόζει. Καλεί το λαό να διαλέξει ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, να επιλέξει θύτη, την ώρα που περισσότερο από ποτέ προβάλλει η ανάγκη να οικοδομηθεί ένα συνεπές αντιμονοπωλιακό κίνημα, που δε θα σκοντάφτει στον έναν ή στον άλλο ιμπεριαλιστή, αλλά θα παλεύει πρώτα απ' όλα στο εθνικό επίπεδο για τη δημιουργία ισχυρών ρηγμάτων στο καπιταλιστικό σύστημα εν μέσω κρίσης.

Το ΚΚΕ ανέδειξε με καθαρότητα το κεντρικό ζήτημα. Σε περίοδο κρίσης αναδεικνύεται το ζήτημα «αστική εξουσία ή εργατική - λαϊκή εξουσία». Αυτή η βασική θέση είναι που καθορίζει τη στρατηγική του Κόμματος, τη δράση του στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Την κρίση τη δημιούργησε η πλουτοκρατία. Αυτή πρέπει να πληρώσει. Η κρίση είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού. Κατά συνέπεια, φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στα όρια αυτού του συστήματος δεν μπορεί να υπάρξει. Από αυτήν τη σκοπιά, είναι ανάγκη οι αγώνες των εργαζομένων και του λαού να κάνουν ένα σοβαρό ποιοτικό βήμα. Να γίνουν επιθετικοί στο περιεχόμενό τους, βάζοντας στην ημερήσια διάταξη της συζήτησης και της πάλης το ζήτημα της εξουσίας. Αυτό είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο μπορεί να γεννήσει η κρίση.