Η «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική», που περιγράφει ο πρωθυπουργός στην ίδια ομιλία, δεν αντιβαίνει στους σχεδιασμούς και τις επιδιώξεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, των δύο βασικών πολιτικο-στρατιωτικών ιμπεριαλιστικών συμμαχιών στους οποίους ανήκει η Ελλάδα. Η εξωτερική της πολιτική ούτε υπερβαίνει ούτε αγνοεί τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που οξύνονται στην περιοχή. Αντίθετα, η κυβέρνηση είναι χωμένη ως τα μπούνια σ' αυτούς τους ανταγωνισμούς, μέσα στο γενικότερο πλαίσιο και τις επιδιώξεις που έχουν οι στρατηγικοί σύμμαχοι της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Αλλωστε, τα αποτελέσματα αυτής της «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» μπορεί εύκολα να τα διακρίνει κανείς: Τα τουρκικά πολεμικά σουλατσάρουν στο Αιγαίο με την ανοχή του ΝΑΤΟ, Αίγυπτος και Λιβύη συνεχίζουν να μυρίζουν «μπαρούτι», οι σχέσεις ΝΑΤΟ - Ρωσίας οξύνονται και ο κίνδυνος μιας γενικευμένης ανάφλεξης στην περιοχή παραμένει ισχυρός, όσο κι αν η κυβέρνηση διαφημίζει την Ελλάδα σαν «φάρο σταθερότητας»...