Στην «Ατζέντα Δράσης ΕΕ - Ινδίας για το 2020» που εκδόθηκε μετά τη Σύνοδο, στους στόχους συγκαταλέγεται - με ειδική παράγραφο και σε προτεραιότητα, μάλιστα - η σύσφιξη της συνεργασίας σε «Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια».

Εκεί σημειώνεται το ενδιαφέρον ενίσχυσης της συνεργασίας «σε περιοχές αμοιβαίου ενδιαφέροντος όπως η Ασία, Αφρική, Μέση Ανατολή/Δυτική Ασία, Ευρώπη». Η «διερεύνηση πιθανοτήτων για ανάπτυξη εταιρικών σχέσεων και τριμερών συνεργασιών».

Στην παράγραφο για την «Ασφάλεια», γίνεται ειδικότερη αναφορά και στην «προώθηση της θαλάσσιας ασφάλειας, της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας...», αλλά και τη «διατήρηση της ειρήνης, την οικοδόμηση ειρήνης, τη βοήθεια σε μεταπολεμικές περιόδους...».

Είναι, δηλαδή, καθαρό ότι και η Ινδία δε σκοπεύει να μείνει καθόλου έξω από το μεγάλο «φαγοπότι» που έχει στηθεί σε χώρες που έχουν βαφτεί με το αίμα των λαών τους μετά τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών, όπως και από τους σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς που δυναμώνουν σε περιοχές που για πολλούς λόγους συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των μονοπωλίων (βλ. Αφρική).

Επιπλέον, η διερεύνηση συμμαχιών και σε τομείς όπως η διασφάλιση της «ελευθερίας της ναυσιπλοΐας» συνδέονται και με αντιθέσεις που αναδεικνύονται όλο και οξύτερες, σε περιοχές που αφορούν το διεθνές εμπόριο και γεωστρατηγικά περάσματα. Στην ασιατική «γειτονιά» τέτοιες θεωρούνται και ο Ινδικός Ωκεανός αλλά και η Νότια Κινεζική Θάλασσα, στην οποία καθόλου τυχαία, τους τελευταίους μήνες, συγκεντρώνουν στρατιωτικές δυνάμεις ΗΠΑ, Κίνα και άλλοι.