Κυριακή 22 Ιούλη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Παραμένω εν πλήρει συγχύσει αθώος

Αυτός ο στίχος του μεγάλου ποιητή Μιχάλη Κατσαρού με εκφράζει και με κρατά όρθιο σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.

Δεν περίμενα ότι οι διανοούμενοι θα είναι στις μέρες «το λάδι στα γρανάζια αυτού του συστήματος κι όχι η άμμος», όπως είχε πει μια ψυχή. Δεν περίμενα ότι θα συνωστίζονταν έξω από το γραφείο του υπουργού Πολιτισμού για ένα χάδι που θα τους καθησυχάσει. Δεν περίμενα ότι θα σέρνονταν σε τραπέζια όπου δεν τους σέβονται, να είναι διασκεδαστές, να τα δίνουν όλα για μια φωτογραφία με την κόρη του τάδε εφοπλιστή, να συμφωνούν σε ό,τι ακούν και να το βουλώνουν.

Δεν περίμενα οι θλιβεροί μεταμοντέρνοι να ζαλίζονται από ευτυχία, ανεβαίνοντας την κλίμακα της εξουσίας, όπου στο τέλος της τους περιμένει το μέγα βραβείο, πάνω στο οποίο αναγράφεται: «Κάνε την πάπια»!

Παρ' όλα αυτά ακάθεκτος συνεχίζει ο Μιχάλης Κατσαρός: «Οταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου/ ήχους παράξενους ψιθύρους μακρινούς/ όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια/ λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους/ όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία/ για νόμους ευαγγέλια για μια ζωή με τάξη/ όταν ακούω να γελούν/ όταν ακούω πάλι να μιλούν/ εγώ πάντα σωπαίνω./ Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη/ κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες/ κι όλοι θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή/ θ' ανοίξω το στόμα μου/ θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράκτες/ στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια/ οι νέοι έξαλλοι θ' ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους/ ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία./ Πάλι σας δίνω όραμα».

Δεν περίμενα ότι οι δυτικότροποι διανοούμενοι θα γινόντουσαν ψευδομάρτυρες για λίγη δόξα, θα κατέθεταν υπέρ της πραγματικότητας των ΠΑΣΟΚων, που δεν ορρωδούν προ ουδενός και βγαίνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα και μιλάνε, αντί για λόγους ευθιξίας να βγουν στα παράθυρα μόνο για να πέσουν!

Δεν περίμενα η λογοτεχνική πιάτσα να γεμίσει Πρατικάκηδες, που, αντί να τυπώνουν, χύνουν το μελάνι τους όπου βρουν, και εκδίδουν κάθε έξι μήνες από ένα βιβλίο μόνο και μόνο για να προλαβαίνουν κάθε φορά την προθεσμία για το ετήσιο κρατικό βραβείο. Εκτός των «αριστουργημάτων» τους, δημοσιεύουν και κείμενα σε διάφορα περιοδικά, όπου αποκαλύπτουν πώς γνωρίστηκαν με μεγάλους ποιητές και πώς τους στάθηκαν μέχρι... νοσοκομείου! Στον ελεύθερο χρόνο τους κρέμονται από τα καλώδια των τηλεφώνων, όχι βέβαια σαν ιδανικοί αυτόχειρες, αλλά απασχολώντας συνέχεια τα μέλη της δύσμοιρης επιτροπής των κρατικών βραβείων. (Αγαπητοί φίλοι της Επιτροπής, δώστε τους επιτέλους το βραβείο. Οχι πως θ' αλλάξει ο Μανωλιός, αλλά για δυο λόγους: για την ψυχή της μάνα σας και για το γνωμικό «κάνε το καλό και ρίχ' το στο γιαλό»). Και μη χειρότερα...

Δεν περίμενα ότι πρέπει να γίνουμε εκτελεστές της «Διαθήκης» που μας άφησε ο Μιχάλης Κατσαρός. Είναι καιρός να αρχίσουμε να ασκούμε κι όχι μόνο να ακούμε το δικαίωμά μας: να αντισταθούμε!

«Αντισταθείτε σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι/ και λέει: Καλά είμαι εδώ./ Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι/ και λέει: Δόξα σοι ο Θεός./ Αντισταθείτε στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών/ στον κοντό άνθρωπο του γραφείου/ στην εταιρεία Εισαγωγαί - Εξαγωγαί/ στην κρατική εκπαίδευση/ στο φόρο/ σε μένα ακόμα που σας ιστορώ./

Αντισταθείτε σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις/ πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι/ σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει/ έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν/ σε μένα ακόμα που σας ιστορώ./ Αντισταθείτε πάλι σ' αυτούς που λέγονται μεγάλοι (...)».


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