Κυριακή 25 Σεπτέμβρη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Παίζει το γεωστρατηγικό «χαρτί» σε ένα παζάρι που βρωμάει μπαρούτι

Από τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Πρόεδρο της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στη Νέα Υόρκη
Από τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Πρόεδρο της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στη Νέα Υόρκη
Το «χαρτί» της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας συνεχίζει να παίζει η κυβέρνηση, στο παζάρι των ενδοαστικών αντιθέσεων, σε ανοιχτή συνεργασία με ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Βαθαίνει, έτσι, την εμπλοκή του λαού και της χώρας ακριβώς στις τέτοιες, άκρως επικίνδυνες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις. Στόχος της η αναβάθμιση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, ώστε να διεκδικήσουν μεγαλύτερο μερίδιο από τη λεία, συγκρουόμενοι με άλλα κεφάλαια που διεκδικούν θέσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα τις προηγούμενες μέρες, στην Εβδομάδα Υψηλού Επιπέδου της 71ης Συνόδου της ΓΣ του ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη, με τις τοποθετήσεις, τις επαφές και τις κινήσεις, εκεί, του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και του υπουργού Εξωτερικών που τον συνόδευε, Ν. Κοτζιά.

Κινήσεις που γίνονται ενώ η κατάσταση στη Συρία επιδεινώνεται ξανά, η υπόθεση στο εσωτερικό της Τουρκίας συνεχίζει να αποτελεί ερωτηματικό, στην ΕΕ μιλούν όλο και πιο ανοικτά για ενίσχυση των δικών της «στρατιωτικών δυνατοτήτων» ξέχωρα από το ΝΑΤΟ, η αντιπαράθεση με τη Μόσχα για τον έλεγχο στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες καλά κρατεί, Λιβύη - Ιράκ - Αφγανιστάν και Υποσαχάρια Αφρική είναι χαίνουσες πληγές, στο ελληνικό ΥΠΕΞ ανησυχούν για τις επιπτώσεις μιας πιθανής κατάρρευσης της Αιγύπτου κ.ο.κ.

Μια σύνθετη κατάσταση που βρωμοκοπάει μπαρούτι έχει περικυκλώσει τη χώρα, φτάνοντας πια μέχρι τα σύνορά της, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι οι κατά καιρούς επιτευχθέντες ενδοαστικοί συμβιβασμοί γίνονται ολοένα πιο ασταθείς και εύθραυστοι, ακριβώς λόγω της κλιμακούμενης έντασης των ανταγωνισμών του κεφαλαίου για τον έλεγχο σε πλουτοπαραγωγικές πηγές, δρόμους της Ενέργειας και διαύλους.

Ο πρωθυπουργός

Προσπερνώντας, για χάρη των επιχειρηματικών συμφερόντων, την τέτοια πραγματικότητα και αναλαμβάνοντας πλήρη ευθύνη για κάθε επικίνδυνη εξέλιξη και εμπλοκή σε βάρος του λαού, ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας - στο περιθώριο της ΓΣ του ΟΗΕ - σε συνέδριο για «το μέλλον της Ευρώπης» που οργάνωσαν οι «δεξαμενές σκέψης» «CONCORDIA» και «ATLANTIC COUNCIL», ήταν σαφής για το τι «πουλάει», εν μέσω ποιου χαμού και σε όφελος ποιανού, δηλώνοντας διαθέσιμος να συνδράμει ως κυβέρνηση τα βρωμερά σχέδια ιμπεριαλιστικών κέντρων:

Αναγνωρίζοντας ευθύς εξαρχής ότι «η Ευρώπη έχει γίνει το σταυροδρόμι τριών παγκοσμίων κρίσεων: της μεταναστευτικής κρίσης, της κρίσης ασφαλείας που επεκτείνεται από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, και της οικονομικής κρίσης», έσπευσε να προσθέσει ότι «σε ένα ευρύτερο πεδίο αβεβαιότητας, αναποφασιστικότητας και αναταράξεων, η Ελλάδα παραμένει μια άγκυρα γεωπολιτικής σταθερότητας. Και αυτό αποτελεί απαραίτητο όρο για την ευρωπαϊκή σταθερότητα».

