Τα νέα κατασταλτικά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση με πρόσχημα την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, έχουν στόχο τη δημιουργία σε μαζική κλίμακα συνεργατών της ασφάλειας, χαφιέδων, παντού. Στους δήμους, στους μαζικούς φορείς, στη γειτονιά, στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς. Ο αρμόδιος υπουργός Μ. Χρυσοχοΐδης χαρακτήρισε αυτή τη διαδικασία «καθιέρωση της συμμετοχικότητας στην άσκηση της αντεγκληματικής πολιτικής» και «συλλογή και αξιοποίηση πληροφοριών αστυνομικού ενδιαφέροντος από τους τοπικούς φορείς». Επιπλέον, ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει στη «σύσταση τοπικών συμβουλίων πρόληψης παραβατικότητας σε όλη τη χώρα και ενεργοποίηση όσων μέχρι σήμερα δεν λειτουργούν». Ολα αυτά προβλέπονται από νόμους και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ολα όσα συνδέουν τη δράση της ασφάλειας με τους δήμους, έχουν συμφωνηθεί και στα συλλογικά όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από τις ηγεσίες που πρόσκεινται σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι επιδιώκουν να δημιουργήσουν συνειδήσεις τέτοιες που να θεωρούν ότι το να «καρφώνουν» στην αστυνομία ενέργειες ή δράσεις που έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου είναι απολύτως θεμιτό. Αλλωστε, εγκλήματα για την άρχουσα τάξη, τους μηχανισμούς και τους θεσμούς της, δεν είναι μόνο όσα χαρακτηρίζονται «του κοινού ποινικού δικαίου». Τέτοια έχουν άμεση σχέση και με επιχειρηματική δραστηριότητα την οποία οι κυβερνήσεις υπηρετούν. Οι ίδιοι (σ.σ. εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) έχουν χαρακτηρίσει «έγκλημα» τις κινητοποιήσεις εργαζομένων που διεκδικούν το δικαίωμα στη δουλειά ή που δηλώνουν την ταξική τους αλληλεγγύη σε συναδέλφους. Οι ίδιοι (σ.σ. πολιτικοί της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ.) όταν μιλούν για μορφές πάλης εργαζομένων ή σωματείων αναπαράγουν την εμετική αστική προπαγάνδα για «ενέργειες εκτός νόμου» ή «παραβιάσεις του Συντάγματος». Οι ίδιοι (σ.σ. ΓΣΕΕ) προλαβαίνουν ακόμα την αστική δικαιοσύνη και χαρακτηρίζουν παράνομη την απεργία των εργατών...

Το αστικό κράτος αξιοποιεί και την αύξηση της εγκληματικότητας και την προβοκατόρικη «τρομοκρατική» δράση για να αναδιοργανώσει τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς, υλοποιώντας τους «ευρωτρομονόμους» και τη στρατηγική αντιμετώπισης της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης και πάλης. Χρησιμοποιεί προβοκατόρικους μηχανισμούς, (τρομοκρατικές οργανώσεις τις ονομάζει) αν δεν τους κατασκευάζει το ίδιο για να καταστείλει τους αγώνες. Διαπλέκεται ακόμη και με το «κοινό ποινικό έγκλημα» στο όνομα της αντιμετώπισής του. Κοινός παρονομαστής, το χτύπημα του λαϊκού εργατικού κινήματος. Και μάλιστα, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα καλούνται να πληρώσουν ξανά το μάρμαρο, ενώ την ίδια στιγμή το κεφάλαιο βγαίνει αλώβητο. Αυτή η διαπάλη, αυτή η αντίθεση, η βασική αντίθεση του καπιταλιστικού συστήματος ανάμεσα σε κεφάλαιο και εργασία, που στις δεδομένες συνθήκες οξύνεται, είναι που επιβάλλει για την άρχουσα τάξη, να πάρει τα μέτρα της.

Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι εργαζόμενοι. Να πάρουν τα δικά τους μέτρα. Να αντισταθούν, να παλέψουν μέσα από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, οργανωμένα, ενάντια σε κάθε προσπάθεια δημιουργίας χαφιέδικων μηχανισμών. Να μη γίνουν οι ίδιοι στο όνομα «προστασίας από το έγκλημα» όργανα της καταστολής ενάντια στα συμφέροντά τους. Μέσα από τους ταξικούς αγώνες και την αντεπίθεσή τους, να τσακίσουν τον αυταρχισμό και την καταστολή. Αυτή η προοπτική θα κάνει πράξη το «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»...