Στον «αφρό» έχει ανέβει το ζήτημα της προσέλκυσης νέων κερδοφόρων επενδύσεων στην ελληνική οικονομία, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύονται οι στρατηγικές συμπλεύσεις της συγκυβέρνησης με τα κόμματα της αστικής διαχείρισης και βέβαια με τα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου.

«Οτιδήποτε διευκολύνει τον επενδυτή να κάνει μία κερδοφόρα επένδυση είναι προς τη σωστή κατεύθυνση», είχε επισημάνει ο ΣΕΒ, στο πλαίσιο της περσινής ΔΕΘ, τονίζοντας ότι αυτό που ενδιαφέρει τους «επενδυτές» είναι το «πού θα βγάλουν τα περισσότερα κέρδη», στη βάση του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, και της «σχετικής κερδοφορίας», σε σύγκριση με άλλα κράτη και αγορές. Σε κάθε περίπτωση, ο καλύτερος «κράχτης» των επενδυτών είναι η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής και η αναβάθμιση του αντεργατικού οπλοστασίου.

Την ίδια ώρα, κεντρικό ζήτημα αναφορικά με την προσέλκυση επενδύσεων είναι η σταδιακή άρση της επιχειρηματικής «αβεβαιότητας». Σε αυτήν την κατεύθυνση έχει συντελέσει και η περιβόητη προνομοθέτηση των αντιλαϊκών μέτρων για τα έτη 2019 - 2020, που με τη σειρά τους, ουσιαστικά, έρχονται να «σφραγίσουν» το 4ο μνημόνιο.

Αλλωστε, ο στρατηγικός στόχος έχει τεθεί από τον ΣΕΒ, που σταθερά βάζει το ζήτημα του «επενδυτικού κενού», ουσιαστικά, δηλαδή της απαξίωσης και της καταστροφής υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων, που έχει αφήσει η καπιταλιστική κρίση. Σε αυτό το πλαίσιο, όπως οι ίδιοι εκτιμούν, υπάρχει άμεση ανάγκη για προσέλκυση επενδύσεων ύψους 100 δισ. ευρώ (πάνω από το 50% του ΑΕΠ) μέχρι το 2022 προκειμένου να ανακάμψει η οικονομία, αφού έτσι θα επανέλθουν οι επενδύσεις στα επίπεδα πριν από την εκδήλωση της κρίσης. Μάλιστα, όπως επισημαίνουν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Τράπεζα της Ελλάδας, «μακροπρόθεσμα η απουσία ή η υποτονικότητα των παραγωγικών επενδύσεων αυξάνει τον κίνδυνο σοβαρών επιπτώσεων στην παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, μέσω της απομείωσης του αποθέματος κεφαλαίου στην οικονομία».

Οπως αναφέρεται σε κυβερνητικό προσχέδιο για τη λεγόμενη «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική», τα απαιτούμενα κεφάλαια για επενδύσεις είναι πολλαπλάσια των διαθέσιμων πόρων του Δημοσίου (ΕΣΠΑ, Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, πόροι του «αναπτυξιακού» νόμου ή άλλων εναλλακτικών χρηματοδοτικών εργαλείων). Εν προκειμένω, τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΕΒ ιεραρχούν ως προτεραιότητα την προσέλκυση «ξένων άμεσων επενδύσεων», με φόντο τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, τις αναδιαρθρώσεις, την κλιμάκωση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων κ.ά.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει σχετικά πρόσφατη έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, «ο εντονότερος ανταγωνισμός, λόγω της παρουσίας ξένων επενδυτών, θα μπορούσε να επιταχύνει την "εκκαθάριση" της αγοράς από μη παραγωγικές επιχειρήσεις και την ταχύτερη ανακατανομή των παραγωγικών πόρων προς πιο αποτελεσματικές χρήσεις», δηλαδή τέτοιες που να ικανοποιούν τον κύκλο της διευρυμένης κερδοφορίας στην οποία προσβλέπουν οι εγχώριοι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι. Επιπλέον, τα οφέλη για τους εγχώριους ομίλους, πέρα από τις επιχειρηματικές συμπράξεις με τους ξένους επενδυτές, αφορούν, μεταξύ άλλων, στην «ενσωμάτωση ελληνικών επιχειρήσεων σε παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες», στη «μεταφορά τεχνογνωσίας», στη «μίμηση πιο σύνθετων προϊόντων και παραγωγικών διαδικασιών», που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την παραγωγικότητα των εγχώριων εταιρειών, καθώς και τον εξαγωγικό δυναμισμό τους, σύμφωνα με την ΤτΕ.

Την ίδια ώρα, «δίνουν και παίρνουν» οι δημόσιες αντεγκλήσεις της συγκυβέρνησης με τη ΝΔ και άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης, ουσιαστικά για το ποιος από αυτούς αποτελεί τον καλύτερο διεκπεραιωτή των υποθέσεων του εγχώριου κεφαλαίου.