«Η γεωστρατηγική αξία της Ελλάδας είναι αδιαμφισβήτητη για πέντε λόγους», πρόσθεσε: «1. Παίζουμε σταθεροποιητικό ρόλο στα Δυτικά Βαλκάνια. 2. Κατέχουμε κεντρικό ρόλο για την Ευρώπη ως χώρα πρώτης γραμμής στη διαχείριση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών, βρισκόμενοι στα πλέον ευαίσθητα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ. 3. Εξελισσόμαστε σε σημαντικό ενεργειακό, διαμετακομιστικό και εμπορικό κόμβο, σε μία περίοδο στην οποία αναπτύσσονται νέες διαδρομές για το φυσικό αέριο, τις σιδηροδρομικές και θαλάσσιες μεταφορές στην περιοχή. 4. Ασκούμε μια πολυδιάστατη, ενεργητική εξωτερική πολιτική, που προωθεί τη σταθερότητα και τη συνεργασία στην περιοχή μας και ευρύτερα. Ενισχύουμε τις σχέσεις με παραδοσιακούς συμμάχους και φίλους, ενώ αναπτύσσουμε σχέσεις με αναδυόμενες οικονομίες. 5. Αποτελούμε πυλώνα σταθερότητας και αξιόπιστο συνομιλητή στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή, στην οποία η κατάσταση ασφαλείας διαρκώς επιδεινώνεται. Αυτό οφείλεται στην ανάπτυξη σχέσεων με χώρες της περιοχής, σε διμερές, τριμερές - από κοινού με την Κύπρο - και πολυμερές επίπεδο».

Ταυτόχρονα, επεσήμανε στους συνομιλητές του ότι η κυβέρνησή του «έκανε γενναία και αποφασιστικά βήματα προκειμένου να εξασφαλίσει την εσωτερική πολιτική και οικονομική σταθερότητα».

Πίσω από τις εύηχες διακηρύξεις του, βέβαια, περί πολυδιάστατης, ενεργητικής πολιτικής και πυλώνα σταθερότητας, κρύβεται η ενεργός συμμετοχή της κυβέρνησής του στην υλοποίηση αποφάσεων, σε επίπεδο ΝΑΤΟ και ΕΕ, για έλευση ΝΑΤΟικής αρμάδας στο Αιγαίο, τάχα προς διαχείριση του Προσφυγικού, ενώ απλώθηκε πάνω στη ρότα των ρωσικών πολεμικών πλοίων από τη Μαύρη Θάλασσα στη Συρία. `Η για ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας της λυκοσυμμαχίας στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία στην Ανατολική Ευρώπη. `Η για στενότερη συνεργασία αεροναυτικών στρατιωτικών δυνάμεων από ΝΑΤΟ και ΕΕ για τον έλεγχο της Μεσογείου. `Η για παραχώρηση Σούδας, Κρήτης, Καρπάθου και Καλαμάτας, άλλων βάσεων και υποδομών, προς υποστήριξη στρατιωτικών επιχειρήσεων και αποστολών της λυκοσυμμαχίας, τώρα που «γυρίζει»...

Ο Πρόεδρος

Σημειωτέον, στο ίδιο συνέδριο μίλησε και ο Κύπριος Πρόεδρος, Ν. Αναστασιάδης, ο οποίος σηματοδότησε την αντίστοιχη πρεμούρα της κυπριακής αστικής τάξης, ή καλύτερα όλων όσων δραστηριοποιούνται, τελικά, στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, εξ ου και βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους για το ποιος θα προωθήσει τις θέσεις του, με λυκοφιλίες να χτίζονται και να γκρεμίζονται ανά πάσα ώρα και στιγμή, ανάλογα με το τι συμφέρει κάθε φορά τη μια ή την άλλη πλευρά. Χαρακτηριστικό πρόσφατο τέτοιο παράδειγμα η αναθέρμανση των σχέσεων της Τουρκίας με τη Ρωσία ή το Ισραήλ, αναδεικνύοντας και αυτή η περίπτωση το κουβάρι των ενδοαστικών ανταγωνισμών, όπου ψάχνουν μια άκρη οι Ελληνες αστοί, μπας και ξεδιπλώσουν δυο μέτρα νήμα υπέρ τους.

