Στους μακρινούς γαλαξίες, εκεί όπου συγχωνεύονται αστέρες νετρονίων, ο χρυσός παράγεται κατά εκατομμύρια τόνους, κάνοντάς τον πολύ κοινό και αδιάφορο. Στη Γη, όπου ο χρυσός είναι λιγοστός, τα εκμεταλλευτικά κοινωνικοοικονομικά συστήματα, στα οποία τα προϊόντα λογίζονται κατά κύριο λόγο ως εμπορεύματα ή χρησιμοποιούνται και ως τέτοια, του έδιναν πάντα μεγάλη οικονομική αξία. Κι αυτό, παρότι η αξία χρήσης του χρυσού είναι μάλλον μικρή (χρησιμοποιείται για κοσμήματα επειδή λάμπει και δεν σκουριάζει, στις επαφές ηλεκτρονικών εξαρτημάτων, στην οδοντιατρική, στην κατασκευή χρωματιστών γυαλιών κ.α.).

Οι σύγχρονοι φτωχοδιάβολοι χρυσοθήρες δεν ψάχνουν πια για χρυσάφι στα ρυάκια και τα ποτάμια της «άγριας Δύσης», αλλά σε μέρη όπως το τροπικό δάσος του Περού. Μετά από τους κονκισταδόρες, ο τόπος των Ινκας λεηλατείται και πάλι, αυτήν τη φορά από τους ίδιους τους επιγόνους, στους οποίους ο καπιταλισμός πρόσφερε φτώχεια και δυστυχία, από τις οποίες προσπαθούν να ξεφύγουν. Οταν η τιμή του χρυσού έφτασε τα 1.000 δολάρια η ουγγιά, η χρυσοθηρία φάνηκε ως λύση, έστω κι αν τα χώματα της περιοχής είναι σχετικά φτωχά σε χρυσό και οι μεσάζοντες παίρνουν σημαντικό μερίδιο από τα ψήγματα που ανακαλύπτονται.

Η καταστροφή συνεχίζεται παρά τις προσπάθειες των κυβερνήσεων - διαχειριστών του σάπιου συστήματος. Το 2012, η κυβέρνηση του Περού ανακοίνωσε σειρά περιορισμών και αστυνομικού χαρακτήρα μέτρων για να προστατευτεί από τους ...παράνομους χρυσοθήρες η περιοχή Madre de Dios, που χαρακτηρίζεται από τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα στη χώρα. Κι όμως, τέσσερα χρόνια αργότερα, η κατεστραμμένη από τους χρυσοθήρες περιοχή του τροπικού δάσους έχει αυξηθεί κατά 40% και επεκτάθηκε τουλάχιστον σε έναν από τους δύο εθνικούς δρυμούς στην περιοχή.

Η εξόρυξη γίνεται με χρήση υδραργύρου, τοξικού χημικού στοιχείου, που μπορεί να εισχωρήσει στο έδαφος ή να περάσει στην ατμόσφαιρα, όταν καίγονται τμήματα του δάσους για να επεκταθεί η αναζήτηση για χρυσό. Το «καθάρισμα» της περιοχής από βλάστηση πραγματοποιείται και με τεράστια μηχανήματα αποψίλωσης. Το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που φαίνεται στη φωτογραφία.

Βεβαίως, ο χρόνος θα δείξει αν το ενδιαφέρον που εκφράζεται από ορισμένες πλευρές για την καταστροφή μέρους του τροπικού δάσους του Περού εξαιτίας της παράνομης χρυσοθηρίας κρύβει και βαθύτερες στοχεύσεις, όπως π.χ. την τοποθέτηση στην περιοχή κάποιου εξορυκτικού μονοπωλίου, ώστε «να βάλει τάξη» διώχνοντας τους φτωχοδιάβολους και να εκμεταλλευτεί το χρυσό της περιοχής νόμιμα, χρησιμοποιώντας όχι υδράργυρο για την εξόρυξή του, αλλά ...κυανιούχα άλατα.