Η ... ευαισθησία των αστών για το τσιγάρο | ΑΡΘΡΟ

ΑΡΘΡΟ

Η ... ευαισθησία των αστών για το τσιγάρο

Το κάπνισμα σίγουρα βλάπτει την υγεία, αλλά αν κάποιος δουλεύει σε συνθήκες που του σακατεύουν τα πνευμόνια, (χημικές βιομηχανίες, χαλυβουργίες, αμμοβολή, κ.λπ.), αυτό δεν ενδιαφέρει το εκμεταλλευτικό σύστημα

Τα μέτρα της κυβέρνησης κατά του καπνίσματος μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας, μέσω κυρίως των ραδιοτηλεοπτικών ΜΜΕ, γιατί στην εφαρμογή τους συναντούν πρακτικά προβλήματα και πάντως κτυπά οικονομικά τους μικρούς ΕΒΕ στο χώρο της εστίασης, αφού τα μέτρα του νόμου, για να υλοποιηθούν, κοστολογούνται από 10.000 ευρώ έως 30.000 ευρώ. Βεβαίως, ο υπουργός Υγείας ως ενδιαφερόμενος μαζί με την κυβέρνηση για την υγεία μας, έδωσε μάχη από κανάλι σε κανάλι, προκειμένου να προπαγανδίσει ότι ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για την υγεία μας μ' αυτά τα μέτρα. Τώρα, θα πει κανείς γιατί ξαφνικά μια κυβέρνηση της πλουτοκρατίας εντόπισε ως το μέγιστο πρόβλημα για την υγεία των εργατών και των φτωχών; Και δεν έχει άδικο να αναρωτιέται. Γιατί ξαφνικά όλη αυτή η προπαγανδιστική αντικαπνιστική εκστρατεία που, ούτε λίγο ούτε πολύ, μας λέει ότι η υγεία των ανθρώπων του μόχθου κρίνεται αποκλειστικά από το κάπνισμα. Που αν κόψουμε το τσιγάρο θα ζήσουμε όλοι πολλά πολλά χρόνια .... Αλλά ήρθε και μια παρέμβαση του Παναγιώτη Μπεχράκη, καθηγητή Πνευμονολογίας, στο ραδιοσταθμό «ΦΛΑΣ» που βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Ο ίδιος συμμετέχει ενεργά στην αντικαπνιστική εκστρατεία της κυβέρνησης. Είπε, λοιπόν, τα εξής: «Αν συνεχίσουμε να καπνίζουμε έτσι όπως καπνίζαμε, έχουμε υποθηκεύσει την υγεία μας για καμιά δυο δεκαετίες ακόμη και έχουμε υποθηκεύσει και την οικονομία, διότι το κόστος από τη νοσηρότητα που θα προκύψει από το υπερβολικό κάπνισμα είναι τόσο δυσβάστακτο που ακόμη και τα παιδιά μας δεν θα μπορούν να ζήσουν» (ΝΕΑ 8/7/2009). Το κόστος για την οικονομία, λοιπόν... Ετσι αντιμετωπίζεται η υγεία. Ως κόστος για την οικονομία. Γιατί, αν πράγματι η αντικαπνιστική εκστρατεία έχει στόχο να πείσει για την αναγκαιότητα, από επιστημονική άποψη, να σταματήσουμε το κάπνισμα, και αυτό είναι απόλυτα σωστό για την υγεία μας, καλά το προπαγανδίζει. Αλλά σκέφτεται και την οικονομία. Την καπιταλιστική οικονομία. Το κόστος. Και εδώ η επιστήμη γίνεται και της αγοράς. Αλλά η αγορά υποτάσσει την επιστήμη και όσους επιστήμονες μετρούν την επιστήμη με όρους αγοράς, και υπονομεύει το ρόλο που πρέπει να έχει, δηλαδή να προσφέρει τις υπηρεσίες της στο λαό. Και όχι στην οικονομία της αγοράς.

