Η πολιτική απελευθέρωσης του κλάδου της Ενέργειας, ο ανταγωνισμός και η διαμάχη για μεγαλύτερα κέρδη φέρνουν συντριπτικά χτυπήματα στα δικαιώματα των εργαζομένων στη ΔΕΗ ΑΕ, όπως και σε όλους τους εργαζόμενους.

Η ίδια πολιτική υποθάλπει τα διαρκώς αυξανόμενα εργατικά «ατυχήματα» στους χώρους της επιχείρησης, όπου τα τελευταία χρόνια επήλθε δραστική μείωση του προσωπικού, με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της εργασίας, την ελλιπή συντήρηση του εξοπλισμού, την καταστρατήγηση στοιχειωδών μέτρων ασφαλείας, ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους στις εργολαβίες.

Αυτή την περίοδο, στα ορυχεία και τους Ατμοηλεκτρικούς Σταθμούς (ΑΗΣ) της ΔΕΗ ΑΕ στη Δυτική Μακεδονία απασχολούνται περίπου 2.700 μόνιμοι εργαζόμενοι (το 1998 ήταν 5.300) και άλλοι τόσοι με οκτάμηνες, δίμηνες συμβάσεις και μέσω εργολάβων.

Από τον Αύγουστο του 2013 μέχρι και σήμερα, στους χώρους δουλειάς της ΔΕΗ ΑΕ στη Δυτική Μακεδονία, εννέα εργάτες σκοτώθηκαν και πολλοί ακόμη τραυματίστηκαν. Το τελευταίο θανατηφόρο εργατικό «ατύχημα» σημειώθηκε τη Δευτέρα 8 Μάρτη στο ορυχείο Αμυνταίου, όπου έχασε τη ζωή του από ηλεκτροπληξία ένας 42χρονος, πατέρας τριών παιδιών.

Σε όλα τα παραπάνω δεν προσμετρούνται οι επαγγελματικές ασθένειες που θερίζουν, ούτε βέβαια οι επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων της περιοχής από τη λειτουργία της ΔΕΗ ΑΕ και τις ελλείψεις σε μέτρα για την προστασία των ίδιων και των παιδιών τους.

Η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ΑΕ, με όποια μορφή και αν γίνει, θα επιδεινώσει παραπέρα την κατάσταση, καθώς θεωρείται δεδομένη η ακόμη μεγαλύτερη επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και νέες ανατροπές σε στοιχειώδη δικαιώματα μόνιμων, συμβασιούχων και εργολαβικών εργαζομένων.

Από τους βασικούς παράγοντες που επιδρούν στην αύξηση των ατυχημάτων και σχετίζονται άμεσα με τις γενικότερες εξελίξεις στη ΔΕΗ ΑΕ, το Σωματείο Εργαζομένων και Εργατοτεχνιτών στην Ενέργεια (ΣΕΕΕΝ) στη Δυτική Μακεδονία ξεχωρίζει τους παρακάτω:

• Την ελλιπή επάνδρωση μηχανημάτων, που σε πολλές περιπτώσεις καλύπτονται από εργαζόμενους με ελαστικές σχέσεις εργασίας που δεν έχουν την απαιτούμενη εμπειρία.
• Την επιβάρυνση του προσωπικού λόγω μη τήρησης της νομοθεσίας για πενθήμερο και οκτάωρο στις βάρδιες των ορυχείων. Σήμερα, οι εργαζόμενοι δουλεύουν 63 ώρες τη βδομάδα, καθώς η ΔΕΗ αρνείται να βάλει και πέμπτη βάρδια.
• Την κατάργηση της ειδικότητας οδηγού στα συνεργεία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα συνεργεία πρώτης γραμμής να μην έχουν έμπειρους οδηγούς και το ρόλο αυτό να αναλαμβάνει οποιοσδήποτε έχει επαγγελματικό δίπλωμα.
• Την επικίνδυνη διακίνηση υλικών με οχήματα, αφού οι εργολάβοι πιέζουν για γρήγορη εκτέλεση των δρομολογίων.
• Την παλαιότητα εξοπλισμού και την έλλειψη μέσων προστασίας (εξοπλισμός για ηλεκτρολόγους, μηχανολόγους, εργαλεία, φόρμες άρβυλα κ.ά.).

Εδώ και περίπου δύο χρόνια, παρά τις επανειλημμένες παρεμβάσεις και κινητοποιήσεις των εργαζομένων, που έγιναν με πρωτοβουλία του ΣΕΕΕΝ, η ΔΕΗ ΑΕ δεν παίρνει ουσιαστικά μέτρα για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων.

Αντίθετα, σ' αυτές τις ελλείψεις και στην απαίτηση να τηρηθούν τα μέτρα ασφαλείας, σε πολλές περιπτώσεις στελέχη της επιχείρησης απαντούν με απειλές και τρομοκρατία, γεγονός που φέρνει εντάσεις και επιβαρύνει την κατάσταση των εργαζομένων. Ενα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η χρήση ακατάλληλων οχημάτων από τεχνίτες, στις βάρδιες των ορυχείων.

Επίσης, η τρομοκρατία είναι προσφιλής μέθοδος στις εργολαβίες όταν οι εργαζόμενοι απαιτούν να τηρούνται οι όροι υγιεινής και ασφάλειας. Επιπλέον επιβαρυντικός παράγοντας στις εργολαβίες είναι και η πολύμηνη απλήρωτη εργασία (πάνω από τρίμηνο).