Του «κυνηγιού τα άπλυτα» επιχειρεί να «καθαρίσει» ο υπουργός Γεωργίας Γ. Ανωμερίτης, με βάση τα όσα καταγγέλλει σε χτεσινή ανακοίνωσή της, η Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ).

Η ΠΕΔΔΥ καταγγέλλει ευθέως τον υπουργό Γεωργίας ότι βγάζει αποφάσεις με τη σύμπνοια της διοίκησης της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας, αγνοώντας σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, το γεγονός ότι η χώρα παραπέμπεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, καθώς ακόμα και την ανάγκη προστασίας και ανάπτυξης του θηραματικού πλούτου της χώρας, των προστατευόμενων ειδών και γενικά της άγριας πανίδας. Στην ανακοίνωση γίνεται ιδιαίτερη αναφορά σε μια ανοικτή επιστολή του προέδρου της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου προς τον υπουργό Γεωργίας, στην οποία απαιτείται η αντικατάσταση των υπαλλήλων που χειρίζονται ζητήματα πολιτικής στον τομέα της άγριας πανίδας. Παράλληλα, καταγγέλλεται ότι εξυφαίνονται σχέδια ιδιωτικοποίησης, όσον αφορά τη διαχείριση της άγριας πανίδας, τα οποία όπως φαίνεται θα υλοποιηθούν μέσα από τον εξαγγελλόμενο προς ίδρυση, Οργανισμό Θήρας. Επιπρόσθετα η ΠΕΔΔΥ αναφέρει πως έχει υπόψη της τα σχέδια που καταστρώνει η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας με το υπουργείο Γεωργίας, ενώ κάνει λόγο για «πελατειακές σχέσεις» και εξασφάλιση χρημάτων στα ταμεία κυνηγετικών οργανώσεων. Επίσης, γίνεται και μια αναφορά για «κάλυψη αντικαταστατικών ενεργειών και διαχειριστικών ανωμαλιών», η οποία «φωτογραφίζει» την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας.

Ακολούθως, στην ανακοίνωση της ΠΕΔΔΥ επισημαίνεται πως ακολουθείται μια τραγική πολιτική για το περιβάλλον, από το υπουργείο Γεωργίας και καλείται ο υπουργός Γεωργίας: Να εναρμονίσει την πολιτική του με τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΣτΕ και του Συνηγόρου του Πολίτη. Να οργανώσει στη Δασική Υπηρεσία αξιόπιστο μηχανισμό προστασίας που θα καλύπτει τον τομέα της θήρας και της άγριας πανίδας. Να καταργήσει τις «εποπτευόμενες κυνηγετικές οργανώσεις», οι οποίες θα λειτουργούν πλέον ως σωματεία αστικού δικαίου. Να οριοθετήσει τους χώρους, όπου θα επιτρέπεται η άσκηση της κυνηγετικής δραστηριότητας και να μη θεωρείται η χώρα στο σύνολό της ως ενιαίος κυνηγότοπος.