Με μία ανώδυνη, για τα σχέδια που εξυπηρετεί, «τρίπλα» και ενδεικτική της δημοκρατικής επίφασης με την οποία λειτουργεί το πολιτικό σύστημα, απάντησε η κυβέρνηση στις έντονες αντιδράσεις που έχει προκαλέσει ήδη το νομοσχέδιο για την υπαίθρια διαφήμιση. Σε μια προσπάθεια να κρύψει το πραγματικό περιεχόμενο και στόχο του σχεδίου νόμου, την απαγόρευση δηλαδή της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, η αρμόδια υπουργός Εσωτερικών, Βάσω Παπανδρέου, εξαίρεσε τη διάταξη που απαγορεύει την προβολή πολιτικών δραστηριοτήτων, χωρίς προηγούμενη μίσθωση χώρου. Με την κίνηση αυτή η κυβέρνηση επιχειρεί να υπερκεράσει τις αντιδράσεις που σημειώθηκαν σε επίπεδο κοινωνίας και Κοινοβουλίου, ενάντια στην πρόθεσή της να καταργήσει την πολιτική διαφήμιση. Κι αυτό γιατί - στη συζήτηση στη Βουλή - η υπουργός δεν εξαίρεσε από τις απαγορεύσεις και τις «κοινωνικές δραστηριότητες», οι οποίες εμπίπτουν στη δράση των σωματείων, συλλόγων και των πολιτικών κομμάτων. Αλλωστε, η κοινωνική δραστηριότητα είναι συνυφασμένη με την πολιτική δράση, την κατάθεση πολιτικού λόγου και πρότασης και εν τέλει τη δημοκρατία.

Αυτή ακριβώς τη δράση, η οποία αντιτίθεται στην κυρίαρχη πολιτική, θέλει να καταστείλει η κυβέρνηση. Οι περιορισμοί που θέτει το εν λόγω νομοσχέδιο στην προβολή διαφημιστικών μηνυμάτων έχουν τελικούς αποδέκτες τα μικρότερα κόμματα, οργανώσεις ή σωματεία, που δεν έχουν τα χρήματα να διαφημιστούν από τη μια και από την άλλη, είναι αποκλεισμένα από την πλειοψηφία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης - τα οποία ελέγχει το ντόπιο κεφάλαιο - εξαιτίας των απόψεων που πρεσβεύουν. Ο τρόπος που προβλέπεται να διαφημίζονται οι ενδιαφερόμενοι, είναι χαρακτηριστικός αυτής της αντιδημοκρατικής επιλογής. Οι δήμοι θα προσδιορίζουν συγκεκριμένους χώρους και πλαίσια στα οποία και μόνον θα επιτρέπεται η εμπορική και πολιτική διαφήμιση. Οι χώροι αυτοί θα παραχωρούνται μετά από πλειστηριασμό, που σημαίνει πως θα διαφημίζονται όσοι έχουν τα περισσότερα χρήματα, δηλαδή οι μεγάλες διαφημιστικές εταιρίες ή τα μεγάλα κόμματα (τα οποία έτσι κι αλλιώς απολαμβάνουν συνεχούς φιλοξενίας στα μέσα ενημέρωσης).

Οι νέοι περιορισμοί που θέτει η κυβέρνηση στη διακίνηση των ιδεών αυτή τη φορά, έρχονται να συμπληρώσουν το μέχρι τώρα διαμορφωμένο παζλ των αυταρχικών επιλογών της, που στόχο έχουν τη φίμωση κάθε διαφορετικής φωνής και τη διατήρηση της σημερινής εξουσίας. Ο τρομονόμος, η επικείμενη απαγόρευση διαδηλώσεων, η επιβολή της δημοτικής αστυνομίας και τώρα η απαγόρευση της αφίσας, του πανό, της πολιτικής διαφήμισης, αποτελούν το ισχυρό οπλοστάσιο που διαμορφώνει η κυβέρνηση για να καταπνίξει, μέσα από την τρομοκρατία, την άλλη άποψη. Να καταργήσει έτσι το δικαίωμα του πολίτη στην πληροφόρηση και στη συλλογική δραστηριότητα. Το μόνο δικαίωμα που φαίνεται να σέβεται η κυβέρνηση είναι αυτό της χειραγώγησης της κοινωνίας από τις πολυεθνικές διαφημιστικές εταιρίες και τα καταναλωτικά πρότυπα που προωθούν ως «στόχους ζωής». Πρότυπα, βέβαια, που δε διαταράσσουν σε τίποτα την κυριαρχία των συμφερόντων από τα οποία εκπορεύονται και τα οποία εξυπηρετούν.

Αυτή την κυριαρχία, όμως, είναι σε θέση να διαταράξει η συλλογική πάλη και αγώνας, που - όπως φαίνεται - θα προκαλέσει και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.