Associated Press

το καραβάνι περνάει»

Ν. Γκαριφουλίνα

Ηταν στα 1987, που έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο «Περεστρόικα», γραμμένο από τον τότε ηγέτη της ΕΣΣΔ και ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΣΕ Μ. Γκορμπατσόφ. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ο Μ. Γκ. «με καμάρι» προβάλλει το σοσιαλιστικό σύστημα και στη σελ. 68 γράφει: «Από τη Δύση μερικοί εξακολουθούν να μας παροτρύνουν να εγκαταλείψουμε το σοσιαλισμό. Γιατί να εγκαταλείψουν αυτό το σύστημα οι Σοβιετικοί που μεγάλωσαν και κέρδισαν δύναμη μέσα στο σοσιαλισμό; Δε θα παραλείψουμε καμιά προσπάθεια για να αναπτύξουμε και να ενισχύσουμε το σοσιαλισμό». Και στη σελ. 39 τονίζει: «Θα προχωρήσουμε προς ένα καλύτερο σοσιαλισμό, όχι μακριά από το σοσιαλισμό. Το λέμε αυτό χωρίς να προσπαθήσουμε να ξεγελάσουμε τον ίδιο το λαό μας, τον κόσμο».

Η Μεγάλη Σοβιετική Ενωση είχε μεταβληθεί σε θλιβερά ερείπια. Τα εργοστάσια ξηλώνονται και πουλιούνται, οι εργάτες περιφέρονται άνεργοι και πεινασμένοι, οι συνταξιούχοι ξεχύνονται στη ζητιανιά, οι αξιωματικοί του ηρωικού Κόκκινου Στρατού πουλάνε τα παράσημά τους, οι γυναίκες σπρώχνονται στην πορνεία από το νέο καθεστώς της κλίκας Γκορμπατσόφ- Γιέλτσιν, οι αυτοκτονίες πληθαίνουν κι η νεολαία, ανερμάτιστη, ρίχνεται στα ναρκωτικά, στον αλκοολισμό, στην κλοπή.

Η διαφθορά και το έγκλημα παίρνουν επικίνδυνες διαστάσεις. Κι η περήφανη αυτή χώρα, που οι φίλοι την αγαπούσαν, οι αντίπαλοι τη θαύμαζαν και τη σέβονταν και οι καπιταλίστες την αντιμετώπιζαν με δέος, είχε μεταβληθεί σε μια τραγική «τριτοκοσμική» χώρα. Το γεγονός αυτό ξάφνιασε όλη την ανθρωπότητα και εύλογα ξεπήδησαν ερωτήματα: Πώς έγινε αυτό; Ποιες σκοτεινές δυνάμεις μπόρεσαν να προκαλέσουν αυτή την από πάνω αντεπανάσταση, δίχως τη θέληση του λαού; Η πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες της Ευρώπης έφερε ένα μούδιασμα στους απλούς ανθρώπους, στους κομμουνιστές και τράνεψε τη χαιρεκακία στους καπιταλίστες, στους αντικομμουνιστές.

Κι η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Στις 16 του Ιούλη 2000 η «Πράβντα» δημοσιεύει: «Σε ένα σεμινάριο που έγινε στο Αμερικανικό Κολέγιο στην Τουρκία ο Μ. Γκορμπατσόφ, σε παρέμβασή του, με κυνική θρασύτητα, δήλωνε ξεδιάντροπα: "Σε όλη μου τη ζωή έναν στόχο είχα, να εξολοθρέψω τον κομμουνισμό» («Ριζοσπάστης», 18/10/2000).

Υστερα από την κατάπτυστη αυτή ομολογία του Μ. Γκ. φαίνεται καθαρά πως αυτό που έγινε δεν ήταν ένα «τυχαίο γεγονός» στο ιστορικό γίγνεσθαι. Αλλά μια συνειδητή, μελετημένη και σχεδιασμένη ενέργεια που πραγματώθηκε από τις διεθνείς αντιδραστικές δυνάμεις με επικεφαλής κυρίως τη CIA των ΗΠΑ, αφού εκμεταλλεύτηκαν ορισμένες αδυναμίες στην ΕΣΣΔ και βρήκαν τα κατάλληλα προδοτικά στοιχεία, όπως τους Μ. Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν κ.ά., να κάνουν την από τα πάνω αντεπανάσταση. Βέβαια, τα αίτια και τις αντικειμενικές συνθήκες που άνοιξαν το δρόμο γι' αυτή την αντεπανάσταση θα τα μελετήσουν και θα τα ερευνήσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος. Εμείς, με τα στοιχεία που έχουμε, το μόνο προς στιγμήν που μπορούμε να κάνουμε είναι να αναρωτηθούμε: Αραγε οι Γκορμπατσόφ- Γιέλτσιν και όλη η συμμορία της αντεπανάστασης έχουν φτάσει στο σημείο εκείνο της παράνοιας και ηθικής κατάπτωσης ώστε να πιστεύουν πως ξεγέλασαν το σοβιετικό λαό και κατάφεραν να τον κάνουν να σβήσει από τη μνήμη του πως ό,τι πέτυχαν το πέτυχαν χάρη στο σοσιαλιστικό σύστημα; Κι ακόμα να θεωρούν πως είναι δυνατόν η Ιστορία να μη σεβαστεί τη συμβολή του Κόκκινου Στρατού και του σοβιετικού λαού στη συντριβή των σιδερόφραχτων ορδών του Χίτλερ και στην τελική νίκη των συμμάχων στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και να μην αναγράψει με χρυσά γράμματα στις σελίδες της πως η συντριβή του χιτλεροφασισμού οφείλεται στον ηρωικό σοβιετικό λαό, τη στιγμή που ολόκληρη η Ευρώπη είχε λυγίσει μπροστά στις χιτλερικές ορδές;