Το χτεσινό συλλαλητήριο ήταν αρχή, η αρχή ενός κινήματος κατά του πολέμου, κατά της εμπλοκής της χώρας μας στο έγκλημα που σχεδιάζουν οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση εις βάρος όλων των λαών του κόσμου, κατά του περιορισμού δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Ηταν μια ελπιδοφόρα αρχή, όπως απέδειξε η μεγάλη συμμετοχή κόσμου και λαϊκών μαζικών φορέων, η μαχητικότητα των διαδηλωτών. Μετά απ' αυτό θα πρέπει να σκεφτούν πολύ όσοι έσπευδαν να προεξοφλήσουν την αποτυχία και έκαναν ό,τι μπορούσαν γι' αυτήν. Ο λαός της Αθήνας τους απογοήτευσε για άλλη μια φορά. Αυτό που κατέγραφαν πριν λίγες μέρες οι διεθνείς δημοσκοπήσεις για τις απόψεις και τις διαθέσεις του ελληνικού λαού επικυρώθηκε χτες με αδιαμφισβήτητο τρόπο.

Αυτό το κίνημα είναι δυναμικό τμήμα ενός κινήματος που εκδηλώνεται και αναπτύσσεται σ' όλο τον κόσμο, ακόμα και μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ. Καθώς οι αντιιμπεριαλιστικές, αντιπολεμικές διαδηλώσεις πολλαπλασιάζονται δεν μπορεί παρά να προβληματίζουν και τους ιθύνοντες, οι οποίοι γνωρίζουν ότι τα σχέδιά τους κινδυνεύουν με αποτυχία αν δε στηρίζονται στη συναίνεση μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Αυτή τη συναίνεση εκβιάζουν είτε με την ιδεολογική τρομοκράτηση της κοινής γνώμης, είτε με τη χρησιμοποίηση φασιστοειδών και προβοκατόρων, όπως οι χτεσινοί μετρημένοι στα δάχτυλα στα Προπύλαια, είτε ακόμα με την εκμετάλλευση των ενστίκτων για εκδίκηση(!), για το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης του Σεπτέμβρη.

Οπως τονίζουν και επαναλαμβάνουν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι των ΗΠΑ, αυτός ο πόλεμος, με όποια μορφή και αν γίνει, θα διαρκέσει πολλά χρόνια και θα περιλάβει όλο το φάσμα των κοινωνικών δραστηριοτήτων σ' όλες τις χώρες του πλανήτη. Αυτή η προειδοποίηση επιτάσσει τη διαρκή επαγρύπνηση και κινητοποίηση των εργαζομένων. Δεν είναι μόνο ο πόλεμος στα πεδία των στρατιωτικών αναμετρήσεων. θα διεξάγεται στο εσωτερικό των κρατών με την επιχείρηση περιστολής των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων, των δημοκρατικών ελευθεριών. Ακόμη και η επίθεση στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα των εργαζομένων επιχειρείται να ενταχθεί σ' αυτόν τον πόλεμο. Ο αγώνας των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, πρέπει να αναπτυχθεί σε όλα τα μέτωπα.

Από την ένταση της επίθεσης και το διακύβευμα που αφορά στο σύνολο των προοδευτικών κατακτήσεων της ανθρωπότητας - όσων τουλάχιστον έχουν απομείνει ακόμα - προκύπτει η ανάγκη για την πλατύτερη, όσο γίνεται, συμμετοχή σ' αυτό το κίνημα. Δυσκολίες είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν, και οι σημαντικότερες θα προέλθουν από όσους ισχυρίζονται ότι είναι μάταιη η αντίσταση σε έναν τόσο ισχυρό αντίπαλο. Ομως η ίδια η ζωή, η Ιστορία, μας διαβεβαιώνει ότι το πρώτο φως έρχεται αμέσως μετά το πιο βαθύ σκοτάδι. Η ανθρωπότητα πέρασε από πολλά σκοτάδια και η Ιστορία δεν τελειώνει ποτέ...