Στο Συνέδριο της ΚΕΔΕ μίλησε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος Αθήνας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Ανάμεσα σε άλλα επισήμανε:

«Το Συνέδριο της ΚΕΔΕ γίνεται μπροστά σε μια συγκυρία πολιτική που αντικειμενικά δίνει τη δυνατότητα να μιλήσουμε για τα πραγματικά προβλήματα του τόπου και του λαού μας. (...)

Οι τελευταίες φονικές πλημμύρες στη Δυτική Αττική και σε άλλες περιοχές, η Σύμη και η Σαμοθράκη πιο πριν, έρχονται να υπογραμμίσουν με τον πλέον τραγικό τρόπο ότι η ανάπτυξη που κυοφόρησε την κρίση και η ανάπτυξη που σχεδιάζεται - που η κυβέρνηση θέλει να ντύσει με τον μανδύα της δήθεν δίκαιης ανάπτυξης - πατάνε στην κυριολεξία πάνω στο τσακισμένο βιος, τη ζωή του λαού. Και αυτή η πραγματικότητα δεν κρύβεται από τα διαφημιστικά spot της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για το "κοινωνικό μέρισμα".

Χιλιάδες εργαζόμενοι και φτωχά νοικοκυριά δεν έχουν μαζέψει ακόμη τα συντρίμμια τους από τις πλημμύρες και ο χειμώνας είναι μπροστά. Και τι αποτυπώνεται στον κρατικό προϋπολογισμό από την κυβέρνηση; Οτι οι δημόσιες δαπάνες - παρά τις μεγαλόστομες δηλώσεις Τσίπρα - για ζητήματα αντιπλημμυρικής θωράκισης και προστασίας περιορίζονται είτε είναι μηδαμινές.

(...) Αντίθετα, στον προϋπολογισμό φιγουράρουν και πάλι σε προτεραιότητα υποδομές που άμεσα ή έμμεσα είναι αναγκαίες για το κεφάλαιο, για παράδειγμα δρόμοι, λιμάνια, αγωγοί αερίου κ.λπ. που μετατρέπουν τη χώρα σε κόμβο μεταφοράς προϊόντων, Ενέργειας. Οδικά δίκτυα που χρυσοπληρώνονται από τα διόδια που πολλαπλασιάζονται και από τα αντιπλημμυρικά που ποτέ δεν έκαναν οι κατασκευαστές και εξαγγέλλονται συνήθως μετά την παραλαβή τους.

Οι μεγαλόστομες δηλώσεις των κυβερνητικών και άλλων κρατικών παραγόντων αποδεικνύονται λόγια. Αυτό επιβεβαιώνουν και οι κυβερνητικές εξαγγελίες για το βιος των νοικοκυριών μετά τις καταστροφές. Για να μπορέσουν να ξαναστήσουν τα νοικοκυριά τους, τα μικρομάγαζα, θα πρέπει να προσφύγουν και πάλι στο δανεισμό. Αυτό προσδιορίζουν τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση για την "ανακούφιση" των πληγέντων. Μέτρα που δεν καλύπτουν το 100% των καταστροφών που υπέστησαν. Μέτρα λειψά που η πείρα και παλιότερων καταστροφών και εξαγγελιών μάς κάνουν να αμφιβάλλουμε, αν και αυτά θα υλοποιηθούν.

Υπάρχει ένα ερώτημα. Γιατί ενώ γνωρίζουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις, οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς και η Τοπική Διοίκηση με λεπτομέρειες την όξυνση του προβλήματος και τον επείγοντα χαρακτήρα των μέτρων και έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, υλοποιούν έργα και υποδομές που αποφασίζονται με βάση και κατά κύριο λόγο την κερδοφορία του κεφαλαίου και δεν πριμοδοτούν τα αντιπλημμυρικά έργα; Δεν προκαλεί γι' αυτό έκπληξη που στα τραπέζια των λεγόμενων αναπτυξιακών συνεδρίων που στήνει η κυβέρνηση ανά Περιφέρεια με συνδαιτυμόνες τους "αντιπολιτευόμενους" περιφερειάρχες και αιρετούς και τους εκπρόσωπους του κεφαλαίου, δεν βρίσκουν χώρο οι λαϊκές ανάγκες.

(...) Το κριτήριο που καθορίζει τις εξελίξεις της ανάπτυξης είναι το κέρδος του μεγάλου κεφαλαίου.

Πάρτε, για παράδειγμα, το πρόγραμμα των 500 εκατ. ευρώ που ανακοίνωσε και εδώ ο υπουργός Εσωτερικών. Για ποιο λόγο η κυβέρνηση δεν τα αποδίδει από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων μέσω των ΣΑΤΑ κατευθείαν στους δήμους; Και για ποιο λόγο θα πρέπει να πληρώνονται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, πληρώνοντας δηλαδή τόκους και δάνεια; Και άρα ο φορολογούμενος να πληρώνει τουλάχιστον δύο φορές. Μία με τη μη απόδοση και μία πληρώνοντας στη συνέχεια.

Να με ποιο κριτήριο διαμορφώνονται οι ιεραρχήσεις και οι επιλογές των έργων και αυτά δεν γίνονται για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες. Να γιατί χρόνια τώρα που ξετυλίγονται οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις σε κράτος και Τοπική Διοίκηση και υψώνεται η σημαία "της επιχειρηματικότητας και της αποκέντρωσης" ως δήθεν λύση της ανάπτυξης, μελέτες και έργα για την αντιπλημμυρική θωράκιση είναι δυσεύρετο είδος. Η αντιπυρική θωράκιση θα καταγράφεται ως πάρεργο, ο αντισεισμικός έλεγχος θα παραμένει στα αζήτητα, η κοινωνική πολιτική οριοθετείται με τα περίφημα δίχτυα φτώχειας, τον εθελοντισμό κ.λπ.