Ας απεγκλωβιστούμε, λοιπόν, από την αντικαπνιστική προπαγάνδα της κυβέρνησης και του κυρίου υπουργού. Γιατί είναι γεγονός ότι το τσιγάρο κάνει ζημιά στην υγεία. Αλλά τούτη η εκστρατεία μυρίζει. Οχι τσιγαρίλα. Μυρίζει τη μυρωδιά της σκόνης της πολιτικής των αστών από τον κουρνιαχτό των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς της δουλειάς και της ζωής των εργατών και ιδιαίτερα στην υγεία και την ασφάλιση. Η εξατομίκευση της ευθύνης για την υγεία και την ασφάλιση περνά ολοκληρωτικά μέσα από την εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίησή τους. Ηδη, στα επαγγελματικά Ταμεία (ΗΠΑ - Αγγλία), οι γιατροί το πρώτο που τονίζουν στους καπνιστές ασθενείς, προκειμένου να γλιτώνουν, κράτος και εργοδοσία, από το λεγόμενο κόστος της υγείας των λαϊκών ανθρώπων, είναι η ευθύνη του καπνίσματος στην εκδήλωση της ασθένειας. Και η μόνιμη επωδός είναι: Φύγε, κόψε το κάπνισμα, και μετά έλα για θεραπεία. Η ευθύνη είναι ατομική για την υγεία. Τώρα, αν δουλεύει σε συνθήκες που του σακατεύουν τα πνευμόνια, (χημικές βιομηχανίες, χαλυβουργίες, αμμοβολή, κ.λπ.), αυτό δεν τους ενδιαφέρει. Εξάλλου, δεν αναγνωρίζονται επαγγελματικές ασθένειες. Αν το μεροκάματο σε αναγκάζει να ζεις σε σπίτι υποβαθμισμένο, με κακής ποιότητας διατροφή, με μολυσμένο νερό, (ας θυμηθούμε π.χ. τα Οινόφυτα και το γεγονός ότι οι βιομηχανίες ρίχνουν καρκινογόνα απόβλητα στο νερό, πληρώνοντας απλά ένα χρηματικό πρόστιμο), σε συνθήκες ασφυξίας από την ατμοσφαιρική ρύπανση των βιομηχανιών (όπως π.χ. στο Θριάσιο), άθλιες δηλαδή, αυτά για τους αστούς με τις βίλες στα δάση εντός και εκτός Ελλάδας είναι άγνωστες λέξεις. Αυτό το ιδεολόγημα περί «ατομικής ευθύνης» για τη ζωή και την υγεία των εργατών που την καθορίζουν αποκλειστικά οι καπιταλιστές, είναι το επικίνδυνο δηλητήριο για τον αργό θάνατο των φτωχών.

Στην ατομική ευθύνη πάνε να ρίξουν και την υπόθεση προστασίας της υγείας των ανθρώπων του μόχθου. Για να απαλλάσσεται η ταξική κοινωνία της εκμετάλλευσης, δηλαδή οι καπιταλιστές και το κράτος τους, από την υποχρέωση της προστασίας της ζωής του λαού. Και πάνε με μέτρα καταστολής. Οταν πρωταρχικό ζήτημα είναι η πρόληψη για την προαγωγή της ζωής και της υγείας των ανθρώπων είναι ανύπαρκτη και έξω από τους προσανατολισμούς της αστικής πολιτικής. Βλέπετε αυτή έχει κόστος.

