MotionTeam

Οι ελλείψεις και τα προβλήματα που έχει συσσωρεύσει στην Εκπαίδευση η πολιτική της αδιοριστίας, του «εξορθολογισμού» δείχνουν πως και σε αυτόν τον τομέα κριτήριο είναι η στήριξη της κερδοφορίας και όχι βέβαια η ικανοποίηση των σύγχρονων διευρυμένων αναγκών, με την αξιοποίηση προς όφελος της εκπαίδευσης της νεολαίας των δυνατοτήτων που δίνει σήμερα η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Ιδιαίτερα οξυμένο είναι το πρόβλημα με τα ολοήμερα σχολεία, με πολλά από αυτά να υπολειτουργούν ή να μη λειτουργούν καθόλου, προκαλώντας σοβαρό πρόβλημα στους γονείς. Σωματεία Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης από διάφορες περιοχές της χώρας δίνουν μία εικόνα της «κανονικότητας» για την οποία μιλά η κυβέρνηση.

Ενδεικτικά αναφέρουμε:

Σύμφωνα με εκπαιδευτικούς από το Σύλλογο «Ρόζα Ιμβριώτη», που καλύπτει τις περιοχές Βύρωνα - Καισαριανής - Παγκρατίου, στη συντριπτική πλειοψηφία των 26 Δημοτικών, τα ολοήμερα είτε λειτουργούν λιγότερες ώρες από όσες προβλέπονται είτε για ένα μέρος των τμημάτων.

Με αντίστοιχο τρόπο «λειτουργούν» τα μισά ολοήμερα και στην περιφέρεια που καλύπτει ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής «Ο Σωκράτης», ενώ οι δομές Ειδικής Αγωγής είναι καλυμμένες μόλις κατά 20%, σύμφωνα με εκπαιδευτικούς. Στην περιφέρεια αυτή, όπου μεταξύ άλλων συμπεριλαμβάνεται το Μενίδι, λείπουν δάσκαλοι για τμήματα που έχουν πάνω από 25 μαθητές, εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων.

Στη Λήμνο, δύο βδομάδες μετά την έναρξη των μαθημάτων, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης σημειώνει πως δεν λειτουργούν τα ολοήμερα τμήματα των Νηπιαγωγείων 1ου και 4ου Μύρινας, Ατσικής και Μούδρου, κάνει λόγο για ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς Φυσικής Αγωγής, δεύτερης Ξένης Γλώσσας και Καλλιτεχνικών, δασκάλους Παράλληλης Στήριξης καθώς και σε δάσκαλο Ειδικής Αγωγής για το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Καλλιθέας.

Στη Χίο, 10 τμήματα Νηπιαγωγείων και Δημοτικών δεν έχουν δασκάλους και νηπιαγωγούς, αντίστοιχα, κενά καταγράφονται σε εκπαιδευτικούς Πληροφορικής και Γερμανικών, ενώ πάνω από 50 είναι τα κενά στα Τμήματα Ενταξης και στην Παράλληλη Στήριξη. Το Ειδικό Σχολείο υποβαθμίστηκε σε 5θέσιο, αν και καλύπτει παιδιά με σοβαρές παθήσεις, ενώ τραγική χαρακτηρίζεται η κατάσταση στα σχολεία Ζώνης Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας, όπου καθημερινά αναδεικνύονται επιτακτικά οι ανάγκες για προσωπικό που θα στηρίξει ουσιαστικά τα προσφυγόπουλα.

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Περιστερίου «Ελλη Αλεξίου» και η Ενωση Γονέων της πόλης σε κοινή τους ανακοίνωση κάνουν λόγο για ελλείψεις εκπαιδευτικών, στέγαση των μαθητών σε πολυπληθή τμήματα (16 τμήματα Νηπιαγωγείων στο Περιστέρι με 24 - 26 μαθητές), αναγκαστική μετακίνηση όσων παιδιών «περισσεύουν» σε όμορα σχολεία, έλλειψη εκπαιδευτικών ειδικοτήτων, μη εγγραφή των προνηπίων, μη λειτουργία του Ολοήμερου σε αρκετά σχολεία, μοίρασμα των εκπαιδευτικών Παράλληλης Στήριξης σε πολλούς μαθητές (69 εκπαιδευτικοί για 286 μαθητές στη Γ' Διεύθυνση).

Σε ό,τι αφορά τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, μετά την πρώτη φάση προσλήψεων αναπληρωτών, τα κενά παραμένουν περισσότερα από 2.500 αφού, σύμφωνα με την Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, η πρόσληψη 954 εκπαιδευτικών στη Γενική Αγωγή έχει καλύψει περίπου το 30% των αναγκών σε Γυμνάσια, Λύκεια και ΕΠΑΛ. Με βάση τα περσινά στοιχεία και παρά τις δραματικές μειώσεις προσωπικού, στις οποίες είχε προχωρήσει η κυβέρνηση με τις αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα, στα εργαστήρια και στα ολιγομελή τμήματα, προσλήφθηκαν 3.113 αναπληρωτές. Φέτος, συνταξιοδοτήθηκαν 456 εκπαιδευτικοί, ανεβάζοντας έτσι το συνολικό αριθμό των κενών για το 2017 σε 3.569.

