Τα «κουκιά» είναι, βεβαίως, οι σύνεδροι (άλλοι κανονικοί και άλλοι προϊόν της εγγραφής μελών-«μαϊμούδων» στις τοπικές του ΠΑΣΟΚ), που θα κληθούν να καταθέσουν τις ψήφους τους, οι οποίες ακολούθως θα εξαργυρωθούν σε θώκους και θα χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση των προσωπικών στρατηγικών των ενδιαφερομένων. Αλλωστε, όπως ο ίδιος ο Κ. Σημίτης έχει δηλώσει, αμέσως μετά το συνέδριο θα υπάρξει και ο ανασχηματισμός, όπου ο καθείς (παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα) θα κριθεί και με βάση τον όγκο των κομματικών «αποσκευών» του...

Με άλλα λόγια, το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, που ξεκινά την Πέμπτη, θα μπορούσε να αρχίσει και να ολοκληρωθεί μόνο σε μια μέρα, χωρίς ουδείς να αντιληφθεί τίποτα. Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να αρχίσει και να λήξει την επόμενη Κυριακή. Τη μέρα, δηλαδή, των ψηφοφοριών για τα πόστα και οφίτσια...

***

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα είχαν πολλές ευκαιρίες τους τελευταίους μήνες να εμπεδώσουν το μήνυμα του κ. Σημίτη: «Η κυβερνητική πολιτική δεν αλλάζει, άλλο κυβέρνηση και άλλο συνέδριο», είναι η μόνιμη επωδός των τοποθετήσεων του πρωθυπουργού, πολύ πριν το καλοκαίρι. Μάλιστα, αυτή η «δέσμευση» έναντι του μεγάλου κεφαλαίου έχει ιδιαίτερη σημασία αν σκεφτεί κανείς ότι η κρίση εντός του ΠΑΣΟΚ - που προκάλεσε και την καταφυγή στο συνέδριο - εκδηλώθηκε στο φόντο της παλλαϊκής οργής για το Ασφαλιστικό.

Εντούτοις, «η κυβερνητική πολιτική δεν αλλάζει», λέει ο πρωθυπουργός. Και δεν το λέει μόνον αυτός. Το λένε και οι «αντίπαλοί του». Η απόδειξη πως το ΠΑΣΟΚ, στη συγκεκριμένη περίπτωση «όλο το ΠΑΣΟΚ», λέει την αλήθεια (σ.σ.: πάντα όταν μιλούν στην ολιγαρχία λένε την αλήθεια) είναι και τούτη: Οι συνεδριάσεις της ΚΕ και του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ, με θέμα την προετοιμασία του συνεδρίου και τα προς εξέταση σε αυτό αντικείμενα, ήταν - όλες - ομόφωνες...

***

Σίγουρα, δε διακυβεύεται η πολιτική του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ». Τέτοιες αυταπάτες έχουν τελειώσει εδώ και καιρό. Τα αντανακλαστικά του κ. Τσοχατζόπουλου, αμέσως μετά την 11η του Σεπτέμβρη, και η ετοιμότητά του (συνολικά της κυβέρνησης) να δηλώσει «παρών» σε κάθε κέλευσμα του Μπους, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, ήταν απλώς το κερασάκι στην τούρτα.

Σίγουρα, επίσης, δε διακυβεύεται ο χαρακτήρας της οικονομικής και ευρύτερα της κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης. Εδώ η αύξηση των... 170 δραχμών (!) τη μέρα προς τους συνταξιούχους της χώρας είναι μια κυβερνητική απόφαση (ομόφωνη κι αυτή), που δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες.

***

Εκείνο που κρίνεται συνεπώς στο 6ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ είναι το... φλέγον για το λαό ζήτημα αν ο κ. Σημίτης θα πάρει πάνω από το 63% των ψήφων που έλαβε την προηγούμενη φορά για πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ... Εκείνο που κρίνεται είναι αν τα «λευκά» της «εσωκομματικής αντιπολίτευσης» θα είναι πολλά ή λίγα. Εκείνο που κρίνεται είναι αν στη νέα σύνθεση της ΚΕ ο Σημίτης θα έχει περισσότερους και ο Τσοχατζόπουλος λιγότερους. Εκείνο που κρίνεται είναι αν η νέα ΚΕ θα εκλέξει άνετα ή λιγότερο άνετα, με πολλά ή με λιγότερα «κομπρεμί» τον Λαλιώτη για γραμματέα του ΠΑΣΟΚ.

Βεβαίως, εκείνο που κρίνεται είναι η... σειρά κατάταξης. Τουτέστιν, ο «πρωθυπουργήσιμος» κ. Παπανδρέου θα βγει ή δε θα βγει πρώτος σε ψήφους; Ομοίως η κ. Παπανδρέου θα είναι υψηλά στη λίστα ή θα διαμαρτύρεται για «πόλεμο φθοράς», όπως στο προηγούμενο συνέδριο; Παρεμπιπτόντως, τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών θα ανανεώσουν το ρόλο του «δεύτερου» για τον κ. Τσοχατζόπουλο και μαζί τις ελπίδες του μήπως κάποτε γίνει «πρώτος»;

Αυτά είναι τα... «φλέγοντα» ερωτήματα. Τόσο «φλέγοντα», που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των κυρίων «Μπιρσίμ», του λαού δεν του καίγεται καρφάκι.