Μελωδικά «αποτυπώματα» της εργατικής περηφάνιας, κόντρα σε διωγμούς, βάσανα, στερήσεις. Δημιουργίες που αντανακλούν τους ταξικούς αγώνες, την κοινωνική αδικία, τις άθλιες συνθήκες ζωής και εργασίας, την ξενιτιά. Τραγούδια που συνδέθηκαν με ιστορικούς - αγωνιστικούς σταθμούς της νεότερης ιστορίας μας, μπολιάστηκαν από την παγκόσμια πείρα της εργατιάς, εμπνεύστηκαν από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού...

Μια ξεχωριστή βραδιά, αφιερωμένη στο εργατικό λαϊκό τραγούδι διοργάνωσαν οι κλαδικές Οργανώσεις και οι Οργανώσεις ΑΕΙ - ΤΕΙ της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, την περασμένη Κυριακή, στο κλειστό γήπεδο του Απόλλωνα, στη Ριζούπολη, παραμονές της μεγάλης απεργίας της 10/2.

Εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, Ελληνες και ξένοι εργάτες (πολλοί από το Στέκι Εργαζόμενων και Νεολαίας Πατησίων) και πάρα πολλοί νέοι, έδωσαν το «παρών» στη συναυλία, ενώνοντας τις φωνές τους σε τραγούδια της εργατικής τάξης, που εκφράζουν τις αγωνίες και τους αγώνες της, τις ελπίδες, τους καημούς της, που είναι εμπνευσμένα από αυτή τη δύναμη που κινεί την κοινωνία, παράγει τον πλούτο και αποστολή της έχει την ανατροπή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε η Αλέκα Παπαρήγα, επικεφαλής πολυμελούς αντιπροσωπείας της ΚΕ του ΚΚΕ.

Οι Ευγενία Παναγιωτακοπούλου, Σίλβια Καπερνάρου, Θανάσης Χουλιαράς, Γιάννης Τσιαχτσίρας (τραγούδι), Φίλιππος Παχνιστής (πλήκτρα), Γιάννης Γαλανόπουλος (κιθάρα, τραγούδι), Νίκος Μπουκουβάλας (μπάσο), Αλέξης Παπανικολάου (μπουζούκι), Δημήτρης Γιαννούχος (ντραμς) και Θανάσης Κοτρώνης (αφήγηση) παρουσίασαν ένα σπονδυλωτό πρόγραμμα με τραγούδια και κείμενα που αναφέρονταν σε κορυφαίες στιγμές των εργατικών αγώνων και πώς αυτοί οι αγώνες ενέπνευσαν τη μουσική δημιουργία.

Από τον «Μηχανικό στη μηχανή» του Γιώργου Μπάτη, στο τραγούδι της γυναίκας του συνδικαλιστή μεταλλωρύχου που δολοφονήθηκε από τους μπράβους της εργοδοσίας στην Αμερική του 1931 (Which side are you on?) και στο «Βασίλεψες, αστέρι μου» των Ρίτσου - Θεοδωράκη, από τον «Επιτάφιο» για τον δολοφονημένο το 1936 απεργό καπνεργάτη κομμουνιστή Τάσο Τούση. Και στη συνέχεια: «Συννεφιασμένη Κυριακή» (Βασίλης Τσιτσάνης), «Η μπαλάντα της αλληλεγγύης» (Μπρεχτ - Κουρτ), «Σαν ατσάλινο τείχος», «Το τραγούδι της δουλειάς», «Εμπρός, σύντροφοι», «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι», «Γυάλινος κόσμος» (Απ. Καλδάρας), «Φάμπρικες» (Β. Τσιτσάνη), «Δραπετσώνα» (Τ. Λειβαδίτης - Μ. Θεοδωράκης), «Στον Καναδά, στη Βραζιλία» (Κ. Βίρβος - Στ. Καζαντζίδης), «Μιλώ για τα παιδιά μου», «Η φάμπρικα» (Γ. Μαρκόπουλος), «Της γερακίνας γιος» (Τσιτσάνης), «Το σύστημα» (Φ. Λάδης - Λ. Κηλαηδόνης), «Ο Στράτος», «Στη δουλειά και στον αγώνα», «Το δέντρο», «Πάγωσε η τσιμινιέρα», «Στη διαδήλωση» (Φώντας Λάδης - Μάνος Λοΐζος), «Το Πέραμα» (Β. Κορακάκης), «Ευρωπαϊκές παλιοκοινωνίες» (Δαβαράκης - Νικολόπουλος), «Η μπαλάντα της ενότητας» (Μπρεχτ - Βάιλ).

Η εκδήλωση κορυφώθηκε με τη «Διεθνή», στην οποία όλοι ένωσαν τις φωνές τους: «Στον αγώνα ενωμένοι κι ας μη λείψει κανείς...». Γιατί τίποτα δεν τέλειωσε. Το ξέρουν καλά οι κομμουνιστές, που βροντοφώναξαν το σύνθημα: «Εννιά δεκαετίες αγώνες και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».

Γιατί και σ' αυτή τη μάχη ο δρόμος είναι ένας: Γρήγορα να ανασυνταχθεί το εργατικό λαϊκό κίνημα, να μπει μπροστά στην πάλη για την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού που επιβιώνει πάνω στις πλάτες μας και ν' ανοίξει το δρόμο για την τελική νίκη, την κατάληψη της εξουσίας και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.