Στο κείμενο του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ για το 12χρονο σχολείο, αναφέρεται: «Το ζήτημα της ιδεολογικής παρέμβασης της αστικής τάξης στο περιεχόμενο της σχολικής γνώσης, συνολικότερα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, αποκτά μεγάλο βάρος και σημασία και προσαρμόζεται σε νέα δεδομένα. Στο σχολείο γενικά αποτυπώνονται βασικές ιδεολογικές λειτουργίες όπως η αιτιολόγηση της αιωνιότητας των αστικών εκμεταλλευτικών σχέσεων, η εξύμνηση και ο εξωραϊσμός της αστικής δημοκρατίας, η αστική αντίληψη για την τυπική ισότητα και ελευθερία, η απόκρυψη της ταξικής φύσης της εκμετάλλευσης.

Η προσαρμογή στα νέα δεδομένα αφορά ανάμεσα στα άλλα: ότι στις λεγόμενες οκτώ αναγκαίες ικανότητες που ορίζει η στρατηγική της "διά βίου μάθησης" ορίζονται με σχετική αυτοτέλεια οι άξονες μιας συγκροτημένης και δομημένης ιδεολογικής παρέμβασης (π.χ. κοινωνικές ικανότητες και ικανότητες που σχετίζονται με την ιδιότητα "του Ευρωπαίου πολίτη", "πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα", "πολιτισμική συνείδηση")».

Τις παραπάνω παρατηρήσεις, έρχεται να επιβεβαιώσει μία πρόσφατη έκθεση της Επιτροπής Πολιτισμού και Παιδείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου «Σχετικά με την εκμάθηση για την ΕΕ στο σχολείο». Το σύνθημα που δίνεται είναι να ενταθεί και να είναι πιο αποτελεσματική η προπαγάνδιση της ΕΕ στα σχολεία και στο πλαίσιο αυτό δίνονται συγκεκριμένες κατευθύνσεις στα κράτη - μέλη.

Η διδασκαλία της ΕΕ στα σχολεία ταυτίζεται με την προσπάθεια του συστήματος να παρέμβει αποτελεσματικά στις συνειδήσεις, από πολύ μικρές ηλικίες. Να γίνουν οι νέοι κοινωνοί στις θεμελιώδεις «αξίες» της διακίνησης κεφαλαίων και εργαζομένων, της ανταγωνιστικότητας και μια σειρά «συνθήματα» περί σεβασμού και αλληλεγγύης στο βαθμό που δεν θίγονται τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Το Ευρωκοινοβούλιο «υπογραμμίζει την αυξανόμενη σημασία της ευρωπαϊκής διάστασης στους διαφορετικούς κλάδους, επίπεδα και τύπους εκπαίδευσης», «τονίζει την ανάγκη να κατανοηθούν οι θεμελιώδεις αξίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να προωθηθεί η προσήλωση στις αξίες αυτές», ότι «η ΕΕ πρέπει να είναι περισσότερο ορατή και καλύτερα ενσωματωμένη στη διδακτική ύλη και τις εξωσχολικές δραστηριότητες», οι εκπαιδευτικοί να ενσωματώσουν την ευρωπαϊκή διάσταση στη διδασκαλία τους. Παράλληλα, καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ετοιμάσει ένα κοινό πλαίσιο και να προετοιμάσει κατευθυντήριες γραμμές με συγκεκριμένα παραδείγματα, σχετικά με την εκμάθηση για την ΕΕ και να ελέγξει το πώς διδάσκεται η διδασκαλία της ΕΕ στα σχολεία σε όλη την Ευρώπη.

Διανθισμένο με λέξεις όπως ευαισθητοποίηση, δημοκρατικές διαδικασίες και αρχές «χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς» κ.λπ. το κείμενο αποτελεί πρόκληση όταν αναφέρεται στις αξίες της ΕΕ, όταν το εκμεταλλευτικό σύστημα που πρεσβεύει δείχνει καθημερινά το αποκρουστικό πρόσωπό του. Οπως διαπιστώνεται από τους συγγραφείς του κειμένου: «σήμερα η ΕΕ αντιμετωπίζει πρωτόγνωρες προκλήσεις. Τα τελευταία χρόνια η ΕΕ αντιμετωπίζει μια σοβαρή οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση. Οι κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις θέτουν υπό αμφισβήτηση τα θεσμικά όργανα και τις κοινές αξίες της Ενωσης, συμπεριλαμβανομένης της έννοιας της ευρωπαϊκής ταυτότητας». Η έκθεση ζητά να «ενισχυθεί η ευρωπαϊκή διάσταση στη σχολική εκπαίδευση, ως συμβολή στην αντιμετώπιση του ευρωσκεπτικισμού και ως προετοιμασία των πολιτών για να ζουν και να εργάζονται σε έναν όλο και πιο σύνθετο και παγκοσμιοποιημένο κόσμο», επισημαίνει πως οι πολίτες της πρέπει να την αντιμετωπίζουν «κριτικά» πάντα όμως μέσα στο πλαίσιό της και επικαλείται έρευνα, σύμφωνα με την οποία το 44% των πολιτών δηλώνει πως δεν αντιλαμβάνεται πώς λειτουργεί η ΕΕ.