Το τελευταίο διάστημα γίνεται και πάλι η συζήτηση για μια ακόμη αναδιάρθρωση σε κράτος και Τοπική Διοίκηση. Αυτό είναι μία απαίτηση που καταγράφεται στο 3ο μνημόνιο και είναι προαπαιτούμενο των λεγόμενων αξιολογήσεων από τους "θεσμούς". Ως προς την κατεύθυνσή τους, οι αναδιαρθρώσεις θα είναι πάντα εχθρικές ως προς τις λαϊκές ανάγκες και αυτό το επιβεβαιώνει και ο "Καλλικράτης". Οι λεγόμενοι "ίδιοι πόροι" απογειώθηκαν, ξεπερνώντας κατά πολύ τους ΚΑΠ, και αυτό είναι η τρανή απόδειξη ότι η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων έχει ως άμεσο στόχο την αφαίμαξη των λαϊκών νοικοκυριών. Τι λέει ο προϋπολογισμός για το 2018; Τα λεγόμενα "ίδια έσοδα" μαζί με τα Παρελθόντα Οικονομικά Ετη ανέρχονται στα 3,1 δισ. ευρώ και οι ΚΑΠ - αφαιρώντας τα προνοιακά - περιορίζονται σε μόλις 1,7 δισ. όταν προβλέπουν ήδη αύξηση ύψους 900 εκατ. ευρώ από φόρους.

Η αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων στους δήμους και τις Περιφέρειες συνοδεύτηκε από τους εμπνευστές της με την κουβέντα ότι "θα είναι πιο κοντά στον πολίτη". Η αμεσότερη σχέση των δήμων με λαϊκές μάζες δεν αποδεικνύει τη λαϊκότητα του θεσμού, αλλά τις μεγαλύτερες δυνατότητες που έχει στον έλεγχο των κοινωνικών αντιθέσεων. Είναι τυχαίο δηλαδή, για παράδειγμα, ότι στο έδαφος των δήμων κυοφορήθηκαν τα δίχτυα φτώχειας, ο εθελοντισμός, οι ΜΚΟ και η λεγόμενη "Κοινωνική Οικονομία"; Και σήμερα τέτοιοι θεσμοί γίνονται το κύριο πεδίο που διαρθρώνεται η κοινωνική πολιτική.

Με την εφαρμογή του "Καλλικράτη" η Τοπική Διοίκηση άνοιξε νέα πεδία για την άνθηση της επιχειρηματικότητας. Συνεχίστηκε αμείωτα ο περιορισμός κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Φούντωσε και ανθίζει η απασχολησιμότητα και η λεγόμενη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, μειώθηκε κατακόρυφα το μόνιμο προσωπικό. Συρρικνώθηκαν κρίσιμες κοινωνικές υπηρεσίες υποκαθιστάμενες από ευκαιριακές δομές. Αλλεπάλληλα είναι τα αιτήματα στα Δημοτικά Συμβούλια, των εργαζομένων με ημερομηνία λήξης, που προβάλλουν το δικαίωμά τους στη μόνιμη σταθερή δουλειά και οι δήμοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά.

Αποδείχτηκε στην πράξη ότι είναι ο δρόμος που διεύρυνε τη φοροληστεία των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, την εμπορευματοποίηση της Πρόνοιας, της Υγείας, της Παιδείας, στον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Τα φληναφήματα περί αποκέντρωσης, λαϊκής συμμετοχής και ελέγχου από τα κάτω στη βάση, έδειξαν ότι είναι λόγια για να "χρυσωθεί το χάπι". Γι' αυτό και η εναντίωση στις αντιδραστικές ανατροπές σε κράτος και Τοπική Διοίκηση για εργαζόμενους και εκλεγμένους στα τοπικά και περιφερικά όργανα σημαίνει πρώτα και κύρια την οργάνωση της πάλης για τη συνολική ανατροπή της πολιτικής κεφαλαίου και Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Με αυτές τις θέσεις το ΚΚΕ στέκεται απέναντι στις αντιδραστικές αλλαγές. Και δεν είναι το κύριο, αν θέλετε, το θέμα του εκλογικού νόμου. Αυτό γίνεται για να καλυφθούν και συσχετισμοί δυσμενείς που υπάρχουν για το κυβερνητικό κόμμα και τους συνεταίρους του.

Απ' αυτήν τη θέση, το ΚΚΕ επιδιώκει την οργάνωση της πάλης, τη διεκδίκηση, την εναντίωση σε κυβέρνηση και τοπικές αρχές που στηρίζουν τις αντιδραστικές ανατροπές. Το ΚΚΕ καλεί όσους από τους αιρετούς επιμένουν να έχουν ως αφετηρία και έγνοια τις αγωνίες και τον αγώνα του λαού, να μην εγκλωβιστούν στη λογική για το πώς οι δήμοι θα γίνουν πιο λειτουργικοί και αποτελεσματικοί στην προώθηση μιας βαθιάς αντιλαϊκής πολιτικής. Να συναντηθούν με τη μεγάλη προσπάθεια να ηττηθεί αυτή η πολιτική, να απαξιωθούν οι φορείς της που την υλοποιούν στους δήμους».