Το κάπνισμα, βεβαίως, βλάπτει την υγεία, αλλά η αντικαπνιστική εκστρατεία των αστών μυρίζει εμπόριο κάλπικων ελπίδων για δήθεν βελτίωση της ζωής. Γιατί θα ήταν εύκολο πράγμα να ζήσουμε καλύτερα, αν τα πάντα εξαρτιόνταν από το τσιγάρο, όπως λένε οι καμπάνιες σαν και αυτές που δόθηκαν μέσω διαφημιστικών εταιρειών στον Τύπο και παρουσίασαν την αντικαπνιστική εκστρατεία σαν «εθνικό στόχο». Κάτι δηλαδή σαν την ΟΝΕ των αστών. Που καλούν να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, γιατί το κάπνισμα «διακυβεύει το μέλλον του τόπου»! Πάει καταστραφήκαμε! Τέτοια ...φιλολαϊκά έλεγαν οι αστοί και όταν έμπαινε η Ελλάδα στην ΕΟΚ και όταν έμπαινε στην ΟΝΕ. Οταν εμείς καλούμε να πάρουμε όντως τη ζωή στα χέρια μας, διεκδικώντας την ικανοποίηση όλων των αναγκών μας με τον αντιμονοπωλιακό - αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, αυτό εξορκίζεται, εξοβελίζεται και χτυπιέται από τους αστούς ως ο μέγας εχθρός της κοινωνίας!

Είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι ξαφνικά ξεφύτρωσαν «ένα κάρο» (βρίθουν οι διαφημίσεις) γιατροί, με το αζημίωτο φυσικά, και μέθοδοι, αλλά και φάρμακα, για το κόψιμο του τσιγάρου, αμφίβολης αποτελεσματικότητας, ενώ μπορεί να δημιουργούν και παρενέργειες που προκαλούν χρόνιες ζημιές στον ανθρώπινο οργανισμό; Γιατί κάποια απ' αυτά τα φάρμακα για το κόψιμο του καπνίσματος εμπεριέχουν ουσία που, σύμφωνα με γιατρούς, οδηγεί σε κατάθλιψη. Τι ισχύει; Μήπως τα μονοπώλια των φαρμάκων βρήκαν άλλη μια ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν σε βάρος της υγείας των ανθρώπων στο όνομα της προστασίας της; Δε θα 'ναι και πρώτη φορά που το κάνουν. Μήπως, λοιπόν, δημιουργήσουν άλλες εξαρτήσεις από γιατρούς και φάρμακα;

Και ποιος κερδίζει από τη θεραπεία και τα φάρμακα αν όχι ο εμπορευματοποιημένος τομέας Υγείας και οι φαρμακοβιομηχανίες; Γιατί καθένας που θέλει να κόψει το κάπνισμα, είτε γιατί το αποφάσισε είτε γιατί τον πνίγουν με τα κατασταλτικά μέτρα ενάντιά του, μπορεί να προσφύγει σ' αυτό το βοηθητικό μέτρο. Αλλωστε, το προπαγανδίζουν και τα ίδια τα πακέτα των τσιγάρων. Και μιας και το λένε τα πακέτα των τσιγάρων, μήπως οι καπνοβιομηχανίες έχουν ξεκινήσει κολεγιά με τις φαρμακοβιομηχανίες;

Μήπως, λοιπόν, δεν είναι και τόσο αθώα όλη αυτή η ξαφνική προπαγάνδα, παρά το γεγονός ότι το κάπνισμα βλάπτει όντως την υγεία, αλλά ανοίγεται μια νέα επιχείρηση κερδοφορίας των μονοπωλίων στο όνομα της προστασίας της υγείας;

