Γνωρίζετε τον Ζινεντίν Ζιντάν; Αν όχι, είστε εκτός κλίματος και μακριά από τη σύγχρονη πραγματικότητα. Ο Ζιντάν, λοιπόν, είναι ένα παγκόσμιου φήμης καθαρόαιμο άλογο, που δεν τρέχει στις πίστες των ιπποδρόμων αλλά μέσα στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Κλοτσάει με τόση τέχνη και με τέτοια μαστοριά την μπάλα και την «καρφώνει» στα αντίπαλα δίχτυα, ώστε το «κασέ» του ανέβηκε, τελευταία, σε ύψη δυσθεώρητα. Είκοσι εφτά ολόκληρα δισεκατομμύρια ελληνικές δραχμές (ποσό που αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ) διέθεσε η «βασίλισσα» Ρεάλ, για να τον αγοράσει(!!!).

Τώρα, για να ιδείτε τι αξία έχουν αυτά τα 5 ή τα 27 δισεκατομμύρια που δίνουν οι ομάδες, για να αγοράσουν έναν ποδοσφαιριστή ή έναν μπασκετμπολίστα με μακριά ποδάρια και χέρια, για να παίρνει εύκολα τα «ριμπάουντ», θα φέρω ένα παράδειγμα. Το 1985, εκείνο το «λουλούδι», ο Κοσκωτάς, αγόρασε έναν ποδοσφαιριστή, Ντέταρι ονόματι, αντί του ποσού των ενάμισι δισ. δραχμών. Και με ενάμισι δισ., εκείνη την εποχή, θα μπορούσε να είχε αποπερατωθεί το φράγμα του Σμοκόβου, για να ξεδιψάσει ο κάμπος της Καρδίτσας, και όχι μόνο. Αλλά και σήμερα, που το έργο αυτό καρκινοβατεί, και ο κύριος Λαλιώτης μας προτρέπει - αν και όταν έρθει το νερό - να το οδηγήσουμε στα χωράφια μας μέσα από τα... χαντάκια και τις νεροσυρμές, γιατί, λέει, «λεφτά δεν υπάρχουν για κανονικό δίκτυο», με τα λεφτά του Κωνσταντίνου ή του Καρεμπέ (είναι το άλλο «καθαρόαιμο», μαύρου χρώματος αυτό, που αγόρασε ο κύριος Κόκκαλης) θα μπορούσε να γίνει το κανονικό δίκτυο (με τσιμενταύλακες, βάνες, διακόπτες κλπ.) ώστε να λειτουργήσει το έργο σωστά και να ποτιστεί ο διψασμένος κάμπος.

Ομως, το ποδόσφαιρο, σήμερα, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, όχι μόνο στην ψυχαγωγία, αλλά και στη διαπαιδαγώγηση και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα της νεολαίας μας, γι' αυτό αξίζει κάθε θυσία και οποιοδήποτε χρηματικό ποσό, προκειμένου να το κρατήσουμε στο ύψος του. Αλήθεια, σκεφτήκατε ποτέ τι θα γινόταν, αν όλα αυτά τα παιδιά (χιλιάδες αμέτρητες, από όλο τον κόσμο) που τώρα εκτονώνονται ουρλιάζοντας μέσα στα γήπεδα ή σπάζοντας βιτρίνες, έστρεφαν την οργή και την αγανάκτησή τους εκεί που πρέπει; Τα φαντάζεστε, για παράδειγμα, να μαζεύονταν τις προάλλες, εκεί στο λιμάνι της Γένοβας, φωνάζοντας όλα μαζί μπροστά στο Παλάτσο Ντουκάλε, «ψωμί, παιδεία, ελευθερία», «δώστε μας πίσω τα κλεμμένα όνειρά μας» κλπ.; Τότε, ασφαλώς, οι επίδοξοι κοσμοκράτορες του «Τζι 8», θα είχαν καταρρεύσει «εν μια νυκτί», σαν αχυρένια καλύβα, που την παίρνει σβάρνα θολό, φουρτουνιασμένο ποτάμι.