Μια συμπληρωματική εικόνα του γεωπολιτικού παιχνιδιού και των ανταγωνισμών που εξελίσσονται στην περιοχή, προσέφερε το 22ο Παγκόσμιο Πετρελαϊκό Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Κωνσταντινούπολη, όπου η «οικοδέσποινα» Τουρκία πρόβαλε τα δικά της σχέδια για αναβάθμιση του περιφερειακού της ρόλου σε ό,τι αφορά και τα ζητήματα της Ενέργειας.

Στο συνέδριο (που διεξάγεται από το 1933) συμμετείχαν 50 υπουργοί διαφορετικών εθνικών κυβερνήσεων, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, η Σ. Αραβία, το Κατάρ κ.ά., όπως και περισσότερα από 500 στελέχη μεγάλων πολυεθνικών πετρελαϊκών ομίλων και άλλων ενεργειακών επιχειρήσεων.

Μιλώντας από το βήμα του συνεδρίου, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Rex Tillerson - και πρώην διευθύνων σύμβουλος της «Exon Mobil» - σημείωσε ανάμεσα σε άλλα ότι «η Τουρκία στέκεται στο σταυροδρόμι ζωτικών ενεργειακών πηγών και ενεργειακών οδών. Οι ΗΠΑ επιθυμούν να συνεργαστούν με την Τουρκία σε έργα που αυξάνουν την παγκόσμια ενεργειακή ασφάλεια, όπως ο νότιος αγωγός φυσικού αερίου και το αέριο της ανατολικής Μεσογείου. Τα έργα αυτά θα επιτρέψουν στην Ευρώπη να διαφοροποιήσει τις ενεργειακές της πηγές, ενισχύοντας έτσι την ενεργειακή της ασφάλεια».

Οι αναφορές του Tillerson στο αέριο της Αν. Μεσογείου, βάζουν την Τουρκία στο κάδρο της εκμετάλλευσης και της μεταφοράς του στην Ευρώπη, με το ενδεχόμενο αυτό να γίνεται ισχυρότερο σε περίπτωση διευθέτησης του Κυπριακού. Σε κάθε περίπτωση, το σχέδιο μεταφοράς του φυσικού αερίου της περιοχής με αγωγούς μέσω Τουρκίας εμφανίζεται ανταγωνιστικό προς τον υποθαλάσσιο αγωγό διασύνδεσης των ισραηλινών κοιτασμάτων με την Κύπρο και στη συνέχεια με την Κρήτη και την ηπειρωτική Ελλάδα.

Η τοποθέτηση αυτή του Αμερικανού αξιωματούχου δείχνει την ορατή μόνο πλευρά του ...φεγγαριού, αυτή που σχετίζεται με τη συμμετοχή της Τουρκίας στο σχεδιασμό για απεξάρτηση της ΕΕ από το φυσικό αέριο της Ρωσίας, όπως είναι ο διακηρυγμένος στόχος της, αν και δεν προωθείται ενιαία και με την ίδια θέρμη απ' όλα τα κράτη - μέλη στο εσωτερικό της. Την ίδια ώρα, όμως, η Τουρκία συνεργάζεται με τη Ρωσία στην προοπτική της κατασκευής ενός νέου αγωγού που θα διοχετεύει το φυσικό της αέριο στην Ευρώπη, παρακάμπτοντας την Ουκρανία.

Η ένταση στις σχέσεις με τους λεγόμενους «δυτικούς συμμάχους» της ευνοούν τέτοιους σχεδιασμούς από την πλευρά της Τουρκίας και βέβαια δίνουν χώρο στη Ρωσία να υπογραμμίζει την παρουσία στην περιοχή και το ρόλο της σαν βασικός «παίχτης», για τον οποίο κανείς δεν μπορεί να αδιαφορήσει στους κλιμακούμενους ανταγωνισμούς.

Από το βήμα του ίδιου συνεδρίου, ο υπουργός Ενέργειας και φυσικών πόρων της Τουρκίας, Berat Albayrak, ανακοίνωσε επίσης ότι στόχος της κυβέρνησης Ερντογάν είναι να αυξήσει τη δυναμικότητα των εγκαταστάσεων αποθήκευσης και παροχής φυσικού αερίου στα 11 δισ. κ.μ. (bcm) μέχρι το 2023. Να σημειωθεί ότι σήμερα, η ελληνική μονάδα αποθήκευσης φυσικού αερίου στη Ρεβυθούσα μπορεί να τροφοδοτεί το σύστημα με 5,2 - 5,3 δισ. κ.μ. φυσικού αερίου τον χρόνο, ενώ όταν φτιαχτεί ο πλωτός σταθμός ΥΦΑ στη θαλάσσια περιοχή της Αλεξανδρούπολης, η συνολική ετήσια δυναμικότητα του συστήματος θα φτάσει τα 6,1 δισ. κ.μ. φυσικού αερίου...