Τον επικοινωνιακό χαρακτήρα - χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα για τους εργαζόμενους - της κυβερνητικής προπαγάνδας περί «επαναφοράς των Συλλογικών Συμβάσεων» ήρθαν να επιβεβαιώσουν οι ανακοινώσεις από την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας για την επέκταση 4 κλαδικών ΣΣΕ, μετά τη συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας (ΑΣΕ) την Παρασκευή.

Συγκεκριμένα, ο γγ του υπουργείου Εργασίας, Α. Νεφελούδης, με διαδικτυακή ανάρτησή του για τα αποτελέσματα της συνεδρίασης κάνει λόγο για... «θρίαμβο», αναφερόμενος στην απόφαση του ΑΣΕ να προτείνει την επέκταση των κλαδικών συμβάσεων των τραπεζοϋπαλλήλων και των υπαλλήλων σε πρακτορειακές επιχειρήσεις, ναυτιλιακές επιχειρήσεις και γραφεία ταξιδίων.

Στην πράξη, ωστόσο, δεν πρόκειται για πραγματική επέκταση, αφού οι εν λόγω συμβάσεις θα εξακολουθήσουν να αφήνουν απ' έξω μεγάλα τμήματα εργαζομένων στους συγκεκριμένους χώρους και κλάδους οι οποίοι απασχολούνται σε καθεστώς «ευελιξίας». Ακόμα και για τους εργαζόμενους που κάλυπταν και καλύπτουν, όμως, οι συμβάσεις αυτές ενσωματώνουν μεγάλες μειώσεις μισθών και χτύπημα δικαιωμάτων σε σχέση με προηγούμενες ΣΣΕ.

Συγκεκριμένα:

-- Στους τραπεζοϋπάλληλους, η κλαδική Σύμβαση που έχει υπογράψει η ΟΤΟΕ και η οποία «επεκτείνεται», άφηνε και θα συνεχίσει να αφήνει απ' έξω τους χιλιάδες εργαζόμενους στον κλάδο που δουλεύουν σε καθεστώς «ευελιξίας». Στις τράπεζες υπάρχουν 8 διαφορετικές σχέσεις εργασίας, επομένως διαφορετικά μισθολόγια και διαφορετική αμοιβή για την ίδια εργασία. Χιλιάδες εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν το καθεστώς της εργολαβικής και «νοικιασμένης» εργασίας. Επιπλέον, η κλαδική ΣΣΕ που υπάρχει σήμερα για τους εργαζόμενους που ανήκουν στους Κανονισμούς των τραπεζών έχει υποστεί μειώσεις άνω του 10%, ενώ οι τραπεζοϋπάλληλοι έχουν χάσει μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

-- Στους εργαζόμενους στα γραφεία ταξιδίων και τουρισμού, «επεκτείνεται» μια Σύμβαση που περιλαμβάνει μειώσεις κατά 4,5% και κατάργηση επιδομάτων. Πολύ περισσότερο, οι ίδιοι οι εργοδότες που έχουν υπογράψει τη Σύμβαση (άρα τυπικά δεσμεύονταν και μέχρι σήμερα από αυτήν) δεν την εφάρμοσαν ποτέ, γεγονός που δεν είναι μεμονωμένο παράδειγμα και αναδεικνύει τις μεγάλες ευθύνες της κυβέρνησης.

-- Η Σύμβαση για τους εργαζόμενους στις πρακτορειακές επιχειρήσεις εμπεριέχει όλες τις περικοπές παλιότερων συμβάσεων και ειδικότερα τις μειώσεις στα τέσσερα πρώτα κλιμάκια για τους νεοπροσλαμβανόμενους, το πάγωμα των τριετιών και τη μείωση τεσσάρων επιδομάτων (λιμανιού, διαχειριστικό, ισολογισμού, εκτός έδρας). Μάλιστα, για τους εργαζόμενους στο λιμάνι του Πειραιά η νέα ΣΣΕ προχωρά σε κατάργηση του σταθερού 5ήμερου (Δευτέρα - Παρασκευή), με εργασία πλέον και τα Σαββατοκύριακα και αντίστοιχα ρεπό τις καθημερινές. Πολύ περισσότερο, όπως και στις τράπεζες, οι εργοδότες δεν εφαρμόζουν την κλαδική Σύμβαση στις προσλήψεις που κάνουν για τις εταιρείες τους μέσω θυγατρικών. Εταιρείες - μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων που «δεσμεύονται» από τη συγκεκριμένη Σύμβαση προσλαμβάνουν μέσω θυγατρικών εργαζόμενους με το μισθό της ΕΓΣΣΕ, οι οποίοι σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνουν και τους μισούς εργαζόμενους της εταιρείας.

-- Η Σύμβαση που αφορά το προσωπικό των ναυτιλιακών επιχειρήσεων και πρακτορείων «πάγωσε» τους μισθούς στο επίπεδο που είχαν διαμορφωθεί σε Σύμβαση του 2012, ενώ ταυτόχρονα επέβαλε μειώσεις 5% στους εργαζόμενους που προσλήφθηκαν από το 2012 έως το 2018. Η ίδια μείωση θα ισχύει και για όσους νέους εργαζόμενους προσληφθούν, διαμορφώνοντας εργαζόμενους δύο ταχυτήτων μέσα στον ίδιο χώρο.

Γενικότερα, όλες οι Συμβάσεις που «επεκτείνονται» ενσωματώνουν όλες τις μνημονιακές ανατροπές, τις διαιωνίζουν και «φωτογραφίζουν» τον εργασιακό μεσαίωνα ο οποίος θα συνεχίσει να κυριαρχεί στην αγορά εργασίας για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Επιβεβαιώνεται ότι μόνο με την πάλη τους μπορούν οι εργαζόμενοι να επιβάλουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με ικανοποιητικές αυξήσεις μισθών και δικαιώματα, με πλήρη και σταθερή εργασία, με ισχύ για όλους τους εργαζόμενους, χωρίς εξαιρέσεις και «παραθυράκια».