Και ένα ακόμη ζήτημα. Οι αστοί ξεκίνησαν αντικαπνιστική εκστρατεία στο όνομα της υγείας, δείχνοντας τάχα ευαισθησία, αλλά είναι αναίσθητοι για την υγεία και ασφάλεια στους τόπους δουλειάς. Χιλιάδες εργαζόμενοι αποκτούν επαγγελματικές ασθένειες, αλλά γι' αυτό «αγρόν ηγόρασαν». Χιλιάδες δολοφονούνται στους τόπους δουλειάς από την εγκληματική εργοδοτική δράση, αλλά γι' αυτούς η ζωή λογαριάζεται σαν αναλώσιμο υλικό στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Ο κύριος Μπεχράκης, που είπε ότι με το κάπνισμα υποθηκεύουμε την οικονομία, την καπιταλιστική οικονομία, ήταν ο επικεφαλής της επιτροπής που θέσπισε η κυβέρνηση για να κόψει επαγγέλματα από το θεσμό των Βαρέων και Ανθυγιεινών. Για ένα ζήτημα που για πάρα πολλά χρόνια δεν έχει γίνει καμιά επιστημονική μελέτη, αλλά ήταν ο επικεφαλής αυτών που θα φρόντιζαν να δώσουν επιστημονική επίφαση στην κυβέρνηση των καπιταλιστών να τα πετσοκόψει, δηλαδή να επιβάλει άλλη μια αντεργατική αναδιάρθρωση και μάλιστα σε βάρος της ζωής και της υγείας εργατών.

Στα ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας, στο σακάτεμα και το θάνατο των εργατών στα κάτεργά τους, οι «εγκληματίες», εργοδότες και οι πολιτικοί τους, είναι εκ προμελέτης. Εδώ η υγεία πάει στον παράδεισο. Εδώ κυβέρνηση, ο κύριος Μπεχράκης δε μιλούν για κόστος στην οικονομία. Εδώ η ζωή των εργατών είναι αναλώσιμο. Και το σακάτεμά της. Αντε το πολύ, αν κάποιος αποκτήσει «ανήκεστον βλάβην υγείας», (άσε που σπάνια γνωματεύουν τέτοιες), να πάρει ένα επίδομα πρόνοιας και να πάει στα αζήτητα. Αλλά και οι καθημερινές συνθήκες της ανασφάλειας για το αύριο σε σχέση με το μεροκάματο που δεν είναι σίγουρο, την Κοινωνική Ασφάλιση και τη σύνταξη που τσακίζονται, το μέλλον των παιδιών στη μόρφωση και τη δουλειά που είναι σε τούνελ δίχως φως, όλα αυτά τσακίζουν τη ζωή και την υγεία των ανθρώπων του μόχθου. Τους κόβουν χρόνια για να αυγαταίνει το κέρδος. Το ίδιο και με τις σάπιες αξίες της ναρκω-κουλτούρας και της εφήμερης φυγής από τη ζωή της βάρβαρης πραγματικότητας, που πλασάρουν με είδωλα και πρότυπα από την εικόνα του πλουτισμού των αστών και των γιάπιδών τους, πλουτισμού μέσω της κλοπής του μόχθου των εργαζομένων. Και εδώ κυβερνήσεις, υπουργοί και άλλοι όψιμοι θιασώτες της προάσπισης της υγείας μας, κερνούν αρειμανίως το θάνατο, αργό ή γρήγορο δεν έχει σημασία. Αυτή είναι η ηθική τους. Με ή χωρίς τσιγάρο. Αλλωστε, γι' αυτούς η υπερδιέγερσή τους για να ρολάρει η εκμετάλλευση είναι το παν. Και το φροντίζουν με άλλα μέσα. Που ακόμη και αν τα κρύβουν είναι τόσο φανερά που σαρώνουν την υποκρισία τους για τη ζωή και την υγεία των ανθρώπων του μόχθου.

Και όπως λέει η λαϊκή μούσα «η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο που δεν το γουστάρω και όμως το φουμάρω», αυτοί που κάνουν την αντικαπνιστική εκστρατεία ως το άπαν της ζωής μας, μας κάνουν τη ζωή τσιγάρο που δεν το γουστάρω. Και εδώ ο λόγος πλέον ανήκει σε μας. Ναι, να το κόψουμε, αλλά να παλέψουμε πρωταρχικά για να καθορίζουμε εμείς τη ζωή μας. Καταργώντας τους αστούς οριστικά. Και τότε πραγματικά δε θα φουμάρουμε το τσιγάρο, γιατί πράγματι δεν το γουστάρουμε.

Σ.Ι.