Πίσω από τη βιτρίνα και την εμφανιζόμενη «δημόσια εικόνα», το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2018 - 2021», που έχει καταθέσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, κωδικοποιώντας τους άξονες που αφορούν στην αποκατάσταση της «επιχειρηματικής εμπιστοσύνης», μεταξύ άλλων, προβλέπει:

-- Διασφάλιση της «σταθερότητας» στο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον, προκειμένου «να ομαλοποιηθούν οι προσδοκίες για την ελληνική οικονομία».

-- «Συνέχιση των δομικών μεταρρυθμίσεων» στην ελληνική οικονομία με στόχο την «εξάλειψη των στρεβλώσεων και την αύξηση της παραγωγικότητας και του ανταγωνισμού». Πρόκειται για την ατελείωτη αλυσίδα των αντεργατικών μέτρων, που διαμορφώνουν το πλαίσιο για την ένταση της εκμετάλλευσης στο νέο γύρο καπιταλιστικής κερδοφορίας, σε συνδυασμό με τις παρεμβάσεις, τις αναδιαρθρώσεις και τα άλλα «αντίμετρα» (φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές, κρατικές επιδοτήσεις, κ.ο.κ.), ώστε να θωρακιστεί η κερδοφορία και «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου.

-- Παγίωση της βελτίωσης των δημοσιονομικών αποτελεσμάτων, «ώστε βαθμιαία να επιστρέψει η δυνατότητα χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας μέσω των διεθνών αγορών». Πρόκειται για τη «σταθερή» απόδοση των ματωμένων πλεονασμάτων, που προέρχονται από το τσεκούρι στην κάλυψη στοιχειωδών αναγκών των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, αλλά και τη γενικευμένη φοροληστεία, που πλάι σε όλα τα υπόλοιπα μέτρα αποτελεί την «εγγυητική επιστολή» για την πρόσβαση του εγχώριου κεφαλαίου σε «ζεστό» χρήμα, χωρίς τους «περιορισμούς» των μνημονιακών συμβάσεων με τους δανειστές.

Παράλληλα, οι προτεραιότητες της κυβερνητικής πολιτικής στον τομέα «οικονομία και ανάπτυξη» είναι βγαλμένες από τα κιτάπια του εγχώριου κεφαλαίου.

Μεταξύ άλλων, η έμφαση δίνεται στους παρακάτω άξονες:

-- Αναμόρφωση του νόμου για τις «στρατηγικές επενδύσεις», με στόχο, όπως επισημαίνουν, την προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων και μεγάλων εγχώριων επενδύσεων και «κατεύθυνση» τα ακόμα περισσότερα προνόμια και διευκολύνσεις για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

-- Ολοκλήρωση της «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής», δηλαδή του νέου «παραγωγικού προτύπου» που ορέγονται ο ΣΕΒ και άλλα τμήματα του κεφαλαίου.

-- Υλοποίηση «στρατηγικού σχεδίου ανάπτυξης και δράσης σε κρίσιμους βιομηχανικούς κλάδους με σημαντική συμβολή στο ΑΕΠ» και, όπως χαρακτηριστικά τονίζουν, «με πιλότο τον κλάδο της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας».

-- Μεταρρύθμιση για την απλούστευση των επιμέρους διαδικασιών αδειοδότησης των επενδύσεων.

-- Λειτουργία Φόρουμ Αγροδιατροφής - Βιομηχανίας - Τουρισμού, που «θα συνδέει τον τουρισμό με τον πρωτογενή τομέα και τη μεταποιητική βιομηχανία».

-- Χρηματοδότηση από πολυμερείς αναπτυξιακές τράπεζες για την παροχή ρευστότητας σε ελληνικές επιχειρήσεις.

Σε αυτό το φόντο, το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής» προβλέπει ρυθμούς σχετικής ανάκαμψης του ΑΕΠ μεταξύ 2,6% και 2,2% ανάλογα με τη χρονιά (2018: 2,4%, 2019: 2,6%, 2020: 2,3%, 2021: 2,2%), ενώ χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στον τομέα των επενδύσεων αναμένονται σχετικά μεγάλοι ρυθμοί ανάκαμψης, που βέβαια είναι και το κυρίαρχο ζήτημα που βάζουν ο ΣΕΒ και τα άλλα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου. Εν προκειμένω, προβλέπονται ρυθμοί μέχρι 12,1% για το 2019.

Η τόνωση των νέων κερδοφόρων επενδύσεων φαίνεται να αποτελεί τον κεντρικό πυλώνα για την όποια ανάκαμψη του ΑΕΠ.

Σε κάθε περίπτωση, η προσέλκυση νέων κερδοφόρων επενδύσεων στηρίζεται στην κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων, στη διοχέτευση πακτωλού «ζεστού» κρατικού χρήματος στους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους, μέσω διακρατικών και κρατικών ενισχύσεων. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι για το 2019, όταν θα ξεκινήσει ο νέος κύκλος κατακρεούργησης των συντάξεων, θα απογειωθούν και τα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), κατά 500 εκατ. ευρώ, χώρια βέβαια τις ενισχύσεις από τα επενδυτικά προγράμματα της ΕΕ.