Αυτές τις ημέρες τα όσα ακούστηκαν στη δίκη Γιαννόπουλου -Κατριβάνου, τα όσα παρουσιάστηκαν, επίσημα έγγραφα και όσα γράφτηκαν στις εφημερίδες, σε συνδυασμό με το πρωτοφανές φαινόμενο: Υπουργός Δικαιοσύνης ν' αλωνίζει κυριολεκτικά στην παραπάνω δίκη «σα στο σπίτι του» και να καταμηνύει όσους διά του Τύπου ενημερώνουν το κοινό, για τη συμπεριφορά του κατά την Κατοχή και μετέπειτα, έφεραν στη μνήμη μου το πρόσωπο του ΕΑΜικού αγωνιστή, πατέρα του πρωθυπουργού. Και διερωτήθηκα: Αν ζούσε σήμερα αυτή η προσωπικότητα, πώς θα έκρινε την ανοχή του πρωθυπουργεύοντος τέκνου του, για έναν υπουργό του και μάλιστα της Δικαιοσύνης; Τι θα έλεγε για τα όσα αποκαλύφθηκαν από επίσημα έγγραφα, με αποκορύφωμα κάποια αίτηση του κ. Γιαννόπουλου, στην οποία δηλώνει ότι «χωρίς τη θέλησή του παρέμενε στον ΕΛΑΣ όπου εντάχθηκε στο τέλος» και ακόμη για την όλη ανάρμοστη συμπεριφορά του να βρίζει τους πάντες και τα πάντα, συμπεριφορά που μόνο ΕΛΑΣίτη δε χαρακτηρίζει.

Γιατί οι ΕΛΑΣίτες, ταυτόχρονα με τις μάχες κατά των κατοχικών δυνάμεων και των ταγματασφαλιτών, έμαθαν - ανεξάρτητα από το βαθμό μόρφωσης τους - συμπεριφορά υποδειγματική, υπερήφανη, πολιτισμένη, ούτως ώστε και τα κακοποιά στοιχεία να γίνουν άγγελοι. Και αυτό κατά κοινή ομολογία και αυτών ακόμη των αντιπάλων μας. Κυριολεκτικά αναμορφωμένοι, σεμνοί, μετριόφρονες, χωρίς καμιά αλαζονεία και έπαρση.

Ο κ. Γιαννόπουλος, αν είχε κάτι από αυτά τα χαρακτηριστικά, τη στοιχειώδη ευαισθησία (όπως οι αντάρτες ΕΛΑΣίτες), έπρεπε να βγάλει την πανοπλία του υπουργού Δικαιοσύνης, τουλάχιστον, αν όχι και της βουλευτικής ασυλίας, και να μπει στην παλαίστρα σαν ίσος προς ίσους, έναντι των αντιπάλων του. Γιατί διερωτώνται, αυτοί που διώκει δικαστικώς και οι καλόπιστοι συζητητές: Αν δεν ήταν βουλευτής και προπαντός υπουργός Δικαιοσύνης, θα αποτολμούσε την άσκηση των αγωγών και μηνύσεων; Η απάντηση δόθηκε εκεί που ήταν ίσος προς ίσους, στην Επιτροπή της Βουλής, για την άρση της ασυλίας του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Κεδίκογλου, όπου 43 ψήφοι δόθηκαν υπέρ του μηνυθέντος και μόνο δυο υπέρ του μηνυτή κ. Γιαννόπουλου.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι δεν μπορεί να θεωρείται αντιστασιακός κάποιος ο οποίος επιτίθεται με κάθε μέσον ενάντια στο ΚΚΕ, στο κόμμα που, κατά κοινή ομολογία, ήταν ο εμπνευστής, θεμελιωτής και, στη συνέχεια, η ραχοκοκαλιά της Εθνικής Αντίστασης.

παλαίμαχος δημοσιογράφος

συνταξιούχος δικηγόρος

αντιστασιακός