Η αξίωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για περισσότερη και αποδοτικότερη προπαγάνδισή της, έρχεται σε μία εποχή που τα πλατιά λαϊκά στρώματα, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία έρχονται αντιμέτωποι με τις βαριές συνέπειες της πολιτικής της. Εχει στο στόχαστρο τη νεολαία που βλέπει με αβεβαιότητα το «αύριο» που της ετοιμάζουν, βλέπει ότι η διάλυση των δικαιωμάτων και η ισοπέδωση των κατακτήσεων φέρουν τη σφραγίδα της ΕΕ, νιώθει ότι τα περί «αλληλεγγύης» και ειρήνης καταρρίπτονται από τη στάση της ιμπεριαλιστικής ένωσης απέναντι στους εκτοπισμένους.

Ανάμεσα στα σημεία που ξεχωρίζουν στο κείμενο του Ευρωκοινοβουλίου είναι οι αναφορές στη διδασκαλία της Ιστορίας. «Η ιστορία ως σχολικό μάθημα παίζει σημαντικό ρόλο στην ευαισθητοποίηση σχετικά με το παρελθόν και στη διαμόρφωση μιας κριτικής ματιάς στην "καλλιέργεια της μνήμης" μιας μνήμης θεμελιωμένης στις ευρωπαϊκές αξίες και χαρακτηριζόμενης από μια προσπάθεια αποδοχής των πολλών ιστορικών μνημών», σημειώνεται. Ενδεικτικό τού τι θέλει να «θυμόμαστε» η ΕΕ είναι η καθιέρωση της 9ης Μάη, της μέρας της Αντιφασιστικής Νίκης σαν μέρα γιορτασμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι δε ενδεικτικό πως «συνιστά να αφιερώσει το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας ειδικά προγράμματα, εργαλεία και δραστηριότητες για τους μαθητές και το διδακτικό προσωπικό όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης, τα οποία θα αναπτύξουν μια αποτελεσματική αφήγηση για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και τις τις θεμελιώδεις αξίες του». Το «Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας», στο οποίο αναφέρεται, είναι ένα εγχείρημα που χρηματοδοτείται αδρά και όπως είχαν καταγγείλει, από την πρώτη στιγμή, οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ αποτελεί «μουσείο» του αντικομμουνισμού, της κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού, όργανο παραχάραξης και διαστρέβλωσης της Ιστορίας. Αντίστοιχα αντικομμουνιστικά «μαργαριτάρια» συναντά κανείς στα υλικά που προτείνεται στο κείμενο του Ευρωκοινοβουλίου να αξιοποιηθούν από τη διαδικτυακή τοποθεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με τίτλο «η γωνιά του εκπαιδευτικού».

Επιβεβαιώνεται ότι «ιδιαίτερη στόχευση αποτελεί ο αντικομμουνισμός, ο οποίος είναι κεντρική κρατική πολιτική που μεθοδεύεται και χρηματοδοτείται σε ευρωενωσιακό επίπεδο», όπως αναφέρεται στο κείμενο του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας, όπου σημειώνεται επίσης: «Αιχμές αυτής της εκστρατείας είναι η διαστρέβλωση και αναθεώρηση της Ιστορίας, ειδικά γύρω από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το ρόλο της ΕΣΣΔ, η εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό, η καταδίκη της επαναστατικής βίας και η ταύτισή της με την τρομοκρατία και τον εξτρεμισμό, η θεωρία των δύο άκρων, κ.ά.».

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται επίσης στο ρόλο των εκπαιδευτικών, στην προετοιμασία τους από το πανεπιστήμιο για να διδάσκουν τις «αξίες» της ΕΕ, την παροχή κινήτρων, την επιμόρφωση, τη «δημιουργία και προώθηση της απονομής βραβείου του "Ευρωπαίου δασκάλου"». Ηδη, οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας έχουν εμπειρία τέτοιων πρωτοβουλιών όπως το teachers4europe που πριν από δύο χρόνια προωθήθηκε, με στόχο μεταξύ άλλων οι εκπαιδευτικοί «να διαχειριστούν αποτελεσματικά τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος προκειμένου να γίνουν οι ίδιοι κοινωνοί της ευρωπαϊκής ιδέας».

Σήμερα, υπάρχει ανάγκη και υπάρχουν ορισμένα περιθώρια να αναχαιτιστεί η επίθεση στα μυαλά των παιδιών. Οι κομμουνιστές και ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί έχουν χρέος να αποκαλύπτουν τα ψέματα και τους στόχους της ιδεολογικής παρέμβασης. Σε αυτή την καθημερινή μάχη οι ταξικές δυνάμεις στους εκπαιδευτικούς έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή, δηλώνοντας πως ο δάσκαλος έχει υποχρέωση να διδάξει την αλήθεια για τα «έργα και τις ημέρες» της ΕΕ, όχι να αναλάβει να εξωραΐσει τους νεκροθάφτες των δικαιωμάτων και κατακτήσεων.