Σε ένα από τα «λαμπερά» σόου της ελληνικής τηλεόρασης, όπου διαγωνίζονται άνθρωποι για να αναδείξουν τα ταλέντα τους, είδαμε και μια ομάδα μικρών παιδιών, από μια ιδιωτική σχολή χορού, να διαγωνίζονται να επιδείξουν το ταλέντο τους στο χορό και το τραγούδι. Αλλου είδους κουβέντα, βέβαια, είναι γιατί σε αυτό το σύστημα δεν υπάρχουν οι κατάλληλες κρατικές δομές που τα παιδιά, οι μαθητές θα μπορούν να καλλιεργήσουν με την απαραίτητη φροντίδα, υποστήριξη, δωρεάν τα ενδιαφέροντά τους, τις ιδιαίτερες δεξιότητές τους, να αναδείξουν τα ταλέντα τους...

Αυτά, λοιπόν, τα ομολογουμένως ταλαντούχα παιδάκια παρουσίασαν ένα μουσικοθεατρικό δρώμενο, βασιζόμενο σε μια σκηνή από την παιδική ταινία «Αναστασία» της Ντίσνεϊ, που πραγματεύεται την ιστορία της Αναστασίας, της οικογένειας των Ρομανόφ, της... γνωστής οικογένειας των τσάρων που καταπίεζε και εκμεταλλευόταν για αιώνες το ρωσικό λαό, μέχρι που το Φλεβάρη του 1917 ο εξεγερμένος ρωσικός λαός έσπασε τις αλυσίδες της μοναρχίας των Ρομανόφ.

Σταχυολογώντας ορισμένες μόνο από τις ατάκες που ακούστηκαν, «μια μαύρη σκιά είχε πέσει πάνω από τον οίκο των Ρομανόφ», «σπίθα δυστυχίας στη χώρα μας έγινε φλόγα, που σύντομα θα κατέστρεφε τη ζωή μας για πάντα» και για να μη μείνει κανείς με την απορία ποια είναι αυτή η σπίθα δυστυχίας, ακούγεται στη συνέχεια «Η επανάστασή τους μας πήρε τη χαρά»...

Τα παιδιά που, βέβαια, αθώα θεώρησαν ότι αναπαριστούν ένα παραμυθάκι, μια ιστοριούλα, έπεσαν θύματα μιας ύπουλης προπαγάνδας. Γιατί καθόλου αθώο δεν είναι το έργο της Ντίσνεϊ και η προσπάθεια εμφάνισης των αιματοβαμμένων Ρομανόφ, που καταδυνάστευαν το ρωσικό λαό, ως θύματα της περίστασης! Κι εμείς αναρωτιόμαστε... Τι άραγε οδήγησε στην επιλογή αυτού του άτυχου δρώμενου από τους υπεύθυνους; Ηταν άραγε αποτέλεσμα άγνοιας;