Σε κάθε περίπτωση και καθώς το Κυπριακό βρέθηκε στο επίκεντρο καθημερινών συναντήσεων αυτή τη βδομάδα στη Νέα Υόρκη, επιβεβαιώνοντας ότι εξελίσσεται σε βασικό «μοχλό» προώθησης διαφόρων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών για όλη την Ανατολική Μεσόγειο, αλληλεπιδρώντας πολύμορφα με τις ευρύτερες «ισορροπίες» στην περιοχή, ο Κύπριος Πρόεδρος είπε, μεταξύ άλλων, ότι αν υπάρξει επιτυχής κατάληξη των διαπραγματεύσεων, «η Κύπρος θα είναι σε θέση να αξιοποιήσει στο έπακρον τις δυνατότητές της και την ξεχωριστή της γεωγραφική θέση», ότι μπορεί να μετατραπεί σε ένα σημαντικό διεθνές ενεργειακό κέντρο κ.λπ.

ΥΠΕΞ και ΥΠΑΜ

Να καταγραφεί και το παράλληλο πρόγραμμα που «έτρεξε» στη Νέα Υόρκη ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, κάνοντας διμερείς συναντήσεις με πολλούς ομολόγους του, μετέχοντας σε τετραμερή συνάντηση με τους ομολόγους του από Βουλγαρία, Κροατία και Ρουμανία, συμφωνώντας «να διευρύνουν τη συνεργασία των χωρών τους σε τομείς υποδομών και δικτύων, καθώς και να προβαίνουν σε τακτική ανταλλαγή απόψεων για θέματα όπως το Προσφυγικό, η διασυνοριακή συνεργασία, η διεύρυνση και το μέλλον της ΕΕ», αλλά και στην πρώτη τριμερή συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας, Κύπρου και Παλαιστίνης. Ολα προς οικοδόμηση αξόνων και αντιαξόνων με άλλα κεφάλαια της περιοχής, ώστε να διευρυνθούν τα πεδία των μπίζνες για τους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους.

Ανώτερες διπλωματικές πηγές, δίνοντας το στίγμα των τέτοιων κινήσεων της κυβέρνησης, μιλούσαν επ' αφορμή της τριμερούς με Κύπρο και Παλαιστίνη, για «την επιτυχία την ήδη υφιστάμενων σχημάτων συνεργασίας της Ελλάδας και Κύπρου με Αίγυπτο, Ισραήλ, Ιορδανία και Λίβανο, που δημιουργούν νέες δυνατότητες συνεργασίας, αλλά και ευκαιρίες, στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου». Επιχείρημα της τωρινής κυβέρνησης, ώστε να πείσει το κεφάλαιο για τη χρησιμότητα και την αποτελεσματικότητά της σε σύγκριση με την προηγούμενη, στο να του ανοίγει νέα πεδία κερδοφορίας.