Τα παραπάνω μεταφράζονται σε τάξεις χωρίς εκπαιδευτικούς, ακόμα και σε τμήματα κατευθύνσεων, σε χτύπημα στο μορφωτικό δικαίωμα αλλά και αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που βρίσκονται σε αναμονή και αβεβαιότητα για το αν και πού θα δουλέψουν φέτος. Προφανώς για τη λειτουργία ενός σχολείου δεν αρκεί να χτυπήσει το κουδούνι, αλλά απαιτείται οι μαθητές να διδάσκονται από την αρχή τα μαθήματά τους, να κάνουν πειράματα, να λειτουργεί η ενισχυτική διδασκαλία όπως και η πρόσθετη διδακτική στήριξη, να υπάρχουν Τμήματα Ενταξης, τάξεις υποδοχής, Παράλληλη Στήριξη κ.λπ.

Αυτό που τελικά επικρατεί στα σχολεία, παρά τις διακηρύξεις περί επιστροφής στην κανονικότητα, είναι η παγίωση των ελλείψεων, που συνδέεται με τη συνέχιση της πολιτικής της αδιοριστίας, με την πολιτική της υποχρηματοδότησης και συμπληρώνει την εικόνα των ελλείψεων σε υποδομές, σε πραγματικά σύγχρονο περιεχόμενο της μόρφωσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από μερικές μέρες, ΕΠΑΛ του Κερατσινίου αποφάσισε να προχωρήσει σε κινητοποίηση στην ΚΤΥΠ ζητώντας ...καρέκλες.

Στο μεταξύ, νέο χτύπημα στο δικαίωμα χιλιάδων μαθητών να ακολουθήσουν την ειδικότητα που επέλεξαν αποτελεί το κλείσιμο και νέων τμημάτων ΕΠΑΛ που χαρακτηρίζονται ολιγομελή. Από τις αποφάσεις του υπουργείου Παιδείας για το ποια από αυτά θα λειτουργήσουν φέτος, προκύπτει ότι θα είναι 400 περίπου λιγότερα από εκείνα που εγκρίθηκαν πέρσι, με χιλιάδες μαθητές να αναγκάζονται να αναζητήσουν την ειδικότητά τους σε άλλο σχολείο.

Τουλάχιστον 2 τομείς και 13 ειδικότητες έκλεισαν σε ΕΠΑΛ του Πειραιά. Στην Κατερίνη, με τη μη έγκριση 8 ολιγομελών τμημάτων της Γ' Τάξης, πετάνε 52 εργαζόμενους μαθητές έξω από το Εσπερινό ΕΠΑΛ, παρότι, σύμφωνα με την τοπική ΕΛΜΕ, οι ειδικότητες που δεν έχουν λάβει έγκριση είναι μοναδικές στον εσπερινό κύκλο για το νομό Πιερίας και οι μαθητές θα πρέπει να μετακινηθούν στο κοντινότερο Εσπερινό ΕΠΑΛ, που μπορεί να είναι στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα ή στη Βέροια.

Στη Χίο, σε αδιέξοδο οδηγεί τους μαθητές η απόφαση να κλείσουν 6 τμήματα, εκ των οποίων το ένα σε Εσπερινό ΕΠΑΛ. Η τοπική ΕΛΜΕ επισημαίνει πως οι αντίστοιχες ειδικότητες βρίσκονται σε άλλα μέρη της χώρας, ενώ το κλείσιμο τομέα της Β' τάξης του ΕΠΑΛ Καρδαμύλων θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία του σχολείου. Πολλά είναι τα παραδείγματα και οι αντίστοιχες καταγγελίες από όλη τη χώρα.

Μόνο η συλλογική διεκδίκηση μπορεί να βάλει φραγμό και να ανοίξει δρόμους κάλυψης των αναγκών, όπως δείχνει καθημερινά η εμπειρία. Οπως, για παράδειγμα, έγινε στην περίπτωση του 1ου ΓΕΛ Καλυβίων, όπου άνοιξε τρίτο τμήμα για την κάλυψη των αυξημένων μαθητικών αναγκών στην Α' τάξη, κάτω από την πίεση των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των γονέων, οι οποίοι δεν δέχτηκαν το «ρεαλισμό» της κυβερνητικής πολιτικής και την εφαρμογή του «εξορθολογισμού» των δαπανών σε βάρος των αναγκών τους.

Με ορίζοντα διεκδίκησης την κατάκτηση μιας Παιδείας αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν, καθολικής, που θα μορφώνει ολόπλευρα, οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές δεν έχουν άλλο δρόμο από την αναμέτρηση με τη μίζερη πραγματικότητα - «κανονικότητα», τη διεκδίκηση ενός άλλου σχολείου, σε αντίθετη κατεύθυνση από εκείνο που οικοδομεί η κυβέρνηση ετοιμάζοντας νέα μέτρα, όπως η «αξιολόγηση», η «αυτοαξιολόγηση» της σχολικής μονάδας, οι αναδιαρθρώσεις προς ένα ακόμα πιο ταξικό, σκληρά ανταγωνιστικό Λύκειο, που θα έχει προσανατολισμό καθαρά την επιλογή σχολής, παρά τις διακηρύξεις ότι του δίνεται μορφωτικός ρόλος.