Οι ίδιες πηγές προσέθεταν: «Η τρίμερης με τη συμμετοχή της Παλαιστίνης έρχεται όμως να επιβεβαιώσει και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό: Τη βούληση της Ελλάδας και βεβαίως της Κύπρου να διατηρήσουν τις παραδοσιακά στενές σχέσεις με την Παλαιστίνη και να τηρήσουν ισορροπίες στο πολιτικό επίπεδο, ώστε να μη δίνεται η εντύπωση ότι η βελτίωση των σχέσεων με το Ισραήλ γίνεται σε βάρος των ιστορικών δεσμών φιλίας με τους Παλαιστίνιους και τους Αραβες γενικότερα». Μια προσπάθεια της ελληνικής πλευράς να πατήσει σε όσες περισσότερες βάρκες μπορεί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Δεν περνά, άλλωστε, απαρατήρητο ότι ενώ αυτή τη βδομάδα γινόταν στη Νέα Υόρκη η τριμερής με την Παλαιστίνη, προεξάρχοντος του Ελληνα ΥΠΕΞ, την προηγούμενη βδομάδα φρόντιζε να επισκεφτεί το Ισραήλ ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, ο οποίος συναντήθηκε με τον Ισραηλινό ομόλογό του, για να συζητήσουν «θέματα που αφορούν τη διμερή αμυντική συνεργασία», να εκφράσουν «την ικανοποίησή τους για το ρυθμό ανάπτυξής της» και να συμφωνήσουν «για την περαιτέρω διεύρυνση αυτής της συνεργασίας». Διεύρυνση, δηλαδή, της «αμυντικής συνεργασίας» με το ισραηλινό κράτος και τις Ενοπλες Δυνάμεις του, που μακελεύουν τον Παλαιστινιακό λαό...

Προσπαθώντας να προσπεράσουν τις τέτοιες αντιφάσεις, διπλωματικές πηγές περιέγραφαν ως εξής, επ' αφορμή της τριμερούς με την Παλαιστίνη, το ρόλο που θέλει να κατοχυρώσει η ντόπια αστική τάξη στην ευρύτερη ζώνη της Ανατολικής Μεσογείου:

«Για την Αθήνα, η συνεργασία αυτή υπογραμμίζει το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει, και διαδραματίζει, η Ελλάδα ως "γεφυροποιού" και "έντιμου διαμεσολαβητή" στην ευρύτερη γειτονιά της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής».

Παρέπεμπαν, δε, και σε πρόσφατες δηλώσεις του Ελληνα ΥΠΕΞ, ώστε να παραθέσουν τα ...ατού που έχει η Αθήνα σε αυτή την υπόθεση: «Η Ελλάδα γνωρίζει καλά τη Μέση Ανατολή. Είναι χώρα που αφουγκράζεται έγκαιρα τις εξελίξεις και διακρίνει τις προοπτικές στην περιοχή. Εχει καλές σχέσεις με όλες τις χώρες της περιοχής. Αυτές αποδέχονται τον ρόλο μας ως κράτους που προωθεί, μακριά από τη δημοσιότητα, διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε μέρη με αντιθέσεις. Επί παραδείγματι, μπορούμε να συνεργαζόμαστε με το Ισραήλ, εξηγώντας ταυτόχρονα ότι υποστηρίζουμε τα δίκαια των Παλαιστινίων»...

Δίνοντας και το θεωρητικό υπόβαθρο της τέτοιας προσπάθειας γεωστρατηγικής αναβάθμισης, οι ίδιοι κύκλοι του ελληνικού ΥΠΕΞ σημείωναν: «Αυτό το μήνυμα, το μήνυμα της Ελλάδας ως φάρου σταθερότητας, παράγοντα ισορροπίας και γέφυρας συνεργασίας στην περιοχή, βρίσκεται και στον πυρήνα των τριμερών σχημάτων συνεργασίας: δεν στρέφονται εναντίον κανενός, αντίθετα είναι ανοιχτά σε κάθε χώρα που επιθυμεί να συμβάλει στην περιφερειακή ειρήνη, σταθερότητα, ασφάλεια και ανάπτυξη».

Μόνο που η εν εξελίξει όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στα ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα και οι πολεμικοί σχεδιασμοί που την συνοδεύουν είναι αυτοί ακριβώς οι παράγοντες που δυναμιτίζουν κάθε δυνατότητα ειρήνης, σταθερότητας και προκοπής για τους λαούς της περιοχής γενικότερα. Η πρεμούρα, λοιπόν, της κυβέρνησης να παίξει ενεργό ρόλο σε αυτές τις εξελίξεις, εντός των σχεδιασμών του ΝΑΤΟ για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης, συνιστά κίνδυνο για το λαό μας.


Θ. Μπ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